Moselsteig: Zummeterhof - Neumagen

Woensdag 30 oktober 2019

Na in Trittenheim getankt te hebben, parkeren we de auto op een parkeerplaats beneden hotel Zummeterhof. Gisteren wandelden we daar langs, vandaag is het het startpunt van onze wandeling.
We steken de weg over en lopen 100 meter langs een dal voor we een trappetje omhoog gaan. Net als gisteren is de bewegwijzering uitgegaan van 'liever dubbele markering op elke kruising'. Duits degelijk, dus. Het pad stijgt in het begin stevig. De route is afwisselend tussen gemengd loofbos en open stukken. Uitzichtpunt Vogelsang laten we links liggen, we hebben hierboven al een prima uitzicht, dus
waarom zouden we naar beneden gaan?

Nadat we de top bereikt hebben, loopt het pad vrijwel horizontaal. Links genieten we van mooie uitzichten over de Moezel. Langs de weg groeit in de kruidlaag veel zomerfijnstraat, erigeron annuus. Op dit stuk genieten we nog van een vaag zonnetje, dat gedurende de dag steeds meer schuil gaat. In de lucht hangt een roofvogel. In de bossen valt me de stilte op. Soms zien we een meesje, maar slechts zelden horen we vogels. Misschien komt het door het jaargetijde.

Bij een zijdal dalen we. Hierna lopen we tussen de wijngaarden. Bij sommige wijngaarden wordt reclame gemaakt voor leasen. De moderne financiele wereld gaat de traditionele wijnbouw niet voorbij. De bewegwijzering blijft prima tot we in de buurt van Neumagen komen. Hier missen we de afslag naar een kapelletje. Gelukkig komen we even verderop weer op het pad terug. Opnieuw lopen we een bordje voorbij wanneer het pad aan de linkerkant van de weg voor de eerste huizen afbuigt naar een graspad langs de Moezel. Met onze Moselsteig Freizeitkarte vinden we het pad weer terug.

Het romeinse galeischip ziet er keurig verzorgd uit. Te huur, wel zelf roeien. Het dorpscafe lijkt in niets op een dorpscafe. Meer een konditorei. We drinken een kop thee en eten er bienstich en apfelstrudel. Gezellig zaakje en goede spullen. Buiten is het best fris, binnen komen we lekker op temperatuur. Na deze traktatie hebben we de keus: langs de Moezel teruglopen, met de bus naar Trittenheim, of via de Hundsruck-Mosel route terug. Het is even zoeken waar de route begint, want bordjes ontbreken. We ontdekken dat de route soms is aangegeven met witte circels. Goed kaart lezen is een must.

We komen op een rustige asfaltweg met weinig verkeer. We passeren een schutzhaus, dat gesloten is en alleen als opslag lijkt te dienen. In de berm groeit bosrank tussen de braam. De zaden vormen prachtige pluizen. Zonder problemen komen we bij de auto terug.


Moselsteig: 20 + 14 = 34 km.
Te gaan: 360 - 34 = 336 km.

Moselsteig: Landalpark Sonnenberg - Zummeterhof - Leiwen - Landalpark Sonnenberg

Dinsdag 29-10-2019

Onder een grijze hemel wandelen we het Landalpark uit. Na 200 meter komen we op de Moselsteig. We slaan rechtsaf richting Neumagen. We wandelen gestaag onmlaag, eerst langs de weg, maar al snel door een mooi gemengd loofbos. Het is eind oktober, maar in de berm bloeit de valse salie, de zomerfijnstraal en een klokje. De bewegwijzering is hier prima.

Bij Gasthof Zummeter is een mooi uitkijkpunt over de Moezel. Helaas is het onder het grauwe wolkendek niet heel kleurrijk. Hier wijken we af van de Moselsteig en we slaan we linksaf richting Leiwen. Op de kaart staat de L48 genoemd. Die zien we niet op de bordjes genoemd, wel de Le 1, de Le 4 en de R18. Gezamenlijk lijken die het stuk van de L48 te dekken. We wandelen vooral tussen de wijngaarden door. De bladeren van de wijnranken verkleuren, en de druiven zijn vrijwel overal geoogst. Rechts hebben we een mooi uitzicht op de Moezel. Bij een paar struiken langs de weg zitten de druiven er nog aan. In de berm bloeit de echte guldenroede. Natuurlijk, het is eind november, barst het in het bos ook van de paddenstoelen. Kleine witte, kleine geelbruine en grote grijze: oeterzwammen.

Geleidelijk lopen we omlaag naar Leiwen. In de berm groeit o.a. braam, gemengd met de prachtige zadenkluwen van de bosrank. Het zijn allemaal rustige landwegen; alleen bij Leiwen zelf wordt de weg iets drukker. In Leiwen eten we onze boterhammetjes op. Over de Mühlenstrasse lopen we naar boven.

Over rustige weggetjes lopen we tusssen de wijngaarden omhoog. De friedenkapelle is eenvoudig. Binnen staan de namen van de gesneuvelden uit de tweede wereldoorlog: links de slachtoffers aan het Westfront en rechts die aan het Oostfront. Best wel indrukwekkend, zoveel gesneuvelden uit een dorp.

Vanafa hier stijgt het even wat sterker, maar het blijft een brede bosweg die goed begaanbaar is. Langs de weg bloeit een gele composiet, mogelijk de gele kamille. Ook zien we het grasklokje en het vingerhoedskruid. Voor we er erg in hebben lopen we langs een hertenkamp. Het is de laatste klim voor we aan de rand van het Landal park staan.

Pelgrimspad: 't Eind - Esch en v.v.

Zaterdag 5 oktober 2019

Na een bezoekje aan een winkel in Boxtel parkeren we in "'t Eind", niet ver van de bushalte.
Bij de bushalte blijkt dat we, met de wachttijden meegerekend, anderhalf a twee uur nodig hebben voor de busreis naar Esch. In die tijd lopen we bijna heen en weer. Bovendien heb ik gisteravond mijn ov-kaart uitgeleend. Alles bij elkaar genoeg reden om dan maar heen en terug te lopen.

We lopen naar de rotonde aan de rand van het dorp, waar de rood-witte stickers van onze route duidelijk naar het fietspad langs de weg wijzen. Het fietspad is rustig en loopt lekker door. Al snel steken we de weg over en slaan een zandweg in. Door de buien van orkaan Lorenzo, die gisteren gepasseerd is, staat de zandweg vol regenplassen. En waar geen plassen staan, staat modder.

Langs de weg staan stoere essen, gemakkelijk herkenbaar aan hun hoge stam en geveerd blad. Het is licht bewolkt en af en toe breekt een vaag zonnetje door. Ik schat dat de zandweg zo'n 4 van de 4,3 kilometer beslaat. Ze blijft afwisselend goed begaanbaar en "met modderschoenen only". Sommige maisvelden zijn geoogst, anderen staan nog op het veld. Op een veld staat een plant die door de ObsIdentifier app wordt herkend als witte mosterd. De plant klopt met de beschrijving in mijn Tirion nieuwe plantengids. Een kapelletje doet de naam van het pad eer aan.

Het laatste deel van de weg bestaat uit asfalt. Blijkbaar is er ergens een bijeenkomst van klassiekers, want verschillende auto's met blauwe kentekens passeren ons. In een van de tuinen heeft een stel geiten hun toevlucht op een tuintafel gezocht. "Wij houden van droge poten".
Jammer genoeg is het theehuis, dat op het kaartje staat aangegeven, gesloten. Vlakbij Esch keren we om.

Op de terugweg bewonderen we de plantenrijkdom in de berm. Wilde bertram, perzikkruid, braam, haagwinde en andere bermplanten doen het hier goed. Het zonnetje breekt sterker door, wat voor een goed humeur zorgt.

Vandaag gewandeld: 4,3 km.
Gedaan: 45,6 + 4,3 = 49,9km.
Te gaan: 276,5 - 49,9 = 226,6 km.