Nederlands kustpad deel 2: Hoek van Holland - Monster

Vrijdag 15 november 2024

Met de bus naar Hoek van Holland kost ons minder dan een uur. Dat is een stuk lekkerder dan naar Noordwijk aan Zee of helemaal naar het Romeinse Limespad bij Oosterbeek.

In Hoek van Holland lopen we langs de Nieuwe Waterweg. Er passeren een aantal containerschepen, geen van allen vol gevuld,allemaal leeg tot hooguit half gevuld. Bij het begin van het strand eten we onze boterhammen op. Twee kraaien durven de broodkruimels vlak bij ons op te rapen. Daarna lopen we langs de vakantiehuisjes en strandtentjes. Bij een sympathiek ogend tentje drinken we koffie en thee. Een huismus fladdert binnen rond en pikt brutaal wat kruimeltjes van de bordjes.

Even verderop duiken we het duin in. De route is hier niet heel geweldig aangegeven. Dat hoeft van mij ook niet.

Na een parkeerplaats (en hier mag de bewegwijzering wel wat beter) lopen we over een duinpad. In de berm groeit de zeewolfsmelk. Verderop kruipt de tijgerslak (Limax maximus) over het fietspad. We volgen dit tot we bij Monster afbuigen en bij halte "Westlandse Druif" de bus naar huis nemen. 

 Gelopen: 11 km

Romeinse Limes pad: Grebbesluis - Renkum

Woensdag 16 oktober 2024

Al is het half oktober, de thermometer belooft vandaag de 20 graden aan te tikken. Bus 50 brengt ons probleemloos en snel van station Rheden naar de Grebbesluis. Vandaar pakken we snel de route weer op. Het is al zonnig en lekker wandelweer. Een asfaltweg gaat over in grint. We buigen af naar de Rijn. Hier duiken we een natuurgebied in. Twee jonge vrouwen op gewone schonen komen ons tegemoet. Een stuk verderop gaat het pad over in gladde modder. Hoe hebben de twee dames het klaar gespeeld om hier langs te komen. De modder is glad maar we blijven overeind.

Langs de rivier, op een strekdam, groeit aardpeer, althans, dat vindt de app op mijn mobiel. Zelf ben ik er niet zo zeker van. Vederop blijken ze langs de weg te groeien, blijkbaar was het groepje op de strekdam een uitgezaaid resultaat.

Bij het industriemonument "steenfabriek de bovenste polder" lezen we de informatieborden. We verlaten het natuurgebied en komen bij een doorgaande weg. Hier klimmen we omhoog en lopen over een pad langs de top van de 'berg', een oude stuwwal waar de Veluwe ophoudt en het Rijndal begint. Het Belmonte arboretum ziet er interessant uit, maar ons ontbreekt vandaag de tijd voor een volledig bezoek.

In de tuin van het oude Oranje kasteel drinken we een kopje thee. Daarna lopen we verder naar Renkum. Bij halte Europalaan stappen we op de bus naar Arnhem, om via de stad terug naar Den Haag te gaan.

Gelopen tot en met vandaag: 191 km.
Vandaag gelopen: 191 - 179 = 12 km.

Moselsteig : Wincheringen - Nittel (etappe 2B)

Woensdag 2 oktober 2024.

De weersverwachting van zowel weerplaza als buienradar is dat er tot 10 uur kans op lichte regen is, maar vanaf 10 uur is het droog en half zonnig. Een prima dag om etappe 2 van de Moselsteig te voltooien.

In Nittel parkeren we bij de begraafplaats. Daar zijn twee parkeerplaatsjes: een voor bezoekers van de begraafplaats en een voor blijkbaar meer algemeen gebruik. De begraafplaats ligt direct aan de route en we volgen deze tot de Weinstrasse, waar we de 'zuweg' naar het station volgen. We knikken een medewandelaar gedag. Terwijl we bijna bij het station zijn, zien we de trein binnenrollen. We lopen hard, maar weten dat we eigenlijk kansloos zijn. Op het station, in zicht van de machinist, proberen we snel 2 kaartjes bij de automaat te kopen. De machinist staat duidelijk op ons te wachten. Waar vindt je de luxe dat een treinmachinist op passagiers wacht? In de haast lukt het kopen van 2 kaartjes niet. Ik roep naar de machinist dat het niet lukt en hij roept terug dat we gewoon kunnen instappen.

In Wincheringen stappen we uit. We hebben even wat moeite om op gang te komen. De wegen zijn modderig en glibberig dus we lopen voorzichtig. Het is nu wel droog, maar de afgelopen nachten heeft het wel behoorlijk geregend. En in een rots en leemgrond is niet snel weggezakt. Over asfaltwegen gaat het omhoog. Boven, bij de begraafplaats van Wincheringen, passeren we de St Martin kapelle, mooi door zijn eenvoud.
Maar na een tijdje gaat het beter. Meer asfalt, meer grint, meer gras, minder modder.

We komen de wandelaar uit Nittel tegen. Hij meldt dat zijn trein niet reed, en hij loopt het daarom maar in tegengestelde richting. We hebben blijkbaar enorm gemazzeld.

Dit deel van het traject is veel leuker om te wandelen dan het eerste deel. Meer avontuurlijke smalle bospaden, graswegen langs wijngaarden, mooie uitzichten over de Moezel en over de plaatsjes langs de Moezel.

Ondanks de uitstekende bewegwijzering slagen we er in om een keer verkeerd te lopen. Dit bospad is nat, stijl en glibberig. Jos gaat een keer onderuit. Dat is een modderbroek voor de was. We laten ons niet uit het veld slaan en gaan verder. Het is lekker zonnig weer, de uitzichten zijn mooi, en waar de zon schijnt heeft de modder geen kans. Pas bij het laatste smalle paadje, afdalen naar Nittel, hebben we weer gladde modder, Dit keer ben ik overmoedig en ga ik onderuit. Niets ernstigs, gewoon nog een broek die geschikt is voor de was.

Door gebrek aan conditie en door het weer lopen we deze vakantie maar 1 etappe. Maar we zijn blij, dankbaar en tevreden met deze voltooide etappe.

.

Moselsteig: Palzem - Winscheringen (etappe 2A)

Dinsdag 1 oktober 2024

We parkeren zoals in het boekje geadviseerd wordt, bij de sportanlage. Vandaar wandelen we naar het Bahnhof, het station. Verschillende bewoners wijzen ons spontaan de weg zodra we maar even op onze mobiel kijken. Op het station kopen we 2 kaartjes. Het station is zowaar bemand, of bemensd, iets wat we in Nederland voor stationnetjes van deze afmeting niet meer kennen. Wanneer de trein is binnen gereden, doet deze medewerkster een hekje voor ons open en kunnen we het perron op en instappen.

Binnen een paar minuten zijn we in Palzem. Daar zien we bij het verlaten van het station direct "zuweg" stickers. Alle aan- en -aflooproutes zijn keurig bewegwijzerd. Ze hebben een klein kleurverschil met de echte Moselsteig stickers.

Het eerste deel voert ons omhoog naar bossen. Het is droog, en goed wandelweer. In de bossen is het modderig. We passeren de indrukwekkende Dom van Helfant. Hoe komt zo'n bescheiden plaatsje aan zo'n grote dom?
De twee beschrijvingen van deze etappe zijn lovend, maar voorlopig valt het ons tegen. Een beetje eentonig, misschien zelfs een beetje saai.
Verderop is de route versperd ivm bosbouw werkzaamheden. Gelukkig is de alternatieve route helemaal bewegwijzerd. Kom daar in NL eens om!

In Winscheringen vinden we zonder probleem de auto weer terug. Hopelijk morgen het tweede deel van deze etappe.

Nederlands kustpad: Katwijk - Noordwijk

Vrijdag 2 augustus 2024
Om 10 over 9 zet de chauffeur van de bus ons bij zijn eindpunt, de zuid-kant van de Boulevard van Katwijk, uit zijn bus. Als het geen absoluut record is, dan is dat toch wel een jaarrecord. Het weer is warm, maar door de ochtend en de noordenwind niet heet. Het is droog en gedeeltelijk bewolkt. Kortom, ideaal wandelweer.

De boulevard van Katwijk heeft een brede begroeide duinstrook tussen het strand en de boulevard. Ik geniet van de blauwe zeedistel, de duinaveruit, het kruipend stalkruid, zanddoddegras en de andere specifieke duinplanten. We passeren de witte oude kerk en de vuurtoren. We volgen het houten vlonder pad door de duinstrook.

Aan het eind van Katwijk steken we de Oude Rijn over die hier in de Noordzee uitmondt. Hier begint het Romeinse Limespad dat naar Nijmegen loopt. Wij wandelen verder naar het Noorden. Het voetpad loopt evenwijdig met het fietspad, maar heeft vaak zoveel hoogteverschil dat we het nauwelijks merken. Gedeeltelijk komen we hier dezelfde duinplanten tegen als langs de boulevard, maar ook een aantal planten die als invasieve soorten worden beschouwd, zoals rimpelroos, canadese fijnstraal en bezemkruiskruid.

In Noordwijk genieten we van een kopje koffie, een smoothie en een stukje taart op het terras van de "Two Brothers", waar het personeel bestaat uit mensen met een "beperking." We lopen nog even door en nemen bus 20 terug naar huis.

Totaal afgelegd: Hoek van Holland - Noordwijk.

Romeinse Limespad: Kesteren - Grebbeberg

Dinsdag 9 juli 2024

We pakken bij Kesteren de draad van gisteren weer op. Het is 10 uur in de ochtend, bewolkt maar droog. We verlaten het dorp. Bij een tunneltje is een traktor tegen de tunnelwand aangereden. De bestuurder wordt met een ambulance afgevoerd. De route voert ons over de zomerdijk langs de Rijn. Langs de dijk groeien o.a. moederkruid, vijfvingerkruid en poelruit.

Door de bewolking en de wind merken we de langzaam toenemende warmte nauwelijks. We steken met een pontje de Rijn over. Grappig om te zien hoe het pontje zonder stuurman over vaart.

We volgen de asfaltweg door het natuurgebied De Blauwe Kamer. Bij de Grebbeberg blijkt het restaurantje gesloten te zijn. Ten noorden van de Rijn schijnt de zon volop. We vinden het te warm om door te lopen naar Wageningen. We nemen de bus terug naar Kesteren.

Vandaag gewandeld: 7 km.
Totaal afgelegd: 179 km.

Romeinse Limespad: Eck en Wiel - Kesteren.

Maandag 8 juli 2024

De bus brengt ons van Otterlo naar Arnhem, de trein van Arnhem naar Kesteren, en een volgende bus brengt ons van Kesteren naar Eck en Wiel. Volgens de 9292 app moeten we bellen voor een beltaxi, maar Jos ontdekte dat de NS app normale busverbindingen adviseert. Veel beter!

Vanaf de muziektent in Eck en Wiel is de route snel te vinden naar het begin van het traject op de kaart. Opvallend is de St Annakerk in het dorp: Een protestantse kerk met een Rooms Katholieke naam.

Het is zonnig, met een verfrissend windje, droog en alles bij elkaar het beste wandelweer dat we ons kunnen voorstellen. Eenmaal op de route lopen we tussen de fruitboomgaarden door. De appelboom in onze achtertuin heeft misschien 1 appel, maar deze boeren hebben hun fruit vol met vruchten weten te krijgen. Knap werk.

We passeren een boer die o.a. kaas verkoopt. Maar ik heb geen zin om de hele route met een extra stuk kaas te sjouwen. We lopen dus door. In de bermen langs de weg groeit o.a. valeriaan. Volgens de obsidentify app is het de echte valeriaan. Ik geloof het meteen.

Verderop staat de aardaker in bloei. Een plant die we later nog een keer aantreffen. We wandelen verder over dijken, die deels samenvallen met een fietspad. We passeren Ingen en Lienden.

In Kesteren staan bordjes naar het station. Volgende keer hier beginnen.

Vandaag gelopen: 11 km.
Totaal gelopen: 171 km.

Veluwe Zwerfpad: Garderen - Putten

Donderdag 5 juli 2024

Omdat we in Putten een half uur op de bus zouden moeten wachten, besluiten we het traject in omgekeerde volgorde te lopen: Van Putten naar Garderen.
Jammer genoeg ligt het boekje van het Veluwe Zwerfpad nog bij de caravan en is de gpx niet te downloaden. Het downloaden lukt wel, maar bij het openen krijg ik de melding: "FILE IS GEEN GPX". Een pdf downloaden lukt wel. Gelukkig blijkt de bewegwijzering in het bos van prima kwaliteit.

Het bos is mooi, en kent een mengsel van beuk, eik, naaldboom en andere algemene soorten. Vooral in het beukenbos is weinig ondergroei. Leuke planten, in de zin van nieuwe soorten, komen we daardoor niet tegen. De meest voorkomense plantensoort in de ondergroei is de bosbes. De bessen zijn rijp.

De afgelopen nacht, en eigenlijk de halve week al, heeft het aardig geregend. De zandwegen staan daardoor aardig onderwater. Toch bereiken we Garderen zonder grote problemen. Ik schreef hierboven dat de bewegwijzering van prima kwaliteit is, maar dat is met uitzondering van het laatste stukje. Op een kruising wekken de bordjes/stickers de indruk dat we rechtdoor moeten, en niet linksaf. We komen in het dorp, maar niet volgens de route op het kaartje. We besluiten het niet te gaan uitzoeken, en genieten van een ijsje en smoothie bij "in de ijstijd", een uitstekende naam voor een ijsrestaurant.

Gedaan: Arnhem - Putten, 88,6 + 10,5 = 99,1 km

Veluwe Zwerfpad Garderen - Elspeet.

dinsdag 2 juli 2024


De bedoeling was Garderen - Putten, maar we volgen zonder echt op te letten de verder prima bewegwijzering en komen pas midden op de heide er achter dat dit niet de weg naar Putten is.
Dit traject is een extra route, en zeker de moeite waard. De route voert ons dwars over het Houtdorperveld en het Speulderveld, twee uitgestrekte heidegebieden.

Twee plantensoorten die onderweg opvallen: het kraailook en het dwergviltkruid.

Het kraailook groeide aan het begin van de route, en is voor mij een nieuwe soort. Volgens de Nederlandstalige wikipedia breidt de soort zich in Nederland uit. Vermoedlijk ook in Vlaanderen. De wetenschappelijk soortnaam Allium vineale wijst er al op dat de plant nauw verwant is met de ui (Allium cepa).

Het dwergviltkruid groeide midden op de heide. Jammer genoeg blijken thuis geen van de foto's scherp genoeg om hier te tonen.

Nederlands kustpad deel2: Wassenaarse slag - Katwijk aan Zee.

Woensdag 5 juni 2024

Het is prachtig wandelweer: een graad of 14 en zonnig.
We nemen de bus naar de Bronckhorstlaan in Wassenaar. Vandaar is het (binnendoor) nog een half uur wandelen voordat we hotel Duinoord zijn, waar we aan het eigenlijke traject beginnen.

De route leidt ons al snel vanaf het fietspad het duin in. Mul zand, dat zwaar loopt, maar ook langs en door natte duinvalleien.

Hier een fotorap van de duinplanten

Allereerst het slangenkruid. Waarom het slangenkruid heet, is me niet duidelijk. Maar ik vind hem al jaren lang gewoon mooi. In Nederlands komt hij vooral in de kalkrijke duinen voor. Het is de enige waardplant van de Gevlamde grasmot, die we in Nederland dus ook alleen in de duinen aantreffen.

De vleeskleurige duinorchis hebben we hier vaker gezien. Het is een ondersoort van de vleeskleurige orchis (Dactylorhiza incarnata). Het verschil is de afmeting,maar er wordt nog over gediscussieerd of dat echt voldoende is voor een aparte naam.

We passeren twee grassoorten die gemakkelijk te herkennen lijken. De eerste is zwenkdravik (Anisantha tectorum). De aartjes hangen in waaierachtige bundels over naar een zijde. De soort zou Zwenkdravik een kensoort zijn voor de kegelsilene-associatie, samen met kegelsilene en duinaveruit. Echte duinplanten van kalkrijke grond.
In Bulgarije en Griekenland is er een galmug, Stenodiplosis tectori, die dit gras als waardplant heeft. In Nederland is het volgens de vlinderstichting een van de vele waardplanten van de Argusvlinder. Ik heb het idee dat er veel meer relaties tussen deze plant en de diverse insectensoorten bestaan, maar of niemand heeft ze ooit belangrijk genoeg gevonden voor onderzoek of ik kan ze gewoon niet vinden.

De tweede grassoort is Zanddoddegras (Phleum arenarium). Ze hoort bij het duinsterretjes-verbond, een groep van plantengemeenschappen van droge graslanden op kalkrijke zeeduinen.

Het duinviooltje (Viola tricolor subsp. curtisii) oogt altijd heel vrolijk.

Naarmate we dichterbij Katwijk komen, zien we ook vaker de Walstrobremraap (Orobanche caryophyllacea). Die zagen we vorige keer vaker,dus slaan we vandaag even over. Vlak voor Katwijk zien we iemand uit onze kerk. Ze is 80, maar vandaag uit Scheveningen naar Katwijk gefietst. Petje af! Op het terras van Zeekant trakteren we onszelf op een kopje thee en koffie. Volgende keer Katwijk - Noordwijk?