Nederlandskustpad 2: Scheveningen Kurhaus - Waalsdorperweg.

Vrijdag 31-12-2021

Op de warmste oudejaarsdag sinds het begin van de metingen stappen we uit Lijn 1 bij het Kurhaus. We pakken het wandelboekje om de route weer op te pakken. Helaas pindakaas, we hebben kustpad 1 - Belgische grens - Hoek van Holland - bij ons gestoken. We downloaden de gpx wandelroute. Die wil ons via het centrum laten lopen. Maar daar hebben we geen zin in, we zijn meer natuur dan cultuur mensen. Er is een 'wegafsnijding' die korter is en m.i. mooier loopt. Gelukkig staat er op de site van wandelnet een pdf waar de route op is aangegeven. Die padverkorting hebben we de vorige keer, een jaar of 10 geleden, laten liggen.

We volgen de Nieuwe Parklaan en slaan bij de Badkapel linksaf. Een stukje verder wandelen we de Scheveningse bosjes in. Hoewel we in Den Haag wonen, komen we hier zelden. Oude binnenduinen, en met opvallend veel hoogteverschil. Veel honden uitlaters maken een ochtend wandeling. Daarna gaan we linksaf richting duin. We passeren het gebouw dat vroeger de 'strafgevangenis Scheveningen' en nu de 'Penitentiaire inrichting Den Haag' heet. Een mooie oude toegangspoort. Je woont er niet vrijwillig, maar wel monumentaal.

We steken de van Alkemadelaan over. Bij het begin van de Pompstationsweg slaan we rechtsaf en volgen een fietspad. Langs de Pompstationsweg lag vroeger het 'Nettenboetstersveld', waar de Scheveningse vrouwen de netten boeten. Na een paar honderd meter verlaten we het fietspad en volgen we een smal voetpad langs een hek. Tot mijn verbazing staat hier de brem in bloei. Een kilometer verder komen we bij ons eindpunt, het begin van de Waalsdorperweg.

Gedaan: Hoek van Holland - Waalsdorperweg.

Voorlopig is dat het eind van onze 2e keer Nederlands kustpad 2. Volgende keer hopen we met het Pelgrimspad verder te gaan. Maar dat is nog ver weg, ergens volgend jaar...

Nederlands kustpad deel 2: Kijkduin - Scheveningen Kurhaus

Dinsdag 21-12-2021
Samen met onze zoon Klaas stappen we in Kijkduin uit de bus. Het nieuwe winkelcentrum ziet er keurig uit, al is er maar een klein stukje op. Tja, én lock down én Kijkduin is nog een bouwput.

Bij het hotel NH Atlantic lopen we de duinen in. Al snel lopen we langs een deel van een bunkercomplex uit de 2e WO. Het is koud, en er staat niets in bloei. Er ligt rijp op het helmgras. In het ochtendzonnetje een mooi gezicht. We mogen door een hek het duin in. Wel van groen paaltje naar groen paaltje wandelen. Dat gaat moeiteloos. Daarna komen we in het gebied van de schotse hooglanders, en dan bedoel ik geen doedelzakspelers maar grazers.

Het Westduinpark blijft mooi. We steken de Nieboerweg over en lopen de Bosjes van Poot in. Hier is het druk met hondenuitlaters en joggers. Vandaar lopen we naar de haven. Om preciezer te zijn: de 2e binnenhaven. Veel plezierjachten en een paar vissersschepen. De 1e binnenhaven is deels afgesloten.

Op de boulevard is het dank zij het zonnetje goed uit te houden. Bij een viskraampje halen we wat kibbeling. Bij het Kurhaus passeren we legoland. Daar pakken we ook de tram richting huis. We weten nog niet of we door willen gaan naar Katwijk.

Nederlands kustpad deel 2: Ter Heijde - Kijkduin.

Donderdag 16 december 2021

Bus 31 brengt ons keurig naar de Molenweg in Monster. Bij de bushalte staat de grote maagdenpalm mooi in bloei. Vroeger hadden we hem in de tuin. Het is een beetje een woekeraar, maar hij bloeit wel vrijwel de hele winter door. We passeren de prachtige molen de Vier Winden op weg richting kust. Het zou bewolkt zijn, maar het is prachtig zonnig.

We volgen het pad langs de Slaperdijk. Niet er op, maar er naast. Heel wat hondenbezitters genieten ook van het prachtige weer. Hun viervoeters ook. Sommige honden hebben wat moeite met bij hun baas blijven. Geef ze ongelijk: wat is er nou heerlijker dan rennen en met soortgenoten spelen en rennen? Het voelt bijna voorjaar, verschillende mensen lopen zonder jas.

Aan het eind volgen we de hondenuitlaatstrook naar rechts. 100 meter verder verlaten we door een hek het gebiedje. Hier wijken we van de route af. Persoonlijk vond ik de route x jaar geleden door Madestein niet geweldig, en zeker de parken en bouwterreinen ervoor niet. Dat is persoonlijk, en geen kritiek op de routekeuze van de padbeheerders.

We volgen het pad richting strand. Verschillende overstapjes nodigen ons uit het hek richting Den Haag over te steken. Maar is dat wel de bedoeling? Er staat geen bordje verboden toegang, maar toch. We vragen het aan enkele mederwerkers van Dunea, die verderop aan een hek bezig zijn. Nee, erover steken is verboden. Die overstappaaltjes zijn alleen voor collega's die het waterpeil controleren. Ik vergeet te zeggen dat ze er wel een bordje bij mogen zetten. Bij de duinreep lopen twee fietspaden naar rechts. Welke zullen we nemen? Jos heeft voorkeur voor het nieuwe pad dat over de zeereep loopt. In een opwelling besluiten we een stukje over de zandmotor, die hier al begint, te lopen. Het geluid van de golven werkt heerlijk ontspannend voor onze zenuwen na alle drukte van de afgelopen tijd: de verbouwingen, en de zorgen om onze kinderen.

Langs de waterrand is een heel groepje strandlopers druk bezig. Leuke, drukke beestjes. We passeren de Argusmast. We zijn niet de enigen op het strand, maar rustig is het wel. Op het strand ligt een wier. Obsidentify komt er niet uit of het zeecipres of harige vliescelpoliep is. Thuisgekomen houd ik het op het laatste.

Het is 12 uur als we het strand verlaten en bij Kijkduin omhoog lopen. We eten onze lunch op een bankje, nog even van het zonnetje genietend, voor we de bus naar huis nemen.

Nederlands kustpad deel 2: Hoek van Holland - Ter Heijde

Vrijdag 22 oktober 2021 We hebben behoefte aan frisse lucht, beweging en wind. Na drie weken met ernstige gezondheidszorgen in de familie, hebben we behoefte aan frisse lucht. We hebben geen zin in een lange reis, we willen wind en beweging. Wanneer we bij het station in Hoek van Holland uit de bus stappen, is die wind er volop.

Het station zelf is een mix van oud en nieuw. Het oude vind ik persoonlijk wel mooier. Maar we draaien onze hoofden naar het westen, de wind in. Bij het haventje van Hoek van Holland moeten we een stukje omlopen. Weg opgebroken. Even verderop kunnen we langs de Nieuwe Waterweg lopen. Het is wel eens drukker geweest met zeeschepen, maar ze varen er wel. Hier, met het gezicht strak naar het westen, en met een wind die vrij spel heeft, kunnen alle muizenissen uit onze hoofden waaien.

We passeren het Atlantik Wall museum en een waarschuwing niet de pier op te gaan. Dat zijn we niet van plan. Bij het strand slaan we rechtsaf. Er staat een serie nieuwe vakantiehuizen langs de duinrand. Een compleet vakantiepark. Medewerkers zijn druk in de weer de huisjes te inspecteren. We worden compleet gezandstraald. Het is even zoeken waar we rechtsaf het duin in moeten. We hebben deze kaart vele jaren geleden gelopen. Ik vond een verslagje van 15 maart 2008. Een ander deel liepen we in 2013.

In het duin komen we de salomonszegel tegen. Ze zijn uitgebloeid maar de donkerblauwe besjes zijn goed zichtbaar. We habben een wandelkarretje in plaats van rugtassen, en dit houd zich goed op het zand. Het is een experiment, in de toekomst willen we een keer meerdaagse wandeltochten gaan proberen en dan lijkt een karretje handig voor de extra bagage. Na een parkeerplaats wandelen we eerst door en later achter het duin. Regen en zon komen over ons heen. Moe komen we in Ter Heide aan. In Monster, dat er vlak achter ligt, pakken we de bus terug naar Den Haag.

GR5: Grevelingendam - Philipsdam

Dinsdag 28 september 2021.

We parkeren tegenover de bushalte. Het is prachtig weer, wat ook precies de reden is dat we op dinsdag in plaats van op onze vaste donderdag wandelen.
De route is simpel, saai en wisselt asfalt af met beton. Simpel gezegd: dit stukje is niet moeders mooiste. De Krammersluizen zijn misschien een technisch hoogstadje, maar vanaf de route zien we er niet veel van. Wel zien we veel windmolens. Logisch, veel ruimte en veel wind maken het tot een ideale plek.

Qua fauna zien we genoeg watervogels. Aalscholvers met hun grote zwarte vleugels, mantelmeeuwen, gewone wilde eenden. Tussen al het beton en asfalt heb ik niet hard gezocht naar interessante planten. Het bloeiseizoen loopt ten einde, onbewust speelt dat bij mij mee met het opletten. Wat er wel volop te zien valt, zijn bessen: rood-oranje rozenbottels van de rimpelroos, zwarte bessen van meidoorn en van liguster, blauwe bramen, het lijkt wel alsof alle bomen en struiken hun vruchten tonen.

Bij het monument op de Grevelingendam keren we om. Zelfde route terug.

Het GR-5 stuk in het Nedrlandse boekje zit er op. De GR-5 loopt vanaf Bergen op Zoom door naar Belgie. In Belgie is de GR-5 voor de inwoners wat het Pieterpad voor Nederlanders is. Vanaf de Luxemburgse grens loopt het door Lexemburg en Frankrijk verder naar de Middellandse Zee. Of we ooit daar meer van willen lopen, weten we nog niet. Voorlopig zijn we nog druk met het Pelgrimspad en het Marskramerpad. Er is nog een klein stukje Grote Rivierenpad in Duitsland. Voor onze vakanties in het buitenland kijken we naar de Belgische kust, naar de GR-5 in Belgie, naar het Maas-Niederrheinpad in Duitsland, en naar de Bretonse kust.

GR5: Herkingen - Grevelingendam

Woensdag 22 september 2021

Sinds gisteren is het herfst, maar vandaag is het prachtig half zonnig weer. We parkeren in Herkingen bij de jachthaven. Voor ons ligt 6,5 kilometer dijk. 6,5 km heen en 6,5 km terug. Het belooft een saaie wandeling te worden. Ik pak mijn fototoestel en schiet een filmpje en een plaatje. Helaas, accu leeg. Dus vandaag zult u het met de (mindere) kiekjes vanaf mijn mobiel moeten stellen.

De dijk is een soliede dijk. Asfalt met grint op de top en op de helling naar het water. Rechts van ons ligt de Grevelingen. Jos is zo verstandig geweest haar verrekijker mee te nemen. Rondom ons heerst rust. Het doet me denken aan de grote Rust, waar Jezus ons voor uitnodigt. Geen stress, maar rust. Niet alleen straks, na dit leven, maar ook hier en nu. 

Uitzicht over de Grevelingen

In de verte zien we een groepje mensen door lange kijkers  over het water turen. Vogelaars. Ik voel respect voor de toewijding waarmee ze die kijkers met zich mee zeulen. Jos pakt haar verrekijker. Flamingo's. Een van de vogelaars bevestigt dit. "Ze komen uit Duitsland, en overwinteren hier, omdat het hier niet dicht vriest.". Natuurlijk hebben we flamingo's in de dierentuin gezien, maar dit is 'echt'. Flamingo's in het wild in Nederland. 

(Met dank aan twee vogelliefhebbers :))

Bovenop de dijk groeit koninginnekruid en riet. Vreemd, want die houden allebei van vocht, en dat vind je laag en niet hoog. Die dijk is duidelijk op Deltahoogte. 

Een stukje verderop passeren we het gehucht Battendorp. Een kleine jachthaven, en een stuk of 10 huizen. Geen terrasje waar we even een kopje thee kunnen drinken. Na Battendorp ligt links van ons een camping. Wat een rust. Een camping met vrijwel geen verkeersgeluiden. Zeldzaam in Nederland. Als het Oosterscheldepad hier had gelopen, had ik spontaan een seizoensplaats geboekt. Wel sneu voor de kinderen uit Battendorp: er is geen OV. 

Zowel in Herkingen als in Battendorp staan informatiepanelen over de watersnoodramp van 1953.  Op de plaat op wikipedia is goed te zien hoe Goeree-Overflakkee vrijwel helemaal onder water stond. 

Bij de Grevelingendam bekijken we het eindpunt en lopen dezelfde route terug. We maken nog een praatje met twee vogelspotters. Ze beloven me een plaatje van de flamingo's - en houden woord!

Veenwortel

Bij Battendorp nemen we een natuurontdekpad langs het water als korte afwisseling. De zulte staat in bloei, net als de veenwortel.

 

Als ik tijd heb, probeer ik nog een videootje te maken.

Pelgrimspad 1: Groot-Ammers - Bleskensgraaf

Donderdag 9 september 2021

Een zonnige dag, dus zonnige foto's. We parkeren in Bleskensgraaf. We zijn ruim op tijd voor de bus, want de volgende bus rijdt pas over 2 uur.

De Gelkenes molen is de eerste van 4 molens die de polder droog houden,

samen met de Graaflandse molen, de Achtkante molen en de Achterlandse molen.

De grote stekelnoot komt vooral in het rivierengebied voor.
Ik kende deze soort nog niet, dus de wandeling begint goed :)

Als de eendenkooi in dezelfde staat verkeerd als dit bordje, 
gaan we daar geen 3 kilometer voor omlopen.

Een heerlijk weids uitzicht over de weilanden

4  kilometer graskade met af en toe half-kniehoog gras
geeft wel een gevoel van survivallen.

Een groep jonge koeien is heerlijk nieuwsgierig en
wandelt door hun weiland met ons mee

De Zwanenbloem blijft in dit gebied mijn favoriete bloem
en staat nog steeds in bloei.

Vanuit Amsterdam hebben we er meer dan 100 kilometer op zitten. Volgende keer een relatief lang stuk, 15 kilometer, doordat we deze kaart niet helemaal uitlopen.

Pelgrimspad 1: Boven-Hardinxveld - Gorichem

 Zaterdag 4 september 2021

In verband met familiebezoek in de Alblasserwaard maken we even een 'sprongetje'. Ter afwisseling een foto verslag.

We hadden nog net het laatste parkeerplekje bij station Boven-Hardinxveld.
Zó druk!

De A15 is naar het oosten veel drukker dan richting westen

Waarom loopt er een kanaal evenwijdig aan de Boven Merwede? Niet voor de scheepvaart, maar alleen voor de waterafvoer van het stroomopwaarts gelegen Gorichem.

In Boven-Hardinxsveld is het Halfdeurseel

We lopen deels tussen weilanden met schapen.

In het natuurgebied Avelingen lopen we langs de Boven-Merwede

Glad walstro

Het laatste stuk lopen we langs de spoorbaan,
omdat een graskade langs de Boven-Merwede is afgesloten.
Via dit lijntje rijden we weer terug naar de auto.

Marskramerpad: Veenhuizerveld - Stroe

Vrijdag 27 augustus 2021

Het weer is grijs bewolkt. We zitten 's ochtends te dubben: wandelen of ons verblijf verlengen en volgende week wandelen. Het klaart op. We stappen in de auto. Stroe heeft een prachtige parkeerplaats naast het spoor. Het station is helaas afgebroken, treinen stoppen er niet meer. We missen de bus net, maar na drie kwartier wachten hebben we een verbinding met 3 snel op elkaar aansluitende bussen. Een van de chauffeurs is zo vriendelijk te wachten terwijl we aankomen rennen.

Tussen Huinen en Veenhuizerveld wordt nog druk aan de weg gewerkt. Bij Veenhuizenveld worden we het bos ingestuurd. Letterlijk. De Gelderse vallei ligt achter ons. Nu zitten we op de Veluwe. De lucht is grijs. We volgen een lange zandweg. Het begint te druppen. Het begint harder te druppen. Het gaat stevig miezeren. We gooien een regencape om. Het wordt droog. De capes moeten drogen. De capes worden droog. Ze gaan de tas in. Het begint te druppen. De capes worden uit de tassen gehaald. Enfin, dat patroon herhaalt zich die dag een aantal keren. Soms moeten we om de plassen op het pad heen een weg zoeken. We passeren een oude schaapskooi terwijl er een zwak zonnetje doorbreekt. 

Bijzondere planten zien we niet. Het sporkehout draagt soms groen-rode, soms donkerblauwe besjes. We passeren twee kleinere heidegebieden, die allebei in uitstekende staat lijken te verkeren. Het bos is net als eerder deze week rijk aan zwammen: biefstukzwam, gewone zwavelkop, schubbige fopzwam en viltige maggizwam. Nee, dat zijn geen paddenstoelsoorten die ik ken. De obsidentify app herkent ze voor me. Ik verbaas me hoe goed deze app is geworden in het herkennen van paddenstoelen. 

Na een drie uur wandelen komen we in Stroe. We trakteren onszelf op een kopje thee op een terrasje. We hebben vandaag 10 kilometer in de benen zitten. De afgelopen paar jaar zijn we van Den Haag naar Amersfoort gewandeld. Deze week zijn we van Amersfoort naar Stroe gelopen. Van Stroe naar Beekbergen bij Apeldoorn hadden we al eerder gedaan. Er resteren nog 156 kilometer van Beekbergen naar Bad Bentheim in Duitsland.

Marskramerpad - Terschuur - Veenhuizerveld.

Donderdag 26 augustus 2021

We willen in Veenhuizerveld parkeren, maar de weg tussen Huinen en Veenhuizerveld is afgesloten wegens werkzaamheden. Dan maar parkeren in Huinen, waar we de bus moeten hebben, omdat Veenhuizerveld geen OV heeft. In Huinen zijn wel parkeerplaatsen, maar degenen die we zien zijn allemaal 'Prive'.  We maken gebruik van de gastvrijheid van de parkeerplaats van de kerk van de hervormde gemeente.

We hoeven niet lang te wachten op de bus. In Voorthuizen stappen we over, en in Terschuur is de halte vlak bij de route. Na honderd meter slaan we rustige landweg in. 

De route voert ons door het laatste stuk van de Gelderse Vallei, met afwisselend koeienweiden, maisakkers en andere landbouwgronden, afgewisseld met bos en heide. De Appelsche heide is aan het vergrassen; de schapen die hier de boel kort moeten houden, zitten verderop in een weide.

We lopen een stuk langs een klompenpad, waar de bewegwijzering ontbreekt. Daarna hebben we even een kort stukje stickers en bordjes voordat een bordje aankondigt dat het volgende stuk geen wegwijzers kent. We lopen prompt verkeerd, maar zien daardoor wel de klokjesgentiaan in bloei. Met de GPX viewer op mijn mobiel zitten we snel weer op de route. Vorige week was op het journaal dat de heide nu op zijn mooist was, en ondanks een grijze lucht ziet de heide er mooi ut.

Het is de laatste weken nat geweest, en het resultaat is op de grond te zien. Niet alleen veel plassen en modderplekken op de grond, maar ook doordat het bos vol paddestoelen staat. Parelameniet, gele aardappelbovist, prachtvlamhoed en bleke franjehoed strijden om onze aandacht.

Het is 14 uur wanneer we in Veenhuizerveld arriveren. Jammer genoeg ontbreekt een leuk terrasje. Ach, niet mopperen, de dag was grijs maar droog. Ideaal wandelweer. We hebben er 13,5 km opzitten. Wanneer we bij de tent komen, breekt het zonnetje door.

Morgen nog 1 traject en dan weer naar huis voor het weekend. Als de voortent morgen droog is, pakken we hem gelijk in. Zo niet, dan moeten we nog even kijken wat we doen.

Marskramerpad: Achterveld - Terschuur.

Woensdag 25 augustus 2021.

We parkeren bij de Hersteld Hervormde kerk in Terschuur. Een groot en leeg parkeerterrein. We genieten van een probleeloze busreis, want de bus komt net aanrijden. 

In Achterveld pakken we de route snel weer op. Bij de R.K. kerk staat een monument voor de dienstplichtigen van het eerste regiment Huzaren die hier in mei 1940 sneuvelden, en voor de Canadese soldaten van het Princess Patricia Light Infantry die in april/mei 45 Achterveld en omgeving van de Duitsers bevrijden. Ook de burgers uit Achterveld uit de 2e WO worden herdacht.

De twee wandelaarsters van gisteren hebben in Achterveld bij een B&B overnacht. Ze genieten bij een picknicktafel van het zonnnetje. We wandelen langs de Modderbeek. Ja, zo heet deze beek, en hij doet zijn naam eer aan. De beek is recent in een meer natuurlijke staat gebracht. Jammer dat er een strook met ingezaaide bloemen naast loopt: het bekende inzaai mengsel met korenbloemen, zonnebloem en heelblaadjes. Het doet heel kunstmatig aan.

We wandelen naar de provinciale weg en volgen het fietspad meer dan een kilomter voordat we een rustiger weg inslaan. Op een bankje gebruiken we onze lunch. Wanneer we opstaan, zien we de twee wandelaarsters in de verte aankomen. Wij slaan het bos in. In de schaduw van de bomen groeit iets wat op perzikkruid lijkt. Een vorige keer bleek het waterpeper. Dit keer komt de app er niet uit. Ik pak de flora erbij en kom op zachte duizendknoop uit. De twee wandelaarsters halen ons in terwijl ik aan het determineren ben.

De rest van het pad wandelen we afwisselend tussen bos, weilanden en akkers. In de kruidlaag zien we hengel, zwart tandzaad, grote wederik en wolfspoot. In een klein vennetje groeit watermunt en veenwortel. Die laatste kende ik nog niet. 

Over een vergrassende heide gaat het noordwaarts naar de A1, waar we over een viaduct Terschuur binnenlopen. We kunnen een kaart van 10km afvinken.

Marskramerpad: Amersfoort - Achterveld

Dinsdag 24 augustus 2021

We zijn pas laat uit de veren en parkeren pas om 10 uur in Achterveld. De bus naar Amersfoort blijken we net te hebben gemist. Drie kwartier wachten. De volgende bus is een paar minuten te laat. De chauffeur blijkt een gezellige kletskous. 9292 beval ons aan om bij halte de 'groene zoom' over te stappen, maar volgens de chauffeur is 2 haltes eerder beter. We volgen graag zijn advies op. Al met al zijn we pas even voor 12 bij het station in Amersfoort. 

We hebben van het Marskramerpad al het stuk van Den Haag naar Amersfoort gelopen, en verderop van Stroe naar Apeldoorn. Tijd om het stuk hiertussen, de gelderse vallei, beet te pakken. Twee wandelaarsters hebben voor het station een vertrouwd boekje in de hand. Ook zij blijken van plan vandaag van Amersfoort naar Achterveld te lopen. In Amersfoort lopen we door het gezellige centrum. We weerstaan de verleidingen van de winkels. Het helpt dat we aan het begin van de wandeling staan, alles wat we kopen moeten we 13 kilometer meedragen. Het centrum is lekker oud, en op de een of andere manier maakt dat een stadscentrum bijzonder.

Vanuit het centrum lopen we het Randenbroek park in. Hoog tijd voor de lunch. Daarna lopen we langs de beek verder. Op een boomstronk groeit een felgele zwam. Het blijkt heksenboter, een slijmzwam die zich voedt met microorganismen. 

Langs smalle paadjes langs het beekje gaat het verder. Links van ons ligt een 'kwetsbaar gebied'. Er zou ringslang voorkomen. Verderop buigt het pad naar links. Ik snoep van de rijpe bramen. De twee dames die we bij het station ontmoet hebben, genieten op een terrasje van een kopje koffie of thee.

Langs een breed water (de Amer?) gaan we onder de A28 door. Hoe vaak ben ik op weg naar mijn werk hieroverheen gereden! We volgen dit water een tijdje. We lopen over zandwegen en paden. Het weer dreigt met regen maar zet de sombere luchten geen kracht bij. De buien drijven over of langs. 

Bij kasteel Stoutenburg hopen we een kopje thee te drinken, maar helaas, de twee restaurantjes zijn gesloten. Dan maar verder. Tussen weilanden en akkers lopen we door. In de berm staat het gele schermhavikskruid in bloei. 

In Achterveld zijn we moe en trakteren we onszelf op een ijsje. We hebben er 13 km op zitten. Vanuit de auto zwaaien we de twee dames gedag als ze net het dorp in komen lopen.

Deltapad / Nederlands kustpad 1: Westkapelle - standpvergang 50a

Donderdag 19 augustus 2021

Na familiebezoek parkeren we in Westkapelle op de Kerkeweg. We staan daarmee direct op de route. Westkapelle wordt op zijn Walchers uitgesproken als 'Westschappel' of 'Westkappel'. Dat laatste is een beetje verwarrend, omdat Westkappel ook de plaatsnaam is van een plaatsje in het noordwesten van Frankrijk. 

We wandelen over de Kerkeweg richting noorden. Na het bord einde bebouwde kom volgen we de Pantegemseweg. Hier gaan we rechtsaf. Volgens het boekje moeten we de oude zandweg volgen. Ondanks zijn naam is dit een klinkerweg. Maar al na een meter of tien worden we linksaf een zand/grasweg opgestuurd. We lopen langs braam en bonte wikke. Die laatste is een vrij zeldzame plant. Een leuk begin van de tocht. 

De grasweg komt al snel bij de weg terug en blijft hier evenwijdig aan lopen. In de berm groeien heelblaadjes. Links liggen plassen dit niet in het boekje staan. Echte vogelgebieden, we horen de grote stern. Zwaluwen schieten over ons hoofd heen. Jammer dat we geen verrekijken bij ons hebben.

Aan het eind komen we op de weg terecht. Een opvallende vondst is dubbelkelk. Buiten de Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden is die vrij zeldzaam, hier is hij algemeen. We lopen door tot aan de voet van de duinreep. Een bord vertelt over 10 verschillende vlindersoorten die hier voorkomen. We klimmen de duinreep op. Op bijna heel Walcheren zijn de duinen maar 1 duin breed. Eigenlijk eng smal, als je er over nadenkt. We wandelen over een schelpenpad dat precies over de top loopt. Links zien we het strand en de zee met kite-surfers. Rechts kijken we over Walcheren uit tot de toren van de Lange Jan in Middelburg. Links en rechts groeien grote zandkool, bezemkruiskruid, braam, rimpelroos en tot mijn verrassing boksdoorn, kruipend stalkruid en brede lathyrus. De zandkool wordt hier en daar volledig kaal gegeten door een groep enthousiaste slakken. Van de 10 vlindersoorten hebben we er geen een gezien.

Bij duinovergang 49 vragen we ons af of dit het punt was waar we de vorige keer vanuit Domburg gestopt zijn. Nee, volgens onze verslagen was dat bij 50a. We lopen nog even door. Wanneer we daar zijn, houden we even rust en nemen dan dezelfde route terug. Bij de auto gekomen heeft Jos ruim 9 km op de stappenteller staan. Het stuk Hoek van Holland naar Maassluis hebben we al een keer gelopen als onderdeel van het grote rivierenpad.

Daarmee hebben we het Nederlands kustpad deel 1 (voorheen Deltapad) er op zitten. Wel willen we het Nederlandse deel van de GR-5, dat ook in dit boekje staat, nog een keer uitlopen. Maar dat kan wachten tot een andere keer.

Gewandeld: 195 van de 195 kilometer. Tijd om thuis vanavond wat te vieren.

Pelgrimspad 1: Schoonhoven - Groot Ammers

Donderdag 12 augustus.

Bij de ingang van Groot Ammers is een kleine parkeerplaats. En ondanks de naam staat Groot Ammers me voor de ogen als een klein plaatsje, dus een parkeerplaats is een onverwacht mazzeltje. Zeker omdat er 1 plekje van de 5 vrij is.

Groot Ammers is een dijkdorp en inderdaad niet groot. We zijn al snel aan de oostkant van het dorp en lopen over een brede en hoge grasdijk. Het eerste hek moeten we openen, maar de volgende hekken kennen een houten overstapje. Links van ons hebben we uitzicht over de Lek. Onze zoon Klaas wandelt vandaag met ons mee. Er is hier een brede uiterwaard en het is moeilijk voor te stellen dat die hele ruimte vol met water staat. Laat staan dat zo'n brede en hoge dijk dan ook nog kan doorbreken. We genieten van het zonnetje en het bezig zijn. Tegen het eind van de dijk komen we door een kudde schapen. Ze komen enthousiast op ons afrennen. Zijn ze gewend dat de boer hen eten komt brengen? Zijn ze gewoon nieuwsgierig wie er 'hun' wei binnenkomt? Of zijn er buurt bewoners die hen met oud brood komen voeren? Ik kan me niet goed voorstellen dat je als schaap in een wei met fris groen gras enthousiast wordt van wat oud hard brood.

We zien hier ook een ooievaar. Om hem heen staan een stel even grote vogels, maar zonder de wit-zwarte veren. Zijn het jonge ooievaars die nog niet hun volwassen kleed hebben? Wanneer ze over ons weg vliegen, zien we dat hun nek in een s-bocht licht. Het zijn dus reigers.

We steken de weg over en passeren het koetshuis van het vroegere kasteel Liesveld. Liesveld is dertig jaar lang een ooievaarbroedplaats geweest. Leuk dat we er een gezien hebben. Na Liesveld volgen we 2 km lang een smal pad tussen een industrieterrein links en een asfaltweg met daarachter weilanden rechts. Het is geen lelijk pad, en het loopt redelijk rustig. Het zonnetje is intussen fel, maar de bomen langs dit pad geven voldoende schaduw. Langs de oevers van de slootjes staan koninginnenkruid en harig wilgenroosje opvallend in bloei.

Aan het eind slaan we linksaf en lopen langs een dijk. We missen de afslag naar het oude vestingplaatsje Nieuwpoort. Met het pontje steken we over naar Schoonhoven. Daar bezoeken we het zilvermuseum, dat we de vorige keer uit tijdgebrek hebben laten zitten. Daarna nemen we de pont terug en volgen de dijkweg. Wanneer we Groot Ammers in lopen, zien we een ruime parkeerplaats vlak langs de wandelroute. Nou ja. We hadden een plekje.

Het eerste stukje is van de Alblasserwaard afgeknabbeld. Vandaag hebben we niet veel gelopen, 5 km. Volgende keer beter.

Pelgrimspad 1: Haastrecht - Schoonhoven

Vrijdag 30 juli 2021

In Schoonhoven parkeren we zonder probleem gratis bij de veerpont naar Groot-Ammers. Volgens 9292.nl kunnen we in Gouda bij de Stolwijkersluis overstappen op de bus naar Haastrecht.

We stappen uit en een vriendelijke dame wijst ons dat we daarvoor een bushalte aan de overkant om de hoek moeten hebben. Daar staat op het bordje dat de bus NU langs moet komen. We wachten. Hij komt niet en we wachten. Een hulpvaardige 'local' vertelt ons dat de bus niet naar Haastrecht rijdt in verband met het wegonderhoud verderop. Ja, dat wegonderhoud hadden we vorige week last van. We hebben geen zin 4 km extra te lopen en nemen de bus naar het station in Gouda. Want vorige week hadden we een buurtbus van Haastrecht naar Gouda station. Jammer genoeg is bij het station in Gouda de buurtbus nergens te vinden. Wat voor nummer was het ook al weer? We vragen maar iedereen geeft verschillende antwoorden of verwijst naar anderen. We wachten tevergeefs op bus 107 - als die eindelijk komt blijkt die een eind van Haastrecht vandaan te blijven. Bij het Arriva kantoortje kijken ze ons aan met de meewarige blik van: weer een Syntus slachtoffer.

Ten einde raad besluiten we de bus terug naar Stolwijkersluis te nemen. Vandaar wandelen we 4 kilometer extra naar Haastrecht. Voordeel is dat we Haastrechtse molen passeren. Haastrecht ontstond rond 1100 en kreeg in 1396 stadsrechten. In Haastrecht pakken we het pad bij de brug gemakkelijk weer op. Leuk oud straatje. Aan de overkant van de provinciale weg volgen we een asfaltweg die al snel over gaat in een voetpad. Honderd meter achter ons loopt een wandelaarster. Twee keer hebben we tegenliggers, wandelaars die ons tegemoet komen. Naast het pad, aan de waterkant, staan moerasandoorn, moerasspirea, en koninginnekruid in bloei.  Een wegwijzer als kruising met het Floris V pad vertelt dat we 79 kilometer van Amsterdam en 359 kilometer van Visé zijn.

Het pad komt uit op een fietspad langs de Vlist. Bij een zijweg staat een informatiebord over de Koeneschans. De weilanden ten oosten van de Vlist konden onder water worden gezet (Oude Hollandse Waterlinie) maar de Slangeweg stak boven de inundatie uit. Vanuit de Koeneschans had men een prima schootsveld over deze weg. We volgen nu het fietspad richting Schoonhoven. In het water naast ons groeit waterlelie, gele plomp en ook de kikkerbeet staat met haar kleine witte bloempjes in bloei. Els en wilg zijn veel voorkomende bomen. Links van ons ligt vooral weiland. Een molen, de Bonrepas, hield hier vroeger de polder droog. 

In de buitenwijk van Schoonhoven zien we opeens bekende gezichten. Jos herkent ze direct: ze stonden bij ons op camping The Turnery in Afferden. Zij herkennen ons ook en we kletsen gezellig bij. 

Het plan was om een bezoekje aan het zilvermuseum te brengen. Maar in Schoonhoven lopen we verkeerd. Het weer heeft de hele dag heen en weer geschommeld van zon via bewolkt tot een hele lichte miezer, maar nu gaat het echt regenen. Het centrum is de moeite waard, maar niet in deze regen. We zijn blij wanneer we in de auto stappen.

We zijn nu 90 gewandelde kilometers van Amsterdam. 

Pelgrimspad 1: Driebruggen - Haastrecht.

Donderdag 23 juli 2021

Het OV-vervoer op dit traject is, laten we zeggen, wat strak gepland. Er vertrekken twee bussen uit Haastrecht, een om kwart voor tien en een om tien uur. Daarna is de volgende bus uit Haastrecht ergen om 12 uur. Volgens 9292.nl. En dan moeten we 3 keer overstappen, in Gouda, in Woerden en in Bodegraven. Met soms niet al te veel overstaptijd. We zorgen daarom dat we op tijd in de auto zitten. Volgens de tom-tom zijn we er kwart voor negen.

Bij Gouda worden we bewaard. Ik moet 2 rijstroken naar rechts opschuiven. Ik kijk achterom, en er zit geen verkeer op rijstrook 2. Ik ga naar rechts, en opeens zit er wel een auto. Die zal wel van rijstrook 1 zijn gekomen. 

Dat kwart over negen gaat niet lukken. Er is een provinciale weg afgesloten. We worden vlak bij Haastrecht teruggestuurd naar de A12, en dan helemaal tot Waddinxveen. Vandaar volgen we de A12 tot Woerden. Pas daar nemen we een afslag. Om kwart voor tien rijden we Haastrecht binnen. De eerste bus hebben we gemist. We zoeken en vinden een parkeerplaats. De bushalte is buiten gebruik, maar er staat een verwijzing naar een tijdelijke halte op de Grote Haven. Die straat is niet zo heel lang, en in het hele straatje is geen halte te bekennen. Het buurtbusje komt aanrijden, en we steken op goed geluk onze hand op. Gelukkig, hij stopt. De eerste horde is genomen. Nu hebben we in Gouda 3 minuten om de trein te halen. Door de afgesloten provinciale weg rijdt het busje over een smal dijkje. U voelt het al: we rennen in Gouda het perron op en zien in de verte de trein wegrijden.

We nemen vast de volgende trein naar Woerden, en van daar naar Bodegraven. Daar moet buurtbus 724 naar Driebruggen vertrekken. Wanneer we daar zijn, bekijken we de verschillende OV opties nog eens extra. Want we zouden dan pas om 14 uur in Driebruggen met wandelen kunnen beginnen. Vanuit Woerden zou de streekbus ook via een andere route naar Driebruggen rijden. En dan kunnen we om half twee beginnen met lopen. We besluiten dat maar te doen. In Woerden eten we in een parkje onze boterhammen op. Het buurtbusje brengt ons keurig naar Driebruggen.

We steken de ophaalbrug over en lopen langs een paar huizen voor we op een graskade langs de Dubbele Wiericke komen. Er loopt hier ook een stuk van het Limes pad, dat de oude Romeinse Noordgrens volgt. Het is heerlijk rustig. We hebben ons zomers gekleed, want het beloofde een warme zomer dag te worden met temperaturen rond de 25 graden. Het blijkt bewolkt, maar een echte regenwolk drijft langs ons heen. We genieten van het weidse polderlandschap. Het riet staat hoog; van de Dubbele Wiericke zien we niet veel door de grote massa riet. Twee keer komen we andere wandelaars tegen. 

Op een plaats staan poelruit en gele kamille overvloedig in bloei. Bij een klein dorpje met de naam Hogebrug gaan we onder de spoorbaan door.

We slaan rechtsaf een tiendweg op. Deze graskade loopt zo'n 3,5 kilometer tussen de weilanden tot aan Gouda. Links en rechts groeit harig wilgenrooosje, echte valeriaan, moerasandoorn, moerasspirea en andere planten die houden van een vochtig veen-milieu. De zaden van de akkerdistel vormen grote plukken pluis. Het pad wordt regelmatig onderbroken door hekjes. Sommigen kunnen open, maar anderen moeten we klimmen. Ik schat dat we zo'n 50 keer over een hekje klimmen. Gymnastiek! Een paar mensen zijn bezig de sloot uit te baggeren. Futen brengen hun jongen groot. Atalanta's fladderen onbekommerd rond. Libellen houden bloedzuigers in toom; we hebben geen autan nodig. 

Aan de rand van Gouda slaan we linksaf. Fietspad. Via de smalle dijk, waar deze zomer veel extra verkeer is, lopen we naar Haastrecht. Gelukkig is dat stukje dijk maar een paar honderd meter. In Haastrecht lopen we over het marktje en kopen we kaas van Boerin Betje voor Jos en pittiger kaas van boer Bas voor mij. 

Pelgrimspad 1: Reeuwijk - Driebruggen

Vrijdag 16 juli 2021

Ja, we zijn weer in Zuid-Holland terug. Bij het binnenrijden in Driebruggen zien we een grote gratis parkeerplaats. Voor een zuinige Hollander als ik is dat de hoofdprijs. Er vlakbij staat een bushalte, en de bus komt over een kwartier. Niet slecht uitgemikt. 

In Reeuwijk pakken we bij het uitstappen zonder moeite de draad weer op. Al na honderd meter verlaten we de drukke weg en lopen over een fiets/wandelpad. Na het kruisen van een asfaltweg staat een bord dat het pad geblokkeerd is. Essentakkenziekte. Daar heb ik eerder een bord van gezien. We proberen het pad een poosje, maar moeten toch terug naar de asfaltweg. Gelukkig geen groot stuk. We wandelen langs de Reeuwijkseplassen. We beseffen het nog niet, maar dit is het stuk met het mooiste uitzicht. Het pad maakt een bocht, en aan allebei de kanten lopen we tussen het riet. Het is een heerlijk rustig voetpad. In het begin is het geluid van de A12 nog duidelijk hoorbaar, maar geleidelijk wordt dit minder. Tussen het riet groeien en bloeien haagwinde, koninginnekruid, lisdodde, harig wilgenroosje, gevleugeld hertshooi en echte valeriaan. 

Achter het riet staan huisjes verscholen, alleen toegankelijk via het voetpad en over het water. Een dergelijk lang pad tussen de meren door is zeldzaam. Het weer begon grijs, maar geleidelijk breekt de zon steeds vaker door. Jos heeft haar verrekijker meegenomen, maar tussen twee muren van riet hebben we er niets aan. Pas wanneer we linksaf slaan en een smal pad langs een weg volgen, krijgen we regelmatig een doorkijkje tussen het riet door. Jammer genoeg valt er weinig aan vogels te zien. We horen een paar meeuwen en een wilde eend met kuikens en dat is het. Na de asfaltweg volgt opnieuw een smal pad dat we volgen tot de Enkele Wiericke. Een naam die ik me samen met die van de Dubbele Wiericke herinner van de talloze malen dat ik op de A12 overheen kruiste. Het zijn twee kanalen die de grenzen vormden van de Hollandse waterlinie. Vanaf een uitkijktoren bekijken we de omgeving.

Het laatste stuk van vandaag loopt langs een sloot waarin onder andere de zwanebloem in bloei staat. 

In Driebruggen lopen we terug naar de auto. We zijn nu 72 gewandelde kilometers van Amsterdam. Nog 206-72=134 km naar Den Bosch.