We hebben dit stuk eerder gelopen, maar toen mankeerde er veel aan de bewegwijzering. Vandaag een herkansing.
We parkeren de auto achter het Navo gebouw. Niet dat het een bordje met die naam draagt, maar Google maps meldt het als "Nato communications and Information Agency". Vanaf de parkeerplaats lopen we terug naar de rotonde, en nemen dan de Oude Waalsdorperweg aan de 'voorkant' van het Navo-gebouw. We passeren het TNO gebouw, en via een fietspad komen we bij het ecoduct. Hier zouden we via een ruiterpad naar beneden moeten gaan. Dat ruiterpad is er nog steeds, maar ruiterpaden zijn geen wandelpaden. Vlak daarnaast wordt een klinkerweg aangelegd. Die volgen we. Even verderop komen we op het verlengde van de weg achter het Navo-gebouw. Hier slaan we rechtsaf richting Waalsdorpervlakte. Al snel zien we in de berm sneeuwklokjes. Het voorjaarshelmkruid loopt al uit.
Het monument op de Waalsdorpervlakte is voor mij altijd indrukwekkend, niet alleen op 4 mei. De bomen zijn nog kaal, al houden de dennen natuurlijk gewoon hun blad. Over de duinpaden, soms grint, soms gewoon bosgrond, loopt het lekker gemakkelijk. Naast het pad zien we hertshoornmos. Altijd opvallend met zijn lichtgroene / grijsgroene kleur. Het hele gebied is waterwin gebied voor Dunea.
We hoeven totaal niet naar de route te zoeken - het hele stuk is nu met paaltjes met wit-rode koppen aangegeven. Compliment aan de padbeheerder! Een stel dat onderling Frans spreekt, maar ons in het Nederlands gedag zegt, lijkt ook de route te lopen.
Bij Meijendel drinken we een kop thee en aanvaarden dan de terugtocht over dezelfde route. Van een aantal bomen is onderdaan de bast verwijderd. Die bomen gaan natuurlijk vanzelf dood. Waarom ze zo gedood worden, is me niet duidelijk.
De lucht was de hele wandeling al grijs en grauw, en nu begint het ook te regenen. We breken daarom onze lunch af en wandelen snel terug naar de auto.
