Woensdag 2 oktober 2024.
De weersverwachting van zowel weerplaza als buienradar is dat er tot 10 uur kans op lichte regen is, maar vanaf 10 uur is het droog en half zonnig. Een prima dag om etappe 2 van de Moselsteig te voltooien.
In Nittel parkeren we bij de begraafplaats. Daar zijn twee parkeerplaatsjes: een voor bezoekers van de begraafplaats en een voor blijkbaar meer algemeen gebruik. De begraafplaats ligt direct aan de route en we volgen deze tot de Weinstrasse, waar we de 'zuweg' naar het station volgen. We knikken een medewandelaar gedag.
Terwijl we bijna bij het station zijn, zien we de trein binnenrollen. We lopen hard, maar weten dat we eigenlijk kansloos zijn. Op het station, in zicht van de machinist, proberen we snel 2 kaartjes bij de automaat te kopen. De machinist staat duidelijk op ons te wachten. Waar vindt je de luxe dat een treinmachinist op passagiers wacht? In de haast lukt het kopen van 2 kaartjes niet. Ik roep naar de machinist dat het niet lukt en hij roept terug dat we gewoon kunnen instappen.
In Wincheringen stappen we uit. We hebben even wat moeite om op gang te komen. De wegen zijn modderig en glibberig dus we lopen voorzichtig. Het is nu wel droog, maar de afgelopen nachten heeft het wel behoorlijk geregend. En in een rots en leemgrond is niet snel weggezakt. Over asfaltwegen gaat het omhoog. Boven, bij de begraafplaats van Wincheringen, passeren we de St Martin kapelle, mooi door zijn eenvoud.
Maar na een tijdje gaat het beter. Meer asfalt, meer grint, meer gras, minder modder.
We komen de wandelaar uit Nittel tegen. Hij meldt dat zijn trein niet reed, en hij loopt het daarom maar in tegengestelde richting. We hebben blijkbaar enorm gemazzeld.
Dit deel van het traject is veel leuker om te wandelen dan het eerste deel. Meer avontuurlijke smalle bospaden, graswegen langs wijngaarden, mooie uitzichten over de Moezel en over de plaatsjes langs de Moezel.
Ondanks de uitstekende bewegwijzering slagen we er in om een keer verkeerd te lopen. Dit bospad is nat, stijl en glibberig. Jos gaat een keer onderuit. Dat is een modderbroek voor de was. We laten ons niet uit het veld slaan en gaan verder. Het is lekker zonnig weer, de uitzichten zijn mooi, en waar de zon schijnt heeft de modder geen kans. Pas bij het laatste smalle paadje, afdalen naar Nittel, hebben we weer gladde modder, Dit keer ben ik overmoedig en ga ik onderuit. Niets ernstigs, gewoon nog een broek die geschikt is voor de was.
Door gebrek aan conditie en door het weer lopen we deze vakantie maar 1 etappe. Maar we zijn blij, dankbaar en tevreden met deze voltooide etappe.
.
