In Scheveningen stappen we uit bus 21 bij halte Zwarte Pad. Door een suffigheidje van mij lopen we niet naar het Nettenboetstersveld, maar volgen het Zwarte Pad. Jammer genoeg loopt het duinpad hier niet verder, er is alleen een pad naar het strand beneden.
Het is zonnig, al voelt het door een frisse wind vrij koud. Maar het is droog, dus eigenlijk prima wandelweer. De duinen zijn nu nog rustig. Deze route is niet de officiele route, maar de route van het Zwarte Pad naar de Waalsdorpervlakte kent nogal wat verkeerslawaai. En het traject van de Waalsdorpervlakte naar boerderij Meijendel kunnen we bijna dromen.
Het is januari en er bloeit weinig. We genieten van de rust en de frisse lucht. Bij de afslag naar de Libellenvallei en boerderij Meijendel krijgen we het idee dat we voortgang maken. Op een bankje eten we onze meegebrachte boterhammen op. Een dienstauto van Dunea staat achter ons en volgt ons met onderbrekingen naar Wassenaarse Slag.
In het restaurant drinken we wat voor we doorlopen naar Katwijk aan Zee. We volgen niet de officele route door de natte duinvalleien, omdat we die te vermoeiend vinden. In plaats daarvan volgen we het voetpad langs het fietspad. Dat loopt een stuk lichter.
Zomersneeuw wordt ook wel elandgeweimos genoemd. Het is een korstmos die in de kalkrijke duinen zeer algemeen is, maar ook op zandgronden in het binnenland voorkomt.
In Katwijk valt helaas een bus uit. Maar de volgende is keurig op tijd en brengt ons zonder problemen naar Leiden CS.
We hebben er 15 kilometer opzitten. Onze conditie gaat langzaam vooruit, want we zijn er niet bijzonder moe van.
