Vrijdag 4 september 2020
Onder een grijze lucht parkeren we de auto opnieuw op de Genneperhuisweg in Gennep. Het is het laatste parkeerplekje. De buienradar had een half bewolkt - half zonnige lucht beloofd, maar dit ziet er toch echt uit als 100% grijs.
We wandelen door het centrum van Gennep, langs de Catharina toren, en door een gerestaureerde stadspoort. Stel u daar niet te veel van voor. We volgen een kilometer lang een asfaltweg door de uiterwaarden. De berm toont niet veel interessante planten, helaas. Toch is de weg niet saai, want om de xxx meter staat een informatiebord over de geschiedenis van het Genneperhuis: Romeinse uitkijktoren, versterking tegen de vikingen, fort in de 80-jarige oorlog, en verwoest bij de Franse aanval op Nederland in 1672.
Als we bij de ruine komen, is het inderdaad niet meer dan dat: een ruine. Er zijn nog wat oude voetstukken van muur te herkennen, maar dat is ook alles. De Franse legers hebben de verwoesting in 1672 niet met de Franse slag aangepakt. Er bovenop staat een kleine uitzichttoren. Die beklimmen we even. Een mooi uitzicht over de plek waar de beek de Niers in de Maas uitkomt is onze beloning.
Rondom de ruine is men begonnen een aantal oude verdedigingswerken te herstellen. Een paar oude watergangen zijn opnieuw uitgegraven. Zo te zien groeien ze langzaam dicht. De waterplanten kan ik zonder bloei niet goed thuisbrengen, mogelijk watergentiaan. Eenmaal zie ik langs de oevers watermunt.
Daarna voert de route ons langs Milsbeek naar de Mokerplas. Voorzichtig spiekt het zonnetje af en toe tussen de wolken door. Nee, de Mokerhei komt pas bij een volgende wandeling. De Mokerplas is een recreatieplas. Elk van de jachten in de jachthaven zien er uit alsof ze meer dan 3 van mijn oude jaarsalarissen kosten. In Plasmolen eten we een ijsje, in een stralend zonntje op het terras van Crevers ijssalon. Uitstekend zaakje.
Gewandeld: 151,6 + 13,1 = 164,7 km
De Maasduinen zitten er op. We zijn bijna bij de Duitse grens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten