Vrijdag 16 juli 2021
Ja, we zijn weer in Zuid-Holland terug. Bij het binnenrijden in Driebruggen zien we een grote gratis parkeerplaats. Voor een zuinige Hollander als ik is dat de hoofdprijs. Er vlakbij staat een bushalte, en de bus komt over een kwartier. Niet slecht uitgemikt.
In Reeuwijk pakken we bij het uitstappen zonder moeite de draad weer op. Al na honderd meter verlaten we de drukke weg en lopen over een fiets/wandelpad. Na het kruisen van een asfaltweg staat een bord dat het pad geblokkeerd is. Essentakkenziekte. Daar heb ik eerder een bord van gezien. We proberen het pad een poosje, maar moeten toch terug naar de asfaltweg. Gelukkig geen groot stuk. We wandelen langs de Reeuwijkseplassen. We beseffen het nog niet, maar dit is het stuk met het mooiste uitzicht. Het pad maakt een bocht, en aan allebei de kanten lopen we tussen het riet. Het is een heerlijk rustig voetpad. In het begin is het geluid van de A12 nog duidelijk hoorbaar, maar geleidelijk wordt dit minder. Tussen het riet groeien en bloeien haagwinde, koninginnekruid, lisdodde, harig wilgenroosje, gevleugeld hertshooi en echte valeriaan.
Achter het riet staan huisjes verscholen, alleen toegankelijk via het voetpad en over het water. Een dergelijk lang pad tussen de meren door is zeldzaam. Het weer begon grijs, maar geleidelijk breekt de zon steeds vaker door. Jos heeft haar verrekijker meegenomen, maar tussen twee muren van riet hebben we er niets aan. Pas wanneer we linksaf slaan en een smal pad langs een weg volgen, krijgen we regelmatig een doorkijkje tussen het riet door. Jammer genoeg valt er weinig aan vogels te zien. We horen een paar meeuwen en een wilde eend met kuikens en dat is het. Na de asfaltweg volgt opnieuw een smal pad dat we volgen tot de Enkele Wiericke. Een naam die ik me samen met die van de Dubbele Wiericke herinner van de talloze malen dat ik op de A12 overheen kruiste. Het zijn twee kanalen die de grenzen vormden van de Hollandse waterlinie. Vanaf een uitkijktoren bekijken we de omgeving.
Het laatste stuk van vandaag loopt langs een sloot waarin onder andere de zwanebloem in bloei staat.
In Driebruggen lopen we terug naar de auto. We zijn nu 72 gewandelde kilometers van Amsterdam. Nog 206-72=134 km naar Den Bosch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten