Pelgrimspad: 't Eind - Esch en v.v.

Zaterdag 5 oktober 2019

Na een bezoekje aan een winkel in Boxtel parkeren we in "'t Eind", niet ver van de bushalte.
Bij de bushalte blijkt dat we, met de wachttijden meegerekend, anderhalf a twee uur nodig hebben voor de busreis naar Esch. In die tijd lopen we bijna heen en weer. Bovendien heb ik gisteravond mijn ov-kaart uitgeleend. Alles bij elkaar genoeg reden om dan maar heen en terug te lopen.

We lopen naar de rotonde aan de rand van het dorp, waar de rood-witte stickers van onze route duidelijk naar het fietspad langs de weg wijzen. Het fietspad is rustig en loopt lekker door. Al snel steken we de weg over en slaan een zandweg in. Door de buien van orkaan Lorenzo, die gisteren gepasseerd is, staat de zandweg vol regenplassen. En waar geen plassen staan, staat modder.

Langs de weg staan stoere essen, gemakkelijk herkenbaar aan hun hoge stam en geveerd blad. Het is licht bewolkt en af en toe breekt een vaag zonnetje door. Ik schat dat de zandweg zo'n 4 van de 4,3 kilometer beslaat. Ze blijft afwisselend goed begaanbaar en "met modderschoenen only". Sommige maisvelden zijn geoogst, anderen staan nog op het veld. Op een veld staat een plant die door de ObsIdentifier app wordt herkend als witte mosterd. De plant klopt met de beschrijving in mijn Tirion nieuwe plantengids. Een kapelletje doet de naam van het pad eer aan.

Het laatste deel van de weg bestaat uit asfalt. Blijkbaar is er ergens een bijeenkomst van klassiekers, want verschillende auto's met blauwe kentekens passeren ons. In een van de tuinen heeft een stel geiten hun toevlucht op een tuintafel gezocht. "Wij houden van droge poten".
Jammer genoeg is het theehuis, dat op het kaartje staat aangegeven, gesloten. Vlakbij Esch keren we om.

Op de terugweg bewonderen we de plantenrijkdom in de berm. Wilde bertram, perzikkruid, braam, haagwinde en andere bermplanten doen het hier goed. Het zonnetje breekt sterker door, wat voor een goed humeur zorgt.

Vandaag gewandeld: 4,3 km.
Gedaan: 45,6 + 4,3 = 49,9km.
Te gaan: 276,5 - 49,9 = 226,6 km.

Deltapad: Zoutelande - Westkappelle.

woensdag 18 september 2019

We parkeren de auto in Westkapelle, of Westschappel, zoals het op Walcheren wel genoemd wordt.
De bushalte in het centrum is verplaatst naar de rand van het dorp, 10 minuten lopen. Daar wachten we een klein half uur voor de bus komt. Die brengt ons snel naar Zoutelande.

In Zoutelande lopen we door de winkelstraat waar we de vorige keer geeindigd zijn. We bekijken de waterput van Willibrord en de kerk. Daarna gaan we het duin op. Langs de trap groeit bloeiende boksdoorn, een immigrant uit China die ik niet vaak tegenkom.

Boven gekomen lopen we over de kam van het duin. Even lopen we beneden langs, maar gaan dan weer omhoog om over de kam verder te wandelen. Net als tussen Vlissingen en Zoutelande is het duin hier smal. Links een smal strand, rechts direct campings en akkers.

Meidoorn en roos zijn uitgebloeid maar tonen hun oranje vruchten. Ook de zeewinde is jammer genoeg uitgebloeid; ik vind dat echt prachtige bloemen. Het stekend loogkruid is niet mooi, maar wel een echte overlever.

Wanneer we naar beneden gaan, zegt het boekje rechtsaf en de bewegwijzering links af. We volgen de stickers en lopen over een druk fietspad. Rechts van ons staan bomen en struiken die ons het uitzicht op de Westkappelse kreek benemen. Zodra we de kans hebben, steken we door en lopen over het grintpad langs het water.

Bij Westkapelle gaan we omhoog naar het KNRM station en volgen het voetpad over de dijk. Hier komen we bij herdenkingsmonumenten van de dijkdoorbraak en de landing van de geallieerde troepen aan het eind van de tweede wereldoorlog. Een tank, een plateau met namen van gesneuvelde Britse militairen, en een landingsvaartuig.

Einde van dit traject, tijd voor familiebezoek.

Gewandeld: 150,4 + 3,5 = 153,9km
Te gaan: 195,1 - 153,9 = 41,2 km

GR5 Nederland: Philipsdam - Nieuw Vossemeer

Woensdag 21 augustus 2019

Een gezellig ogende chauffeur van bus 102 rijdt ons van de Molendijk bij Nieuw Vossemeer naar de Philipsdam. Daar bedanken we hem en stappen uit. Onder een helder, maar niet te felle zon beginnen we aan onze wandeling. Dit traject bevalt veel asfalt, en dat is hier al direct het geval. Over de parallel weg annex fietspad wandelen we richting zuiden. Links van ons ligt een smalle strook groene vegetatie. Er groeit onder andere veel koninginnekruid, duindoorn, dauwbraam en een gele composiet die volgens mijn Obsidentiefier-app waarschijnlijk waterkruiskruid is. Ik ben vergeten een flora in mijn rugtas te stoppen, dus controleren kan ik het niet. In het water bivakkeert een grote zwerm zwanen.
We zien bus 102 langs rijden en zwaaien. De chauffeur zwaait terug.

Een kilometer verder wandelen we langs de slikken van de Heen, maar die worden door een rij bomen aan ons oog onttrokken. Boven aan een betontrap gebruiken we onze lunch. We mogen hier dwars door de slikken lopen. Heerlijk, natuur! De slikken liggen droog, en zelfs veel geulen staan droog. Het koninginnekruid, de wilde peen, watermunt en jakobskruiskruid bloeien hier volop. Een kudde wilde koningspaarden dwingt ons het pad te verlaten. We lopen door de heelblaadjes. We komen uit bij het Schelde - Rijnkanaal, dat we een groot deel van de dag zullen volgen.

Langs een vrijwel overwoekerd paadje lopen we naar de eerste brug. Hieronderdoor is het niet helemaal duidelijk: moeten we links langs het water, over de asfaltweg of rechts van de dijk lopen? We kiezen de asfaltweg, die redelijk rustig blijkt. Halverwege krijgen we te maken met een drukteschopper: een schaap, dat de kudde voor gezien houdt, en over de dijk heen en weer rent. Gaat deze ram ons rammen? Nee, hij blijft bovenop de dijk, komt even voorbij ons naar beneden, kijkt ons boos aan, maakt boze geluiden en verdwijnt dan in het struikgewas links van de weg. Daar horen we hem takken breken als hij zich door de bushbush een weg baant. Een honderd meter verder komt hij weer te voorschijn en mekkert opnieuw boos. Weer rent hij druk heen en weer over de dijk. Een ADHD patient kan een puntje zuigen aan zijn energie.

Bij een picknick bankje houden we even rust. Het schaap verlegt zijn aandacht naar een stel bakvissen die bij het veerooster lijken te overleggen of ze wel of niet langs het schaap durven te gaan.

Uiteindelijk passeren we zonder problemen het hek. Hier volgen we opnieuw het asfalt, om het laatste stukje over de grasdijk te lopen. In het water links van ons zwemmen canadese ganzen, fuut en aalscholver. Bij de tweede brug steken we het Schelde-Rijnkanaal over. Vanaf hier is het niet ver meer naar de bushalte en de auto.

Het volgende deel van dit pad leest u hier.

Gelopen: 22,7 + 11,8 = 34,5 km
Te gaan: 61,9 - 34,5 = 27,4 km

Maas-Niederrheinpad: De Krosselt - Lomm

Maandag 15 juli 2019

Onder een grijze lucht parkeren we de auto op een parkeerplaatsje speciaal voor wandelaars aan het eind van Spikweien. Vandaar is het maar een paar honderd meter naar de bushalte, waar de inmiddels vertrouwde bus 83 ons binnen enkele minuten oppikt.
Bij halte Taurus stappen we uit. Ik check mijn resterende saldo: 3,40. Goed dat het de laatste wandeling is.

Vandaag willen we het gat tussen kaart 1 (De Krosselt) en kaart 4 (Lomm) dichtlopen. Ruim 12 km, wat tot nu toe i.v.m. gezondheid te veel was, maar voor vandaag lijkt het een mooie slotwandeling.

Het begin van de wandeling loopt over een grintweg door bos. We passeren een camping, die helemaal door jaargasten geclaimd lijkt te zijn. De route is hier vrij behoorlijk bewegwijzerd. Het gemengde bos kent in de kruidlaag veel klein springzaad en grote brandnetel. Op het Zwart Water zien we grauwe? ganzen, waar een brutale fuut tussen door zwemt. Verderop zwemt de familie zwaan langs de oever. De grote wederik bloeit met mooie gele bloemen langs de oever.

De route loopt verder door een landschap van weilanden en akkers. Over de asfalt en grindwegen lopen de kilometertjes gemakkelijk weg. Op een bankje beginnen we aan onze meegebrachte boterhammetjes. Omdat er wat dreigende luchten aan komen, check ik de buienradar. Geen neerslag verwacht. We danken voor onze boterhammen en staan op. Een lichte miezer begint te vallen. Gelukkig stopt het buitje snel. De mais begint in bloei te komen.

De Boschweg is een lang recht stuk. Een havikskruid bloeit in de berm. Helaas lukt determineren niet helemaal. Bij restaurant jagersrust drinken we een kopje thee. Onder een nieuw licht buitje zetten we er de pas weer in. De ravenvennen zouden volgens de beschrijving in het boeje zonnedauw moeten kennen. Dat wil ik best geloven, maar het zou leuk zijn als ik ze ook zelf kon zien en fotograferen. Nee dus. Over de Wittenberg lopen we terug.

Rond 3 uur zijn we bij de auto terug.

Gewandeld: 103,5 + 12,1 = 115,6 km.

Het vervolg van dit pad leest u hier.

Maas-Niederrheinpad: De Hamert - Wellerlooi

Dinsdag 9 juli 2019

Onder een halfzonnige - half bewolkte lucht parkeren we de auto bij de Catharinakerk in Wellerlooi. Net als gisteren zijn we net op tijd voor de bus! Twee haltes verder stappen we uit bij hostellerie de Hamert.

Langs het Geldernsch-Nierskanaal, dat hier de vorm van een meanderende beek heeft, lopen we het bos in. De beek heeft door het meanderen steile hellingen. De bewegwijzering is, om het netjes te zeggen, op dit traject (kaart 6 en 7 in het boekje) 'voor verbetering vatbaar'. Een scoutinglid zoekt de weg naar het vorstengraf. We kunnen hem helpen dankzij de kaart in ons boekje.
Afwisselend lopen we door bos en tussen heidevelden. Wanneer we door naaldbossen lopen, zoek ik tevergeefs naar de Dennenorchis.

Bij het pikmeeuwenwater zien we geen meeuwen, maar wel ganzen. We zien verschillende holen en vragen een andere wandelaar of hij weet wat voor holen het zijn. Hij vermoedt konijnholen die door vossen bij de jacht op konijnen een stukje uitgegraven zijn.

Struikheide, gewoon biggekruid, fijnstraal, verschillende grassen en een zuring zijn enkele van de planten die op de heidevelden opvallen. Veel struikheide oogt dood en verdord. De wandelaar die ik hierboven noemde vertelde dat men bezig is de grondwaterstand te verlagen. Wil men hier stuifduinen terug? In de bossen in het tweede deel vrolijken verschillende vlinders onze wandeling op. Een bruintje, en twee citroengeeltjes.

Vanaf de Dikkenberg hebben we een mooi uitzicht. Jammer dat er een park zonnepanelen zichtbaar is.

Het blijft de hele wandeling afwisselend zonnig en bewolkt, met temperaturen rond de 20 graden. Ideaal wandelweer. Terug in Wellerlooi trakteren we onszelf op een kop thee. Het restaurantje ligt pal aan de parkeerplaats, dus ideaal.

Gewandeld: 91,2 + 12,3 = 103,5km.

Het vervolg van de wandeling leest u hier.

Maas-Niederrheinpad: Wellerlooi - Well

Maandag 8-7-2019

Onder een bewolkte lucht parkeren we de auto in Well op een parkeerplaats. Nee, hier staat een bordje "gereserveerd voor bezoekers van restaurant" bij. Dan maar het kleinere parkeerplaatsje ernaast. Terwijl we naar de bushalte lopen zie ik de bus aan komen rijden: rennen! Zo snel hebben we deze vakantie nog geen bus gehad. Wanneer ik in de bus zit, begint het te knagen: hoorde dat kleinere parkeerplaatsje niet ook bij het restaurant?

Twee haltes verder stappen we in Wellerlooi uit. Voorbij de St-Catharina kerk wandelend komen we bij de route. Die begint met een rustige asfaltweg. Dat loopt gemakkelijk weg. Verderop gaat de weg over in grintweg. Op de wandelingen in de afgelopen week heb ik me er vaak over verbaasd dat ik wel veel eiken zag, maar geen eikenprocessierups. Dat berust op een misverstand. Ik dacht dat eikenprocessierupsen in draden naar beneden hingen. Gisteren waren drie vrienden van ons op bezoek, en Biep vertelde me dat de eikenprocessierups overdag in spinsels zit, maar 's nachts zich in processie naar een andere plaats begeeft. Wanneer ze aangeraakt worden komen hun branderige haren vrij. En als ze vervellen. Rateba wees ons enkele 'nesten' aan, hangend onder boomtakken. Vandaag zien we er nu een aantal nesten.

De route is op dit stukje niet heel duidelijk bewegwijzerd; eenmaal lopen we verkeerd (vlak voor het oversteken van de N271) maar dankzij het kaartje vinden we de route snel weer terug. Twee keer komt er een licht buitje over ons heen, maar niets wat het wandelen beperkt.

Langs de maas zien we allerlei planten die we deze vakantie eerder langs de maasoever tegenkwamen zoals de moerasspirea, groot kattenkruid, sikkelklaver, knoopkruid en boerenwormkruid. Een nieuweling is een plant die door de app herkend wordt als bastaardwederik. Helaas slaag ik er niet in om de soort te bepalen. Kasteel Well heeft, net als het kasteel in Arcen, een dubbele slotgracht. Mooi kasteel ook, helaas niet te bezichtigen. Even over twaalf zijn we weer bij de auto terug. Het restaurant blijkt om maandag gesloten; ik heb voor niets lopen piekeren.

Gewandeld: 86,8 + 4,4 = 91,2km.

Maas-Niederrheinpad: Arcen - De Hamert.

Donderdag 4 juli 2019

We parkeren bij hostellerie De Hamert, langs de N271. De inmiddels bekende bus 73 brengt ons keurig naar de Koestraat in Arcen. Langs het terrasje van de bakkerij, waar we gisteren een kopje thee met vlaai dronken en aten, wandelen we de Koestraat in. We passeren kasteel Arcen. Wanneer ik denk dat ik het kasteel gefotografeerd heb, blijkt dat alleen het poortgebouw op de foto staat. Het echte kasteel ligt daar weer achter, veilig achter een tweede slotgracht.

Vandaar steken we de drukke N271 over en wandelen de rust van het bos in. Mooi bos met amerikaanse eik, zomereik, ruwe berk, sporkenhout, lijsterbes, amerikaanse vogelkers, "en anderen". Eén plant valt op, de Obs identifier app identificeert hem als karmozijnbes. Daarvan zijn er twee soorten, ik denk dat dit de oosterse moet zijn, omdat ik 8 meeldraden tel en de vruchtdragende trossen fier overeind staan. Een ontsnapte tuinplant.

Langs het pad zien we veel vingerhoedskruid, en aanvankelijk ook klein springzaad. Het vingerhoedskruid komen we regelmatig tegen. Een enkele keer zien we moederkruid, en eenmaal komen we het zandblauwtje tegen.

De paadjes zijn mooi uitgekozen. Vaak smalle bospaadjes, wat het wandelen afwisselend houdt. We passeren een vakantiepark, een camping en heidevelden. We zien meren, maar lopen er niet langs. Een keer zien we een grote parelmoervlinder.

We zijn op tijd terug bij de auto, om nog langs de apotheek te gaan. De huisarts had medicijnen voorgeschreven, die conflicteren met de medicijnen die Jos al heeft. De arts uit het ziekenhuis heeft andere antibiotica voorgeschreven, maar die naar de gewone apotheek gestuurd. Het secretariaat van het ziekenhuis zou die naar de apotheek hier sturen. Bij aankomst in de apotheek blijken die niets ontvangen te hebben. Bellen naar hiet ziekenhuis. Het faxnummer waar ze het heen hebben gestuurd, blijkt niet te kloppen. Ze gaan het direct naar het goede nummer sturen. We wachten een kwartier, maar er komt niets. De apothekersmedewerkster belt twee keer voor ons en krijgt het recept na het tweede gesprek binnen vijf minuten.
Ja, ik weet het, dat heeft niets met wandelen te maken, maar ik wil even mijn hart luchten. Kom jongens, faxen anno 2019. Bedenk eens iets moderners.

Gewandeld: 81,6 + 5,2 = 86,8km.


Het vervolg van het Maas-Niederrheinpad leest u hier.

Maas-Niederrheinpad: Lomm-Arcen

Woensdag 3 juli 2019

We parkeren op een pleintje in Arcen. Limburgse gastvrijheid, het parkeren in het centrum is gratis.

De bus rijdt ook door het centrum, en we hoeven niet lang te wachten. Buslijn 83 rijdt ons probleemloos naar Lomm. Via het bedrijventerrein Spikweien lopen we naar het beginpunt van ons dagtraject. Rechts passeren we een van de vele meertjes. Mooi gezicht. Helaas loopt het voetpad niet langs de oever, dus ik kan niet zien of hier zonnedauw groeit.

Het begin van het traject is minder ver dan ik op de kaart had ingeschat. We wandelen vooral door bos, al passeren we af en toe open stukken met gras en o.a. dopheide. Het bos is gevarieerd met ruwe berk, beuk, zomereik, sporkehout en lijsterbes. In de kruidlaag zie ik canadese fijnstraal, vingerhoedskruid, kamille en zomerfijnstraal. Verschillende vlinders fladderen vrolijk rond.

Wanneer we de N271 oversteken, komen we bij een kleine bloemenweide. Tussen de vele bloemen valt een klokje op. We vermoeden het grasklokje, maar volgens de Obsidentifier app is het het rapunzelklokje. Bij nakijken met de Heukels lijkt de app gelijk te hebben.

We dalen af naar de Maasoever. Hier groeit en bloeit welriekende agrimonie, moerasandoorn en moerasspirea. Bij de kaardebol gaat de app de mist in, nee, de grote kaardebol is niet de fijnslippige kaardebol.

In Arcen trakteren we onszelf op een kopje thee met Limburgse vlaai, waarna we weer naar onze tent terugrijden. Vandaag opnieuw maar een paar kilometer gewandeld, doordat we onze conditie nog niet voor langere tochten vertrouwen.

Gewandeld: 76,8 + 4,8 = 81,6km.

Het volgende traject van deze wandelroute leest u hier.

Maas-Niederrheinpad: Venlo - De Krosselt

Maandag 1 juli 2019.

We kamperen deze vakantie in het noorden van Limburg, omdat de gezondheid geen langere reis toe laat. De gezondheid heeft ook aan de conditie geknaagd, dus we willen met een korte wandeling beginnen. Het idee is om deze vakantie vanaf Venlo het Maas-Niederrheinpad richting noorden te lopen - we zien wel hoever we komen.

We parkeren bij de Krosselt, en zien de bus naar Venlo voorbijrijden terwijl we naar N271 lopen. Een half uurtje geduld oefenen. Daarna is de volgende bus keurig op tijd, en brengt ons zonder problemen naar het station in Venlo.

Van hier is de route gemakkelijk te vinden - maar niet te volgen. Het parkje, waar de route door loopt, is afgesloten. We wandelen via een straat die er evenwijdig mee loopt. We zien enkele mannen aan het werk en bij navraag horen we dat er komend weekend een dansfestival in het park is.

Wandelend door Venlo vallen me twee dingen op. Een is het grote aantal kunstwerken. Is dat een nalatenschap van het Rijke Roomse Leven? Twee is de voorliefde voor woordspelingen met de naam Venlo. Een kapsalon van Louise zal bijvoorbeeld al snel VenLOuisekapsalon heten. Alleen VenLOsers zie ik nergens.
Nu ik met die opmerking alle rechtgeaarde Venlo-ers tegen me in het harnas heb gejaagd, is het tijd om Venlo snel te verlaten. De route voert ons via meest rustige straten naar de Maasoever. Zoals wel vaker valt het MN-pad ook hier samen met het Pieterspad. Af en toe lijkt het alsof de bewegwijzeraars van het MN-pad gedacht hebbben: loop maar op de bewegwijzering van het Pieterspad, maar dan komen we toch weer geel-rode stickers tegen.

Na een kleine kilometer lopen, wandelen we door wat ik gemakshalve de uiterwaarden van de Maas noem. Het pad is met grint verhard, en aan weerskanten één grote bloemenzee. Niet alleen bekende planten als braam, boerenwormkruid, kamille en jakobskruiskruid, maar ook grijskruid, zeepkruid, zwarte toorts, sikkelklaver en wilde marjolein bloeien volop. Het is zo mooi dat ik helemaal vergeet een foto van de Maas te nemen. Mijn nieuwe app, Obsidentifier planten, overtreft al mijn verwachtingen.

Bij Genooi bewegen we ons landinwaarts. We bekijken het Genooier kappelletje. Het is lunchtijd, en dat is te merken aan het grote aantal werknemers van Oce die hun lunchpauzewandeling maken. Via een tunneltje onder de A73 komen we bij onze auto.

Gewandeld: 71,6 + 5,2 = 76,8km.

Deltapad: Strandweg - Zoutelande

Zaterdag 1 juni 2019

Na familiebezoek parkeren we de auto op een mooie parkeerplaats aan het eind van de strandweg. Betaald, dat wel. Het is prachtig weer, en we lopen even naar boven naar het eindpunt van de vorige kaart. Daarna direct terug. We wandelen aanvankelijk door het binnenduin. Lekker schaduw van de esdoorn, lijsterbes, zomereik, hondsroos en andere bomen en struiken. Een bloemenweide bestaat grotendeels uit scherpe boterbloem. Op de terug weg ontdekken we enkele paarse bloemen - ik determineer rietorchis.

Een voetpad voert ons door een oude tankwal. De betonnen punten beginnen te verbrokkelen. Speodig daarna lopen we over de zeereep. Kromhals, wouw, dauwbraam, rimpelroos, duindoorn, rode guichelheil zijn enkele van de vele planten. Links is de helling naar het strand beneden vaak steil. Het is zomers weer, en het strand is druk bezocht.
Na een bocht zien we in de verte Zoutelande. We wandelen over een bunker, die tevens museum is, maar helaas gesloten. Zoutelande is een leuk dorpje, maar in het plaatselijke supermarktje ziet onze dochter, die ons vandaag gezelschap houdt, zonnebrand creme voor 19,45. Nee, dat is niet de 10-liter verpakking. We doen wel even zonder.

Hier bekijken we even het dorpje, en wandelen langs de voet van het duin terug. Wanneer het voetpad ophoud, gaan we weer omhoog het duin op. We wandelen neller terug dan dat we heen gewandeld zijn.

Gewandeld: 146,1 + 4,3 = 150,4 km
Te gaan: 195,1 - 150,4 = 44,7 km