Maas-Niederrheinpad: Plasmolen - Maartenshoeve

Maandag 7 september 2020

We parkeren de auto langs de provinciale weg bij de bushalte. Daar is een handige kleine parkeerplaats. We steken de weg over en verdwijnen direct in het bos. De begroeiing is hier anders dan bij de vorige wandelingen. Klit zag ik de afgelopen dagen niet, en de gewone hennepnetel weinig.  Hier groeien ze samen met de gewone salomonszegel. Verderop determineert mijn app een plantje met de naam waterpeper. Ook het bomenbestand is anders. Meer beuk en sporkehout.

Het landschap kent hier duidelijk hoogteverschillen, we zitten echt op de Nijmeegse stuwwal.

400 jaar geleden was het hele heide- en bosgebied tussen Nijmegen en Mook een grote heideveld, maar nu zijn van de heide alleen nog wat gefragmenteerde delen over. De rest is vooral bosgebied. In 1574 vond in dit gebied de slag op de Mookerheide plaats. De Staatse (Hollandse) troepen werden door de Spaanse troepen, die in de minderheid waren, professioneel in de pan gehakt.

De uitdrukking 'loop naar de Mookerhei' betekent zoiets als: loop naar de maan.

Verderop komen we langs het pad nog twee schansen tegen, de Mookerschans en de Heumense schans. De Mookerheide is druk met wandelaars. Hier loopt ook het streekpad Nijmegen, een Airborne pad, het pieterspad en een "Walk of wisdom". Blijkbaar zijn er veel mensen op zoek naar wijsheid, want dit pad is populair. Bijbels gezien geldt: wijsheid vraag je aan God, en God wil die altijd geven.

Het airbornepad is wel interessant, we komen geregeld informatieborden tegen over de piloten en de 82e Amerikaanse luchtlandingsdivisie.

Voorbij de Heumenseschans wordt het even zoeken. Kaart en route lijken niet met elkaar te kloppen. Zal wel aan mij liggen. Gelukkig heb ik de kaart op mijn mobiel gedownload. Daarmee is het gemakkelijk het goede pad aan te houden. Het pad loopt hier op de terugweg veel gelijkmatiger dan op de heenweg. Minder afwisselend, wel makkelijker. We drinken een kopje thee op het terras van 'Het Zwaantje'. Voor de lijn misschien niet heel verstandig, misschien niet heel wijs, maar wel heel lekker. Daarna is het vooral rechtdoor. Immer gerade aus. Oh nee, we zijn nog niet in Duitsland. Dat komt pas bij de volgende wandeling.

Gewandeld: 164,7 + 11,8 = 176,5km

Maas-Niederrheinpad: Gennep - Plasmolen

Vrijdag 4 september 2020

Onder een grijze lucht parkeren we de auto opnieuw op de Genneperhuisweg in Gennep. Het is het laatste parkeerplekje. De buienradar had een half bewolkt - half zonnige lucht beloofd, maar dit ziet er toch echt uit als 100% grijs. 

We wandelen door het centrum van Gennep, langs de Catharina toren, en door een gerestaureerde stadspoort. Stel u daar niet te veel van voor. We volgen een kilometer lang een asfaltweg door de uiterwaarden. De berm toont niet veel interessante planten, helaas. Toch is de weg niet saai, want om de xxx meter staat een informatiebord over de geschiedenis van het Genneperhuis: Romeinse uitkijktoren, versterking tegen de vikingen, fort in de 80-jarige oorlog, en verwoest bij de Franse aanval op Nederland in 1672. 

Als we bij de ruine komen, is het inderdaad niet meer dan dat: een ruine. Er zijn nog wat oude voetstukken van muur te herkennen, maar dat is ook alles. De Franse legers hebben de verwoesting in 1672 niet met de Franse slag aangepakt. Er bovenop staat een kleine uitzichttoren. Die beklimmen we even. Een mooi uitzicht over de plek waar de beek de Niers in de Maas uitkomt is onze beloning. 

Rondom de ruine is men begonnen een aantal oude verdedigingswerken te herstellen. Een paar oude watergangen zijn opnieuw uitgegraven. Zo te zien groeien ze langzaam dicht. De waterplanten kan ik zonder bloei niet goed thuisbrengen, mogelijk watergentiaan. Eenmaal zie ik langs de oevers watermunt. 

Daarna voert de route ons langs Milsbeek naar de Mokerplas. Voorzichtig spiekt het zonnetje af en toe tussen de wolken door. Nee, de Mokerhei komt pas bij een volgende wandeling. De Mokerplas is een recreatieplas. Elk van de jachten in de jachthaven zien er uit alsof ze meer dan 3 van mijn oude jaarsalarissen kosten. In Plasmolen eten we een ijsje, in een stralend zonntje op het terras van Crevers ijssalon. Uitstekend zaakje.

Gewandeld: 151,6 + 13,1 = 164,7 km

De Maasduinen zitten er op. We zijn bijna bij de Duitse grens.

Maas-Niederrheinpad: Afferden - Gennep.

Woensdag 2 september 2020

We parkeren in Gennep bij de brug over de Niers. De bushalte is op de brug. Ik sta nog verbaasd naar het scherm van mijn mobiel te kijken, waar de 9292 app me aanraad via Nijmegen te rijden met twee keer overstappen, zodat we om half twaalf in Afferden kunnen zijn, als de bus naar het zuiden komt aanrijden. Snel stappen we in. Jos vraagt voor de zekerheid nog even aan de chauffeur of de bus naar Afferden gaat. Dat doet hij. Bij de bushalte voor de veerpont naar Boxmeer stappen we uit. Kwart over tien, geen half twaalf. Even de weg oversteken en we zijn in Afferden. 

De route voert ons snel het dorp uit. In de berm groeien bekende ruigtekruiden als boerenwormkruid, perzikkruid, vlasbekje en zwarte nachtschade, maar ook grijskruid. Die laatste zie ik in het westen niet, of ik moet hem over het hoofd gezien hebben, wat niet onmogelijk is. We wandelen het bos in, en bereiken na een tijdje de Quin, een natuurgebied met veel heide. Tevergeefs speur ik naar duivelsnaaigaren, een parasitaire plant op heide die ik op al omze heidewandelingen nog niet tegen gekomen ben.

Op het Quin komen we de eerste pipawa's, Pieterpadwandelaars tegen, onze buurtjes op de camping. Ze zijn daarmee de eersten, maar zeker niet de laatsten. We tikken een mooi eindtotaal van 26 pipawa's aan. Het Pieterpad is duidelijk onverminderd populair. 

We passeren een kudde schapen. In dit gebied moet ook een kudden geiten grazen, maar die drukken even hun snor of sik. 

We passeren onze camping, TheTurnery. Voordat we het weten lopen we onder de A77 door. Daarna moeten volgens de wandelgids het Pieterpad en het Maas-Nierderrheinpad uit elkaar gaan. Dat punt laat op zich wachten. We komen bij een punt waar de bewegwijzering niet te vinden is. Jos ziet in het boekje dat we hier de gele paaltjes moeten volgen. Ik kom tot de conclusie dat het Pieterpad niet meer door Gennep loopt, maar buiten Gennep om de route van het Maasniederrheinpad volgt.

In Gennep gekomen, vinden we het voor vandaag genoeg. De kaart is nog niet klaar, maar het volgende traject zou 8 kilometer lang zijn. We tracteren onszelf op thee met Limburgse vlaai. Op een terrasje in het oude centrum genieten we er van. We genieten ook van de oude gebouwen, zoals het oude stadhuis met een ooievaarsnest dat voorkwam in 'beleef de lente'.

Gewandeld: 141,2 + 6,4 = 151,6 km

Maas-Niederrheinpad: Nieuw Bergen - Afferden.

 Maandag 31 augustus 2020.

We parkeren in Afferden op het dorpsplein. Onderweg naar de bushalte passeren we de kerk, met een toren uit de `13 eeuw. De bus brengt ons in 6 minuten naar Nieuw Bergen. Waar het vanmorgen bij het opstaan nog regende, is het nu droog. Een van de makkelijke dingen aan het Maas-Niederrheinpad is dat alle trajecten met een half-uursdienst verbonden zijn. In Nieuw Bergen weten we het pad nog van zaterdag.

We volgen het pad langs de heide. Rechts van ons moet het eendenmeer liggen, maar daar zien we weinig van en zeker geen eenden. Daarna het bos in, de "Eckeltse Bergen". Rechts van ons is heide, links bos. Het woord Bergen is wat overdreven, heel hoog wordt het niet. De lucht laat zelfs af en toe een zonnetje zien. 

De samenstelling van het bos is hetzelfde als afgelopen zaterdag: Zomereik, amerikaanse kers, braam, lijsterbes, ruwe berk, en els. De kruidlaag ontbreekt grotendeels. Op een plaats leidt het pad ons langs een knuppelpad of vlonderpad. In de modder groeit zwart tandzaad en wolfspoot. 

We lopen door de "Duvelskuul", een laag gebied met twee meertjes. 

Bij een kapelleke, het "Poaterskapelleke", houden we even rust. Het pad voert ons verder naar de rand van Afferden, om bij het begin van het dorp af te slaan en een omweg van zo'n vijf kilometer te maken. Wel een mooi stuk over de kam van een paraboolduin. 

Terug in het dorp willen we een brood halen bij de bakker. Jammer, die is dicht.

Gewandeld: 127,9 + 13,3 = 141,2 km

Maas-Niederrheinpad : Well - Nieuw Bergen.

 Zaterdag 29 augustus 2020.

Deze week afscheid genomen van mijn werk. Nooit heb ik zulke fijne collega's gehad als deze. Het afscheid viel me dan ook moeilijk. Donderdag zijn we naar camping The Turnery gereden. Hopelijk kunnen we hier een aantal mooie dagen doorbrengen.

We parkeren in Nieuw Bergen bij het winkelcentrum. We hoeven alleen de weg over te steken om bij de bushalte te komen. Makkelijker kan niet. 

We moeten 20 mnuten wachten. Naast de halte groeit geel walstro. We geven een paar haltes te vroeg een stopteken. Sorry, chauffeur. 

In Papenbeek / Well stappen we uit. Hier vlakbij hebben we op een camping gestaan, maar zijn toen net niet aan dit stuk toegekomen. Vandaag wel. We worden al snel het bos in gestuurd. Amerikaanse eik, zomereik, ruwe berk, grove den en lijsterbes. De struiklaag kent vooral braam. Bij het Reindersmeer komt daar struikheide bij. De kruidlaag is mager. Alleen een paar exemplaren van de grote teunisbloem vallen op. Het Reindersmeer is ontstaan door zand- en grintafgraving. De doorsnede van verschillende aardlagen is goed te zien. 

Bij het Reindersmeer is een voetpontje, maar van ons vorige bezoek weten we dat die niet zonder problemen is. We kiezen daarom voor de route rond het meer. Die is wel wat saaier. 

We volgen de oever van het meer. Pas tegen het eind buigt het pad landinwaarts. We wandelen nu door een landschap met veel heide en grasvelden. Hier en daar staat toelichting. Bij een van de heidevelden staat bijvoorbeeld dat het 'tankmos', dat met een militaire operatie hier is terecht gekomen, gedeeltelijk wordt opgeruimd om weer open zandstuif gebieden te krijgen. Af en toe horen we een vogel, maar niet heel opvallend. Wel zien we verschillende vlinders rondfladderen. 

De kruidlaag blijft beperkt. Natuurlijk is er volop heide. In de berm groeit regelmatig wilde peen, stalkaars, een verdwaald wilgenroosje, en sint-janskruid.

Bij een wildrooster kiezen we voor een wandeling zonder wild. De bewegwijzering is het hele stuk prima in orde. 

Voor we het weten komen we vermoeid maar tevreden in Nieuw Bergen aan.

Gewandeld: 115,6 + 12,3 = 127,9 km

GR5: Goedereede - Melissant

<b>Zaterdag 1 augustus 2020</b>

We parkeren op parkeerplaats "Slikken van Flakkee" aan de Halsdijk in Melissant. Oriëntatie blijkt hier even lastig, zelfs met google maps. De route kan ik wel van wandelnet downloaden, maar weigert te verschijnen in mijn GFX viewer. Met een vriendelijke inboorling komen we er gelukkig wel uit. Vanaf de parkeerplaats is het een redelijk stukje lopen naar de bushalte in Melissant. De bus rijdt twee maal per uur, dat is wel lekker.

In Goedereede zijn we eerder geweest. De route is gemakkelijk op te pakken. Over rustige en vrijwel verlaten asfaltwegen lopen de kilometertjes gemakkelijk weg. We houden even halt wanneer we een vogel vanuit de weilanden horen. Jos start haar bird app. Helaas lijkt de vogel zich van onze aandacht bewust en houdt wijselijk haar snavel. Verderop is een Duitse auto ons net voor als we bij een picknicktafel willen lunchen. We gunnen het ze. Ook omdat het winderig is en ik optimistisch geen jas meegenomen heb. We hadden hier een grasdijk op gemoeten, maar deze zit met een hek solide op slot. De stickers wijzen duidelijk op de grasdijk. We raadplegen de GFX viewer. Die wil nu wel de gedownloade route installeren. De route loopt wel degelijk over de - afgesloten - grasdijk. Dan maar het asfalt weggetje onderlangs. De flora biedt niets bijzonders: smeerwortel, riet, ereprijs. Van die laatste kent de Heukels flora een flink aantal soorten. Ik neem de moeite niet om uit te zoeken welke soort het precies is.

Bij een haakse bocht in de weg vraag ik me af of we niet over de slikken kunnen lopen. We bekijken het info-bord over de slikken. He, er loopt een LAW door of over de slikken! Een afwisseling van het asfalt zou leuk zijn. Zouden de slikken niet te nat zijn voor onze sandalen?

We klimmen - legaal - over het hek. We lopen richting het water van de Grevelingen. Er is een mooi uitzichtpunt, maar we kunnen niet aan de 'kust' komen. Wel een mooie plek om de lunch naar binnen te werken.

Daarna over de slikken verder. Het pad is iets vochtig maar goed beloopbaar. Wel recht toe recht aan. De terreinbeheerder houdt volgens het infobord het LAW-pad open. Links en rechts is volkomen dicht gegroeid. De flora is veel interessanter dan langs het asfaltweggetje onder langs de dijk. Heemst, heelblaadjes en Koninginnekruid zijn de eersten die opvallen, maar ook ratelaar, watermunt, uitgebloeide orchideeën, en zelfs parnassia sieren de randen van het pad. Groot koolwitje, citroengeeltje en zandoogjes dwarrelen vrolijk rond.

Verderop stuiten we opnieuw op een hek. Hier is een mooi draaihek voor wandelaars gemaakt. En tot onze verrassing: een LAW-sticker! Er staat een waarschuwingsbordje voor grote grazers. Altijd lastig, want op ene 2 meter breed pas kunnen die gemakkelijk het hele pad versperren. We hebben al een keer mee gemaakt dat de hele kudde precies voor het draaihekje stond. Gelukkig komen we zonder problemen bij de auto terug.

Gelopen: 35,1 + 9,8 = 44,9 km

Te gaan: 65,6 - 44,9 = 20,7 km

E11 / Marskramerpad: Den Dolder - Amersfoort

Zaterdag 11 juli 2020

Op het moment dat we 's ochtends de deur uit naar de auto lopen, begint het te regenen. Wanneer we stoppen om onze dochter Margreet op te halen, houdt de regen op. Met droog weer en dreigende luchten rijden we naar Den Dolder. Daar is het even zoeken naar een parkeerplaats. We zoeken tevergeefs en parkeren langs de openbare weg achter een woonflat.

We volgen het fietspad dat we de vorige keer op de terugweg volgden. Ik heb de route op mijn mobiel gedownload, en dat blijkt soms makkelijk. In principe is de route goed bewegwijzerd, maar toch. Je weet wel. Het fietspad is druk, we wijken uit naar de weg die er parallel aan loopt. Via het ecoduct steken we de spoorbaan over. Teunisbloem, prikneus en vele andere soorten staan prachtig in bloei.

We pakken het pad gemakkelijk weer op. De bossen zijn nu heerlijk rustig. We steken een heideveldje over, wandelen door meer bos, en steken de spoorlijn opnieuw over. Het begint te regenen, en we trekken onze ponchos aan.  Honderd meter verderop stopt de regen. Stelde niets voor. We komen bij de Lange Duinen. Volgens de kaart loopt de route langs de rand, maar we hebben het gevoel dat we het recht oversteken. Daarna gaan we weer het bos in. We komen een ander echtpaar tegen dat het Marskramerpad volgt. Zij lopen vandaag het laatste gat tussen Wassenaar en Deventer dicht. Ze vertellen ons ook dat er een nieuw boekje is, en bij Amersfoort is er nogal wat veranderd. Het begint opnieuw te regenen. Dit keer laat ik mijn poncho in de rugtas. Onder een boom staan vier mensen met paraplu's en regenkleding te schuilen. We voelen ons bikkels.

Soestduinen kent alleen villa's. Na de N413 lopen we langs een bungalowpark het bos weer in. We laten de Korte Duinen links liggen. Ze zijn niet echt klein, en we hebben er een mooi uitzicht op. De kruidlaag wordt hier opeens een stuk gevarieerder. Niet alleen vingerhoedskruid, maar ook andere gewone planten als streepzaad, teunisbloem, jakobskruiskruid, hertshooi, reuzenbalsemien en gewone brunel komen ruimschoots voor. En laten we de bosandoorn niet vergeten.

Tussen dierentuin en spoorbaan in lopen we naar station. Hier blijkt de route inderdaad veranderd te zijn. We kiezen voor de route uit het boekje. Met de trein terug.

Gedaan: 140,9 + 14 = 154,9 km
Te gaan: 360 - 154,9 = 205,9 km

Marskramerpad: Stroe - Kootwijk

Woensdag 24 juni 2020.

Bijschrift toevoegen

We parkeren in Stroe langs de spoorbaan. In het bos zou een parkeerplaats moeten zijn, maar die lijkt alleen bereikbaar over een wildrooster. Is dat wel de bedoeling? Toch maar de spoorbaanparkeerplaats. We willen vroeg wandelen, want het belooft een hete dag te worden. Onder het viaduct door duiken we het bos in. Na het bos staan we aan de rand van de heide. Hier slaan we rechtsaf. We steken de heide dwars over. Weids, ruim. Ja, het vergrast, maar de heide is duidelijk herkenbaar.

Aan het eind komen we een schaapskudde met herder tegen.

We wandelen door een echt eikenbos. Later komen we in een naaldbos met zowel spar als den. In de buurt van Kootwijk komen we door een bos met beuken en kastanje.

In Kootwijk drinken we een kopje thee. Ze zijn hier streng: we moeten eerst tekenen dat we geen koorts hebben en niet ziek zijn. 

We wandelen terug over de Houtbeekweg. Lang, maar we komen opnieuw langs het Kootwijksche veld. Hier staat ook een informatiepaneel over de prehistorische bewoners, hun grafheuvels en de beek die hier ontsprong/ontspringt.

Gedaan: 133,6 + 7,3 = 140,9 km

Te gaan: 360 - 140,9 = 219,9 km

Veluws zwerfpad: Garderen - Harskamperdennen

Maandag 22 juni 2020

Altijd een lastige afweging: in principe willen we eerst het OV doen, en dan het wandelen. Maar dat betekent dat we de route in omgekeerde richting wandelen. Die is meestal net iets minder goed bewegwijzerd.

We staan ruim vijf minuten voor tijd klaar bij de bushalte 'Hoog Buurlose weg'. De bus is een paar minuten later. Achterin instappen. Dat vermijdt in ieder geval de chauffeur als besmettingshaard. 

Onderweg discussie over waar we het beste kunnen uitstappen. Welke halte is in het centrum? Tikje gestrest stappen we uit. Jammer genoeg ontbreekt het wandelboekje uit mijn  rugtas. Waarschijnlijk in de bus er uit gegleden, want ook het flesje water zit er niet meer in.

De bewegwijzering in de buurt van de camping zag er niet heel duidelijk uit, dus om het hele stuk door de bossen alleen op de stickers en de verf te lopen is me een te groot risico. De plaatselijke VVV blijkt gesloten. Een nieuw boekje kopen zit er niet in. Ik download de gpx van wandelnet.nl. Maar laden in Navigator of in Waze of Google maps op mijn android mobiel lukt niet. In de playstore download ik een nieuwe app die het moet kunnen, zoeken op maps gps gpx. 400Mb later werkt het niet. Een app met de naam GPX viewer doet het gelukkig wel. We kunnen op pad.

Eerst langs akkers, maar na een tijdje het bos in. We wandelen over asfalt, grintwegen, zandpaden en betonnen fietspaden. Op die laatste is het druk met fietsers. En het is nog niet eens hoogseizoen.

Het bos is moor gevarieerd met den, spar, Amerikaanse eik, zomereik, krentenboompje, hulst, lijsterbes en andere bomen en struiken. 

We wandelen door een tunneltje onder de A1 door, waarna we een tijdje tussen A1 en spoorbaan lopen. We steken de spoorbaan over en bereiken het Kootwijkerzand. Mooi gebied, met het Marskramerpad waren we hier ook. Nu steken we het dwars over. Daarna gaan we weer het bos in. Opnieuw een variatie aan brede en smalle paden. Het pad loopt langs de camping, we zijn terug.

Het aantal kilometers kan ik niet noemen: zonder boekje heb ik geen idee.

Aanvulling dinsdag 23 juni 2020: Harskamperdennen - Harskamp.

Onder een stralend zonnetje wandelen we vanaf de camping naar de N314. We stekende de provinciale weg over en volgen de asfaltweg. Even verderop slaan we linksaf. Ook dit is vooral asfaltweg. Het wandelt gemakkelijk weg. In Harskamp doen we een paar boodschapjes en nemen de bus terug.

Marskramerpad: Hollandsche Rading - Den Dolder.

Woensdag 17 juni 2020

Vanaf camping de Fazantenhof, heerlijk rustig gelegen langs het Marskramerpad, slaan we linksaf. Dit stuk hebben we een paar weken geleden al gelopen, maar het is beslist geen straf om dit gedeelte nog een keer te doen. Het vingerhoedskruid staat nog prachtig in bloei. 

Al snel komen we bij de Maartensdijkseweg. Druk, maar gelukkig hoeven we maar een kort stukje door de berm te lopen. We lopen langs een golfbaan, het Binnenhof. Het Binnenhof ken ik in een andere betekenis. Maar misschien slaan verschillende kamerleden hier regelmatig een balletje? Het bos waar we door lopen is redelijk gevarieerd met zowel naaldbomen als loofbomen. Ik houd mijn ogen open voor Dennenorchis maar zie er geen. 

Bij het oversteken van de N234 is het even goed opletten. Daarna duiken we weer de bossen in. DE moeheid van gisteren zit ons nog in de benen. Daarom wandelen we rechtdoor richting spoorlijn en steken deze over via het viaduct. We zien op dit stukje bermooievaarsbek en prikneus. Langs de spoorlijn lopen we naar Den Dolder. De NS brengt terug naar Hollandsche Rading. Vandaar lopen we terug naar de camping.

In totaal lopen we een kilometer of 10, maar van het pad knabbelen we maar 5 kilometer af.

Gedaan: 128,0 + 5,6 = 133,6 km

Te gaan: 360 - 133,6 = 226,4 km

Foto's hopelijk later