Nederlands kustpad deel 2: Hoek van Holland - Ter Heijde

Vrijdag 22 oktober 2021 We hebben behoefte aan frisse lucht, beweging en wind. Na drie weken met ernstige gezondheidszorgen in de familie, hebben we behoefte aan frisse lucht. We hebben geen zin in een lange reis, we willen wind en beweging. Wanneer we bij het station in Hoek van Holland uit de bus stappen, is die wind er volop.

Het station zelf is een mix van oud en nieuw. Het oude vind ik persoonlijk wel mooier. Maar we draaien onze hoofden naar het westen, de wind in. Bij het haventje van Hoek van Holland moeten we een stukje omlopen. Weg opgebroken. Even verderop kunnen we langs de Nieuwe Waterweg lopen. Het is wel eens drukker geweest met zeeschepen, maar ze varen er wel. Hier, met het gezicht strak naar het westen, en met een wind die vrij spel heeft, kunnen alle muizenissen uit onze hoofden waaien.

We passeren het Atlantik Wall museum en een waarschuwing niet de pier op te gaan. Dat zijn we niet van plan. Bij het strand slaan we rechtsaf. Er staat een serie nieuwe vakantiehuizen langs de duinrand. Een compleet vakantiepark. Medewerkers zijn druk in de weer de huisjes te inspecteren. We worden compleet gezandstraald. Het is even zoeken waar we rechtsaf het duin in moeten. We hebben deze kaart vele jaren geleden gelopen. Ik vond een verslagje van 15 maart 2008. Een ander deel liepen we in 2013.

In het duin komen we de salomonszegel tegen. Ze zijn uitgebloeid maar de donkerblauwe besjes zijn goed zichtbaar. We habben een wandelkarretje in plaats van rugtassen, en dit houd zich goed op het zand. Het is een experiment, in de toekomst willen we een keer meerdaagse wandeltochten gaan proberen en dan lijkt een karretje handig voor de extra bagage. Na een parkeerplaats wandelen we eerst door en later achter het duin. Regen en zon komen over ons heen. Moe komen we in Ter Heide aan. In Monster, dat er vlak achter ligt, pakken we de bus terug naar Den Haag.

GR5: Grevelingendam - Philipsdam

Dinsdag 28 september 2021.

We parkeren tegenover de bushalte. Het is prachtig weer, wat ook precies de reden is dat we op dinsdag in plaats van op onze vaste donderdag wandelen.
De route is simpel, saai en wisselt asfalt af met beton. Simpel gezegd: dit stukje is niet moeders mooiste. De Krammersluizen zijn misschien een technisch hoogstadje, maar vanaf de route zien we er niet veel van. Wel zien we veel windmolens. Logisch, veel ruimte en veel wind maken het tot een ideale plek.

Qua fauna zien we genoeg watervogels. Aalscholvers met hun grote zwarte vleugels, mantelmeeuwen, gewone wilde eenden. Tussen al het beton en asfalt heb ik niet hard gezocht naar interessante planten. Het bloeiseizoen loopt ten einde, onbewust speelt dat bij mij mee met het opletten. Wat er wel volop te zien valt, zijn bessen: rood-oranje rozenbottels van de rimpelroos, zwarte bessen van meidoorn en van liguster, blauwe bramen, het lijkt wel alsof alle bomen en struiken hun vruchten tonen.

Bij het monument op de Grevelingendam keren we om. Zelfde route terug.

Het GR-5 stuk in het Nedrlandse boekje zit er op. De GR-5 loopt vanaf Bergen op Zoom door naar Belgie. In Belgie is de GR-5 voor de inwoners wat het Pieterpad voor Nederlanders is. Vanaf de Luxemburgse grens loopt het door Lexemburg en Frankrijk verder naar de Middellandse Zee. Of we ooit daar meer van willen lopen, weten we nog niet. Voorlopig zijn we nog druk met het Pelgrimspad en het Marskramerpad. Er is nog een klein stukje Grote Rivierenpad in Duitsland. Voor onze vakanties in het buitenland kijken we naar de Belgische kust, naar de GR-5 in Belgie, naar het Maas-Niederrheinpad in Duitsland, en naar de Bretonse kust.