Vrijdag 28 mei 2021
We parkeren weer onder aan de brug over de oude Rijn in Zwammerdam. We kunnen bij de brug direct het pad oppakken. De bewegwijzering is duidelijk. We zien ook stickers van het "Romeinse Limespad". Geen wonder, de Romeinse grens liep langs de Oude Rijn. In Zwammerdam zijn 6 Romeinse schepen opgegraven, drie vissersboten van uitgeholde eikenstammen en drie militaire platbodem-transportschepen van 20-34 meter lang die door de Romeinen onder andere werden gebruikt om steen over de Rijn te vervoeren. Afwisselend lopen we langs de asfaltweg en over een smal voetpad langs de Oude Rijn.
Langs de weg zitten veel pleziervissers met hun hengel naast hun auto naar hun dobber te staren. Een van hen vraagt wat we willen wandelen, en we vertellen hem dat we via het Pelgrimspad naar Aarlanderveen willen. We tonen het op de kaart uit het boekje. Dat is volgens hem een prachtige route, langs de drie molens. Hij stelt ons gerust dat we niet tussen de koeien door hoeven, alleen een paar schapen.
We zien rechts het pad, goed herkenbaar aan de drie molens, en passeren een stel schapen. Die gaan angstig voor ons opzij. Links en rechts bloeit fluitenkruid, boterbloem, ruwe smeerwortel, prachtige gele lis, pinksterbloem en groot streepzaad. Halverwege het pad zien we een zwaan zitten. Een paar weken geleden zagen we zwanen met jongen, dus is het niet waarschijnlijk dat deze zit te broeden, redeneren we. Toch passeren we maar op de maximale afstand die het dijkje ons toelaat. Een paar honderd meter verderop passeren we opnieuw een zwaan. Deze voelt zich duidelijk wat geruster, en met reden: een prikkeldraadhek scheidt ons. Jos ziet dat deze zwaan wel zit te broeden: wat een grote eieren!
Op een rustige asfaltweg slaan we linksaf, om later langs de kerktrekvaartweg naar Aarlanderveen te lopen. Daar zijn we ooit aan het Pelgrimspad I begonnen met een wandeling van Aarlanderveen naar Papenveer. Op de een of andere manier hebben we geen van beiden veel over Aarlanderveen of van de wandeling onthouden. Blijkbaar heeft dat traject niet veel indruk op ons gemaakt.
In Aarlanderveen bekijken we even de hervormde kerk. Daarna terug. Aan het eind van de kerkvaartsweg lopen we rechtdoor een voetpad op. Hier loopt een streekpad, het Groene Hartpad. Heerlijk rustig. Langs de slootkant opnieuw gele lis, maar nu ook lisdodde en blaartrekkende boterbloem. Die laatste vind ik een leuke vondst: volgens de flora van Heukels is hij algemeen, maar ik zie hem maar zelden.
Bij de Oude Rijn slaan we linksaf en volgen deze tot aan de parkeerplaats. Het vervolg van het pad leest u hier.
