dinsdag, september 30

Scholtenpad: Roerdinkhof - Haart

Dinsdag 30 september 2014
Kaart 1, 17

Het Scholtenpad is een rondwandeling rond Winterswijk, waar we een midweekje doorbrengen. Vorig voorjaar hebben we hier al een stukje van gelopen. Het Scholtenpad is genoemd naar de Scholten, Achterhoekse herenboeren. De boerderijen zijn o.a. herkenbaar aan het rode of groene hout bij de nok.

Laat ik van mijn hart geen moordkuil maken: de OV ondersteuning van dit pad is niet geweldig. We zijn er op voorbereid, en hebben het fietsenrek achterop de auto gezet en de fietsen meegenomen. Vandaag rijden we met de auto naar de Roerdinkhof, zetten daar de fietsen neer, en rijden dan naar Haart. Daar parkeren we de auto in de berm van een rustige weg langs het te wandelen pad.

De route leidt aanvankelijk over enkele rustige asfalt wegen. In de bermen groeien de bekende kruiden als reukloze kamille en margrieten. Ze lijken oppervlakkig gezien wel wat op elkaar: allebei composieten met bloemhoofdjes waarvan het hart bestaat uit gele buisbloemen omgeven door een rand van witte lintbloemen. Het verschil is het duidelijkst bij de bladeren: die van de margriet zijn grof getand, die van de kamille fijn veerdelig.

Het landschap is kleinschalig gevarieerd. Weilanden, akkers en kleine bospercelen wisselen elkaar af. Bij een van de bermen is een mengsel van bloemzaden ingezaaid. Behalve de zonnebloem kan ik de meesten niet thuisbrengen.

Het pad voert verder over stenen wegen, halfverharde wegen, voetpaadjes en alles wat er tussenin denkbaar is. De bossen zijn kleinschalig maar gevarieerd: zomereik, ruwe berk, beuk en kastanje zijn slechts enkele van de vele soorten.

Er staat eind september nog genoeg in bloei. Daarbij vallen altijd de planten op met felgekleurde bloemen. Platen met groene bloemen vallen nooit op. Een voorbeeld hiervan is de klimop. De bloemen zijn in een soort bolletjes gegroepeerd.







Bij Meerdink groeien volgens het boekje wintereiken. De meeste eiken in ons land zijn zomereiken, herkenbaar doordat de bladeren geen steel hebben of een steel die korter is dan 1 cm.  Bij de wintereik is deze 1-2,5 cm.

Op het landgoed komen we zelfs drie soorten eiken tegen, de zomereik, de amerikaanse eik en iets wat op wintereik lijkt. Ik zeg lijkt, omdat de gehele bladonderzijde behaard is, en niet alleen de nerven stervormig behaard. De flora van heukels noemt ook een kruising tussen zomer- en wintereik, en ik vermoed dat ik die hier onder handen heb.

De kranten maakten al melding van een extra generatie vlinders. Ook wij kwamen nog verschillende vlinders tegen. Tegen het eind van de wandeling troffen we nog een mooie rups aan. Omdat het eind september is, hadden we de vlinder en insectengidsen thuis gelaten.


Het wandelpad is overal prima aangegeven. Een 10 met een griffel voor de pad-coordinator.









Vandaag afgelegd: 7,6+3,8=11,4 km
Gedaan: 3,1+11,4=14,5 km
Nog te gaan: 81,3-14,5=66,8 km.



zaterdag, september 20

LAW 6 grote rivierenpad : Loetbos - Bergambacht

Zaterdag 20 september 2014

We komen rond 10:10 met de auto aan en parkeren bij het Loetbos. Het laatste stukje werd het steeds mistiger. Bij de bushalte hangen 4 roosters. De eerste 3 rijden niet op zaterdag. De 4e wel, eens in het uur. En we hoeven maar 5 minuten te wachten. Wanneer de bus stopt is het zicht nog maar 200 meter.

De bus brengt ons snel over de N210 naar Bergambacht. We lopen door het plaatsje naar Kadijk, steken de N207 over en lopen over de Kadijk. Het is nog steeds mistig. We lopen middendoor de weilanden, en op enkele groepen racefietsers na is het hier rustig. Aan weerskanten van het pad zijn, zoals het in een Hollands polderlandschap betaamt, sloten en wilgen. Op een van de wilgen zit een meer dan vuistgrote zwam. De paddenstoelengids brengt geen uitkomst.

Wanneer het zonnetje eenmaal doorbreekt, is het echter snel met de mist gedaan. Het tweede deel van de Kadijk is rustiger. Het pad is versperd met hekken en schrikdaden, maar we kunnen goed verder. Het hek naar links is goed te vinden. We lopen nu in de open zonneschijn en het wordt zelfs behoorlijk warm. Een prima plaats om de lunch te gebruiken. In de sloot groeit tandzaad. Met de Heukels in de hand kom ik uit op smal tandzaad, Bidens commata. De meeste bloemen zijn al uitgebloeid. Een enkele kattenstaart toont nog haar volle glorie.




Via het erf van een boerderij komen we uit op een asfaltweg door het lintdorp Zuidbroek. Het is een smalle weg met vrij veel plaatselijk autoverkeer. Bijna aan het eind van de weg houdt kaasboerderij Schep open huis. We nemen even een kijkje. Twee stukken kaas rijker en twee lapjes papier armer vervolgen we ons pad. Langs de sloot komen we nog het zwart tandzaad en het knikkend tandzaad tegen.

De verschillende tandzaadsoorten hebben geen fel gekleurde bloemen, en vallen dus niet zo op. Toch maar een fotootje.

Over een fietspad komen we bij het Loetbos. Met het boekje in de hand is het pad prima te volgen. Zonder boekje ook, als je gewoon de bordjes van de andere routes volgt. In het bos zelf bekijken we niet zoveel. Wel staat overal de reuzenbalsemien in bloei.

De hele route, behalve het laatste stukje Loetbos, is de bewegwijzering aan de magere kant. Misschien komt dit doordat we deze twee kaarten "tegen de richting in" lopen, van oost naar west i.p.v. van west naar oost.

Vandaag afgelegd: 9,0 km
Gedaan: 102,2+9,0=111,2 km
Nog te gaan: 171,8-9,0=162,8 km.

zaterdag, september 6

Deltapad: Vom Brouwersdam nach Renesse

Zaterdag 6 september 2014

Een goede wandeling begint met een goede voorbereiding, dus de avond voor ons vertrek bediscussiëren tussen de bedrijven door we welk traject we zullen wandelen. We besluiten op Renesse - Burgh-Haamstede. En 's ochtends een halve minuut voor vertrek kijken we even naar de bustijden. Omdat de herfst in aantocht is, lijkt het nuttig om naast een flora ook een paddenstoelengids mee te nemen.

Onderweg in de auto besluiten we niet bij Renesse, maar bij de Brouwersdam te beginnen. Deze dam hebben we al voor een groot deel gelopen, dus is het prettig deze kaart af te maken. Het pad is snel terug gevonden. We kijken in het routeboekje en merken dat het tot aan Renesse vooral strand is. Die paddenstoelengids lijkt opeens een stuk minder nuttig. De plantengidsen ook.

Wat we wel hadden moeten meenemen was een gids over de kust. Op het strand liggen verschillende kwallen. De bruine identificeert Jos direct als kompaskwal. De blauwe lijkt, thuis gekomen, een "Wurzelmundqualle" te zijn, of in het Nederlands een "Zeepaddenstoel". Nee, die is niet in een paddenstoelengids te vinden.

We zijn niet de enige strandwandelaars. Regelmatig worden we een "guten Morgen" gewenst. Is dat Zeeuws? Nou, misschien Nieuw Zeeuws of Vakantie Zeeuws. Op de parkeerplaats stonden redelijk wat witte kentekenplaten. Een Duits echtpaar verzamelt in een "tütchen" stukken schelp van "Musscheln".

Naast de kwallen zien we ten minste nog 3 soorten wier. Het strand is prachtig breed.

Bij het wandelen op een strand is het altijd de vraag wanneer je er weer af moet. Dit keer vermeldt: het boekje "na strandpaal 310". We onderzoeken een strandovergang maar merken dat we te vroeg zijn. Even verderop leidt een houten trap ons over het duin. Over rustige wandel- en fietspaden komen we in Renesse.

Renesse heeft nogal de naam van een uitgaanscentrum voor de strandjeugd te zijn. Aan het begin van het dorp staat een waarschuwingsbordje: verboden voor wapens. Verboden alcohol op straat te nuttigen. Enzovoorts.
Het is echter gezellig druk. Kraampjes staan langs de dorpsstraat. Een bakker verkoopt me enkele vrolijk versierde donuts. Hoewel ik meen dat mijn Nederlands toch heel behoorlijk is blijft hij me in het Duits aanspreken.
Renesse blijkt een soort van centraal busstation voor de streek te hebben, en na 20 minuten wachten hebben we de bus naar de Brouwersdam.

Het briefje met de afgedrukte bustijden tussen Burg- Haamstede en Renesse kan ongebruikt bij het oud papier.