zaterdag, mei 23

Hollands kustpad: Callantsoog - Julianadorp

Zaterdag 23 mei 2015

Het miezert wanneer we van huis wegrijden, en in Zuid Holland 'genieten' we van enkele stevige buien. Maar hoe verder we naar het noorden komen, hoe meer het opklaart. We parkeren de auto op de parkeerplaats van een tennisvereniging langs de kustweg bij Julianadorp. Volgens de 9292 app moeten we lopen naar Julianadorp, waar eens per uur een bus vertrekt waarna we twee keer moeten overstappen.
We zetten er stevig de pas in en arriveren tien minuutjes voordat de bus ter plaatse is. Dat is mazzel. Ik vertel de buschauffeur waar we willen overstappen en hij neemt contact op met een verkeersleider. Die beveelt een andere overstap aan, en zal de betreffende bus vragen even op ons te wachten. Dat is service!

Daarmee  komen we keurig in Callantsoog. Hier proberen we het pad terug te vinden waar we vorig jaar zijn geeindigd. Het boekje vermeld een kerkje, en dat is snel gevonden. De drukke winkelstraat die het centrum vormt, herinneren we ons goed. Bij het kerkje staat echter maar 1 sticker: de kant waar we de vorige keer vandaan kwamen. 'Bij de kerk rechtdoor' betekent dan richting dorpsstraat. Het boekje noemt ook het VVV kantoor, dat aan de dorpstraat zit. Maar op het kaartje lijkt de route ten oosten van deze weg te lopen.
We lopen maar naar het noorden, en soms naar het oosten, en na een tijdje vinden we de bewegwijzering terug bij 'Kolfweid'.
Vanaf hier is de route weer goed te vinden. We lopen een gebied binnen dat een combinatie lijkt te zijn van weilanden, binnenduin, sportvelden en park. Op één plek staat de echte koekoeksbloem in bloei.




We komen bij de plek waar de 'afsluitdijk-route' zich afsplitst van de 'Den Helder-variant'. We hebben deze laatste gekozen om verschillende redenen: allereerst omdat we dit begonnen zijn als Hollands Kustpad, wat tot Den Helder liep, En verder trekt dit kustpad ons meer dan het polderpad naar de Afsluitdijk. Dat klinkt in mijn oren toch een beetje als een 'moetje', om het te laten aansluiten op deel 3, wat de Friese en Groningse kust bestrijkt.
Over een aantal polderwegen wandelen we terug naar de duinenrij. De grond lijkt hier niet echt vruchtbaar: veel los zand, maar ook weiden en graanbouw. De eerste kaart zit er op.

Bij de kustweg lopen we vrijwel voortdurend langs de duinvoet. De duinenrij is hier maar smal. Veel kort gras, afgewisseld met helm, rimpelroos, duinroos, duinreigersbek, dauwbraam, eikvaren en duinviooltje. In zeker opzicht is dit een saai pad, doordat het een lang recht stuk pad is, maar de flora en het zonnetje maken veel goed.

Tegen het eind draait het pad van de weg af de duinen in. Dat staat niet op de kaart. Hier aarzelen we even: zitten we niet ondertussen op de volgende kaart? Nee, we lopen echt goed. Doorstappen dus.
Bij een stoplicht zijn we nog niet aan het einde van de kaart, maar keren we toch terug naar de auto, die we zojuist gepasseerd zijn. De laatste 100 meter bewaren we voor de eind-etappe.

Gedaan: 159,9+3,5=163,4km
Te gaan:  232,4-159,9=72,5 km (tot den oever)
Te gaan: 15,1 tot Den Helder

vrijdag, mei 15

Grote Rivierenpad: Rotterdam - Terbregge

Vrijdag 15 mei 2015

Trouwe lezers van deze rubriek herinneren zich heel misschien dat we bij het Grote Rivierenpad de noordelijke variant gekozen hebben. Daar is nog een stuk van 17 kilometer, dat we nog niet hebben gelopen.

We stappen bij het station Melanchtonweg uit de Metro. Vandaar is het maar een klein stukje lopen naar de spoorwegovergang Kleiweg. Hier pakken we de draad weer op. Via de Hoofdlaan komen we in het Melanchtonpark, waar we met ons drieen - Klaas houd ons vandaag gezelschap - de meegebrachte lunch gebruiken.
Al snel komt de Bergsche Achterplas in het vizier. Een stel zwanen hebben al jongen. We lopen door bebouwing, maar zien regelmatig een glimp van het water. Op het water is het rustig, slechts een enkele zeilboot komt bij ons in de buurt. Vanaf de drukke straatweg hebben we een mooi uitzicht over de Bergsche Achterplas.



Als we de straatweg oversteken, komen we bij de Bergsche Voorplas. Hier is meer pleziervaart. Een met de hand bediend bruggetje staat open voor een zeilboot. Hierna lopen we een lang stuk over een grasdijk. De grasdijk scheidt de Bergsche Voorplas van het riviertje de Rotte. Aan weerszijden is de grasdijk begroeid met Fluitekruid, groot hoefblad, koolzaad, hondsdraf, margrieten, bernagie, ruwe smeerwortel, witte dovenetel, scherpe boterbloem, en verschillende grassoorten. Allemaal heel algemene planten, maar wel een prachtig gezicht om al die bloemen bij elkaar te zien.


We passeren de Prinsenmolen en vervolgen het voetpad. Voordat we er erg in hebben zijn we in Terbregge. We gaan verder naar het Lage Bergse bos, maar moeten terugkeren als de enkel van Jos gaat opspelen.




Vandaag afgelegd: 4,9 km
Gedaan: 143,4 + 4,9 = 149,3km
Nog te gaan: 273,3-149,3=124,0 km



maandag, mei 4

Scholtenpad: Bredevoort - Lieveveld

Maandag 4 mei 2015
Kaart 5 en 6

Kaart 5
In Bredevoort parkeren we op het marktplein. Het is nog steeds gratis. Vanaf hier loopt de route een stukje terug. We houden even halt om wat bij een van de vele open lucht boekenwinkeltjes te neuzen. Bredevoort is een oud vestingstadje, en een deel van het 17e eeuws aandoende bolwerk is bewaard gebleven. Een smal pad voert ons langs de buitenzijde van de vestinggracht. Een verstild, maar leuk stadje dat bij ons vorige bezoek mijn hart heeft gestolen.

Na het bolwerk volgen we een sloot of gekanaliseerde beek. De ruilverkaveling heeft hier genadeloos toegeslagen, en het landschap is heel anders dan ten zuidoosten van Winterswijk. De akkers zijn groter, de weilanden zijn groter. Alles is keurig recht. Het geeft het landschap wel iets eigens.

We komen door een bosgebied, dat op de kaart 'het klooster' heet, maar de bordjes langs de weg verkondigen een naam landgoed Nijveld. Beuken, ruwe en gladde berken, eiken en verschillende anderen vormen de boomlaag, In de struiklaag bloeien de seringen. Laag bij de grond treffen we het bleeksporig bosviooltje.

Het landschap is rustig. Vogels zijn de voornaamste lawaaimakers.


Kaart 6
We steken de weg over en komen bij Vragender. Tijd voor een boterham, die we genieten bij enkele picknicktafels bij een kruisbeeld met een mooie bede.
Na het dorp volgen we een smal fietspad. Fietsers komen we niet tegen.  Geleidelijk komt er meer verkeerslawaai. Het pad voert ons langs de 'engelse schans' uit de 80-jarige oorlog. Hier waakten Engelse troepen over het hoofdkwartier van prins Frederik Hendrik  terwijl hij Grollo (nu Groenlo) belegerde.
Qua natuur zien we verschillende vlinders: zandoogjes en witjes.

We zien een bus staan en haasten ons. Nee, dit zijn twee andere bussen, deze gaan niet naar Bredevoort. Ze vertrekken beiden leeg. Even daarna komt de streekbus. Deze zit na deze stop vrijwel helemaal vol. Snel brengt deze ons nar Bredevoort.

Op de terugweg shoppen we nog even in Winterswijk. Op de markt genieten we van een welverdiend ijsje bij een Italiaanse gelaterina. Geen geld: voor twee ijsjes met elk twee grote bollen betaal ik 4 euro.

Vandaag afgelegd: 7,3+7,4=14,7 km
Gedaan: 43,3+14,7=58,0km
Nog te gaan: 81,3-58=23,3 km.








zaterdag, mei 2

Scholtenpad: Emmaschool - Kotten

Zaterdag 2 mei 2015

Bij de overheid is 5 mei een verplcihte vrije dag, en maandag 4 mei is bij het onderdeel waar ik gedetacheerd ben, een brugdag: ik ben verplicht een van mijn vrije dagen op te nemen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar dagen op camping 't Wieskamp te verblijven. Het Scholtenpad is een pad van maar 80 kilometer, en in twee weken vakantie hebben we daar minder dan 30 kilometer van weten te lopen. Dat moet beter kunnen.


Kaart 12
's Ochtends rijden we naar Emmaschool. Bij de school kunnen we parkeren, en er is een bushalte,  dus we kunnen straks met de bus gemakkelijk terug naar de auto.
Langs de N820 lopen we richting westen. In de berm groeit een eenzame hyacinth. Langs een wijngaard lopen we het rustige land binnen. En rust komen we onderweg volop tegen. Zoals we van het Scholtenpad gewend zijn, is het afwisselend: smalle rechte slootjes, landweggetjes met weilanden en akkers, kleine bospercelen en kronkelende beekjes. Bij een dergelijk gevarieerd landschap hoort ook een gevarieerde flora. De Judaspenning staat er met zijn paarse bloemen op verschillende plaatsen prachtig bij. We passeren ook een gele kruisbloemige die ik niet ken, maar zonder hauwtjes (vruchtdoosjes) zijn die lastig te determineren. Het is ook het begin van de wandeling, en ik wil er nu geen tijd aan besteden: we willen kilometers maken.
Het pad voert ons langs het Masterveld, wat rond de vorige eeuwwisseling nog een heideveld was. We raken even een puntje Duitsland aan. Ook hier wordt gas gewonnen, maar zonder de bevingen zoals in Groningen. Voor we er erg in hebben,  kunnen we de eerste kaart afvinken.


Kaart 13
Deze kaart lijkt wat minder bos te bevatten, maar de smalle slootjes en beekjes bevatten volop dotterbloemen. In een van de bermen treffen we in de kruidlaag bosanemoon en witte klaverzuring. Het weer is zonnig, maar niet heet, en we kunnen stevig doorstappen. De bewegwijzering is prima, Jos loopt op de markeringen, ik op de kaart en het boekje, en elk afzonderlijk zou al voldoende zijn.





Aan het eind van dit traject komen we bij de steengroeve. Deze werd begonnen door iemand die stenen uit Duitsland naar Nederland vervoerde, en halverwege bedacht: Maar die hebben we toch zelf hier ook in de grond zitten?
De kalk van deze groeve zorgt langs een aantal beekjes in de omgeving voor een kalminnende flora. Bij een van de hoeken van het terrein is een mooi overzicht. Hier huist ook de oehoe van 'beleef de lente'. Op zaterdag wordt er niet gewerkt, maar toch is het er druk met mineralen en fossielenjagers. Ik vind nog een witte kruisbloemige. Dit keer neem ik wel de tijd, maar zonder hauwtjes is het te lastig. Het zou de rozetsteenkers kiunnen zijn, maar zeker is het niet.

Kaart 14
Vanaf de steengroeve gaat het verder. In de sloten groeit dotterbloem, in de weiden pinksterbloem en paardenbloem. Wie het gewone niet eert, is het bijzondere niet weert, zou je met een variatie op een Nederlands spreekwoord kunnen zeggen. En de weilanden liggen er mooi bij. Een keer ziet Jos de slanke sleutelbloem staan. Op een andere plaats staat de grote muur uitbundig in bloei.

We voelen de benen behoorlijk als we in Kotten aankomen, het geplande eindstation van onze wandeling vandaag. Waar is de bushalte? Niet te zien. Dan maar een inboorling vragen. Een fietser is zo vriendelijk even te stoppen. Nee, niet bekend. Hij raadpleegt zijn mobiel. Hij heeft een app voor de Duitse busmaatschappij. Toch wordt het bellen. Naar Duitsland. In het Duits. Conclusie: Er is hier geen bushalte meer. Er rijdt wel een bus, maar alleen op verzoek. En de dichtstbijzijnde halte is in Winterswijk.

We nemen de benenwagen richting Winterswijk. Dat is 5 kilometer extra boven de bijna 15 kilometer die we er op hebben zitten. 4 kilometer verderop staan we aan de rand van Winterswijk. Naar het station is net zo ver als naar de N820, waar we de bushalte hebben zien staan. Vandaar is het nog maar twee kilometer naar de camping. We laten de auto nog even bij Emmaschool staan.


Vandaag afgelegd: 6.0+4,9+3,8=14,7 km
Gedaan: 28,6+14,7= 43,3km
Nog te gaan: 81,3-43,3=38,0 km.