Marskramerpad: Veenhuizerveld - Stroe

Vrijdag 27 augustus 2021

Het weer is grijs bewolkt. We zitten 's ochtends te dubben: wandelen of ons verblijf verlengen en volgende week wandelen. Het klaart op. We stappen in de auto. Stroe heeft een prachtige parkeerplaats naast het spoor. Het station is helaas afgebroken, treinen stoppen er niet meer. We missen de bus net, maar na drie kwartier wachten hebben we een verbinding met 3 snel op elkaar aansluitende bussen. Een van de chauffeurs is zo vriendelijk te wachten terwijl we aankomen rennen.

Tussen Huinen en Veenhuizerveld wordt nog druk aan de weg gewerkt. Bij Veenhuizenveld worden we het bos ingestuurd. Letterlijk. De Gelderse vallei ligt achter ons. Nu zitten we op de Veluwe. De lucht is grijs. We volgen een lange zandweg. Het begint te druppen. Het begint harder te druppen. Het gaat stevig miezeren. We gooien een regencape om. Het wordt droog. De capes moeten drogen. De capes worden droog. Ze gaan de tas in. Het begint te druppen. De capes worden uit de tassen gehaald. Enfin, dat patroon herhaalt zich die dag een aantal keren. Soms moeten we om de plassen op het pad heen een weg zoeken. We passeren een oude schaapskooi terwijl er een zwak zonnetje doorbreekt. 

Bijzondere planten zien we niet. Het sporkehout draagt soms groen-rode, soms donkerblauwe besjes. We passeren twee kleinere heidegebieden, die allebei in uitstekende staat lijken te verkeren. Het bos is net als eerder deze week rijk aan zwammen: biefstukzwam, gewone zwavelkop, schubbige fopzwam en viltige maggizwam. Nee, dat zijn geen paddenstoelsoorten die ik ken. De obsidentify app herkent ze voor me. Ik verbaas me hoe goed deze app is geworden in het herkennen van paddenstoelen. 

Na een drie uur wandelen komen we in Stroe. We trakteren onszelf op een kopje thee op een terrasje. We hebben vandaag 10 kilometer in de benen zitten. De afgelopen paar jaar zijn we van Den Haag naar Amersfoort gewandeld. Deze week zijn we van Amersfoort naar Stroe gelopen. Van Stroe naar Beekbergen bij Apeldoorn hadden we al eerder gedaan. Er resteren nog 156 kilometer van Beekbergen naar Bad Bentheim in Duitsland.

Marskramerpad - Terschuur - Veenhuizerveld.

Donderdag 26 augustus 2021

We willen in Veenhuizerveld parkeren, maar de weg tussen Huinen en Veenhuizerveld is afgesloten wegens werkzaamheden. Dan maar parkeren in Huinen, waar we de bus moeten hebben, omdat Veenhuizerveld geen OV heeft. In Huinen zijn wel parkeerplaatsen, maar degenen die we zien zijn allemaal 'Prive'.  We maken gebruik van de gastvrijheid van de parkeerplaats van de kerk van de hervormde gemeente.

We hoeven niet lang te wachten op de bus. In Voorthuizen stappen we over, en in Terschuur is de halte vlak bij de route. Na honderd meter slaan we rustige landweg in. 

De route voert ons door het laatste stuk van de Gelderse Vallei, met afwisselend koeienweiden, maisakkers en andere landbouwgronden, afgewisseld met bos en heide. De Appelsche heide is aan het vergrassen; de schapen die hier de boel kort moeten houden, zitten verderop in een weide.

We lopen een stuk langs een klompenpad, waar de bewegwijzering ontbreekt. Daarna hebben we even een kort stukje stickers en bordjes voordat een bordje aankondigt dat het volgende stuk geen wegwijzers kent. We lopen prompt verkeerd, maar zien daardoor wel de klokjesgentiaan in bloei. Met de GPX viewer op mijn mobiel zitten we snel weer op de route. Vorige week was op het journaal dat de heide nu op zijn mooist was, en ondanks een grijze lucht ziet de heide er mooi ut.

Het is de laatste weken nat geweest, en het resultaat is op de grond te zien. Niet alleen veel plassen en modderplekken op de grond, maar ook doordat het bos vol paddestoelen staat. Parelameniet, gele aardappelbovist, prachtvlamhoed en bleke franjehoed strijden om onze aandacht.

Het is 14 uur wanneer we in Veenhuizerveld arriveren. Jammer genoeg ontbreekt een leuk terrasje. Ach, niet mopperen, de dag was grijs maar droog. Ideaal wandelweer. We hebben er 13,5 km opzitten. Wanneer we bij de tent komen, breekt het zonnetje door.

Morgen nog 1 traject en dan weer naar huis voor het weekend. Als de voortent morgen droog is, pakken we hem gelijk in. Zo niet, dan moeten we nog even kijken wat we doen.

Marskramerpad: Achterveld - Terschuur.

Woensdag 25 augustus 2021.

We parkeren bij de Hersteld Hervormde kerk in Terschuur. Een groot en leeg parkeerterrein. We genieten van een probleeloze busreis, want de bus komt net aanrijden. 

In Achterveld pakken we de route snel weer op. Bij de R.K. kerk staat een monument voor de dienstplichtigen van het eerste regiment Huzaren die hier in mei 1940 sneuvelden, en voor de Canadese soldaten van het Princess Patricia Light Infantry die in april/mei 45 Achterveld en omgeving van de Duitsers bevrijden. Ook de burgers uit Achterveld uit de 2e WO worden herdacht.

De twee wandelaarsters van gisteren hebben in Achterveld bij een B&B overnacht. Ze genieten bij een picknicktafel van het zonnnetje. We wandelen langs de Modderbeek. Ja, zo heet deze beek, en hij doet zijn naam eer aan. De beek is recent in een meer natuurlijke staat gebracht. Jammer dat er een strook met ingezaaide bloemen naast loopt: het bekende inzaai mengsel met korenbloemen, zonnebloem en heelblaadjes. Het doet heel kunstmatig aan.

We wandelen naar de provinciale weg en volgen het fietspad meer dan een kilomter voordat we een rustiger weg inslaan. Op een bankje gebruiken we onze lunch. Wanneer we opstaan, zien we de twee wandelaarsters in de verte aankomen. Wij slaan het bos in. In de schaduw van de bomen groeit iets wat op perzikkruid lijkt. Een vorige keer bleek het waterpeper. Dit keer komt de app er niet uit. Ik pak de flora erbij en kom op zachte duizendknoop uit. De twee wandelaarsters halen ons in terwijl ik aan het determineren ben.

De rest van het pad wandelen we afwisselend tussen bos, weilanden en akkers. In de kruidlaag zien we hengel, zwart tandzaad, grote wederik en wolfspoot. In een klein vennetje groeit watermunt en veenwortel. Die laatste kende ik nog niet. 

Over een vergrassende heide gaat het noordwaarts naar de A1, waar we over een viaduct Terschuur binnenlopen. We kunnen een kaart van 10km afvinken.

Marskramerpad: Amersfoort - Achterveld

Dinsdag 24 augustus 2021

We zijn pas laat uit de veren en parkeren pas om 10 uur in Achterveld. De bus naar Amersfoort blijken we net te hebben gemist. Drie kwartier wachten. De volgende bus is een paar minuten te laat. De chauffeur blijkt een gezellige kletskous. 9292 beval ons aan om bij halte de 'groene zoom' over te stappen, maar volgens de chauffeur is 2 haltes eerder beter. We volgen graag zijn advies op. Al met al zijn we pas even voor 12 bij het station in Amersfoort. 

We hebben van het Marskramerpad al het stuk van Den Haag naar Amersfoort gelopen, en verderop van Stroe naar Apeldoorn. Tijd om het stuk hiertussen, de gelderse vallei, beet te pakken. Twee wandelaarsters hebben voor het station een vertrouwd boekje in de hand. Ook zij blijken van plan vandaag van Amersfoort naar Achterveld te lopen. In Amersfoort lopen we door het gezellige centrum. We weerstaan de verleidingen van de winkels. Het helpt dat we aan het begin van de wandeling staan, alles wat we kopen moeten we 13 kilometer meedragen. Het centrum is lekker oud, en op de een of andere manier maakt dat een stadscentrum bijzonder.

Vanuit het centrum lopen we het Randenbroek park in. Hoog tijd voor de lunch. Daarna lopen we langs de beek verder. Op een boomstronk groeit een felgele zwam. Het blijkt heksenboter, een slijmzwam die zich voedt met microorganismen. 

Langs smalle paadjes langs het beekje gaat het verder. Links van ons ligt een 'kwetsbaar gebied'. Er zou ringslang voorkomen. Verderop buigt het pad naar links. Ik snoep van de rijpe bramen. De twee dames die we bij het station ontmoet hebben, genieten op een terrasje van een kopje koffie of thee.

Langs een breed water (de Amer?) gaan we onder de A28 door. Hoe vaak ben ik op weg naar mijn werk hieroverheen gereden! We volgen dit water een tijdje. We lopen over zandwegen en paden. Het weer dreigt met regen maar zet de sombere luchten geen kracht bij. De buien drijven over of langs. 

Bij kasteel Stoutenburg hopen we een kopje thee te drinken, maar helaas, de twee restaurantjes zijn gesloten. Dan maar verder. Tussen weilanden en akkers lopen we door. In de berm staat het gele schermhavikskruid in bloei. 

In Achterveld zijn we moe en trakteren we onszelf op een ijsje. We hebben er 13 km op zitten. Vanuit de auto zwaaien we de twee dames gedag als ze net het dorp in komen lopen.

Deltapad / Nederlands kustpad 1: Westkapelle - standpvergang 50a

Donderdag 19 augustus 2021

Na familiebezoek parkeren we in Westkapelle op de Kerkeweg. We staan daarmee direct op de route. Westkapelle wordt op zijn Walchers uitgesproken als 'Westschappel' of 'Westkappel'. Dat laatste is een beetje verwarrend, omdat Westkappel ook de plaatsnaam is van een plaatsje in het noordwesten van Frankrijk. 

We wandelen over de Kerkeweg richting noorden. Na het bord einde bebouwde kom volgen we de Pantegemseweg. Hier gaan we rechtsaf. Volgens het boekje moeten we de oude zandweg volgen. Ondanks zijn naam is dit een klinkerweg. Maar al na een meter of tien worden we linksaf een zand/grasweg opgestuurd. We lopen langs braam en bonte wikke. Die laatste is een vrij zeldzame plant. Een leuk begin van de tocht. 

De grasweg komt al snel bij de weg terug en blijft hier evenwijdig aan lopen. In de berm groeien heelblaadjes. Links liggen plassen dit niet in het boekje staan. Echte vogelgebieden, we horen de grote stern. Zwaluwen schieten over ons hoofd heen. Jammer dat we geen verrekijken bij ons hebben.

Aan het eind komen we op de weg terecht. Een opvallende vondst is dubbelkelk. Buiten de Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden is die vrij zeldzaam, hier is hij algemeen. We lopen door tot aan de voet van de duinreep. Een bord vertelt over 10 verschillende vlindersoorten die hier voorkomen. We klimmen de duinreep op. Op bijna heel Walcheren zijn de duinen maar 1 duin breed. Eigenlijk eng smal, als je er over nadenkt. We wandelen over een schelpenpad dat precies over de top loopt. Links zien we het strand en de zee met kite-surfers. Rechts kijken we over Walcheren uit tot de toren van de Lange Jan in Middelburg. Links en rechts groeien grote zandkool, bezemkruiskruid, braam, rimpelroos en tot mijn verrassing boksdoorn, kruipend stalkruid en brede lathyrus. De zandkool wordt hier en daar volledig kaal gegeten door een groep enthousiaste slakken. Van de 10 vlindersoorten hebben we er geen een gezien.

Bij duinovergang 49 vragen we ons af of dit het punt was waar we de vorige keer vanuit Domburg gestopt zijn. Nee, volgens onze verslagen was dat bij 50a. We lopen nog even door. Wanneer we daar zijn, houden we even rust en nemen dan dezelfde route terug. Bij de auto gekomen heeft Jos ruim 9 km op de stappenteller staan. Het stuk Hoek van Holland naar Maassluis hebben we al een keer gelopen als onderdeel van het grote rivierenpad.

Daarmee hebben we het Nederlands kustpad deel 1 (voorheen Deltapad) er op zitten. Wel willen we het Nederlandse deel van de GR-5, dat ook in dit boekje staat, nog een keer uitlopen. Maar dat kan wachten tot een andere keer.

Gewandeld: 195 van de 195 kilometer. Tijd om thuis vanavond wat te vieren.

Pelgrimspad 1: Schoonhoven - Groot Ammers

Donderdag 12 augustus.

Bij de ingang van Groot Ammers is een kleine parkeerplaats. En ondanks de naam staat Groot Ammers me voor de ogen als een klein plaatsje, dus een parkeerplaats is een onverwacht mazzeltje. Zeker omdat er 1 plekje van de 5 vrij is.

Groot Ammers is een dijkdorp en inderdaad niet groot. We zijn al snel aan de oostkant van het dorp en lopen over een brede en hoge grasdijk. Het eerste hek moeten we openen, maar de volgende hekken kennen een houten overstapje. Links van ons hebben we uitzicht over de Lek. Onze zoon Klaas wandelt vandaag met ons mee. Er is hier een brede uiterwaard en het is moeilijk voor te stellen dat die hele ruimte vol met water staat. Laat staan dat zo'n brede en hoge dijk dan ook nog kan doorbreken. We genieten van het zonnetje en het bezig zijn. Tegen het eind van de dijk komen we door een kudde schapen. Ze komen enthousiast op ons afrennen. Zijn ze gewend dat de boer hen eten komt brengen? Zijn ze gewoon nieuwsgierig wie er 'hun' wei binnenkomt? Of zijn er buurt bewoners die hen met oud brood komen voeren? Ik kan me niet goed voorstellen dat je als schaap in een wei met fris groen gras enthousiast wordt van wat oud hard brood.

We zien hier ook een ooievaar. Om hem heen staan een stel even grote vogels, maar zonder de wit-zwarte veren. Zijn het jonge ooievaars die nog niet hun volwassen kleed hebben? Wanneer ze over ons weg vliegen, zien we dat hun nek in een s-bocht licht. Het zijn dus reigers.

We steken de weg over en passeren het koetshuis van het vroegere kasteel Liesveld. Liesveld is dertig jaar lang een ooievaarbroedplaats geweest. Leuk dat we er een gezien hebben. Na Liesveld volgen we 2 km lang een smal pad tussen een industrieterrein links en een asfaltweg met daarachter weilanden rechts. Het is geen lelijk pad, en het loopt redelijk rustig. Het zonnetje is intussen fel, maar de bomen langs dit pad geven voldoende schaduw. Langs de oevers van de slootjes staan koninginnenkruid en harig wilgenroosje opvallend in bloei.

Aan het eind slaan we linksaf en lopen langs een dijk. We missen de afslag naar het oude vestingplaatsje Nieuwpoort. Met het pontje steken we over naar Schoonhoven. Daar bezoeken we het zilvermuseum, dat we de vorige keer uit tijdgebrek hebben laten zitten. Daarna nemen we de pont terug en volgen de dijkweg. Wanneer we Groot Ammers in lopen, zien we een ruime parkeerplaats vlak langs de wandelroute. Nou ja. We hadden een plekje.

Het eerste stukje is van de Alblasserwaard afgeknabbeld. Vandaag hebben we niet veel gelopen, 5 km. Volgende keer beter.