zaterdag, december 28

LAW Hollands kustpad / Nederlands kustpad kaart 1: Hoek van Holland

Zaterdag 28 december 2013

Bij het station van Hoek van Holland blijkt een gratis parkeerplaats te zijn - waar vind je dat nog? Wanneer we uitstappen, is het prachtig zonnig weer. Net onderweg wil ik een foto maken van het gebouw van de reddingsmaatschappij, maar de batterijen van het fototoestel blijken leeg.Hetzelfde geldt voor de accu van mijn mobiel. Vandaag geen foto's.

Dit traject hebben we met het oude boekje in de hand al een keer gelopen, maar bij het vergelijken van de kaarten bleek de route verander te zijn, dus we doen hem over.

Het begin van het traject is bekend terrein: langs het haventje, de boulevard en de radarpost richting noorderhoofd.  Hier gaan we rechtsaf het strand op. "Bij een grote paal" moeten we de duinen in. De paal blijkt een opvallende gele paal te zijn.

De anwb paddenstoelen kloppen keurig met de beschrijving in het boekje. Helaas lopen we niet op laarzen, en na alle regen van de afgelopen dagen staat het pad volkomen blank. Het pad rechts met de houten vlonders is niet te vinden, vermoedelijk begint dat waar het pad al onder gelopen is. We proberen enkele smalle paadjes, maar lopen steeds vast in struiken, modder en plassen.
Het moet wel een mooi gebied zijn. In het verleden hebben we er watermunt gevonden, en Jos dacht dat we ook parnassia hadden gezien. Volgens een informatiebord groeit hier ook de groenknolorchis.

Uiteindelijk besluiten we richting noorden uit te wijken, en volgen een smal pad evenwijdig aan het fietspad. Daar slaan we rechtsaf. Even verderop pakken we de route moeiteloos weer op. Sneller dan verwacht zijn we op de grens met kaart 2.

Via het Noordlandse pad lopen we terug naar het station.
Gedaan: 84,8 km
Te gaan:  147,6
Totaal: 232,4







dinsdag, december 24

LAW Deltapad kaart 25 Banjaard-Vrouwenpolder

Dinsdag 24 december 2013

Het is de dag voor Kerstfeest,  en ik ben onderweg om Opa Dekker uit Middelburg voor de kerstdagen op te halen. Vandaag ben ik alleen: Jos moet werken. De weersvooruitzichten zijn bar, 10-14 mm regen vandaag, en harde wind. De verleiding is groot om bij Bergen op Zoom een stuk van het Deltapad te wandelen: Er is een stuk van Goedereede naar Bergen op Zoom. Maar die tak staat niet in onze planning. Belangrijker nog: ik verlang naar een stevige zeewind in mijn gezicht.

Het is pas onderweg bij Rotterdam dat ik besluit om toch het 'echte deltapad' te doen.

Het parkeren bij de Banjaard is in deze tijd van het jaar geen probleem, ruimte genoeg. Vanaf een kleine parkeerplaats met een bordje "betaald parkeren" maar zonder parkeerautomaat loop ik de dijk op. Direct wordt ik begroet met de bekende wit-rode stickers van de Lange Afstand Wandelpaden. Prettig, dat scheelt zoeken :)

Ik wandel een stukje rechtsaf, en voel de wind in de rug. Al snel kom ik bij iets wat het begin van dit traject lijkt te zijn, dus terug en over de dam naar het zuiden. In het noorden zie ik de Oosterscheldekering.

Het enige wat in bloei staat is het bezemkruiskruid. Eind december bloeien lijkt me toch een hele prestatie voor een plant die oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt.

Niet in bloei staat de duindoorn, maar die staat wel vol met de oranje bessen, die vooral bij trekvogels in trek schijnen te zijn. "Schijnen"  zeg ik bewust, want de najaarstrek is nu toch wel voorbij en de struiken hangen nog vol.

De Veerse dam was de eerste dam van de deltawerken. In de loop van tientallen jaren is er aardig wat zand tegen aan  en bovenop gewaaid. Op dit zand tiert de duindoorn welig. Tevergeefs speur naar de duindoornvuurzwam, een vuurzwam die vooral in Nederland zou voorkomen. Slechts één keer heb ik de onopvallende knoest kunnen waarnemen.

Wat ik wel zie zijn witte en bruine kluwens die er uitzien als het resultaat van spinselmotten. Ik kan me niet herinneren die eerder gezien te hebben. Er zijn er tientallen van, vooral op bes-loze struiken. Betekent dit dat de struiken hierdoor zo verzwakken dat ze geen bessen meer dragen? De duindoorn is tweehuizig, oftewel aparte mannelijke en vrouwelijke exemplaren. Heeft de mot een voorkeur voor de mannelijke exemplaren? Thuis uitzoeken.

Er zou volgens de buienradar een regenfront vanuit het westen binnenschuiven. Terwijl ik wandel lijken de wolken en de wind vanuit het zuiden te komen.  Er begint een lichte miezer te vallen die geleidelijk intenser wordt. Ik trek de eendags regencape aan die ik voor de zekerheid had meegenomen.

Al spoedig bereik ik de zuidpunt van de dam. Een informatiebord vermeldt dat hier vroeger fort den Haak stond. Het is goed dat het bord er staat, want ik zie niets van overblijfselen. Het pad staat goed aangegeven, en voert me langs Breezand. Nu woonde ik als kind in de Breezandstraat, dus ik bekijk het plaatsje met meer dan gewone belangstelling. Veel huisjes zien er uit als vakantiehuisjes, maar er zijn er ook die als vaste woning lijken te dienen.

Bij de grens van Vrouwenpolder keer ik terug. Terug op de dam lijkt de wind nog wat aan kracht te hebben gewonnen, en mijn eendagsregencape waait aan flarden.
De enige andere wandelaar die ik op de dam tegenkom is een vrouw met een aantal bessentakken in haar arm. Ik kan me voorstellen dat ze kleur geven aan een kerststukje.

Thuis gekomen ga ik op zoek naar de geheimzinnige motten op de duindoorn.
Hier beschouwen we de duindoorn als een niet zo nuttige plant, die we in de duinen zijn plaatsje gunnen, maar daar is onze goodwill voor dit prik en steekgeval dan wel mee uitgeput. In China, lees ik, beschouwt men het als een economisch  waardevolle plant die men inzet tegen de oprukkende woestijnen, en voor grondverbetering, vooral in Noord China. En ze wordt aangetast door de larven van de Holcocerus hippophaecolus, de timmermansmot. Maar die lijken zich een weg te vreten van onderaf. Daar heb ik niet zo veel van gezien.

Wat verder surfend kom ik bij de bastaardsatijnvlinder. Die hoort volgens de beschrijving bij de stippelmotten. Dat lijkt goed te kloppen.

Gewandeld: 4,5 km
Nog te gaan: 175,5 km




vrijdag, december 13

Hollands kustpad kaart 6,7: Centraal station - Scheveningse boulevard.

Vrijdag 13 december 2013.

Lang gewacht, stil gezwegen, 
een week na Sinterklaas gekregen 

Donderdag 12 december plofte de nieuwe versie van "Hollands kustpad" in de brievenbus. Alleen heet het geen Hollands kustpad meer, maar Nederlands kustpad deel 2. Dat suggereert dat het Deltapad ooit hernoemd zal worden naar "Nederlands kustpad deel 1". En inderdaad, achterin, bij de lijst van LAW's in Nederland, is dat al gebeurd. Eerlijk gezegd vond ik de oude namen mooier. Meer couleur locale.
De indeling is aangepast aan de andere boekjes: De wandelroutes zijn gegroepeerd in delen: Westland, Haaglanden, Duin- en bollenstreek, enzovoorts. Dat is wel en verbetering. De routes lijken gemiddeld ook iets langer geworden. Het nieuwe pad is 232 km, het oude was 240 km - als ik tot de Afsluitdijk reken.

Bij Hoek van Holland is het beginpunt nu het station in plaats van de strekdam. Waar het Hollands Kustpad eindigde bij Den Helder en een alternatief naar de Afsluitdijk had, is dat nu andersom: Standaard loopt u naar de Afsluitdijk. Het lijkt me een logische consequentie van het aaneenschakelen van de Nederlandse kustpaden.

We stallen onze fietsen weer op het centraal station. De route voert langs het Malieveld, en de Indische gans zwemt met ons mee. Op een bankje eten we de meegebrachte boterham, want het is half een. Door een afspraak in het centrum om half twaalf konden we niet eerder vertrekken. Rond het station en de torens er achter hangt mist, en het is egaal grijs bewolkt.
We gaan linksaf het Korte Voorhout in. Een stel bouwvakkers zijn druk bezig. Voor de Hofvijver zouden we linksaf moeten richting Mauritshuis, maar de straat is afgesloten, dus we wandelen over de Lange Vijverberg langs de Hofvijver. Het standbeeld van Johan van Oldenbarneveld kijkt over de vijver uit naar Het Torentje.

Over het Lange Voorhout lopen we richting Denneweg met zijn gezellige winkeltjes en eettentjes. De route voert ons over Plein 1813 en langs het Vredespaleis. Er breek af en toe een bleek zonnetje door. Na het Vredespaleis leidt de route ons door de Scheveningse Bosjes. Behalve een witte dovenetel een een Stinkende gouwe staat er niet veel in bloei. Afgelopen week kwam ik in Utrecht nog een Bleekgele droogbloem tegen, een leukere vondst. Kaart 7 eindigt bij de Professor Teldersweg.

We lopen langs het Indisch monument. Bij het Westbroekpark willen we een kopje thee drinken, maar dit fameuze etablissement is nu een wok restaurant. Alleen een kopje thee blijkt niet tot de mogelijkheden te behoren. Hoewel het bord bij het rosarium vermeldt dat de rozen tot september bloeien, staan er half december nog aardig wat in bloei. Dan maar verder richting boulevard. Daar arriveren we sneller dan verwacht.





In een pannenkoek en poffertjes restaurant vlak bij het Kurhaus. genieten we van thee en capuchino.  We nemen er een schoteltje poffertjes bij. Prima bediening: ondanks dat we een klein portie nemen met zijn tweeën, krijgen we dubbel bestek.We hebben prima uitzicht over de boulevard en de pier. Het is de vraag hoe lang deze laatste er zal staan, dus we nemen nog gauw een kiekje.

Na afloop lopen we over de zeekant naar het zuiden langs de boulevard. Bij de Keizerstraat wandelen we richting Scheveningse weg. Tram 1 voert ons snel terug naar het centrum.




zaterdag, november 16

LAW Hollands kustpad Denhaag Centraal station - Waalsdorpervlakte. Kaart 13-14.

We hebben al ongeveer 1/3 van het Hollands kustpad gelopen, maar het stukje Den Haag hebben we altijd overgeslagen. Vandaag hadden we maar een korte middag, ideaal om een stukje den haag te doen. Ik heb geen nieuwe camera, maar mijn nieuwe mobiel maakte in Utrecht met zonneschijn leuke kiekjes. Vandaag is het grijs en somber, we zullen eens kijken hoe het cameraatje het onder die omstandigheden doet.

We nemen de fiets naar den Haag Centraal station, en stallen onze ijzeren rossen daar.

Tegenover het Centraal Station, bij het malieveld, blijkt een paal te staan met het daarop vermeld het Hollands kustpad en het Marskramerpad. Het Marskramerpad? Loopt dat hier ook? Inderdaad, het was ons nooit opgevallen. We maken een praatje met twee wandelaarsters die bijna aan het eind van het Marskramerpad zijn.

Langs het Malieveld lopen we naar het Haagse bos. Dat blijkt door Stadhouder Willem van Oranje middels de "akte van redemptie" te zijn beschermd. De Staten van Holland of de gemeente den haag had het bos willen kappen om met de houtopbrengst een schuld uit de 80-jarige oorlog te betalen, maar deze prins stak daar een stokje voor.

Het Haagse bos is een van de bekende bossen of parken in den Haag. Er staan nogal wat informatieborden opgesteld. We zien enkele ganzen met een gestreepte nek, misschien de Indische gans, een exoot die hier inburgert. Het bos zelf is mooi in herfsttooi gehuld.

Na een blik op paleis Huis ten Bosch wandelen we richting sportvelden. Het is zaterdag en ze zijn allemaal druk in gebruik. Een paar keer vragen automobilisten ons de weg naar tennisclub X of hockeyclub Y. We kunnen ze niet helpen.
In een sloot ziet Jos behalve de gewone wilde eend ook een eend met een rode kop, misschien een tafeleend.


Was de bewegwijzering tot nu toe prima, in park Clingendael loopt het pad iets anders doordat het park anders is ingericht. Met de kaart komen we er wel uit. Aan het eind van Duinbosch gaat het weer even mis, de beschrijving in het boekje lijkt niet te kloppen met de kaart. Maar de kaart is prima, en via het fietsecoduct komen we bij de Waalsdorpervlakte.

In deze tijd van het jaar bloeit er niet veel meer. Een bloeiende witte honingklaver bij het ecoduct is een leuke verrassing en aardige afsluiting van deze wandeling.

We kunnen weer 2 kaarten afstrepen. 83 km gedaan, 130 km te gaan. Met bus 22 keren we terug naar het Centraal Station.





vrijdag, november 1

LAW grote rivierenpad Kaart 48-49-50 Rijk van Nijmegen

Donderdag 31 oktober 2013
We parkeren op een kleine parkeerplaats onderdaan de trap naar de Waalbrug in Lent. De bedoeling was om voor achten in de auto te zitten, maar natuurlijk is dat niet gelukt, en het is bij twaalven als we de Waalbrug over steken. Met een waterig zonnetje hebben we vanaf de brug een mooi uitzicht.





De route voert ons dwars door Nijmegen, en deze oude stad verrast ons aangenaam met een leuk winkelcentrum: veel eettentjes, veel winkeltjes die niet bij de grote landelijke winkelketens horen.
Een van de bekendste gebouwen in natuurlijk de Sint Stevenskerk, waar we onze lunch gebruiken. Op de muren bloeit het muurleeuwenbekje.
Al snel komen we diverse historische wandelpaden tegen: een met informatiepanelen uit de Romeinse tijd, informatiepanelen over het kasteel op de valkenhofheuvel in de middeleeuwen, over operatie Marketgarden, en natuurlijk kan Marieke van Nimwegen niet ontbreken.





Na het kasteeltje op de Valkenhofheuvel steken we een druk kruispunt over verlaten we langzaam Nijmegen. De tocht voert ons nu door een stuk buitenwijk op de Hunnerberg. Af en toe hebben we een mooi uitzicht over de vlakte ten noorden van Nijmegen. Over de smalle Beekmandalseweg wandelen we naar beneden. Kaart 48 zit er op.

Via de rijksstraatweg lopen we een klein stukje richting Ubbergen, maar al heel snel gaat het pad omhoog richting Boterberg. Ik heb me in mijn kinderjaren altijd afgevraagd waar de EEG zijn boterberg liet en eindelijk heb ik de plaats gevonden ;)
De flora is hier duidelijk anders dan in de uiterwaarden. We wandelen door beukenbossen, af en toe afgewisseld met andere bomen als ruwe berk. In de kruidlaag is vrijwel alles uitgebloeid, maar we zien nog klein springzaad, reuzenbalsemenien, paarse dovenetel. Het is herfst, en regelmatig komen we paddenstoelen tegen, waaronder een mooie bekerzwam.

Het pad leidt omlaag en weer omhoog naar de Stollenberg. Hierna voert het pad omlaag naar Beek, maar we hervinden het pad weer omhoog naar de Vossenberg.

Op kaart 50 wandelen we naar de Vossenberg en via het Filosofendal naar de Wylerberg en de Duivelsberg. In het filosofendal zie ik op een berk nog een aantal verdorde zwammen. Hier kruist 'ons' Grote rivierenpad het Pieterpad. Bij het pannekoekenhuis drinken we een kopje lekkere thee.

Hoewel we het idee hadden tot Kranenburg in Duitsland te lopen, besluiten we dat het mooi is voor vandaag. Het is 4 uur in de middag - we hebben niets in Kranenburg geboekt, en mochten we er geen 'Zimmer frei' vinden, dan weten we niet hoe het 's avonds met het OV zit.


dinsdag, oktober 22

Deltapad - Brouwersdam

Zaterdag 19 oktober 2013

Onderweg naar het ziekenhuis in Goes maken we even een korte stop op de Brouwersdam. Hier loopt een stukje van het Deltapad, een van de Lange Afstand Wandelpaden. Het Deltapad sluit op de Nederlands-Belgische grens aan op het Belgisch kustpad (E9, loopt door tot Brest in Frankrijk) en in Hoek van Holland op het Hollands kustpad.

We weten dat we geen volledige etappe kunnen lopen, het is meer een "even proeven".
We nemen met de auto de afslag halverwege, en rijden nog een stukje naar het zuiden. We stoppen voorbij een groep vogelspotters. Ze hebben een grote stern in het vizier.

We wandelen zuidwaarts langs de zeekant. We zien geen route markering, maar op een rechte dijk verwacht ik die ook niet. Er zijn enkele kleine stuifduintjes met helmgras en bezemkruiskruid. Het helmgras lijkt dit keer spontaan, bij den Haag is het overduidelijk aangeplant.

De paralelweg is vrij druk en we verleggen ons wandelpad naar het fietspad hogerop. Hier groeit ook reigersbek en zeeraket, en hoewel het half oktober is nog steeds in bloei. Aan de zuidpunt van de dijk vinden we de route markering. Mooi startpunt voor een volgende keer.

We maken rechtsomkeert en gaan terug naar de auto. Op de terugweg spot ik nog de akkermelkdistel, herkenbaar aan de gele klierharen op het omwindsel, en het jacobskruiskruid. Een onbekende paddenstoel staat eenzaam tussen het helmgras.

Zeeraket
In het noorden zien we veel surfers
Bezemkruiskruid Stinkzwam, waarschijnlijk Phallus hadriani, oftewel de duinstinkzwam.


Aanvulling vrijdag 27 december 2013:
Vandaag lopen we van de parkeerplaats op de Brouwersdam naar Port Zelande. De lucht is grijs en het miezert. De wegwijzer staat bovenaan de dijk, niet onderaan, zoals de kaart suggereert. De wind giert door de spijlen van het fietsersbruggetje.

We zijn sneller bij Port Zelande dan verwacht en besluiten we nog een stukje dam te doen richting noorden. Eigenlijk hoort dat bij de volgende kaart. Tot onze verrassing ligt er hier een rangeerterrein voor trams. De weg maakt een slinger en een voetpad loopt rechtdoor. Ondanks het ontbreken van stickers lopen we rechtdoor zoals boekje en kaart aangeven.

Een stukje verderop komt er een weg van rechts. Hier zien we wel stickers. De wolken gieten een nieuwe miezerbui over ons uit. We besluiten terug te keren via het pad met de stickers. Inderdaad hebben we bij de slinger in de weg niet goed opgelet.

zaterdag, september 21

LAW Grote rivieren Kaart A10-A9-A8-A7a Delft-Rotterdam

Zaterdag 21 september 2013



We parkeren onze auto aan het eind van de Libanonstraat in Delft. In het algemeen is het beter om de auto bij het eindpunt te parkeren, en dan het OV naar het beginpunt te nemen, maar we weten nog niet of we 2 of 3 kaarten zullen lopen.

Zonder probleem bereiken we het wilgenbosje waar we de vorige wandeling rechtsomkeert gemaakt hebben. Hoewel het 'rechtdoor' geen LAW teken draagt, ontwaren we dat wel 20 meter verder waar de grasdijk rechtdoor loopt. Vanaf hier is de tandhofkade een heerlijk rustig stuk wandelgenot.

Veel staat er niet meer in bloei: een gele kruisbloemige, witte dovenetel, paardenbloem, harig wilgenroosje. In de sloten naast het pad zie ik dat er Zwanenbloem en kikkerbeet gebloeid heeft, en vermoedelijk ook grote waterweegbree.

We kruisen verschillende hekken. De betonwegen die we moeten kruisen herkennen we niet direct, vermoedelijk worden de betonnen sporen bedoeld die we twee maal kruisen. Eenmaal moeten we langs een zwaan die vervaarlijk blaast. We passeren hem aan de oever van de smalle kade zo ver mogelijk van hem vandaan. Zo af en toe bevestigt een sticker of verflik dat we ons nog op het juiste pad bevinden, al zijn er niet veel mogelijkheden om te verdwalen.

Langs de Octave de Conickpad is de rust foetsie. Niet dat het er erg druk is, maar enkele grasmaaiers zijn bezig met de berm, er is wat verkeer op de asfaltweg, enzovoorts. Geverfde pijlen op de grond werken hier heel duidelijk. Het schelpenpad naar links is eveneens prima te vinden. We komen enkele lessende ruiters tegen, en arriveren bij Kerkbuurt.






 In de sloot vinden we pijlkruid, tot mijn verrassing nog mooi in bloei.
De eerste kaart, A10,  kunnen we afstrepen.











Bij y71062 staan we in dubio. Volgens het boekje moeten we rechtsaf, maar er staat hier een stickerdie aangeeft dat we hier juist niet heen moeten. Wat volgen we? De bewegwijzering is in principe altijd nieuwer dan het boekje, en zou dus maatgevend moeten zijn. Maar rechtdoor zie ik geen stickers. Ten onrechte concludeer ik uit de kaart dat we hier misschien niet onder de spoorbaan door kunnen. We kiezen voor rechtsaf. De route is goed te volgen, maar niet bijzonder aantrekkelijk. In de berm groeit wat zeepkruid. Verderop, bij de Polderweg, concluderen we dat we beter rechtdoor hadden kunnen gaan. Tsja, zoals de Fransen zeggen: met "als" stop je heel Parijs in een fles.

Het stukje langs de Schie brengt ons bij de A13. Ik ben vaak over de A13 naar Rotterdam gereden, maar leer Overschie nu toch van een andere kant kennen. Er hangen posters "Zonder Schie geen Overschie"; blijkbaar heeft de gemeente Rotterdam snode plannen. In het algemeen ben ik geen voorstander van "not in my backyard" acties - dat ben ik alleen wanneer het om mijn eigen achtertuin gaat - maar voor deze actie voel ik sympathie zonder te weten wat de gemeente Rotterdam in haar wijsheid heeft besloten.

Ook kaart A9 vinken we af.

Kaart A8 brengt ons door een stukje van het noorden van Rotterdam. Ik wil de bedenkers van deze route complimenteren voor de gevonden paden. Het is er voor een wereldstad rustig wandelen. De bewegwijzering houdt niet over maar is voldoende. Het voetpad brengt ons zonder problemen bij de spoorbaan.

We besluiten nog even een stukje van kaart A7 te lopen tot het daar aangegeven busstation. We missen de Hoofdlaan, en nemen een latere straat die ons naar de Erasmussingel brengt. Op de Ringdijk vinden we zonder problemen de bushalte. Hiermee reizen we naar Station Noord, en via via komen we weer in Delft bij de auto.


Vandaag afgelegd: 14 km
Totaal afgelegd: 48 km
Nog te gaan: 274-48=226 km.










zaterdag, september 14

LAW Hollands kustpad kaart 7

Zaterdag 14 september 2013. 

Deze kaart hadden we al een keer gelopen, maar bij de reorganisatie van het Westduinpark klopt de beschrijving niet meer. Binnen afzienbare tijd komt er een nieuwe versie van het boekje Hollands kustpad uit, maar tot die tijd bied ik de volgende beschrijving:

Zuid->Noord
Aan het eind van de boulevard links om 2 visrestaurants. Volg het asfalt wandelpad de duinen in dat vrijwel in het verlengde van de boulevard ligt.
Na een 350 meter bij de fietsenstalling en de jutterskeet rechtsaf. Bij het fietspad linksaf, en na een kleine 100 meter rechts het hekje door. Volg het grindpad. Na 200 meter een zandpad linksaf bij een paaltje met een groene kop. Volg de paaltjes met groene kop. Negeer een zandpad dat van links komt. Bij y-splitsing op de open vlakte rechts aanhouden. Het zandpad wordt een grindpad.
Aan het eind een hekje door, linksaf en al snel weer een hekje door. Asfaltpad volgen, op kruising rechtsaf asfaltpad volgen. Na de egeltjesopvang (wit gebouwtje) op de y-splitsing links aan houden en doorlopen tot een brede asfaltweg.

Noord->Zuid
Op de kruising met de brede asfaltweg rechtdoor. Negeer het pad van links.Voorbij de egeltjesopvang (wit gebouwtje) op kruising linksaf asfaltweg volgen. Hekje door en vlak daarna rechtsaf opnieuw een hekje door.
Na 10 meter grindpad naar links, het grindpad gaat over in een zandpad. Volg de paaltjes met de groene kopjes. In het open gebied bij de y-splitsing links aanhouden. Het zandpad komt uit op een grindpad,sla rechtsaf. Bij het fietspad hekje door, linksaf. Na een kleine 100 meter rechtsaf.
Vlak voor de zeereep bij de jutterskeet en de fietsenstalling linksaf. Dit asfaltpad volgen tot Kijkduin.Om twee viswinkeltjes heen rechtdoor richting boulevard.

Natuurlijk kan ik niet wandelen zonder wat planten observaties en foto's te maken.







De salomonszegel draagt blauwe vruchten - ik vermoed giftig.

De vruchten van de rimpelroos ken ik als rozenbottels. De zaadjes gebruikten we in onze kindertijd als jeukpoeder.

De bessen van de duindoorn staan bij duizenden gereed

Het slangenkruid staat nog mooi in bloed.

Ook de doornappel staat in bloei.

Dat geldt ook voor twee soorten Teunisbloem die ik onderweg tegenkom.


zaterdag, september 7

LAW Hollands kustpad kaart 3: 's Gravenzande - Monster

Zaterdag 7 september 2013.

Tussen Hoek van Holland en den Haag is nog 1 kaart die  we nog niet gewandeld hadden. Vandaag willen we die lacune opvullen.

Ondanks wat wegopbrekingen komen we zonder problemen bij het Arendsduin bij 's Gravenzande. De parkeerplaats rekent ons 2 euro voor een dagkaartje. Voor dat prijsje krijgen we er ook nog een vriendelijke groet en glimlach bij - waar vind je dat nog?

Het is bewolkt als we om half twaalf uit de auto stappen. Boven op de strandovergang staat de helm in bloei. Het duin is hier een paar jaar geleden verbreed als natuurcompensatie. In 2020 zou volgens een informatiebordje de groene knolorchis hier moeten bloeien. Ik heb twijfels, maar we zullen zien. Op het moment zien we alleen helm en zeeraket. Eenmaal op het strand breekt  de zon door en gaan onze zomerjasjes de rugzak in.

Op het strand liggen nogal wat schelpen, maar die nieuwe schelp die uit Korea onze stranden zou veroveren zie ik niet. Misschien is hij ook te veel gelijkend op de inheemse schelpen. Wel ligt er nogal wat blaasjeswier.De oude golfbrekers steken hier gedeeltelijk uit het zand de zee in.  Op een ervan rust een vreemde ronde ton, manshoog. We herinneren ons dat die er een aantal jaren geleden ook lag.

Na 2,7 km zouden we weer het strand moeten verlaten. Ik weet niet wie dat fantastische criterium heeft bedacht, maar er is 1 gebrek: wij beschikken niet over een ingebouwde kilometer teller. Het boekje zegt erbij dat dit bij een strandovergang met een trap moet zijn.

Na een half uur geen strandovergangen gezien te hebben, komen we er enkele tegen. Helaas zonder trap. Bij de derde strandovergang vertrouw ik het niet meer. We gaan omhoog, en rusten even uit. We zijn inderdaad een overgang te ver. Hier groeit de blauwe zeedistel. Gelukkig kunnen we even verderop het kustpad weer oppikken. Zowel bewegwijzering als beschrijving zijn hier prima in orde. We lopen over de Slaperdijk. In het begin is het hondenuitlaarpad voor de hier gelegen camping, maar al spoedig zien we meer duinflora. Om een kruisdistel zwermen hommels en een kleine oranje vlinder. Thuis gekomen vermoeden we dat dit de kleine vuurvlinder is.

Na het oversteken van de asfaltweg lopen we even verkeerd, maar ontdekken snel dat we rechtdoor hadden gemoeten. Langs de sloot groeit Koninginnenkruid, Teunisbloem en Watermunt. Wanneer we het bruggetje bijna in zicht hebben, vinden we het welletjes en keren terug.

In Monster lopen we langs de binnenduinrand terug. Bij de overgang die we hadden moeten hebben, neem ik even een kijkje op strand: bij de strandpaal met een paraplu hadden we omhoog gemoeten.

We volgen het fietspad door de duinen terug richting 's-Gravenzande, en kiezen het nieuw aangelegde pad over de zeereep. Aan het eind moeten we nog een kilometer over een pad langs de duinvoet lopen. Floristisch een leuk stukje: niet alleen grote kattenstaart, maar ook watergentiaan, rode waterlelie (aangeplant), muskuskaasjeskruid en knikkende distel.

Het determineren en fotograferen van de planten houdt wat op, en onderweg hebben we een paar keer rust gehouden, zodat we pas om vier uur bij de auto terug zijn.




Helm

Onbekende ton

Een zandhopper is bezig

Een kalme zee

De blauwe zeedistel is vrijwel uitgebloeid en vaak al verdord

De kruisdistel gonsde van de hommels

Kuistdistel met kleine vuurvlinder

Zeepkruid

Enkele onverwachte grazers


Gewandeld: 78 km Te gaan: 213-78= 135 km

zaterdag, augustus 17

LAW Grote rivieren Kaart A11 Schipluiden-Delft + Groen hart pad Delft-Schipluiden.

Zaterdag 17 augustus 2013

De lucht is half bewolkt, en als op ras-positivo vertaal ik dat als: de lucht is half zonnig.

Vorige week hadden we kaart A11 van het Grote Rivierenpad slechts gedeeltelijk gelopen, vandaag lopen we de tweede helft. De bedoeling is via het streekpad Groene Hart terug te wandelen.

We fietsen naar Schipluiden. Google maps fietsroute en de fietsrouteplanner.nl gaven beiden dezelfde route aan. Hoewel het op 1 punt even zoeken is, komen we er zonder echte problemen aan. We zetten daar onze fietsen op slot aan het eind van de Singel, en slaan de Keenenburgweg in.

Op de een of andere manier lopen we de 2e afslag voorbij, maar na even zoeken pakken we even later het pad weer op. Al snel verlaten we de bebouwde kom. Het pad loopt langs een voetbalveld en later tussen twee delen van een golfbaan door. De golfbaan lijkt hier nauwelijks in gebruik. Langs de sloot groeit zwanenbloem, riet, harig wilgenroosje en andere bekende oeverplanten. Een reiger blijft op anderhalve meter afstand staan terwijl we passeren, en zelfs als ik stilsta om hem te fotograferen. De bewegwijzering scoort hier een voldoende.


Even verderop voert het pad ons over de A4, die hier in 1 rijrichting in gebruik is. De andere wordt opnieuw geasfalteerd. Al snel na de afrit gaan we rechtsaf door een tunneltje. Hier valt de route samen met het streekpad Groene Hart. We volgen een smal paadje naar rechts, dit is de Tandhofkade, al zien we geen bordje met deze naam.




Aan de overzijde van het water zitten vissers die hun hengel uitwerpen, vaak compleet met tent. De bewegwijzering van het streekpad domineert hier, maar ook het LAW is voldoende aangegeven.

Op de kruising van de Tandhofkade en het Sint Maartensrechtpad gebruiken we de meegebrachte lunch.
Hier zijn we aan het eind van kaart 11A van het LAW. Die loopt hier volgens de kaart rechtdoor, al zien we geen sticker of verf, maar misschien kijken we niet goed genoeg.

We volgen nu het Groene Hart pad over het Sint Maartensrechtpad. Dit steekt de A4 over op een plaats waar de A4 nog in aanleg is. Boven op het fietsersviaduct praten we er even over met een fietsersechtpaar dat het tracé bekijkt. Ze vertellen ons dat er al een half jaar geen voortgang is.

Het pad loopt nu ten zuiden van het eerder genoemde golfterrein. Hier zijn wel redelijk wat golfers te zien, al is een doorsnee park op zaterdagmiddag bij dit weer drukker. Ik vraag me af of de gemeente dit gebeuren nu financieel ondersteunt heeft.

In de sloot naast het pad groeit Koninginnenkruid, Grote lisdodde, opnieuw Zwanenboem, en voor het eerst deze zomer zien we ook  Kikkerbeet.
Op een vlonder met een kunstwerk ontmoeten we twee wandelaarsters Ze lopen het Groene Hart streekpad. Ze bevestigen onze mening dat deze route overal uitstekend is aangegeven. Naast het vlonder groeit onder andere watermunt, die we ook al langs de sloot tegenkwamen, en een gele composiet waarvan ik vermoed dat het heelblaadjes zijn.

Op de kruising met de Zouteveenseweg zouden we volgens kaart 11A naar rechts moeten, maar de bewegwijzering leidt ons even naar links en na ongeveer tien meter naar rechts. Ik vermoed dat het streekpad verplaatst is. De nieuwe route loopt in ieder geval rustiger dan de Zouteveenseweg. We volgen het fietspad tot de Vlaardingsekade. Hier gaat het streekpad linksaf naar het zuiden, maar wij gaan rechtsaf naar Schipluiden. Opnieuw genieten we van de winkeltjes in het leuke oude centrum langs het water. We volgen het water tot we bij onze fietsen terugkomen.




zaterdag, augustus 10

LAW Grote rivierenpad, kaart A12 en A11 deel1, Maasland - Schipluiden

Zaterdag 10 augustus 2013

Met een fietsendrager die Jos me voor Vaderdag gaf, brengen we de fietsen naar Schipluiden, en plaatsen ze bij de kanoverhuur. Vandaar rijden we naar Maasland, en parkeren de auto achter "het wapen van Maasland". De wolken zien er dreigend uit, dus we nemen voor de zekerheid onze regenjassen maar mee. We hebben een oud fototoestelletje van Jos mee, niet zo goed als mijn kapotte compactcamera, maar beter dan niets.

De route is eenvoudig te volgen, en veel kans om mis te lopen is er niet. Het schelpenpad langs het Trekkadepad begint snel. Af en toe zijn er vissers met hun hengel bezig. Verder is het hier rustig. Het lijkt wel het Groene Hart, maar dit is het Delfland. De polder Vlietlanden mogen we niet in, maar wel langs. Bij een bruggetje genieten we van onze lunch. Een vlucht ganzen trekt over richting zuiden. Enkele futen hebben meer succes dan de hengelaars.

Bij de Vlaardingse Schouw is het even opletten, er zitten hier zo veel hengelaars dat we bijna per abuis het trappetje naar beneden nemen in plaats van over de dijk verder te lopen - hun tentjes blokkeerden vrijwel het hele pad.

Ook hier is verder het pad zonder problemen te lopen. Bij huis nummer 10 (huisnummer staat op de brievenbus) is het pad over de dijk even versperd door schrikdraad, maar het is maar een klein gedeelte, en dit kunnen we over de grintweg lopen. Ook hier blijft het verder rustig, al komen er meer passanten over het water naarmate we Schipluiden naderen. Verschillende malen zien we een parelmoervlinder. Ook witjes, blauwtjes, een citroenvlinder en een distelvlinder kruisen ons pad.

Omdat vrijwel het gehele pad uit dijk bestaat, komen we onderweg veel oevervegetatie en waterplanten tegen. Een niet uitputtende greep: akkermelkdistel, echte kamille, grote kattenstaart, kleine lisdodde, moerasandoorn, waterlelie, diverse soorten wilgen, wolfspoot en zwanenbloem.

In Schipluiden blijken onze fietsen omgevallen te zijn. Ze zijn in ieder geval nog heel. We rijden op de fiets terug. Onderweg merken we in een sloot de watergentiaan nog op.


Waterlelie

Egelskop

Kamille

Dreigende luchten tijdens de lunch.

Molen bij Schipluiden

Watergentiaan
Het gedeelte Schipluiden - Delft bewaren we voor een volgende keer.

zaterdag, augustus 3

LAW Hollands kust kaart 43-44 - Bergen aan Zee - Schoorl

Gewandeld op vrijdag 2 augustus 2013.

Op donderdagavond kwamen we bij camping Buitenduin aan. We hadden onze komst telefonisch aangekondigd, en een zeer vriendelijke campingbaas wijst ons een prima plekje.

Op vrijdagochtend brengt Connection ons met een tot bus omgebouwde bestelwagen van Schoorl naar Bergen aan Zee. Het is de eerste bus, 8.49. Omdat het de heetste dag van het jaar zal worden, hadden we graag een uurtje vroeger vertrokken, maar dit is de eerste rechtstreekse bus. Alternatieven waren er wel, maar dan via Alkmaar. We zijn het grootste deel van de weg de enige passagiers.

We starten bij de Zeeweg, en pakken zonder probleem het kustpad op over de Elzenlaan. Aan een zijde is dit parkeerstrook, maar er groeit toch o.a. zeepkruid. Bij het Zeehuis gaan we rechtsaf. Hier begint ook het trekvogelpad. Het pad is prima aangegeven.

Enkele honderden meters verder keren we terug. Dit stuk duin is alleen toegankelijk met een dagkaart, te kopen bij een dagkaartautomaat of een VVV. Terug dus. Vervolgwandelaars zijn gewaarschuwd. Mijn vrouw heeft het uitstekende idee om het Zeehuis te proberen, en inderdaad, de receptie helpt ons aan dagkaartjes.

Nieuwe poging. Het valt me op dat de struiklaag langs het pad veel rimpelroos bevat, iets wat Milieubeheer in het Westduinpark bij den haag heeft geprobeerd uit te roeien. Het pad voert ons door bossen. Hier staan diverse soorten dennen, maar ik vind het lastig ze te onderscheiden. Het pad is heel kaart 43 goed aangegeven, al worden de bordjes aan het eind wel wat zeldzaam. De grenspaal missen we op de een of andere manier.

Kaart 44 is qua bewegwijzering na "iets verder via en trap naar beneden" voor verbetering vatbaar. De bordjes zijn tot het klinkerweg na de meertjes op een enkeling na afwezig. In het deel na "Duinvermaak" zijn de bordjes ook niet talrijk. De nauwkeurige beschrijving in het boekje sleept ons er op beide stukken doorheen. Een complicatie hierbij is dat de paden die in het boekje genoemd worden, vaak niet overeenkomen met die op het kaartje. Zo noemt het kaartje de Klimweg en de Groenveldslaan, terwijl de tekst in het boekje de Prins Bernhardlaan en de Koninginneweg noemt.

We kruisen verschillende heidevelden met o.a. gewone dopheide, een plant uit de ruwbladige die ik niet kan determineren (achteraf gezien vermoedelijk gewone ossentong), geel walstro en echt duizendguldenkruid. Elders zien we de grote wederik. De gewone ossentong verbaast me, deze houdt van kalkrijke grond, terwijl de duinen benoorden Bergen kalkarm worden verondersteld te zijn.

Het boekje noemt de dennenorchis, maar die missen we bij deze route, terwijl het wel de bloeiperiode hiervoor is.

Bij de klinkerweg aangekomen, slaan we rechtsaf en komen bij Schoorl uit. Daar belonen we onszelf met een bezoekje aan onze favoriete Schoorlse ijszaak, "de kleine ijsbeer."