Pelgrimspad 2: Spoordonk - Middelbeers.

Dinsdag 29 juni 2021

Wanneer we 's ochtends wakker worden lijkt het een camping dag te worden. Maar volgens de weerberichten zou het om een uur of 10 droog worden. Daar vertrouwen we dan maar op. 

En wanneer we in Middelbeers parkeren, is het bewolkt maar droog. Jammer genoeg rijdt de bus voor onze neus weg. Het duurt een uur voor de volgende bus komt, en die doet er dan ook nog eens twee uur over. Daar gaan we niet op wachten. We klimmen in de benenwagen. Tegen de richting in, wat meestal betekent dat de bewegwijzering niet optimaal is. Dat valt in het begin nog mee, maar tijdens de wandeling komen we wel voor een paar vraagtekens te staan. 

De route is rustig, en ook de asfaltweg waar we al snel op terecht komen is rustig. In de berm groeit onder de eikebomen hengel, een halfparasiet. Vrij algemeen, maar wel leuk want het is al een tijdje geleden dat we die gezien hebben. Andere planten zijn wilgeroosje, vogelwikke, brede lathyrus en gewone hennepnetel. We steken de Groote Beerze over. Is Middelsbeers naar de Beerze genoemd? Ik verwacht het wel, maar wikipedia zegt er niets over.

Landgoed Baest is een prachtig landgoed met een diverse flora. We zien niet alleen avondkoekoeksbloem, maar ook wit vetkruid, tripmadam, grote wederik, echte valriaan, grote egelskop en watertorkruid. Die laatste kende ik nog niet. Het omleidingskanaal van de Beerze staat er vol mee. 

We steken het Wilhelminakanaal over en lopen door het Groene Woud. Hier staan statiën. In de Rooms Katholieke traditie bevat een kruisweg 14 statiën, halteplaatsen, (in het latijn: statio), waar gebeurtenissen uit de kruisweg van Christus worden herdacht. Als protestant ben ik niet verliefd op de afbeeldingen en de buitenbijbelse gebeurtenissen die worden aangeduid, maar aan de andere kant is het niet verkeerd om stil te staan bij de lijdensweg van Jezus.

De Heilige Eikkapel klonk ons in de oren als een kapel opgericht ter ere van een heilige eik. Dat zou in flagrante tegenspraak zijn van het christelijke principe dat geschapen dingen niet vereerd worden, maar alleen God. Het blijkt toch iets anders in elkaar te zitten. Houthakkers vonden bij het kappen van een boom een mariabeeldje, en deze kapel is gebouwd ter nagedachtenis van deze gebeurtenis. Bij het oversteken van de A58 komen we voor het eerst de jakobsschelp tegen, die het pelgrimspad naar Santiago de Compostella markeert..

We gaan over de A58, en komen bij Spoordonk. Daar moeten we 20 minuten wachten op de bus, in Oirschot overstappen met nog eens 30 minuten wachten, en dan zijn we in 10 minuten bij de auto terug.

We hebben er 7 kilometer opzitten. Omdat we vanaf Middelbeernis ooit al een stukje verder gelopen hebben, hebben we er nu vanaf Den Bosch een aangesloten stuk van 45 km opzitten. 

Pelgrimspad 1: Amsterdam - Amstelveen

Dinsdag 22 juni 2021

We parkeren bij de bovenkerk in Amstelveen. Er is een parkeerplekje vrij vlak naast de bushalte. We lopen geen stap meer dan nodig, hihihi. We hadden vorige week dit stuk willen lopen, maar met 30 graden vonden we het te warm om dwars door Amsterdam te gaan lopen sjouwen. Vandaag zijn we weer eens later gestart dan we hadden gewild. Het is bij elven als we in de bus stappen. Het GVB heeft de zaak goed georganiseerd. 2 keer overstappen, een keer op de tram en een keer op de metro, en we stappen uit bij Amsterdam Centraal Station. Heeft u dat stationsgebouw wel eens bekeken? Zelf ben ik bepaald geen architectuurliefhebber, en smaken verschillen, maar ik vind al die details toch een stuk  mooier dan het strakke glas en betonwerk van nu.

De beschrijving in het boekje is duidelijk. Dat is maar goed ook, want de gebruikelijke wegwijsstickers ontbreken. Misschien zijn ze door het gemeentebestuur verboden? Eerst passeren we, hoe toepasselijk voor een Pelgrimspad, de Sint Nikolaaskerk. Leuk om door alle plekjes te lopen die uit de boeken van Baantjes bekend zijn: Zeedijk, Oude Zijds Voorburgwal, Warmoesstraat, Dam, Rokin, Damrak. De naam Zeedijk staat ook in het Chinees op de straatnaambordjes. De Zeedijk zou het hart van Chinatown zijn, maar op het korte stukje dat wij lopen zie ik niet veel Chinese winkels. We passeren 'De Oude Kerk' en het museum 'Ons Lieve Heer op Solder'. De Begijnhof missen we doordat we in her Amsterdams Historisch Museum heel vriendelijk de verkeerde kant uitgestuurd worden. De Kalverstraat is voor veel mensen die hem voor de eerste keer bezoeken een afknapper, en zo ook voor Jos. Even verderop steken we de Leidsche straat over, eveneens bekend uit het Monopoly spel.

In het Vondelpark zijn we eindelijk verkeersvrij. Een prima plek om onze lunch te verorberen. Qua planten niet heel interessant. We pakken snel de draad weer op, want het is al over enen. In de 2e helft van de route verliezen we het pad. Gelukkig heeft het Vondelpark een vorm waarbij je niet echt kunt verdwalen. Pas als we de Amstelveense weg oversteken, komen we onze eerste wit-rode bewegwijzering tegen. We volgen hier een tijd de Schinkel. Vanaf een bankje kijken we uit op de tramremise. Daarna gaat het verder langs woonboten. Die liggen hier heerlijk rustig qua wegverkeer. Al moet je niet het bouwen van kaartenhuizen als hobby hebben, want er passeren regelmatig pleziervaartuigen die een flinke boeggolf maken.

Bij een restaurant met uitzicht over de Bosbaan trakteren we onszelf op thee en koffie. Daarna lopen we het Amsterdamsche bos in. In het begin rustig, maar in de buurt van de A9 wordt het lawaaierig. Het tunneltje onder de A9 lijkt voor wandelaars gesloten. Schrik. Toch kunnen we er over het fietspad door. Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Het laatste stukje, door de ommelanden van de Amstelveens Poel, is het mooi. Een Amerikaanse rivierkreeft verspert ons dreigend de weg. Ze komen in elk geval altijd dreigend over, ondanks hun kleine afmeting. Kale jonker (hiernaast afgebeeld), gevlekte rietorchis, grote ratelaar, vogelwikke en veldlathyrus staan volop in bloei.

Vermoeid komen we bij de auto aan. 16 km is voor ons een mooie prestatie. We hebben nu het hele stuk van Amsterdam naar Reeuwijk er op zitten, 63 km. Volgende week hopen we op vakantie te zijn en Pelgrimspad 2 weer op te pakken.

Pelgrimspad 1: Amstelveen - De Kwakel

Dinsdag 7 juni 2021

We parkeren weer in De Kwakel, een heerlijk rustig plaatsje waar ik geen molest aan onze wagen verwacht. We beginnen met de busreis. Twee keer overstappen, met weinig speling. Tot mijn grote en aangename verbazing stappen we nog geen drie kwartier later uit bij halte Zwarte Pad, vlakbij de Bovenkerk in Amstelveen. Complimenten aan het OV.

De Bovenkerk wordt na een brand gerestaureerd. Aan de buitenkant vallen brandsporen niet op  (excuus dat de foto niet helemaal verticaal staat, dat ligt niet aan de toren maar aan de fotograaf).

Hier duiken we ook het Amsterdamse Bos in. Het is nog ochtend, en lekker koel. Het belooft een hete dag te worden. De gemeente voert in het park blijkbaar vakkundig onderhoud uit, want we zien ratelaar, echte koekoeksbloem, kale jonker en een soort Handekenskruid, vermoedelijk gevlekte rietorchis. Even later duikt het eerste hinderpaaltje op: een brug, waar de route overheen gaat, is afgezet. Op de kaart stippel ik een omleidingsroute uit. Daar verspert een stel Schotse hooglanders ons de weg. Nee, ik bedoel niet de doedelzakspelers, maar de grote grazers. Hoewel we net een bordje "25 meter afstand houden" gepasseerd zijn, loopt Jos er moedig tussendoor. Zonder probleem pakken we de draad weer op. Het is nog rustig in het bos, een enkele wandelaar of fietser. 

We steken een weg over en komen in het aangrenzende Schinkelbos. Het pad van de route is in het voorjaar afgesloten. Het recht-toe-recht-aan pad is wel geopend. Dat nemen we dan maar. Het loopt in elk geval gemakkelijk weg. We horen verschillende vogels maar zien ze niet. 

Hierna volgen we het Zwarte Pad langs de 'Grote Tocht', een water. Een waarschuwingsbord informeert ons dat dit over een week dicht gaat. We zijn net op tijd. In de verte zien we Schiphol. Aan het eind van het pad slaan we linksaf. 

Volgens de kaart lopen we nu een heel stuk langs water en groen. Maar wat ik verwachtte blijkt juist: het water en het groen worden vrijwel helemaal door huizen aan het zicht onttrokken. Het is een redelijk drukke straatweg. Aan de overkant van de weg passeren we een kerk: Volgens het informatiebord is het een Oud-Katholieke kerk, met de enige Oud-Katholieke begraafplaats van Nederland. Even verderop passeren we een moderne protestantse kerk.

De volgende tegenvaller dient zich aan: het fietspad, dat een stuk rust door het groen had kunnen brengen, blijkt niet toegankelijk. Werkzaamheden aan de dijk. Het waarschuwingsbord meldt vrolijk dat wandelaars van het Pelgrimspad maar 100 meter om hoeven te lopen. Wat ze er niet bij vermelden is dat het een kilometer langs druk verkeer over het fietspad betekent.

Aan het eind van de kilometer dient zich de volgende verrassing aan: Het pad is verlegd. De padbeheerder heeft dit keurig aangegeven. Waar de route eerst over een druk fietspad liep, loopt de route nu over een rustige graskade. We komen één wandelaar met hond tegen. Op een bankje eten we onze boterhammen. We kijken naar de overvliegende vliegtuigen die op Schiphol landen. Aan de overkant passeert de ene fietser na de andere. Een prima verbetering van de padbeheerder. We bewonderen een molen, en wandelen verder langs de achterkant van de bloemenveiling van Aalsmeer. Een zijweg blijkt genoemd naar Jac. P. Thijsse, een bekend natuurliefhebber uit de vorige eeuw.

Langs de Westeinderplassen hebben we een koele bries, lekker. De watertoren is een rijksmonument. Op een strandje is het druk met mensen. We genieten van een ijsje en beginnen aan het laatste traject. Dat bestaat vooral uit graskade, en we hebben er intussen zo'n 10 kilometer op zitten. Waardoor weten we niet, maar we voelen ons veel vermoeider dan vorige week. Het laatste stuk lopen we over een druk fietspad 'waar auto's te gast zijn'. De route volgt eigenlijk de graskade ernaast, maar we na het eerste deel voelen we ons te moe om nog een weg door het hoge gras te zoeken.

Er zit een kleine 15 kilometer op, een mooi resultaat. Hopelijk kunnen we een volgende keer het stuk van Amsterdam Centraal naar Amstelveen in één keer lopen. 

Het vervolg van de route leest u hier.

Pelgrimspad I: De Kwakel - Papenveer

Woensdag 2 juni 2021

Deel 1 van het Pelgrimspad in Nederland loopt van Amsterdam naar Den Bosch, deel 2 van Den Bosch naar Maastricht. Met deel 1 zijn we ergens midden in het groene hart begonnen. En de laatste tijd 'wandelen we terug' naar het startpunt Amsterdam. We parkeren de auto in de Kwakel. Natuurlijk weet heel Nederland waar De Kwakel ligt. Nee? Nou, net ten zuiden van Amstelveen. De parkeerstrook ligt vlak bij het fort, zie hieronder. De bedoeling is om weer van het OV gebruik te gaan maken nu de minister president heeft verklaard dat de lock down voorbij is. Helaas zijn we net te laat voor de bus naar Papenveer. We hebben geen zin om twee uur te wachten op de volgende bus. Dan maar eerst lopen en van de betrekkelijke koelte van de ochtend gebruik maken, al betekent dit dat we het lastige OV-vraagstuk voor ons uitschuiven naar de middag.

De route voert ons langs Fort de Kwakel, dat in het begin van de vorige eeuw gebouwd is. Solide, zoals je van een fort mag verwachten. Het staat er nog, schijnbaar onaangetast door de tijd. Een smal grintpaadje brengt ons naar een verkeersweg met aan weerskanten huizen. Voor een brug gaan we rechtsaf een smalle rustige weg in. Die gaat over in een smal fiets- en wandelpad. Wandelaars zien we niet veel, fietsers des te meer. Ik krijg het gevoel dat we elke twee minuten even de berm in moeten om de fietsers voorrang te geven. Het pad loopt langs het water, en dat doet het eigenlijk de rest van de route, zo'n 7 kilometer lang. Zonder de vele fietsers zou het een rustige route zijn geweest. Nu verlang ik terug naar de rust van het vorige traject.

Qua flora valt er minder te beleven dan vorige week. Of misschien is minder niet het juiste woord: meer van hetzelfde komt dichter in de buurt. Iepen, berken, wilgen en essen zijn de belangrijkste bomen langs het pad. Het meest opvallend zijn de vele gele lissen aan de slootkanten.

De zon schijnt fel, het is prachtig weer. Gelukkig hebben we hoofddeksels en voldoende drinken bij ons. We hopen bij theehuis [H]eerlijk onszelf te trakteren, maar dat is jammer genoeg alleen op vrijdag t/m zondag geopend. We wandelen verder door een klein plaatsje Bilderdam en gebruiken de lunch op een bankje. In het water ligt een schip met een Katharenvlag. De schipper vertelt dat hij met de boot tot Carcasonne is gevaren, via de Maas naar Frankrijk en vandaar via kanalen en rivieren naar het zuiden. 

We lopen een honderdtal meters Nieuwveen binnen, om vervolgens langs golfvelden naar Papenveer te lopen. Daar blijkt dat we meer dan een uur op de volgende bus moeten wachten. En daarna moeten we twee of drie keer overstappen. We besluiten terug te lopen naar Nieuwveen, waar Jos een bushalte heeft gezien met hetzelfde nummer als in De Kwakel. Dat blijkt te kloppen. De informatie over de looproute in Nieuwveen blijkt op de 9292 app wat misleidend, maar we komen er toch. Een klein half uur wachten, de bus rijdt hier twee keer per uur. We zijn de enige passagiers.

Het vervolg van de route leest u hier.