We lopen onder een stralend zonnetje langs de oostelijke oever van de Vliet. Eerst passeren we de grote Petrus en Pauluskerk, daarna een houtzaagmolen met als naam "de salamander". We slaan rechtsaf en volgen een fietspad tussen de weilanden door. Bij wandelknooppunt 65 slaan we linksaf. Volgens het boekje moeten we hier een 'gravelpad' langs het fietspad volgen. In mijn ogen gewoon een grindpad. Maar ja, dat 'gravel' klinkt natuurlijk beter dan 'grind'. Het gras trekt zich niets van de mooie naam aan en groeit er gewoon overheen. In de berm van de dijk steken fluitenkruid, boterbloem en aronskelk optimistisch hun bladeren boven de grond uit.
Het is relatief zwaar lopen over het gras. Het geluid van het verkeer op de A4 weerkaatst over het water naar ons toe. We volgen een klein stukje dijk en lopen dan langs de oostoever van de Vlietlanden, een grote plas. Is deze plas ontstaan door turfwinning, of is deze ouder? Zouden de Romeinen over de plas gevaren hebben in plaats van het Vliet kanaal dat nu ten westen hiervan stroomt? We zien de hele weg geen Romeinse geschiedenis. Jammer. Wat we wel zien, zijn watervogels: Nonnetjes, Fuut, Zwarte zwaan, en aalscholvers.
Wist u trouwenbs dat zwarte zwanen als fictief werden beschouwd totdat ze in Australie werden ontdekt?
De buienradar had een droge dag voorspeld, maar we zien toch een aantal donkere luchten passeren. Even later krijgen we gezelschap van een paar lichte hagelkorrels. We lopen door een parkje, waar de bewegwijzering voor verbetering vatbaar is. Toch komen we zonder problemen weer bij de Vliet terug. Deze volgen we tot de brug bij Leiden Lammeschans, waarna we de trein terug naar Den Haag nemen.
Afgerond: Variant A1, 18,1km.
