Nederlands kustpad deel 2: Wassenaarse slag - Katwijk aan Zee.

Donderdag 17 juni 2022

Bus 44 brengt ons in drie kwartier van Den Haag Centraal naar Duinrel in Wassenaar. Vandaar is het nog ruim een half uur lopen naar het beginpunt van de wandeling. Bij de plek waar de route de weg van Wassenaarse slag kruist, aarzelen we even. Gaan we terug naar de steenrode orchis die we vorige week zagen om wat extra foto's te maken? De melding van deze plant op waarneming.nl zou door een expert onderzocht worden. We besluiten het niet te doen.

We wandelen naar het noorden, richting Katwijk. Al snel steken we het fietspad over, passeren een hek en lopen door het mulle zand. Op de eerste 'blanke top der duinen' kijken we neer op een olifantspaadje door een natte duinvallei. Met het blote oog kan ik de orchideen zien staan. Maar een bordje "geen toegang - kwetsbaar gebied" legt uit dat het niet de bedoeling is dit paadje te gebruiken. We worden om het gebied heen geleid.
Even later lopen we door een uitloper van het natte duindal. De vleeskleurige duinorchis groeit hier prima. Er groeit ook de steenrode orchis. Volgens de obsidentify app. In mijn meest recente versie van Heukels vind ik onvoldoende houvast voor de determinatie. Ik neem met mijn fototoestel foto's.

Voor liefhebbers van orchideeen is deze wandeling een feest. De ene natte duinvallei volgt na de andere. Naast de twee genoemde orchideen zien we ook de gevlekte rietorchis. Kruipwilg, watermunt, waterpunge, ogentroost en gewone vleugeltjesbloem ontbreken niet. Het mulle zand werkt op de duur vermoeiend. Ook het omhoog klimmen in de hete zon doet iets met vermoeidheid. Prima oefening voor de bergen, houden we onszelf voor. Het laatste idee is om met de vakantie naar Oostenrijk te gaan, al is dat nog niet zeker.

Meer naar het noorden komen we walstrobremraap, rode bremraap en rood guichelheil tegen. In Katwijk nemen we de bus naar Leiden, en de trein naar Den Haag. De terugweg gaat sneller dan de heenweg.

Nederlands kustpad 2: Waalsdorpervlakte - Wassenaarseslag.

Donderdag 9 juni 2022

De stukjes Pelgrimspad 1 en 2 die we nog open hebben staan, lenen zich allebei meer voor een korte vakantie dan voor een autorit vanuit huis. Het Biesboschpad willen we nog even bewaren, misschien dat Klaas dat verder met ons wil lopen. De bus brengt ons snel naar de Waalsdorperweg, waar we vlak voor het NATO hoofdkwartier en het TNO langslopen. Vandaag lopen we zonder boekje, dat hebben we uitgeleend. Maar met de stickers als wegwijzers én de route gedownload op mobiel moet dat geen probleem zijn.

Bij het begin van de wandeling zien we gelijk bekende duinplanten als slangenkruid, kromhals en veldhondstong. Een verdwaalde steenanjer oogt mooi. Het pad naar boerderij Meijendel was de vorige keren dat we het liepen, een zoekplaatje, en ook nu slagen we er in om ergens een afslag te missen. Met de GFX download zijn we snel weer 'on track'.

Vanaf Meijendel is de route prima aangegeven. Jammer genoeg voert de route niet door de libellenvallei. Net hiervoor slaan we rechtsaf. (routebeheerder: tip!). We wandelen een fors stuk evenwijdig aan het fietspad naar Wassenaarseslag. Pas vlak bij Ganzenhoek maken we een omweg. Tot onze aangename verrassing lopen we langs twee duinplassen. De eerste kent voedselrijke grond, maar de tweede kent arme grond. Onmiddelijk herkenbaar aan de groei van orchideen. Ik zie vleeskleurige (duin)orchis, en Jos stijve ogentroost. Mijn obsidentify app herkent een orchidee als steenrode orchis. Bij een uitstapje een paar weken geleden werd dezelfde orchidee op mijn mobiel als steenrode orchis herkend, terwijl die zelfde orchidee op de mobiel van een medewandelaaar werd herkend als vleeskleurige orchis.
Ik doe geen poging met de hand te determineren.

Ons oorspronkelijke idee was Katwijk aan Zee, maar bij Wassenaarseslag besluiten we naar Duinrel te lopen. Daar nemen we de bus naar huis.

Excuses voor de kwaliteit van de foto, ze is van mijn mobiel i.p.v. mijn fototoestel.

Pelgrimspad 1: Brakel - Nederhemert-Noord

Donderdag 2 juni 2022


Zonder probleem parkeren we onze auto zonder probleem vlak bij de bushalte Hofweg in Nederhemert-Noord. Helaas blijkt de bus net vertrokken. In plaats van een uur te wachten op de volgende, besluiten we de route in omgekeerde richting te lopen. Dat betekent wel dat we het OV-traject aan het eind van de dag plaatsen.

We steken de provinciale weg over en gelijk lopen we op een asfaltweg waar het heerlijk rustig is. Aan weerskanten van de weg liggen weilanden. In de bermen groeien alle bekende planten die in stikstof-rijke gebieden algemeen zijn. Langs de slootkant groeit gele lis, een van de twee soorten lis die in NL voorkomen. De andere soort is de stinkende lis, een tuinplant die in het zuiden van het land zeldzaam verwilderd wordt aangetroffen.
We reflecteren wat over bijbelteksten als :
"Als een lelie onder de doornen, zo is Mijn vriendin onder de dochters.", en:
"En wat zijt gij bezorgd voor de kleding? Zie de leliën in het veld, hoe zij groeien; zij arbeiden niet, en spinnen niet"
Pas thuis bij het schrijven van het verslag, zie ik dat de lissen niet in de Leliefamilie (Liliaceae) zitten, maar een eigen Lissenfamilie (Iridaceae). Tot zover mijn plantenkennis. Zucht.

We volgen een graskade langs de Drielsche Wetering, die begint als een gewone sloot en geleidelijk breder wordt. Zwanen, futen zwemmen op en in het water. Zwaluwen en een roofvogel vliegen hoog in de lucht terwijl we op een brugje onze boterhammen eten.

We passeren Aalst, een rustig plaatsje. Na Aalst duiken we een natuurgebied in. De routebeschrijving in woorden stelt ons een paar keer voor raadsels. Tegen het eind blokkeert een kudde paarden met veulens bijna het overstapje om de wei uit te komen. Daarna volgen we de asfaltwegen. Een stuk uiterwaard laten we liggen, o.a. vanwege de tijd, maar ook omdat we geen zin hebben om op het laatste moment door bijvoorbeeld een kudde grazende koeien te worden tegen gehouden.

In Brakel vinden we een bushalte, vlak bij de kerk. We moeten drie kwartier wachten. Dat scheelt niet veel van het kleine uur wat we in Nederhemert-Noord hadden moeten wachten. We oefenen geduld. Het zal dan half vijf zijn. Vijf minuten voor de tijd controleer ik de 9292 app nog een keer. De rit staat doorgestreept: blijkbaar vervallen. De eerstvolgende verbindingsmogelijkheid vertrekt een uur later, half 6. Die reis bevat dan wel 4 keer overstappen. Dat is een van de problemen als je het OV-deel aan het eind doet: je weet niet op wat voor problemen je stuit. Bussen kunnen opeens niet rijden, een lijn die overdag elk uur rijdt, kan na de avondspits opeens niet meer of maar eens in de 2 uur rijden. Terwijl we onze alternatieven afwegen komt, drie minuten na de geplande tijd, het busje opeens toch aanrijden. Blij stappen we in.

Gedaan:
Amsterdam - Nederhemert-Noord: 160/ km
Te gaan: Nederhemert-Noord - Den Bosch: 206-160=46 km.