zaterdag, mei 25

LAW Grote rivieren kaart 22-23 Goudriaan - Ameide

We vertrekken vanuit Goudriaan, en via de Boonevlietweg lopen we noordwaarts. In de berm groeit veel fluitenkruid, brandnetel, witte en paarse dovenetel, boterbloem, raapzaad en smeerwortel. Het wit van het fluitenkruid contrasteert mooi met het geel van boterbloemen en raapzaad. Deze weg is onderdeel van het streekpad Hollandsche waterlinie.

We pakken de route na een paar honderd meter op. Over een hekje en een houten plank komen we op het grote rivierenpad. We volgen de linkeroever. Het wordt in het boekje kade genoemd, maar het zijn niet het soort kades die ik uit den Haag, Delft of Leiden ken. In de slootberm groeit een gras of rietsooort die ik nog niet ken. Vanavond eens op waarneming.nl zetten (De suggestie op waarneming.nl was :oeverzegge). Er groeit hier veel zomereik en els, die we gisteravond ook op het parallelmarkt langs de Boonevlietweg zagen. Enkele meidoorns staan in knop. De lijsterbes bloeit. Aan beide kanten genieten we van een wijds uitzicht en rust. We steken twee keer een weg over, en krijgen de aankondiging van een eendenkooi. Even verderop komen we bij een bordje omleiding. Die omleiding lijkt trouwens wel een permanent karakter te hebben.

Langs de Melkweg nemen we een eenvoudige lunch.
Na de waterzuivering slaan we linksaf, de Langesteinseweg. Rechts zien we een tweetal roofvogels in de lucht, maar ze zijn te ver om te onderscheiden. Links vliegen verschillende grutto's op om ons van hun nest af te leiden. Ik vind ze een mooie kleur bruin hebben op de vleugels, wat strak contrasteert met de witte strepen. Als liefhebber van veenweidegebieden is de grutto hier wel op zijn plaats. Tussen het alom aanwezige witte fluitenkruid spot Jos een geaderd witje. Een dagpauwoog duikt weg tussen het fluitenkruid.

Rechtsaf volgen we de Tiendweg over het fietspad naar Ameide. Behalve de eerder genoemde bermplanten ontdek ik nu ook kruipend zenegroen. Deze weg is onderdeel van de ooievaarsroute, en Jos ziet al snel een ooievaar.

De Tiendweg eindigt in Ameide met zijn mooie patriciƫrshuizen en stadhuis. Arriva brengt ons met een vriendelijke chauffeur en iets vertraging over de Lekdijk terug naar de Langesteinseweg, vanwaar we terug wandelen over vrijwel dezelfde route.

vrijdag, mei 10

LAW Hollands Kustpad : Noordwijk -> de Zilk

Vandaag is het doel de kaarten 20-21-22.

We parkeren in Noordwijk aan het noordpuntje van de boulevard. Dat is gelijk au!: 12 euro parkeergeld, een triest nieuw record voor onze wandelingen. Het is in ieder geval droog, veel bewolking maar ook regelmatig opklaringen. Er is in ieder geval een stevige, maar niet koude wind.

Gisteren eindigden we bij het zuidpuntje van de boulevard, maar de boulevard hebben we al eens eerder bekeken, dus die slaan we nu over. Langs een paar villa's in het duin wandelen we noordwaarts. Aan het eind rechtsaf, en via de achterzijde van de laatste villa wandelen we het duin in.

Waar de duinen tussen Katwijk en Noordwijk vrij smal waren - de Coepelduynen zijn zo'n 500 meter breed, en het pad loopt daar steeds ten westen van - komen we nu in een breder gebied. Links passeren we het Atlantik Wall museum. De vegetatie bevat eerst nog wat brandnetels, waarschijnlijk het gevolg van het uitlaten van honden. Waar gisteren de paardenbloem aan het begin en het eind van het traject overvloedig aanwezig was, zie ik nu een kleiner en lichter gekleurd neefje dat zomaar een muizenoor zou kunnen zijn. Enkele verdwaalde hyacinthen staan half verstopt. We lopen hier over de oorlogsweg evenwijdig met de zeereep. Ik kan me zomaar voorstellen dat deze oorlogsweg in wo 1 of wo 2 is aangelegd om de kustverdediging snel van nieuwe troepen te voorzien. In de struiklaag valt veel duindoorn, rimpelroos en witte abeel op.

Tegenover de tweede strandovergang slaan we rechtsaf, en komen wat meer landinwaarts. Het pad is overal gemakkelijk te volgen. Na de Duindamse slag komen we echt in de bossen van het binnenduin. Dennen en esdoorn lijken de boventoon te voeren. De esdoorn bloeit met trosjes groene bloemen. In de kruidlaag groeit wat look-zonder-look, maar verder doet dit wat saai aan. Het voorjaarshelmkruid, die we in het westduinpark heel veel zien, ontbreekt hier totaal. Of het aan het weer ligt of aan het gebrek aan open plekken weet ik niet, maar de oranjetipjes die het look-zonder-look als waardplant gebruiken, ontbreken hier.

Bij de Noraweg slaan we linksaf. In de berm groeit hier de kruipwilg. De katjes hiervan staan leuk in bloei. Even verderop hebben we het eerste probleem: Een rode stippellijn op de kaart wijst op een kortere route. Die willen we volgen, want de hoofdroute over strand lijkt ons te vermoeiend. Maar bij de eerste weg die we zien, staat een paddenstoel met nummer 21594. Volgens het kaartje zijn we dan te ver. We volgen dit pad toch maar, en komen goed uit. Blijkbaar klopte of het kaartje nooit, of is de paddenstoel verplaatst.

Bij het restaurant aan het eind slaan we rechtsaf de Langevelderslag op. Links van de weg ligt een parkeerterrein. Volgens de kaart zouden we ongeveer een kilometer hier voorbij linksaf moeten slaan. Jos ontdekt echter wegwijzer bordjes die ons al aan het eind van de parkeerplaats linksaf laten slaan. We gaan hier de Amsterdamse Waterleiding duinen in. Bordjes waarschuwen ons dat we hier een apart toegangskaartje voor nodig hebben. We vragen ons af of onze lidmaatschapskaart van het Zuid Hollands Landschap ons hier toegang geeft. Volgens de receptie medewerker van de parkeerplaats is dat niet het geval. We hebben geen mobiel internet bij ons om dat ter plekke te controleren, maar voor 1,50 /persoon neem ik het risico niet.

Het verlegde pad is de eerste twee honderd meter aardig, maar niet bijzonder. Dan volgt opeens een verrassing: een hele helling vol viooltjes. Determinatie met de Heukels komt op het duinviooltje, al neigen sommige exemplaren wel erg naar v. tricolor.

Het pad voert ons langs en door verschillende hekjes, en al snel zijn we de tel krijt en weten we niet meer of we binnen of buiten een wildgrazersgebied zitten. Op het laatste deel van de wandeling lopen we langs een zweefvliegcentrum, maar dit lijkt vandaag verlaten. Misschien te veel wind.

Langs enkele in het wild grazende schapen verlaten we de waterleidingduinen bij De Zilk. Er is 1 lammetje bij, maar dat lijdt helaas aan fotofobie. Volgens het kaartje staat hier vlakbij een bushalte. Niet dus. Een lokale weg is verheven tot halve autoweg. Een lokale fietser wijst ons desgevraagd een bushalte, die verstopt ligt achter enkele bosjes. De reclame van het bushokje ziet er nieuw uit, maar het bordje met de tijden ontbreekt. Dat wekt argwaan.
Inderdaad weet een volgende fietser ons te vertellen dat de halte verplaatst is. De bus komt snel en brengt ons door mooie bollenvelden zonder probleem naar halte Vuurtorenplein, vlak bij onze parkeerplaats.

donderdag, mei 9

Streekpad Scholtenpad, kaart 10-11, Zaterdag 27 april

Gisteravond maakten we nog een kort wandelingetje door de laatste stuiptrekkingen van de regen die de hele dag geduurd heeft. Het floristisch hoogtepunt was een paar verdwaalde blauwe druifjes.


Vanochtend is het bewolkt, egaal grijs, maar droog. "Gewapend" met rugtas, lunchpakket en twee flesjes drinken gaan we op pad. Het doel is traject 10 en 11 van het streekpad Winterswijk, het Scholtenpad. Gistermiddag kochten we het boekje bij de plaatselijke VVV.

We beginnen bij camping 't Wieskamp. Na een saai stukje tussen bouwland komen we in het "Dottinkraede", bijgenaamd "Dottenkro", een bos waar de Rattumse beek door meandert. Informatiefolders beloofden ruig klokje, schaafstro en slanke sleutelbloem. Van deze planten is helaas niets te bekennen. Wel groeien er bosanemoontjes, die hun koopjes laten hangen vanwege de regen. Een groepje groeit zelfs tegen een boom aan, en mijn Flora vriend Marco Roepers maakt me er later op basis van een foto op attent dat dit Witte Klaverzuring is.

Verderop, langs de Boldersbeek, staat de pinksterbloem volop in bloei, geflankeerd door het speenkruid. Ook de Dotterbloem heeft het hier naar zijn zin. Verderop treffen we in de berm van een weg enkele viooltjes aan, vermoedelijk maartse viooltjes. Onverwachts, langs de Beurserbeek, ziet Jos enkele sleutelbloemen. Het blijkt de gezochte slanke sleutelbloem te zijn. Langs een fietspad ontdekken we holpijp. Ik zocht eigenlijk een andere paardenstaart, het schaafstro, maar de determinatie wijst op holpijp, al ben ik niet 100% zeker.

Via een aantal binnendoor wegen keren we terug naar de camping.

LAW Hollands kustpad: Katwijk - Noordwijk

De afgelopen jaren hebben we hier wel vaker verslag gedaan van een stukje Kustpad, maar zonder uitdrukkelijk te vermelden dat het een van de Lange Afstand Wandelpaden is. Vandaag is het stukje Van Katwijk naar Noordwijk aan de beurt, kaart 19. Dit najaar komt er volgens wandelnet een nieuwe versie van het boekje uit, voorlopig doen we het met het huidige boekje.

We parkeren de auto op een grote parkeerplaats vlakbij camping Noordduinen. Betaald parkeren, en het parkeerterrein is grotendeels verlaten. Jos vindt al snel de eerste wit-rode markering, het pad loopt langs de parkeerplaats. We volgen het pad noordwaarts. Het is een schelpenpad, dat soms direct langs het fietspad loopt, dan weer iets verder er vandaan.

In de berm tussen beiden houden we een korte lunch. De zon is lekker, maar de wind is nog fris, dus we zitten uit wind. De Akkerhoornbloem siert het korte gras.

Al snel gaan we verder. Rechts komen de Coepelduynen, dat helaas van half maart tot half augustus niet toegankelijk is. Broedgebied. Logisch, er komen aardig wat vogels voor. We volgen dus het schelpenpad.

Onderweg valt op hoe de Salomonszegel hier overvloedig aanwezig is. Soms maar 5-10 cm hoog, maar wel in bloei! De Duinroos, die ik bij den Haag alleen uit de Bosjes van Poot ken, laat net de blaadjes zien. Datzelfde geldt voor de duindoorn. De Meidoorn staat in knop.

In Noordwijk volgen we eerst de koningin Astrid boulevard. Koningin Astrid kende ik ook niet, maar thuis gekomen blijkt ze koningin van Belgie te zijn geweest van 1930 1935. Er staat een grappige mix van oude en nieuwe bebouwing. Hierna loopt het pad achter Grand hotel Huis ter Duin langs. In de muur langs de Grent ontdek ik een klein plantje dat me niet bekend voorkomt, misschien Lepelblad?

Het oorspronkelijke plan was om aan de binnenzijde van de duinen terug te wandelen. De wind is noch steeds vrij fris, en het hele stuk over strand tegen de wind in is wat veel gevraagd. Maar nadere bestudering van de kaart laat zien dat hier not zo veel pad loopt. Dat zou extra omwegen betekenen. Dus maar dezelfde weg terug.

Eerdere trajecten van het LAW Hollans Kustpad vindt u o.a. hier, hier, hier en hier

.