Dinsdag 18 juli 2023
Ten zuiden van station Woerden kunnen we gratis parkeren. Door het beperkte busverkeer naar Driebruggen durfden we het niet aan om met het OV te gaan, hoewel dat vanuit milieu oogpunt de laatste tijd onze voorkeur heeft. Het busje van Woerden naar Driebruggen rijdt keurig op tijd. Om 10:30 zet een vriendelijke buurtbuschauffeur ons af in Driebruggen.
Na een bruggetje in Driebruggen (nee, ik weet niet waar de andere twee zijn) slaan we rechtsaf langs de huizen. Het paadje is nog bekend van het pelgrimspad. Na een kilometer graskade slaan we linksaf. Hier begint het echte werk. Het pad is vrijwel dichtgegroeid met riet, haagwinde, braam, moerasspirea, grote kattenstaart, grote wederik, wilgenroosje, gewone engelwortel, zwarte els, wilgen en lijsterbes. Jos gaat voorop. We hebben nog net geen kapmes nodig. Ik ben blij dat we dit traject niet aan het eind van de zomer lopen, want dan kunnen rietbladen gemeen scherp zijn. Het is lekker om zoveel groen om ons heen te hebben. En het voelt avontuurlijk. We staan ongewild wat bloed af aan het inheemse insectenleven. Ter verhoging van het avontuurlijk gehalte, zullen we maar zeggen.
Drie kilometer verder zijn we aan het eind van deze oer Hollandse jungle.
De Engelwortel zit vol
klein rode weekschild.
Na een stuk rustige asfaltweg volgen we het fietspad langs een meer doorgaande weg naar Papekop. Een oude man is bezig met de knotwilgen langs de weg. Hij legt uit dat de knotwilgen in de winter geknot worden, maar dat hij wat 'klein onderhoud' uitvoert. In Papekop genieten we van een kopje thee, waarna we langs het water en de landhuizen richting Woerden wandelen. In het water naast ons wisselen gele plomp, roze en witte waterlelies elkaar af.
In Woerden bekijken we het centrum. De herinneringen aan de Romeinse tijd kunnen we niet snel vinden en slaan we daarom over.
Vandaag gelopen: 13 kilometer.
Totaal gelopen: Katwijk a. Zee - De Meern: 97 km.
