vrijdag, juli 24

Krijtlandpad: Valkenburg - Maastricht

Donderdag 23 juli 2015

Het is de laatste dag van deze vakantie, en we willen nog een van de twee openstaande trajecten van het Krijtlandpad wandelen voor we vanavond naar huis rijden. De keuze valt op Valkenburg-Maastricht. Het traject ziet er op de kaart niet erg aantrekkelijk uit: een weg langs de voet van een hellingbos, gevolgd door weilanden en buitenwijken van Maastricht.

We parkeren in Valkenburg buiten het dorp. In het centrum is het even zoeken waar we de vorige keer naar beneden zijn gekomen. De beschrijving in de derde editie lijkt niet helemaal aan te sluiten, tenzij het genoemde plein eigenlijk een straat is.
Maar wanneer we de route weer opgepakt hebben, wijst deze zich verder vanzelf. We maken even een praatje met een echtpaar van onze leeftijd die het Krijtlandpad met rugzak wandelen, van Bed en Breakfast naar B&B. Mijn respect!

Valkenburg is de plaats waar het toerisme in Z-Limburg in de 19e eeuw begon, en wanneer we langs de Geul wandelen, begrijpen we waarom. De Geul meandert rechts van ons, het smalle wandelpad langs een steile helling doet niet onder voor Ardennen en Eifel en in de mergelwand aan onze linkerhand zijn oude vuursteenmijnen en mergelmijnen.

Onder de flora vallen ruig klokje en reuzebalsemien op. We gaan omhoog en de flora verandert, al zie ik geen bijzondere planten in bloei. Het schaduwkruiskruid, dat ik de afgelopen dagen verschillende malen in bossen zag, maar verzuimde te noemen, ontbreekt hier.

We krijgen nog een mooi overzicht over een mergelgroeve, en een uitzicht over Maastricht, alvorens we afdalen naar de voorstadjes van Maastricht.

Gewandeld: 66 +12,5= 78,5 km
Te gaan: 90,0 - 78,5 = 11,5 km

Deze wandeling was de laatste van onze vakantie. Er staat nog een traject open, bij Mheer, maar dat zal tot een volgende keer moeten wachten.


woensdag, juli 22

Krijtlandpad: Epen - Vaals

Woensdag 22 juli 2015

In Epen is het op P2 gratis parkeren. Via een smal voetpad nemen we een binnendoor weggetje naar de Geul, waar we afgelopen zaterdag wandelden. Een deel van het pad wandelen we opnieuw, namelijk bij Camerig de berg op.

Het eerste traject tot aan het restaurantje is een herhaling van zetten. Hierna is het leuker: omhoog verder het Vijlenerbos in. Het gemengde bos biedt nog steeds veel variantie in bomen. In de ondergroei is minder variantie: vooral veel varens en braam. De bosbes draagt haar donkerpaarse bessen.

Het Vijlenerbosch wordt gevolg door het Kerperbosch.  Hier is het hakbeheer in private handen.  Door het hakbeheer zouden hier zeldzame planten voorkomen als hengel, betonie, fraai hertshooi en agrimonie.
Van de genoemde soorten komen we de hengel inderdaag tegen. Een lipbloemige langs het pad zou misschien betonie kunnen zijn, maar blijkt brunel te zijn. Agrimonie en hertshooi hebben we op onze wandelingen veel gezien, maar vallen vandaag niet in de prijzen. Wel houd ik mijn ogen extra open voor het fraai hertshooi, maar helaas. Wel klein en  groot springzaad.

Net iets over de helft van de dagroute gaat het mis. Het boekje vermeldt: 'bij een wegkruis rechtsaf, Wolfhaag'. De stickers wijzen bij een wegkruis naar rechts. En we komen nog een sticker tegen die ons door een hekje een weiland opstuurt. Het enige pad op dit weiland voert langs de bosrand. Dit volgen we en door een hekje komen we bij een bosweg en een kruising. Hier ontbreekt elke markering. We hebben geen zin om terug te gaan, en volgen de bosweg langs het weiland. Deze gaat over in een smal voetpad. Elke markering ontbreekt, maar we moeten in deze richting een keer de Gemmenicherweg kruisen.
Het smalle voetpad voert ons door diverse klaphekjes, weiden en smalle paadjes. Soms is het pad maar nauwelijks open. Uiteindelijk komen we in Wolfshaag. Hier pakken we de route weer op.

Nu is het nog een lange, soms geleidelijke, soms iets steilere klim naar het drielandenpunt. Jos stelt voor onszelf hier op een sorbet te trakteren, maar die vlieger gaat niet op. Er zijn wel hete en koude drankjes te koop, en losse ijsjes, maar geen sorbets. We wandelen naar Vaals en vinden daar wel een terrasje.

Het was een redelijk intensief traject, vooral door het regelmatig dalen en stijgen. In dat opzicht een goede oefening voor bijvoorbeeld een Eifelsteig.

Gewandeld: 52,5 + 13,5 = 66km
Te gaan: 90,0 - 66,0 = 24 km


maandag, juli 20

Krijtlandpad: Vaals - Gulpen

Maandag 20 juli 2015

Zondagavond keken we na een regenachtige dag op de camping naar bevers. Een beverfamilie heeft zijn burcht in de Geul vlak bij de camping opgeslagen. Of liever: een hol in de oevers gevonden. We hebben er een langs zien zwemmen.

Vandaag wordt het volgens de buienradar, het knmi en weeronline een bewolkte maar overwegend droge dag met een kleine kans op een bui. Voor de verwachte 0,2 mm regen besluit ik toch maar mijn zomerjasje mee te nemen. Een regencape is overbodig.

In Gulpen parkeren we op onze vertrouwde plek net buiten de bebouwde kom en lopen naar het busstation. Daar lijkt het er op dan we de bus naar Vaals net gemist hebben. Een uur wachten? Daar hebben we niet zo veel trek in. We geven de chauffeur nog vijf minuten respijt. Tot onze verrassing verschijnt een andere lijn naar Aken. Die brengt ons snel en accuraat naar Vaals.

In Vaals vinden we moeiteloos de route. Het begint licht te miezeren. De weg is geasfalteerd, dus het loopt gemakkelijk. Doordat de weg licht daalt, loopt het extra gemakkelijk. We lopen langs landhuizen, kloosters en hotels. Von Clermont was duidelijk een belangrijk persoon in de streek. Het miezeren gaat geleidelijk over in echte regen.

Wanneer we de bebouwde kom verlaten, krijgt de weg een landelijker karakter. Let op: het pad langs de Zieversbeek is afgesloten. In plaats hiervan de weg even vervolgen en dan het voetpad tussen weg en ruiterpad te volgen. Het voetpad buigt van de weg af en maakt een bocht. Op de weg linksaf.

De hele route is de weg uitstekend aangegeven. Door de regen lopen we met het boekje droog opgeborgen in de tas, en dat gaat bijna altijd goed. Vanaf Melleschet is er een mooi uitzicht op Vijlen, Volgens het boekje het hoogste dorp van Nederland. Ik meende dat dat Vaals was, maar vooruit. We genieten van onze lunch bij de Mechelderbeek. Hier komen zeldzame planten voor als Herfstiijloos, slanke sleutelbloem en gevlekte orchis. Helaas is het voor alle drie het verkeerde seizoen. Gedurende de lunch miezert het wat minder hard. Bij Nijswiller steken we de N278 over. De route voert hier geleidelijk omhoog naar de Kruisberg.

Tot tot nu toe bestond de flora uit bekende bermplanten als akkerdistel, speerdistel, peen, rode klaver, en melkdistel. Een keer komen we de bessen van de aronskelk tegen. Naarmate we klimmen komen ook wilde marjolein en knikkende distel voor. Op de top van de Kruisberg houden we rust. Het gaat weer wat harder miezeren, dus lang rusten we niet uit. Van hieruit gaat het naar beneden.

In Oud Wittem houden we opnieuw rust, want de enkel van Jos gaat opspelen. Op een terrasje genieten we van thee, capuchino en wafels met warme kersen en slagroom. Hierna gaat het nog de Gulperberg op. Het smalle paadje leidt ons over een steile weidehelling. Net een echte alpenweide. Bij het Mariabeeld genieten we van het uitzicht, en zetten de wandeling naar beneden in.

Gewandeld: 36,5+16 = 52,5 km
Te gaan: 90,0-52,5=37,5 km














zaterdag, juli 18

Krijtwandelpad: Slenaken - Epen

Zaterdag 18 juli 2015

We parkeren de auto in Slenaken tegenover bakkerij Vermeer. Een prima bakker. Vandaar vinden we gemakkelijk het pad.

De route leidt ons over een voetpad, dat soms langs de weg loopt, en soms iets verder van de weg loopt. Bij de zendmast worden we 'het bos in gestuurd'. Het klimt hier geleidelijk maar gestaag. We lopen tussen weilanden en akkers, en worden geregeld beloond met prachtige uitzichten.

We stappen het Onderste bos in. Hier lopen we langs de Belgisch-Nederlandse grens zonder er erg in te hebben. De ondergroei bevat gewone braam, soms meer dan 2 meter hoge varens, groot springzaad, valse salie en heksenkruid.

Het pad splitst zich en overeenkomstig het gestelde in het boekje 'volg het pad steeds rechtdoor' lopen we rechtdoor het hoofdpad aanhoudend. Fout! Wanneer we bij grenspaal 15 aankomen merken we onze fout. Terug dus. Dan pas merken we dat het pad wel degelijk staat aangegeven.

De route brengt ons door het Geuldal en langs een vollermolen. Het Geuldal staat bekend om zijn zinkflora, maar daarvoor moeten we en vroeger in het jaar en dichter bij de Belgische grens zijn. Wel genieten we nog van een mooi uitzicht op Epen.

Voor we er erg in hebben kunnen we deze kaart 'afstrepen'. Omdat het pas begin van de middag is, besluiten we een deel van kaart 7 alvast te doen. Helaas blijkt de bushalte bij restaurant Buitenlust opgeheven te zijn. Te voet terug naar Epen.

Gewandeld: 28,5+8=36,5 km km
Te gaan: 90,0-36,5=53,5 km




vrijdag, juli 17

Krijtlandpad: Gulpen - Valkenburg

Vrijdag 17 juli 2015

We staan een weekje op camping Gronselenput; onze favoriete camping in het Limburgse Mergelland.

Vanochtend rijden we naar Gulpen en parkeren aan de buitenrand van het dorp. Volgens de beschrijving in het boekje loopt de route via het Marktplein. Dat blijkt lastig te vinden, dus vragen we de weg aan een van de autochtonen. Met een sappige Limburgse tongval wordt ons uitgelegd dat we daar net vandaan komen. Leve de gemeentebezuiniging op straatnaambordjes.

Nu we het weten vinden we gemakkelijk het pad omhoog. Het Joods monument wijst er op dat we de goede weg zijn. De weg stijgt gestaag. Wanneer we het asfalt inwisselen voor een grindweg, wordt het ook rustig. De zoom van deze weg bevat o.a. beemdkroon, braam, wilde marjolein en ruig klokje. Wanneer we uit het dal komen, hebben we links een mooi uitzicht over een deel  Gulpen. Bijen en hommels doen het hier goed. Wereldwijd hebben hommels een probleem: aan de zuidkant van hun leefgebied zijn ze ongeveer 300 kilometer kwijt geraakt door de opwarming, terwijl zij aan de noordzijde van hun gebied nauwelijks iets zijn opgerukt.

De temperatuur stijgt, maar de wind zorgt hier boven voor verkoeling. We wandelen we tussen redelijk vlakke akkers met aardappels, mais, twee soorten koren en bieten. De bewegwijzering is in het algemeen gewoon goed; op veel plaatsen zien de bordjes er nieuw uit. Soms staan ze wel wat verstopt achter andere wandelpaadjes.

Door een bos dalen we af in het Gerendal. Dit dal staat bekend om zijn orchideen. Bij een vorig bezoek hebben we de orchideen boerderij bezocht. Die is nu dicht; de orchideen zijn uitgebloeid. Wat wel in bloei staat is een gele composiet aan de wegrand. Dit blijkt de Griekse alant te zijn, een ontsnapte tuinplant. Niet direct iets wat ik in het Gerendal verwacht. We klimmen omhoog het dal uit.

Opnieuw leidt het pad ons tussen akkers en weilanden. Volgens de beschrijving in het boekje moeten we door een draaihekje linksaf, maar dit draaihekje ontbreekt. Regelmatig liggen er donkere vruchten op de grond. Blijkbaar doet de wilde kers het dit jaar goed. In de verte zweven twee roofvogels. Ook het vlinderrijk is goed vertegenwoordigd: de wegbermen huisvesten geaderde witjes, atalanta's en bruin zandoogjes.

Het is begin van de middag wanneer we in Valkenburg komen. Hier is het nog twee keer klimmen. De tweede keer is om de burgruine te bewonderen. Het is de enige hoogburg die Nederland rijk is geweest. Met de bus keren we terug naar Gulpen. In de eerste bus is de automaat kapot, en mogen we gratis meerijden. De vriendelijke chauffeur belt zelfs zijn collega nog om te zorgen dat we de aansluiting niet missen.

Gewandeld: 18,0+10,5=28,5 km
Te gaan: 90,0-28,5=61,5 km



vrijdag, juli 10

Grote rivierenpad: Boelenham - Herveld-Noord.

Vrijdag 10 juli 2015

We parkeren probleemloos in Herveld-Noord. De bus stopt vlak voor het parkeerterreintje en brengt ons naar het station. Helaas is daar de trein net 10 minuten geleden vertrokken. 50 minuten wachten dus. De trein brengt ons daarna 1 stationnetje verder naar Boelenham (station Zetten-Doodewaard).

Hier pakken we probleemloos het traject weer op. Het pad voert ons langs de spoorbaan, Een vermoerassende sloot biedt een ruime variatie aan natte planten: Moerasspirea, grote valeriaan, harig wilgenroosje, en grote kattenstaart. Een walstrosoort neem ik mee om later te bekijken. Tijdens de lunch kom ik bij het determineren uit op moeraswalstro. De flora is nu heel anders dan een aantal weken geleden; de voorjaarsbloeiers zijn uitgebloeid en de zomer is begonnen. Wanneer de trein uit de richting Tiel langs komt en me ziet fotograferen, toetert de machinist vriendelijk.


Het pad verlaat de spoorbaan en leidt ons door weilanden en akkers. De paden zijn rustig. Ook hier groeit in de berm Grote Valeriaan. Is er iets meer rustgevends te bedenken? Verderop komen we door diverse parken. Het kerkje van Hemmen dateert al uit de 13e tot 15e eeuw. Langs een ruine komen we bij de Linge - dit pad heet niet voor niets het Lingepad.
Bij de vorige wandeling vroeg ik me af of deze omweg wel de moeite waard was: we kruisen drukke autosnelwegen en zien aardig wat bebouwde kom. Maar dit stukje maakt veel goed.

Voor het pad langs de Linge geldt dat het boekje niet nauwkeurig is: we zouden moeten doorlopen tot het einde, maar de bedoeling is om direct na het pannekoekhuis rechtsaf te slaan. Via het molenpad komen we bij Zetten. Hierna wordt de wandeling relatief saai. Wel zitten er tussen Zetten en Herveld nog goedgekozen rustige landwegen, maar dit traject bevat toch relatief veel bebouwde kom met nieuwbouwwijken. Misschien dat architectuur liefhebbers dit stuk mooi vinden; zo ja, dan gun ik hun dat graag.
Zonder probleem vinden we de auto weer terug.

Vandaag afgelegd: 10,4 km
Gedaan: 156,7+10,4=167,1 km
Nog te gaan: 273,3-167,1=106,2 km



















vrijdag, juli 3

Deltapad: Renesse - Haamstede

Vrijdag 3 juli 2015

Omdat er hoge temperaturen verwacht worden, willen we sacht uur vertrekken. Door allerlei omstandigheden wordt het toch half tien.

We parkeren de auto in Renesse. Bij het transferium is er voldoende ruimte op de gratis parkeerplaats. Alle plekken in de schaduw zijn bezet, maar plekken die nu in de zon staan maar vanmiddag in de schaduw zijn er nog voldoende.
We wandelen de eerste keer met het nieuwe boekje: Nederlands kustpad deel 1. Het pad is gemakkelijk weer op te pikken. De Oude Moolweg blijkt redelijk rustig wandelgebied. De bewegwijzering is goed. Na een tijdje komen we in de duinen. Wilde sering, rozen, geel walstro, Jacopbskruiskruid, reigersbek, twee soorten teunisbloem en natuurlijk veel duindoorn. Het fietspad, waar we over lopen, wordt intensief gebruikt. Veel van de fietsers praten duits. Enkele slaapbollen op de zeereep vormen wel geen typische duinvegetatie, maar zijn wel mooi.







Na dit fietspad gaan we het strandpad. Bij een drukken badplaats als Renesse verwacht ik op een op en top zomersedag een vol strand. Maar het tegendeel blijkt waar: slechts hier en daar is iemand te bespeuren. Er staat een strandpaviljoen, Als die bestaat van de paar klanten die ik nu zie, is de manager of een genie, of iemand die een bezoekje van de FIOD verdient.
Het strand is breed. Heel breed. Ik schat dat iemand die bij het strandpaviljoen zit, toch gauw 10 minuten nodig heeft om bij de zee te komen. Ergens in het midden groeit wat gras. Jos vermoedt Biestarwegras, en daar zou ze gelijk in kunnen hebben. Een leuk beginnetje voor een nieuwe zeereep.

Midden op deze Nederlandse imitatie van de Sahara eten we onze meegebrachte boterhammetjes op. Daarna is het weer: 'mars!'. Helaas blijkt dit strand naaktstrand te zijn. Daar hebben we niet voor gekozen.
De afslag naar Haamstede lopen we in eerste instantie voorbij. De tekst van het boekje noemt 8 vuilnisbakken in een circel, maar die staan er niet. Alleen 1 grote. Het wandelnet paaltje bevestigt dat het de goede strandovergang is. Onderweg naar Haamstede lopen we eerst tussen enkele campings door. Op een plaats is er 'nieuwe natuur'. De grond is afgeplagd, en grazende runderen houden het terrein kaal. Kaal is het inderdaad, Jakobskruiskruid is het enige wat boven het kort gegraasde gras uitsteekt. De berm van ons pad kent meer variatie. Daarna wandelen we door door binnenduinen. Dagkoekoeksbloem, groot heksenkruid, kromhals en slangenkruid groeien langs de diverse paden.

Niet bijzonder moe wachten we in Haamstede op de bus naar Renesse.

Gewandeld: 6,6+12,3=18,9 km
Te gaan: 195,1-18,9=176,2 km