zaterdag, mei 31

Nederlands kustpad 2: Wijk aan Zee - Castricum.

Zaterdag 31 mei 2014

Sommige wandelingen zijn net een droom. Terwijl we naar de auto lopen, biedt Jos spontaan aan om te rijden. Onderweg gebruiken we navfree als wegwijzer, maar eigenlijk hebben we die niet nodig. Zonder problemen parkeren we de auto achter het station. Omdat het vandaag een droomwandeling is, is het parkeren natuurlijk gratis.

Even lijkt de droom ruw verstoord te worden als de trein wegrijdt terwijl we bij de auto onze wandelschoenen aantrekken, maar als we de trap oplopen staat de intercity precies klaar. In Beverwijk stappen we uit en nemen bus 78 naar Wijk aan Zee. Die staat voor ons klaar en vertrekt vlak nadat we instappen.

In Wijk aan Zee stappen we uit op het Julianaplein, waar we ooit gestopt zijn. Ik herinner me het pad van de vorige keer. Vriendelijke mensen vertellen ons dat er een kaartjesautomaat staat bij de ingang van het duinpark. Het is zonnig en droog, maar niet te heet, dus perfect wandelweer. Al snel laten we elke vorm van verkeer achter ons. We wandelen door binnenduinen. De bomen zijn afwisselend loofbomen en dennen: zwarte den,  witte abeel, zomereik en anderen vormen een bont palet. Ook het landschap wisselt: het ene moment wandelen we door bos, het andere door open of half open terrein.

In de berm groeit een plant uit de ruwbladigenfamilie, die me niet direct te binnenschiet, en veldhondstong. Voor de andere plant ga ik toch even zitten, en kom uit op gewone ossentong. In de struiklaag staan verschillende soorten rozen. Ik herken de duinroos, maar dominerend is vooral een andere roos, die ik determineer als de egelantier, al waarschuwt de flora van Heukels voor mogelijke verwarring  met rosa tomentosa. Verder groeit er natuurlijk veel duindoorn, zwarte vlier, en wilde liguster. Die laatste staat bijna in bloei.

De bewegwijzering is, zoals dat in een droom hoort te zijn, uitstekend. De route is te lopen op de bewegwijzering, of op het boekje, of op beiden. Voor we er erg in hebben, kunnen we de eerste kaart afstrepen.




Kaart 26 brengt ons langs een zweefvliegterrein. Hier staan duizenden grote ratelaars. Halverwege deze kaart houden we even halt. Ik wil eindelijk die kleine gele klaver, waar we al een tijdje langs lopen, wel eens determineren. Ik kom uit op de kruipende klaver. Leuk, dan heb ik die ook eens gevonden. Even verderop wacht me een verrassing: een bremraap. Bremrapen zijn parasieten. Dit lijkt de walstrobremraap. Thuis gekomen zie ik dat anderen hier de bitterkruidbremraap hebben waargenomen. Een vergissing kan ik niet uitsluiten, maar we hebben wel en van de walstrosoorten bij de bremraap gezien..

We wandelen door tot Johanna's hof. Dit stuk duin is veel drukker als het zuidelijke deel. Misschien is hier geen entree verplicht, of misschien is het het tijdstip van de dag. Bij het restaurant gekomen vinden we wel een bushalte, maar de bus is een zomerbus en begint volgende week pas te rijden.  Dus wandelend terug naar het station Castricum. Hier is de mooie droom ten einde: Jos laat mij rijden. En prompt komen we op een binnendoor-weg naar Haarlem, die aardig ophoudt.


Gedaan: 159,9+11,1=171km
Te gaan:  232,4-171=61,4 km

zaterdag, mei 17

Nederlands kustpad 2: Catryp-Callantsoog

Zaterdag 17 mei 2014

Het KNMI belooft ons zonnig weer met temperaturen van 19 of 20 graden: ideaal wandelweer. Een stuk beter dan de regendreiging en grauwe luchten die we de laatste paar keer bij onze wandelingen genoten.

Voor vandaag stond eigenlijk 17 km van Bakkum naar Bergen aan Zee op ons programma, maar we zijn vroeg en de bus vertrekt niet eerder dan half twaalf uit Bergen aan Zee. We kiezen daarom voor het traject genoemd in de titel. Onderweg blijkt de berm vol te staan met margrieten, raapzaad en dagkoekoeksbloem.We parkeren bij Callantsoog. Vlak buiten het plaatsje blijkt een groot en gratis parkeerterrein te zijn. Met 18 kilometer hebben we een nieuwe uitdaging. Eindelijk heb ik een nieuwe camera, die ik onderweg wil uitproberen.

De bussen 151 en 152 van Connexion brengen ons keurig naar Catryp. Helaas kennen deze bussen geen scherm waarop de haltes staan aangegeven, en de omroep is een een van de twee te zacht of defect. Maar vriendelijke chauffeurs lossen dit voor ons op. De wandelkaart loopt eigenlijk vanaf Schoorl in het nieuwe boekje, maar op het oude boekje hebben we Schoorl-Catryp al een keer gelopen.

We vinden snel een pad naar boven, en komen boven verwachting uit bij de uitkijktoren waar we de vorige keer geƫindigd zijn. De duinen bevatte hier behalve den ook opvallend veel heide. Misschien zien we op dit stukje wel net zo veel heide als op sommige 'heidevelden' twee weken terug op de veluwe.

Bij Groet verlaten we het duin. Het dorpje Camperduin, waar de Nederlandse vloot in 1797 onder admiraal de Winter ten onder ging tegen de Engelse Vloot onder admiraal Duncan, laten we links liggen. De route voert ons langs een slaperdijk, feitelijk de oude Schoorlse zeedijk. We wandelen onder langs de dijk, een goede keuze, naar later blijkt, want aan het eind blijkt het pad over de dijk afgesloten.
Floristisch is dit traject niet bijzonder interessant, al groeit er een enkele mooie gele lis langs de waterkant. Het stuk is wel heerlijk rustig, we horen bijna alleen vogels.

De route voert ons naar de Hondsbossche zeewering. Hier is een theater opgesteld voor "Prins te paard", met lichtinstallatie, spoorkarretjes, decorstukken en wat al niet meer. Op de zeedijk zelf groeit zeekool en een kruid dat ik niet direct kan thuisbrengen. Thuis gekomen concludeer ik dat het zeepostelein was, twee leuke vondsten.

De route voert ons langs Petten. De verschillende watertjes  in de duinen ogen interessant, maar we laten ons niet verleiden tot extra oponthoud. Het is al half 4, en we hebben nog bijna 10 km te gaan. Een mooi stukje duinen. De kernreactor, voor medische doelen een van de belangrijkste ter wereld, is nauwelijks te zien.

De laatste 5 kilometer gaan over strand. Helaas een naturisten strand. Moe maar tevreden komen we bij de auto terug. 

Gedaan: 139,4+20,5=159,9km
Te gaan:  232,4-159,9=72,5 km



zaterdag, mei 3

Nederlands Kustpad: Haarlem - Santpoort-Noord

Zaterdag 3 mei 2014

We parkeren bij het station Santpoort-Noord. Gratis parkeren bij het station. Service!
Daar houdt de service of de mazzel vandaag ook wel een beetje op. We zijn keurig op tijd voor de trein van 11.25. Maar een paar minuten hiervoor wordt omgeroepen dat wegens werkzaamheden de trein pas om 12.40 rijdt. 20 minuten wachten. Jos raakt aan de klets met een Brits echtpaar dat onderweg is naar de Keukenhof. Ze hebben geen ov-chipkaart: op station Schiphol hebben ze er naar gevraagd maar werd hen verteld dat ze overal kaartjes in de automaat konden kopen. Alleen werkt de automaat hier alleen op munten, en accepteert geen briefjes. Een hulp op afstand vertelt hen dat ze bij de conducteur terecht kunnen.
Inderdaad ontfermt de conducteur zich over hen bij het instappen.

In Haarlem willen we overstappen op de trein naar Overveen. Die rijdt wegens werkzaamheden echter maar eens in het uur. En de volgende vertrekt over 50 minuten. Lopen dan maar.

De LAW route loopt pal langs het station, dus we pakken de route direct op. Ze voert ons eerst langs de verdedigingsgordel. Langs het water bloeit niet alleen fluitenkruid, maar ook gewone vogelmelk. Mooi.

Bij Overveen lopen we rechtdoor en snijden een stukje af. Als snel zijn we dan bij de ingang van de Kennemerduinen. Voorbij het bezoekerscentrum houden we halt voor de meegebrachte bammetjes.

We volgen een kronkelend fietspad. In de berm groeit een lage gele bloeier. Toch even kijken, al hebben we nog een hele wandeling voor ons. Ik kom uit op vijfvingerkruid, iets algemeens.

Verderop wacht de echte verrassing: honderden, zo geen duizenden viooltjes. Dit moet ik even bekijken. Ik houdt het op Duinviooltje. Bij het zien van zoveel viooltjes zegt Jos: Dit is een via Viola! Een toepasselijke naam.

Het pad kronkelt verder en in de buurt van het Vogelmeer komen we een kudde Schotse hooglanders tegen. Ze lopen vlak aan beide zijden van het pad. Volgens de informatieborden moeten we 20 meter afstand houden, maar iedereen loopt op het smalle pad tussen de runderen door. Dat voorbeeld volgen we maar, de dieren schijnen het gewend te zijn. Ik zie ook geen jongen, dat scheelt.

Het pad naar het strand is een vrij druk pad. Het is zaterdag, de laatste dag schoolvakantie en de eerste dag echt lekker zonnig weer. Blijkbaar wil iedereen even naar buiten. Ook op het strand is het druk. Het boekje waarschuwt al: de duinovergang om het strand te verlaten is slecht zichtbaar vanaf het strand. Tip: het is vlak na het blauwe bord dat het einde van het nudistenstrand aankondigt.

Eenmaal de duinen in vinden we dat het pad naar de Koningsweg onder water staat. De weg is verspert met een groot hek en een bordje dat we verderop het Mollenpad moeten nemen. We lopen in de aangegeven richting, en Jos ziet een paaltje met een blauw bordje "voetpad". Dat slaan we in. Van paaltje naar paaltje volgen we het pad: soms duidelijk, soms vaag en even zoeken. Maar we komen keurig op de Koningsweg, die hier inmiddels droog is.

Onderweg zien we verschillende vlinders: Citroengeeltjes, geaderde witjes, groot koolwitje, een zandoogje, een oranjetipje en een argusvlinder. We komen veel bloeiende meidoorn tegen, soms de duinroos, en de veldhondstong begint net te bloeien.

Het laatste stuk van de wandeling voert door binnenduin. Moe maar voldaan komen we bij het station uit.


Gedaan: 122,1+17,3=139,4km
Te gaan:  232,4=139,4=93 km








 





vrijdag, mei 2

Marskramerspad: Hoenderloo - Kootwijk

Donderdag 1 mei 2014

Het is grijs maar droog: ideaal wandelweer, maar geen ideaal fotoweer. Ja, sommigen vinden dat dit weer ook prachtige foto's kan opleveren, bijvoorbeeld zwart wit foto's. Maar voor plantenfoto's geef ik toch de voorkeur aan een zonnetje.

Deze wandeling proberen we iets nieuws uit: een anti-teken clip. Jos doet hem aan haar tas, ik aan mijn riem. Net nieuw gekocht. Er zitten "pleisters" met kleine kristalletjes in die we fijn gedrukt hebben. Er zijn 20 pleisters bijgeleverd. De verpakking stelt ons gerust dat er navullingen  te koop zijn.

We parkeren de auto in Hoenderloo bij restaurant "Rust een weinig". Vandaar lopen we het stukje over de Harskampweg dat we ook eerder deze week al liepen. In een weiland ligt een dood paard. Jos informeert bij restaurant Buitenlust of zij de eigenaar willen waarschuwen. Ze verwijzen ons naar een alleenstaand huis waar we door enkele agressief blaffende honden worden opgewacht. Het houdt voor ons op.

 We steken de Apeldoornse weg over, en wandelen het bos in. De bewegwijzering is de hele route acceptabel. Hier en daar is het boekje verouderd. De bewegwijzering is wat verouderd, soms is de verf vaag. Op een punt is een boom met de bewegwijzering omgevallen. Opnieuw bestaa de begroeiing uit grove den, zwarte den, lariks, lijsterbes, berk en beuk. Wel zijn we iets meer lariks en nu ook hulst als bij onze vorige wandelingen. De bosbodem is opnieuw vaak bedenkt met blauwe bosbes.
De vorige wandelingen zagen we hier een klein blauw vlindertje boven vliegen, die ontbreekt nu. Vermoedelijk was dat het Boomblauwtje, dat naast klimop, hulst en dopheide ook de bosbes als waardplant heeft.

Zonder problemen komen we op de Hoog Buurlose heide. Nou ja, heide: grasvlakte is een betere naam. Slechts hier en daar is nog wat heide te bekennen. Een schaapskudde zou daar verandering in moeten kunnen brengen, zo beredeneren we. Een echtpaar dat ook het Marskramerspad volgt, haalt ons in. We kunnen niet aan hun tempo tippen. Aan de Bosrand komen we ze weer tegen: we realiseren ons dat we een smal pad naar links gemist hebben. Door een dubbele beukenlaan lopen we langs de heide richting westen. Ze missen de dubbele Beukenlaan het bos in, en we kunnen ze terug roepen. Hierna spurten ze ons weer voorbij.
Jos struikelt over een boomwortel, maar het loopt gelukkig goed af.

Bij Hoog Buurlo zien we verschillende schaapskooien. Ze zijn leeg. Zijn hier nu wel of geen schaapskudden actief? We wandelen verder langs de achterste en voorste steenberg. Geen steen te bekennen. De route voert ten noorden van Radio Kootwijk. We houden lunch. Na deze korte pauze wandelen we verder. Het landschap blijft afwisselend bos en heide / grasland. Sommige van deze heides tonen trouwens meer heide als de Buurlose heide. Tussen een van deze heide struiken determineer ik de verfbrem, een beschermde soort. In de bossen komen we naast de blauwe bosbes nu ook de rode bosbes tegen.

Ook het stuk "Kootwijkerzand" waar wij langs lopen is behoorlijk met gras dichtgegroeid. Meer naar het zuiden zal nog wel een open zand vlakte zijn. We komen verschillende wandelaars tegen die ook het Marskramerpad volgen.

Voor we het weten arriveren we in Kootwijk. We hebben ruim 15 kilometer afgelegd, voor ons doen een mooi stuk. De volgende etappe naar Stroe zou 7 kilometer zijn. Ik schat dat als een te grote belasting voor de enkel van Jos in. Het echtpaar dat ons eerder inhaalde zien we weer passeren. Zij gaan duidelijk verder naar Stroe. We bestellen een regiotaxi. Daar moeten we helaas twee uur op wachten. Een alternatief is er niet, de bus komt hier alleen op maandag en dinsdag, eenmaal per week. De prijs van de regiotaxi vind ik acceptabel: 16 euro voor 2 personen. Op het terras van "De Binkhorst" wachten we op de taxi. Die brengt ons snel naar Hoenderloo terug.

Bij de bungalow merk ik dat ik mijn anti teken clip verloren ben. Wel heb ik nog een stuk of twintig pleisters. Iemand belangstelling?

Gedaan: 11,9+15,3=27,2 km
Te gaan: 360-27,2=332,8 km