Biesboschpad: Maasdam - Kiltunnel.

Donderdag 18 augustus 2022

We parkeren op de Keerweer in Dordrecht. Een klein publiek parkeerterreintje vlak voor een bedrijventerrein. Vandaar lopen we gemakkelijk naar bushalte de Kiltunnel. Die staat niet in het boekje, maar heeft met bus 166 twee keer per uur een snelle verbinding met Maasdam.

In Maasdam blijven we een halte te lang zitten. Gelukkig is de volgende bushalte niet ver. Over een smal pad langs de boezemvliet lopen we naar het noorden. Langs de oever groeit veel riet. Aan de overkant staan mooi gelegen huizen. Mooi gelegen, maar we zitten dan wel een eind van al onze vrienden vandaan.

Bij Puttershoek steken we een bruggetje over. Bij molen de Lelie eten we onze lunch aan een keuriuge picknicktafel. Over het Simonsdijkje wandelen we verder richting de Oude Maas. Daar nemen we een grintweg, later smal pad door twee natuurgebieden, het Zuiddiepbos en Groot Koninkrijk. De randen van de grintweg zijn begroeid met brandnetel en braam. Aan stikstof hier blijkbaar geen gebrek. De bramen zijn rijp en lekker. In het tweede deel volgen we een graspad over een dijk. Hier domineren akkerdistel, braam en riet. Wel hebben we hier uitzicht over weilanden met ganzen. We lopen dwars door een lange schaapskudde, die op en aan beide kanten van de dijk graast.

Na een bocht lopen we langs de Dordtse Kil naar het zuiden. Door de verkeerstunnel steken we de Dordtse Kil over.

Gedaan:
Geertruidenberg - Kiltunnel, 61 km.

Grote rivierenpad: Kranenburg - Kleef

Dinsdag 2 augustus 2022

In Kranenburg parkeren we op hetzelfde parkeerterrein aan de westkant van het dorp waar we vorige week parkeerden. Vandaag willen we de 17km naar het eindpunt van de route lopen. Langs de Welfahrtskirche en een oude stadstoren lopen we richting noorden. De route leidt ons een halve kilometer lang tussen de akkers door voor we het bos in duiken. Er worden vandaag temperaturen van 25 en meer graden verwacht, dus de schaduw in het bos is welkom. De flora is niet slecht. Naast stikstofrijke soorten als brandnetel en klein springzaad zien we ook het groot springzaad en heggendoornzaad. Die laatste geldt als vrij algemeen, maar ik zie hem niet vaak. Of misschien zie ik hem vaak over het hoofd.

Dat bos volgen we met wat omwegen tot we bij Schottheide weer op de weg uit komen. Na een kort stukje lopen we het Reichswald in. Dit heeft meer het karakter van een productiebos. Regelmatig zien we omgezaagde stammen langs het pad liggen. Opnieuw veel brandnetel, klein springzaad, en reuzenbalsemien. Vreemd dat onze oosterburen zich niet druk lijken te maken over de stikstof. In Nederland lijkt de regering bereid om de landbouw compleet op te offeren om de mest = stikstof met 90% te reduceren. Maar misschien denken de Duitsers wel: laat eerst de Nederlanders maar die megaboerderijen opruimen, anders zetten onze Duitse maatregelen geen zoden aan de dijk.

Via vooral parken en groene buitenwijken komen we bij het centrum. Bij een fontein lijkt de route te eindigen. Ik had gehoopt hier een kruispunt van wandelroutes aan te treffen. Het voelt wat kaal, zo'n eindpunt zonder eindpunt. Zonder probleem pakken we de bus terug. Zonder probleem dankzij de 9292 app. Ik zoek nog het Duitse equivalent. In Kranenburg trakteren we onszelf op ijs.

We hebben het grote rivierenpad afgerond. Het oudste verslag van een etappe van het Grote rivierenpad dateert van mei 2013. Dat is 9 jaar geleden. Van Hoek van Holland tot aan Kleef is het pad zo'n 276 kilometer.

Grote rivierenpad: Duivelsberg - Kranenburg

Woensdag 27 juli 2022

Kranenburg biedt haar gasten een redelijk parkeerplaatsje vlak bij het oude centrum. Bijkomend voordeel is dat het wandelpad vlak langs de inrit van de parkeerplaats loopt. Natuurlijk bekijken we even het centrum van Kranenburg. De kerk bewaren we voor de volgende keer.

Het eerste deel van het pad loopt - gescheiden door een sloot en een groene strook - evenwijdig met de autoweg. Het loopt rustig, maar niet afwisselend. Rechts van ons liggen weilanden. Het valt op dat ook hier bij de grens de oppervlakte van de weilanden en akkers per boerderij groter is dan in NL.

In Wyler valt het R.K kerkje op. Een oud en een nieuw kerkje staan vlak bij elkaar. Foto's in de hal van het oude kerkje laten zien hoe het kerkje er in de periode 48 en daarna uitzag.
Na Wyler wordt het pad afwisselender. Het stijgt en daalt meer. Meer uitzicht, en na een tijdje grindweg en smalle voetpaden. In de berm bloeit het rapunzelklokje. Op de top van de berg drinken we een kopje koffie bij het pannenkoek restaurant. Daarna zelfde weg terug.

Gedaan: Hoek van Holland - Kranenburg.

naoberpad: Elten - Emmerik

In Elten kunnen we vlak bij het station parkeren. We zijn keurig op tijd, met een paar minuten spelen. Bij de arrivapaal kunnen we, hoewel in Duitsland, gewoon met onze Nederlandse ov-kaart inchecken. Helaas blijkt de trein overvol, we kunnen niet mee.

Dan maar eerst wandelen. We lopen een stukje over de weg evenwijdig aan het spoor, en slaan rechtsaf een weg in die door de landerijen slingert. We komen terug in Nederland. Het miezert licht, maar mijn zomerjas wordt er niet eens echt nat van. Een grintweg tussen de akkers naar links brengt ons bij een klein gehuchtje. We wandelen door het 'Eiland van Gelderland,', tussen de oude bedding van de Rijn, het kanaal van Pannerden, en de Rijn. 

Bij Spijk bereiken we de Rijn. Hier komt de Rijn ons land binnen, en niet bij Lobith, zoals ze me vroeger op school wijs maakten. Maar misschien viel Spijk vroeger wel onder de gemeente Lobith, zoals ze nu onder de gemeente Zevenaar vallen.

Langs de Rijndijk lopen we terug Duitsland binnen.  In de bermflora zien we o.a. knikkende distel en waterjakobskruiskruid.

Rechts van ons wordt ijverig onderhoud gepleegd aan de Emmericher ward, een gebied waar nieuwe natuur bevorderd wordt. 

In Emmerich lopen we nog ruim een kilometer door naar het station. Daar nemen we de trein terug naar Elten.