Pelgrimspad: Ringdijk - Reeuwijk

 Woensdag 31 maart 2021

We parkeren om half tien op de Halfweg in Reeuwijk, vlak bij de rotonde waar ons traject van vandaag eindigt. Het is prachtig zonnig weer. We lopen onder de A12 door, en volgen de straat door Oud-Reeuwijk. Geen trottoir, stoep of wandelstrook. De weg is redelijk rustig. Aan allebei de kanten zijn sloten en boerderijen of gewone woonhuizen. Een boerderij maakt met een bordje reclame "het is altijd tijd voor ijs". Ik vraag me af hoe ze zouden reageren als ik er om drie uur s nachts voor zou aanbellen.

De route heet pelgrimspad, maar we zien geen kapel, kerk of kruisje. Alleen een begraafplaats. Na Oud-Reeuwijk lopen we rechtdoor door Tempel. Pas aan het eind van dat gehucht komen we bij de route. 

Hier gaan we over de Ringdijk rechtsaf het weiland in. We lopen over een asfaltpad, dat verderop overgaat in een grasdijk. Hier is het heerlijk rustig. In de lucht en op het water zijn eerst alleen een fuut en een meerkoetje te zien, maar verderop zien we ganzen en horen we grutto's. 

De waterkant kent volop speenkruid, paarse dovenetel, klein hoefblad, raap/koolzaad en dotterbloem. Allemaal prachtige voorjaarsbloeiers. We komen tot rust na de stress rond het overlijden van mijn schoonvader. 

Even over twaalven zijn we terug bij de auto.

Speenkruid

Paarse dovenetel

Dotterbloem

Klein hoefblad

Deltapad: Domburg - "De zeven golven"

Zaterdag 13 maart

We parkeren in Domburg op een van de drie parkeerplaatsen in het dorp langs de duinenrij. We hebben een bezoek aan mijn schoonvader gebracht. Een moeilijk, maar ook mooi bezoek. Hij is geen type om over zijn diepere roerselen te praten, maar sprak nu toch over zijn verlangen naar Jezus.

Vanaf de parkeerplaats lopen we de boulevard en de duinenrij op. We hebben geen boekje bij ons, maar de route loopt gewoon over de kam van de duinenrij. Als we zouden willen verdwalen, zou dat moeite kosten. Een stevige bries waait ons in het gezicht. Op de grond meen ik de rozet van de zeeweegbree te zien. Meestal zie ik die langs straatkanten door het strooien met zout in de winter. 

Het is heerlijk wandelen tegen de wind in. Even dalen we af naar het strand en de golven. Het strand is hier maar smal. De wind waait veel schuim op.

Boven wandelen we verder. In de luwte achter de duinen ligt een golfbaan, en een paar golfers slaan een balletje. Het mikken zal met deze wind wel lastiger zijn. Aan het eind van de golfbaan, bij strandovergang 50a, 'de zeven golven', maken we rechtsomkeert. Met de wind in de rug wandelt het lekker snel door. De duindoorn staat in knop, maar de rozen laten hun frisse groene blaadjes net uitkomen. Of het duinroos, hondsroos of rimpelroos is, kan ik nog niet zien.

Pelgrimspad 2: Den Bosch - Fort Isabella.

 Pelgrimspad 2: Den Bosch - Fort Isabella

Woensdag 10 maart 2021

Onze caravan krijgt een servicebeurt bij de leverancier in Boxtel. Mooie gelegenheid om, terwijl zij onze caravan nakijken, het eerste stukje van "Pelgrimspad deel 2" te lopen. 

We parkeren even ten zuiden van Fort Isabella. Daarna lopen we naar het fort. Er wordt druk aan restauratie gewerkt, en we missen informatiebordjes. Het fort dateert uit de tijd van de 80-jarige oorlog. Dat is duidelijk aan de vorm te zien. Het fort is genoemd naar aartshertogin Isabella, hertogin van Brabant, en dochter van Koning Philips II van Spanje. Ondanks de verbouwingswerkzaamheden kunnen we het voormalige fort oversteken en de beginnen we aan onze eigenlijke wandeling. 

Via een klein stukje park of bos komen we bij een voetgangersbrug over het spoor en de snelweg. We lopen langs het riviertje de Dommel. Bij een aantal oude kanonnen van 'Vesting Vught' nemen we een paar foto's. 

Even verderop wordt druk aan het onderhoud van de vestingwallen gewerkt. Mannen met boren zijn druk in de weer. Er hangt een leuk spandoek: Hier werkt de moerasdraak aan zijn vesting.

Het leuke van deze aanlooproute naar Den Bosch (we lopen dit stukje in omgekeerde richting) is dat we niet eerst door eindeloze, saaie buitenwijken moeten voor we bij het historische centrum van Den Bosch komen. We passeren drie kerken: de Sint Catharinakerk, de Sint Janskathedraal, en 'Hart voor onze Stad'. De Sint Jans is natuurlijk de bekendste. Er is van 1220 tot 1530 aan gebouwd. Over lange termijnplanning gesproken.

Al deze drie monumentale panden staan in de steigers. 

Even voor het station scoren we bij bakker de Groot een paar Bossche bollen. Volgens een Bosschenaar is dat de beste bakker van de stad als het om de bollen gaat. Daarna zien we met schrik dat de tijd vliegt, dus via een kortere route lopen we terug naar Fort Isabella en de auto. De caravandealer belt dat onze caravan klaar is. Op de terugweg begint het te waaien, en hoe meer we naar het westen komen hoe natter het wordt. We zijn blij dat we het tijdens de wandeling lekker droog was.

Vandaag gewandeld: 4,0 km.
Gedaan: 49,9 + 4,0 = 53,9km.
Te gaan: 276,5 - 53,9 = 222,6 km.

Pelgrimspad Paapse Veer - Aarlanderveen

 Woensdag 3 maart 2021.

We parkeren in de Dorpsstraat in Aarlanderveen. In theorie is het nog volop lock down, maar het was toch aardig druk op de weg. Het was mistig toen we van huis vertrokken, en dat is het, ondanks de belofte van zon vanmiddag, nog steeds als we uitstappen. 

In verband met de lock down willen we geen openbaar vervoer gebruiken, in plaats daarvan wordt het 'heen en weer', of, meer in de stijl van het pelgrimspad, een 'rondje rond de kerk'. 

Vanuit de Dorpstraat steken we de provinciale weg N231 over. In plaats van rechtsaf te slaan, gaan we rechtdoor het Noordeinde op. We lopen over een niet al te drukke, maar zeker ook geen rustige weg. Links en rechts staan woonhuizen en bedrijven. Rechts passeren we een christelijk gereformeerde kerk en links een Rooms Katholieke kerk. Geleidelijk wordt de weg wat rustiger. Bijna uitgebloeide sneeuwklokjes, krokusjes en narcissen zorgen voor vrolijke kleuren. Aan het eind slaan we rechtsaf de Korteraarseweg in. De weg maakt een bocht en we lopen door Korteraar, net als Aarlanderveen een langgerekt lintdorp.

Aan het eind van het dorp buigt de weg naar links. Veel huizen dragen een naam: 'Vertrouwt op God' of 'Voetje voor voetje'. Door Paapse Veer lopen we over de parallelweg van de N302 naar het officiële beginpunt van ons dagtraject. Daar duiken we 10 meter het weiland in en genieten van onze meegebrachte boterhammen. Een aantal schapen kijkt vanuit hun weiland nieuwsgiering naar ons: Zie je dat, die mensen eten geen gras, die eten iets bruins!

We mogen over een hekje klimmen, wat altijd heerlijk ondeugend voelt, en lopen over een graskade. Langs de slootkant van de ringvaart staan paarse dovenetel en speenkruid volop in bloei. In het water zwemmen ganzen, zwanen, bergeend, kuifeenden, wilde eenden en verschillende futen-paren. En nee, 'wilde eend' betekent niet dat de andere eendensoorten tam zijn.

Na 11 km zijn we terug in Aarlanderveen. Het was lekker om weer eens echt de benen te strekken. Het eerste stukje van Pelgrimspad 1, Amsterdam - Den Bosch, zit er op.

Pelgrimspad 1: 5,3 km