vrijdag, april 27

Hoek van Holland

Met op zaterdag veel regen in het vooruitzicht, besluiten we de vrijdagmiddag en zaterdagmiddag om te draaien. Onze nieuwe auto - net vanochtend bij de garage opgehaald - brengt ons probleemloos naar Hoek van Holland.

Bij Hoek van Holland is een redelijk duingebied, wat echter snel versmalt tot een zeereep, die pas bij Wateringen/Kijkduin weer breder wordt. We parkeren de auto op de "strandboulevard", en duiken de duinen in richting zee. Een natte plas is afgezet met hek. Rechts leidt een smal paadje het struweel in, over enkele boomstronken heen. Is dat een nieuwe manier om grote grazers te beperken? Als dat zo is, is het wel inventief.

Het is goed te zien dat alles uitloopt: de duindoorn, een struik die ik nog niet kan determineren, en nog veel ander spul. Een boom met katjes loopt ook uit. Het weer is bewolkt, en er zijn een paar donkere luchten te zien.

Een verdwaalde ribes sanguineum is de eerste bloeiende struik die we tegen komen. We wandelen richting strand, over zand en tussen typische duinvegetatie als duindoorn. Een licht begroeide plek blijkt een bloeiend plantje te bevatten. De determinatie kost me meer dan een half uur, en zelfs dan ben ik er niet helemaal zeker van dat het zandhoornbloem is. Wanneer ik bijna klaar ben, merk ik dat er nog een bloeiend plantje tussen groeit: met rode en paarse bloemetjes van ongeveer 1 mm groot. Geen idee wat het is.

Op de terugweg van het strand staat de veldhondstong in bloei. Sommigen hebben de bloemen nog in 1 grote knoppenknoop zitten, anderen tonen de eerste rode en paarse bloemen. Ook de wilde hyacinth heeft een plekje gevonden, net als de voorjaarshelmbloem.

maandag, april 16

De Banjaard en de Alblasserwaard

Familiebezoek splitste onze weekend wandeling op in 2 korte stukjes, om de rit te onderbreken. De eerste stop was bij de Banjaard, een in dit jaargetijde rustig duingebied aan de westpunt van Noord Beveland. Op een praktisch verlaten parkeerplaats offerde ik een halve euro aan de alomtegenwoordige parkeermeter.

De parkeerplaats ligt direct aan de duinen. Bovenop de dijk / het duin woei een frisse wind. Verdwaalde exemplaren van een paardenbloem (vreemd uiterlijk - een duinpaardenbloem?), een klein wit plantje (vroegeling?) en akkerhoornbloem sierden het fietspad dat we overstaken. Aan de zeezijde leidt het pad ons door een vallei met aan twee zijden prikkeldraad. Een informatiebord vertelt dat het duin is afgezet ter willen van de rust voor het broeden van de dwergstern. Die zouden dat hier enkele malen hebben geprobeerd. Ijverig starend probeer ik deze schijnbaar zeldzame vogels te ontdekken. Niets te zien. Gewone huis- tuin en keuken meeuwen en een enkele kraai vliegen rond. Ik besluit dat de dwergsternen de pogingen van de natuurbeschermers blijkbaar niet waarderen en naar elders vertrokken zijn. De leerachtige blaadjes van een mij onbekende plant steken hun kopjes net boven het zand uit.
Even verderop gaan we zitten voor een korte lunch. Heerlijk, die rust. Een grote groep kleine sterns vliegt pal over onze hoofden. Blijkbaar hebben ze toch een plekje gevonden.

Het tweede stukje wandeling is eveneens kort. In de buurt van Oud-Alblas is langs onze route een parkeerplaats. Enkele kippen lopen los rond. Nou enkele - als een vos dit plekje ontdekt gaat die hier nooooooit meer weg. Een voetpad lokt ons de weilanden in. Ordinaire paarse dovenetel, fluitekruid, riet, pinksterbloemen en ander bekend spul domineren. Heerlijke vergezichten met ouderwetse molens. Een eend met 4 jongen vlucht voor ons weg. We zijn 100 meter van de provinciale weg en horen het verkeer niet. Heerlijk. Veel te snel brengt het voetpad ons weer bij de auto terug.

maandag, april 9

Het is een prachtige middag, en er zijn nog een paar uurtjes om een wandeling te maken. De bestemming is opnieuw het Westduinpark. Bij het vorige bezoek zagen we een bloeiende prunus staan, die ik met invallende regen niet wilde gaan staan determineren. Nu is deze prunus ons eerste doel, en een heerlijk zonnetje verleidt tot het eerst maken van foto's. De determinatie is niet simpel.
Grappig hoe, terwijl ik in een flora blader, enkele voorbijgangers het antwoord al weten: 'een meidoorn'. Wanneer ik er op wijs dat de blaadjes niet gelobd zijn, concluderen ze onmiddellijk: en vogelkers. Uiteindelijk kom ik uit bij Kerspruim (Prunus cerasifera), maar heel zeker ben ik er niet van.

Hierna wandelen we door de binnenduinen van het centrale deel van het Westduinpark. Hier zijn al wel nieuwe hekken en bedrading neergezet voor de grote grazers, maar er is nog geen grote schoonmaak gehouden. Hier staat nog niets in bloei, alleen het voorjaarshelmkruid, hoewel de meeste planten nog klein zijn. Ook enkele exemplaren van de wilde hyacinth laten hun eerste bloemetjes zien. Fietsend over de weg langs de rand van het park valt ons oog op iets paars. Het blijkt grote maagdenpalm. Hier groeit ook de hondsdraf in grote getale, vergezeld van speenkruid en judaspenning. Niet echt planten die in de duinen thuis horen. Kijk, het opruimen daarvan lijkt me een prima zaak.