Pelgrimspad 2 : Viermannekesbrug - Spoordonk

Donderdag 28 april.

Vannacht en morgen verwacht men regen, dus we willen vanmiddag de voortent van de caravan droog inpakken. Daardoor blijft er vanmorgen weinig tijd voor een lange wandeling. 

We parkeren in Spoordonk op een parkeerplaats vlak bij het wandelpad. Het is zonnig, en we wandelen heerlijk langs de Beerze. Die is hier van een aantal lage stenen dammetjes met kleine stromversnellingen voorzien, in de hoop dat vissoorten toch hogerop kunnen komen om te paaien. Klein probleempje is misschien dat een paar van deze dammetjes geen uitsparing voor een stroomversnelling hebben.

De Beerze kronkelt (meandert) hier naast de oude, gekanaliseerde stroom. Het fluitenkruid begint lekker uit te lopen. In de berm zien we gewone duivekervel, vogelmuur, opnieuw vogelkers, en gewone veldsla. 

Voor we het weten is de wandeling voorbij en zijn we via de andere oever terug bij de auto in Spoordonk.

Terug naar de camping, voortent inpakken en terug naar Den Haag.

Pelgrimspad 2: Kampina - Viermannekensbrug

Dinsdag 27 april 2021

Het is Koningsdag, dus het zal wel druk zijn. We proberen vroeg op pad te gaan, maar toch is het half tien voor we in de benenwagen zitten. We nemen inmiddels vertrouwde landwegen naar het begin van ons traject. Het is nog betrekkelijk rustig, maar toch komen we op een vrij kort stuk drie wandelaars en vier fietsers tegen. 

We passeren een 'verlaten boerderij'. In WO2 hield het verzet hier Duitse soldaten gevangen, maar liet deze vlak voor de bevrijding vrij. De vrijgekomen soldaten gaven de boerderij eigenaren aan, en de twee eigenaren werden door de Duitse bezettingsmacht vermoord.

Verderop komen we in het dal van de Beerze. De loop van dit beekje is fors onder handen genomen. Gedeeltelijk meandert het nu door een drassig veld, maar verderop is het nog bijna helemaal gekanaliseerd. Het is druk met wandelaars. Toch vinden we een plekje om een boterham te eten. We wandelen dezelfde route terug. In een van de natte gebieden zien we nu roze bloemen. Waterviolier, een mooie vondst. Op verschillende plaatsen staat de Amerikaanse vogelkers prachtig wit in bloei.

Het laatste stukje naar de camping loopt over een asfaltweg. De drukte valt hier echt op. De fietsers staan nog net niet achter elkaar in de file.

Het pelgrimspad deel 2 begint bij Den Bosch. Vanaf Den Bosch hebben we nu 29 kilometer gelopen. 

Pelgrimspad 2: Vught

 Donderdag 22 april 2021.

We parkeren bij Fort Isabella, waar we op 10 maart geeindigd zijn. Naast ons staat een autootje met een wat ouder echtpaar dat vandaag hetzelfde traject van het pelgrimspad wil wandelen. 

Bij het voormalige fort steken we een parkje in. Al snel komen we langs een brede vaart, waar het heerlijk rustig wandelen is. In het gras groeien volop pinksterbloemen. Mooi lichtroze van kleur. Het is frisjes, de lucht is grotendeels lichtgrijs bewolkt. Door stevig door te stappen houden we onszelf warm. Het andere echtpaar loopt een eind voor ons uit. We gaan linksaf het bos of park in. 

We wandelen langs drie lunetten. Lunetten zijn kleine maanvormige vestingen die onderdeel zijn van een grotere linie. Ze dateren uit de 19e eeuw. De lunetten zijn nu begroeide eilandjes waar vogels heerlijk  kunnen broeden, ongestoord door uitgelaten honden. 

Er breekt af en toe een zacht zonnetje door. We komen het echtpaar dat op de parkeerplaats naast ons stond, weer tegen en maken een praatje. Ze hebben bijna alle Lange Afstands Wandelpaden in Nederland gelopen. Na de lunch lopen we langs kamp Vught. In WO2 was dit een concentratiekamp naar Duits model. Geen doorgangskamp, zoals de twee andere kampen, maar een waar echt geproduceerd werd. 

We eindigen op het punt waar we op 6 pril 2018 een wandeling begonnen zijn, al oogt het niet bekend. Via een iets kortere route wandelen we naar de parkeerplaats terug.

Pelgrimspad 2: 't Eind - Kampina

Maandag 19-4-2021 Pelgrimspad: Kampina

Vandaag zijn we aangekomen op camping de Rozephoeve. Klein en rustig, zoals we het graag hebben.

Vlak bij de camping begint het Brabants vennenpad. Hoewel het al over vijven is, willen we toch een stukje wandelen. Langs een bos lopen we naar de 'Kampina', een heideveld / grasvlakte waar een aantal loslopende paarden en runderen proberen het gras in toom te houden. De paarden zien  we in de verte grazen, van de runderen zien we alleen de sporen. Het is een prachtig gebied: de route slingert zich tussen vennen en poelen door. Ik zie minstens 3 soorten katjes aan de bomen. 

Het avondzonnetje breekt door en we komen bij een bosrand. Deze bosrand volgen we tot we via een zandweg terug kunnen keren naar onze aanlooproute.

Fotoos zitten er nog niet bij, ik hoop deze later toe te voegen.

Dinsdag 20-4-2021 Pelgrimspad: 't Eind - Kampina

Vanaf de camping lopen we over asfaltwegen tussen bos en campings. De bedoeling is om via een korte weg naar 't Eind te lopen, en dan via de route naar het Kampina gebied te wandelen/ We passeren camping de Parel, een Nivon huis en camping de Reebok. Soms valt onze route een stukje samen met het Brabants vennenpad, een streekpad van ruim 230 km. Het asfalt is druk met auto's en fietsers, maar toch goed beloopbaar. Wanneer we een brede zandweg inslaan, blijven de vele fietsers. Zo rustig als het gisteravond was, zo druk is het nu. In de berm bloeit gevlekte gele dovenetel, winterpostelein, paarse dovenetel en witte dovenetel. We steken een spoorbaan over, en komen op een fietspad dat al even druk is als de zandweg daarnet. Langs de kant staat het Amerikaans krenteboompje uitbundig in bloei. Citroengeeltje en kleine vos vliegen vrolijk rond. Twee oranjetipjes, een oranje en een witte, dartelen om elkaar heen. Waar de eitjes heen moeten weet ik niet, want ik zie nergens look-zonder-look.

Links van ons passeren we kasteel Nemerlaer. Geen verdedigingswerk, alleen een familiekasteel. Het wordt nu  beheerd door een stichting.

Daarna komen we bij een drukke weg. Aan de andere kant ligt 't Eind, een klein gehucht. We keren terug langs het kasteel. We passeren kleine beekjes met zwanen,  Op de zandweg is het nog steeds druk met fietsers. Gelukkig kunnen we nu halverwege een zijpad inslaan. Ook hier is een fietspad, maar zodra we een wandelpad in lopen wordt het rustig. 

We lopen om het Belverstven heen. Het ven is groot, maar we zien maar weinig waterleven. Een paar ganzen verstoren de stilte met hun kenmerkende gak-gak geroep.

De aarde om het ven is zwart, wat meestal vruchtbaar betekent. Ik zoek dan ook niet lang naar zonnedauw. We zijn blij wanneer we op de route uit komen waar we gisteren gelopen hebben. Terug naar de camping en de caravan.