zaterdag, juni 21

Nederlands kustpad deel 2: Castricum - Bergen

Zaterdag 21 juni

File. Op zaterdag. Dat was een maand terug ook al, toen we over de A4 reden. Het kost ons nu drie kwartier extra.
We parkeren bij het Zeehuis in Bergen. 1 euro 90 per uur? Die 10 euro per dag is bijna net zoveel als de 12 euro die ik bij de jaarbeurs in Utrecht kwijt ben.En we staan niet eens aan de boulevard! Gelukkig staat er genoeg op mijn chipkaart.

Wel hebben we het geluk snel de bushalte van de bus naar Alkmaar te vinden. Dat is maar goed ook, want die komt al 4 minuten later. In Alkmaar nemen  we de trein naar Den Bosch, die een kwartier lang voor ons klaar staat voor hij ons in 10 minuten naar Castricum brengt. Met bus 686 rijden we naar camping Bakkum.

Een bordje bij de ingang van het duinterrein herinnert ons er aan dat er kaartjes nodig zijn.Terug naar Johanna's hof. Hier is het parkeren gratis. Hum. Voor 3,40 chip ik twee toegangskaartjes.

De route is goed aangegeven. We wandelen door de bossen van het binnenduin. Het is afwisselend wandelen. De eerste kilometertjes gaan snel. Wanneer we in het open gebied komen, groeit er een groep planten die ik niet ken. De bloemen vormen een soort van trompet. Duidelijk niet een lid van een van de grote families. Het ziet er uit als een ontsnapte tuinplant. Wat bladeren in de oude Tirion Nieuwe plantengids brengt me bij de pijpbloem. Die kende ik nog niet.



Verder is er natuurlijk veel duindoorn, witte abeel, kruipwilg, slangenkruid en zomereik. Op een andere plaats ontdek ik de paarse bloemen van de kuifhyacint. Een tweede plant die ik nog niet eerder gezien heb.

Enkele malen lopen we een stukje op met een oudere man, die het Nederlands kustpad volgt. Hij is in Sluis, in Zeeland, begonnen. Some halen we hem in, andere keren haalt hij ons in, zoals wanneer ik een blauwe bremraap determineer.

In Egmond aan Zee lopen we over de boulevard. Hier groeit de blauwe zeedistel,  soms ook bij de tuinhekjes van bewoners. In sommige tuinen groeit helmgras of andere duinplanten. Een bewoonster heeft een tuin vol rimpelroos. En waarom zou je een hoop moeite doen voor mediterrane planten als er al prachtige bloeiers staan?

Ten noorden van Egmond aan Zee brengen de duinen ons een verrassing: talloze volkstuintjes. Ze lijken razend populair te zijn. Gewoon midden in het duinlandschap. Bij veel tuinhuisjes staan regentonnen. We zien onder andere aardappels en prei. De akkertjes zijn vaak afgegraven tot even boven het grondwater. Tsja, vroeger deed men in de vissersdorpen ook aan landbouw in de duinen. Dus waarom niet? Het is een omgeving waar je wel tot rust komt. En zo kweek of bewaar je wel het zeedorpenlandschap van en voor de toekomst.

Verderop mogen we onze weg zoeken langs witte paaltjes. Het is een prachtig duinlandschap. Grote ratelaar, duinroos, kruipwilg, kruipend stalkruid, geel walstro en andere planten bedekken de bodem. Veel mul zand maakt het lopen zwaar. we zijn dan ook blij als we eindelijk bij Bergen arriveren. Er zit ruim 17 kilometer op, al mogen we iets meer kilometers afstrepen door een eerder traject.

Gedaan: 171+20,5=191,5km
Te gaan:  232,4-191,5=40,9 km





maandag, juni 9

Krijtlandpad - Maastricht - Moerslag

Zaterdag 6 juni 2014

De pinksterdagen brengen we door op camping de bosrand. Een aantal jaren geleden hebben we hier ook gekampeerd, en ontmoeten tijdens een lange wandeling een allervriendelijkst echtpaar uit Zeist. Dit keer hopen we een stuk van het Krijtlandpad te wandelen, een regiopad van 90 km door het zuiden van Limburg.

Het pad loopt vlak langs de camping. Dat zelfde geldt voor het Pelgrimspad. Op de hoek van de camping staat een paal die de kruising van de twee paden aangeeft. Aan de voet van de paal groeit kruisbladwalstro. Hoewel die ook in de duinen moet voorkomen, kan ik me niet herinneren hem daar ooit gezien te hebben. 

In een boom in een bocht van de weg groeit maretak, een parasiet die in Nederland alleen in Zuid-Limburg voorkomt. Ik zie hem over het hoofd, maar Jos merkt hem op. Het pad voert ons door weilanden en akkers met onder andere aardappels, mais en kersen. In de berm bloeien grote brandnetel, weideklokje, margrieten, kamille en hazelaarbraam. Er is ook een roos waarvoor ik niet de tijd neem om hem te determineren.


Enkele zomereiken dragen een aardappelgal. De aardappelgal wordt veroorzaakt door de larven van galwespen, de Biorhiza pallida.

Via Mariadorp lopen we naar Eijsden. We nemen een kijkje bij het kasteel, dat in prima staat verkeerd. 
De route is overal prima aangegeven; het boekje hoeft nauwelijks uit de tas te komen. 
In Eijsden voert het pad ons door de Eijsder beemden: nieuw natuurgebied. Ik ben niet direct enthousiast. Overheersend lijkt de grote brandnetel, zwarte vlier, en een distel en een roos die ik niet determineer. Verderop komen we de grote kaardenbol tegen, een prachtige plant die echter nog niet in bloei staat. Bij het verlaten zien we een veldje behaarde ratelaars.

Hoewel we vroeg vertrokken zijn, loopt het nu toch tegen de middag. De temperatuur loopt op en ik schat het meer dan 30 graden. Aan de overkant zijn de Pietersberg en de observant zichtbaar. Het tafereel zou ook zo in midden Duitsland kunnen liggen. 

We komen op een minder interessant deel van de route. Op 1 plaats klopt het boekje niet meer: de grintweg loopt niet meer door. De bewegwijzering is prima aangepast en wijst ons linksaf. We volgen de asfaltweg tot de Köbbesweg.

Van hier volgen we min of meer de Maas. We zijn duidelijk moe en de hitte eist zijn tol. We nemen enkele keren een rustpauze. De bewegwijzering voert niet meer door natuurgebied de kleine Weerd. Jammer, dat zou een saai stuk onderbroken hebben . 

Op een terrasje in Maastricht trakteren we onszelf op een koude smoothie. Door een gezellige  winkelstraat lopen we richting station. Daar pakken we de bus naar Eijsden. Mis dus, want die stopt niet op het station van Eijsden. Snel uitstappen en lopen naar het station. Vandaar de buurtbus naar Moerslag. In de buurtbus pak ik mijn ns businesskaart. He, waar is de incheckautomaaat? Die is er niet. Deze Veolia bus chauffeur verkoopt nog gewoon kaartjes. Kaartjes, bestaat dat nog? Ja echt. Een privérit, want we zijn de enige passagiers.

Gedaan : 18 km
Te gaan: 90-18=72 km.