zaterdag, september 19

Grote Rivierenpad: Herveld - Lent

Zaterdag 19 september 2015

We parkeren de auto in Lent, Hoewel we onderweg nogal wat regen hebben gehad, is het droog wanneer we de wandelschoenen aantrekken. We nemen de trein naar Elst en dan de bus naar Herveld. De chauffeur blijkt vroeger veel gewandeld te hebben, en kent het Lingepad. Dat dit nu onderdeel vormt van het grote Rivierenpad is nieuw voor hem.

In Herveld-Noord is het pad gemakkelijk op te pikken op de plaats waar we de vorige keer geƫindigd zijn. We wandelen het dorp uit en lopen verder over een asfaltweg. Molen de Vink is zeker een bezienswaardigheid. Deze standerdmolen dateert uit 1722.


Na onder de A50 doorgewandeld te zijn, wandelen we al snel het landgoed Loenen in. De paden zijn smal, en door de regen van vanochtend glibberig. Gelukkig komen we er zonder glijpartijen doorheen. De flora in het park is niet opvallend: er staat weinig in bloei.

Over een rustige Loenense straat bereiken we Sluis-Ewijk. Via de dorpsstraat bereiken we de Waaldijk. Hier hebben we een mooi uitzicht over de Waal en de uiterwaarden.  De berm is hier wat kleurrijker: rode klaver, wilde cichorei, bont kroonkruid en kruisdistel.

Bij een terras met uitzicht op de Waal drinken we een kopje thee. Bij Oosterhout (niet het Oosterhout bij Arnhem) verlaten we de Waaldijk. We komen langs een kerkgebouw met een opvallende kerktoren. Na een rondje rond vakantiewoningen komen we in een park. Hier is het af en toe zoeken naar de bewegwijzering. Ook de beschrijving is niet altijd even duidelijk. Toch bereiken we weer de Waaldijk op de plek waar dit de bedoeling is. 

Langs de dijk staan opvallende witte grenspalen met de namen van voormalige gemeentegrenzen. Gezien het tijdstip van de dag laten we het mysterieuze voormalige fort liggen.

Ondanks af en toe dreigende wolkenpartijen blijft het de hele wandeling droog: soms is het zonnig, vaak bewolkt, maar geen moment hebben we onze regenkleding echt nodig.

Zonder problemen bereiken we de auto in Lent, vanwaar we het traject van het rijk van Nijmegen gewandeld hebben.




Vandaag afgelegd: 15,6 km
Gedaan: 167,1+15,6 = 182,7km
Nog te gaan: 273,3-182,7=90,6 km

dinsdag, september 8

Via Algarviana: Vale - Alte (10 km)

Dinsdag 8 september 2015

Vanuit de weg door Vale slaan we al snel een grintweg rechtsaf in. Deze weg voert ons na een aantal huizen door een uiterst rustig dal. Er zijn huizen, maar die liggen behoorlijk verspreid. Als u nog een rustige plek zoekt, is dit een mogelijkheid. Langs de weg staan verlaten boomgaarden. Het dal kent een beekje, dat nu vermoedelijk droog staat. Toch zien de hellingen er hier groener uit dan op andere plaatsen. De weg stijgt geleidelijk richting Fonte Santa. Wilde venkel (foeniculum vulgare) en een gele composiet die op dittrichia viscosa lijkt zijn de voornaamste bloeiers. Een Duits echtpaar dat de Via Algarviana loopt is wel in voor een praatje. Ze zijn vanochtend in Alte begonnen en willen doorgaan tot S.B. Messines. Ze waarschuwen ons voor veel honden onderweg. De honden hebben wel respect voor een stok. Deze hebben we bij ons.

Het pad stijgt behoorlijk, na wat dorpjes gepasseerd te zijn wordt ons pad aanzienlijk smaller en lijkt het steeds meer op een echt bergweggetje, wat dan weer daalt en dan weer stijgt. Midden op het pad bloeit af en toe drimmia maritima. Ondanks de naam bloeit deze soort dus niet alleen aan de kust. Persoonlijk vind ik het een prachtige plant, maar oordeel zelf.

Bij een boerderij eten we in de schaduw onze boterham op. Het is dan nog een kleine twee kilometer naar Alte. Na de wasplaats komen we al spoedig in het dorp. Bij de kerk rusten we uit in de schaduw. Daarna drinken we vers geperst sinaasappelsap voor 1,50 euro per glas. Na nog wat water ingeslagen te hebben gaan we over de N124 terug naar Portela. Onderweg komen we een allervriendelijkste dame tegen die ons amandelen, vijgen en Johannesbrood kado doet. Ze wil er niets voor hebben en we bedanken haar met een allerhartelijkst obrigado.









maandag, september 7

Via Algarviana: Sao Bartolomeo Messines - Stuwmeer do Fucho (10 km)

Maandag 7 september 2015

Stuwmeer do Fucho
Het traject van Portelo naar SB Messines lijkt niet echt interessant, dat slaan we over. Het traject van Bartolumeo naar de stuwmeren oogt mooier. In S.B. Messines is het even zoeken naar een parkeerplek, maar achter de intermarche blijkt een groot gratis parkeerterrein te zijn.

Het voordeel van gps is dat de route snel te vinden is. In het stadje komen we langs een fabriek maar het is me niet duidelijk wat hier verwerkt wordt. Aan de rand van het stadje passeren we de spoorlijn. Enkel spoor en onbewaakt. We komen nu in een heuvelachtig landschap met verspreide woningen. Verschillende malen zien we bordjes van lokale wandelroutes die met rood-geel ipv wit-rood zijn aangegeven. Ons Duitstalige gidsje gaat de rugzak in, want de bewegwijzering is weer perfect.






Kurkeik
Tussen de verspreid liggende woningen staan sinaasappelboomgaarden en losse olijfbomen. Een kort gezet mannetje is bezig met de hand groene olijven te oogsten en balanceert daarbij wiebelend op een muurtje. Met mijn lange Nederlandse postuur help ik hem met een paar losse exemplaren.

Het landschap is droog en er staat weinig in bloei: vorige week vonden we aan de kust meer bloeiende planten. De asfaltweg gaat over in een grindweg die bergopwaarts voert. Hier staan kurkeiken langs de kant van de weg en in de velden. De kurkeik is in Portugal beschermd. Heeft u een kurkeik op uw terrein en gaat deze dood? Dan bent u verplicht een nieuwe kurkeik te planten.

Na een rustige klim zien we voor ons enkele kleine meertjes liggen. Het echte stuwmeer is verderop. We volgen de grindweg langs het stuwmeer tot we Fucho in de verte zien liggen. Langs het meer worden we verrast door een koninginnenpage, een rouwmantel en enkele andere vlinders. Hiernaast zien we minstens drie soorten libellen.
We hebben nu zo'n 10 km er op zitten, en hoewel het pas twaalf uur is, keren we terug. 10 km heen en 10 km terug betekent 20 km, voor ons een mooie afstand. Met de bus terug is een avontuur dat we deze vakantie nog niet willen uitproberen.






zondag, september 6

Via Algarviana: Messines de Portela - Vale (pm 2 km)

Zondag 6 september 2015

We zijn al anderhalve week in de Algarve en we hebben nog totaal geen verslag gedaan. Dat heeft allerlei oorzaken.
Vanmiddag hebben we in ieder geval een klein stukje Via Algarviana gewandeld. Vanuit ons appartementje in Portela wandelen we door het dorpje naar de N124. Enkele keffers blaffen ons onderweg toe van vlak boven onze hoofden. Hier slaan we linksaf en wandelen we een klein stukje langs de provinciale weg. Direct na een benzinestation slaan we rechtsaf en volgen een landweg. De route is overal perfect aangegeven: daar kunnen we in Nederland nog een puntje aan zuigen.

We wandelen hier langs ogenschijnlijk ongebruikte grond, maar langs de kant van de weg groeien wel vruchtdragende granaatappelbomen en olijfbomen. In de berm groeit volop venkel (foeniculum vulgare). Opnieuw passeren we enkele boerderijen of huizen met blaffende honden. Er is hier vrijwel geen boerderij of villa zonder een batterij waakhonden. Meestal zitten ze achter een gesloten hek, maar sommigen komen ook de weg op. Het duitstalige boekje over de via Algarviana raadt een een stok mee te nemen om ze op afstand te houden.

Veel andere planten zijn al uitgebloeid. Twee gele composieten kan ik niet snel op naam brengen. Bij Vale nemen we een asfalt weg terug. In de berm groeit een stengelloze distel, die er toch weer anders uitziet dan de stengelloze distel die we uit de Alpen kennen. Via Cordeiros de Messines komen we weer terug bij Portela.


Aanvulling:
Een van de twee composieten, hier links weergegeven, lijkt calina racemosa te zijn.