Pelgrimspad 2: Spaubeek - Voerendaal

Woensdag 27 april Op het station van Voerendaal is het vrolijk en druk, want het is koningsdag en veel mensen gaan kijken naar het koninklijk bezoek aan Maastricht. Wij nemen de bus en dan de trein naar Spaubeek.

Vanaf het station van Spaubeek steken we de snelweg over en volgen een smal pad, later smalle weg langs de snelweg en dan door de landerijen. De route gaat verder door een 'holle weg', een weg die door de regen is uitgesleten en tussen twee hogere zijkanten door loopt. Gevlekte aronskelk, speenkruid, kleine maagdenpalm en bosanemoontjes sieren de kruidlaag aan weerszijden van de weg.

Er volgt een stuk tussen de akkerlanden. Hier slaat het Pieterpad, waar we de vorige keer mee samenliepen, rechtsaf. Wij wandelen rechtdoor, langs de gehuchten Grijzegrubben, Tervoorst en Hunnecum. Alle drie kleine plaatsjes tussen het glooiende landschap. De lage, glooiende heuvels zorgen voor een totaal ander landschap dan de veen en klei van de polders in het westen. Op een aantal kruisingen staan kleine kapelletjes of kruisbeelden. Na Wijnandsrade gaat het verder tussen de akkers door. In Retersbeek trakteren we onszelf op een ijsje bij de 'IJshut'. Een rijtjeshuis heeft de garage omgebouwd tot kleine ijssalon. Prima ijs. Even verderop staat een vrijmarkt stalletje voor een huis. Voor 1 euro tik ik een spel op de kop.

Vandaag komen we veel fietsers tegen. De wegen zijn ook prima om te fietsen: iets glooiend maar nergens echt steil. En ondanks de naam is ook het Puttersvoetpad een echt fietspad.

Dit was de laatste wandeling van deze vakantie. Morgen terug naar Den Haag.

Gedaan: Den Bosch - Voerendaal, 206 km
Te gaan:
263 - 206 = 57 km tot Visé
250 - 206 = 44 km tot Maastricht

Pelgrimspad 2: Sittard - Spaubeek

b>Maandag 25 april

Volgens de weersverwachting mogen we vanaf 1 uur vanmiddag wat lichte miezer verwachten. Ook in de ochtend is al kans op een paar spetters. Wanneer we in Sittard uit de trein stappen, kunnen we van een zwak zonnetje genieten. Het centrum van Sittard, waar we door lopen, kent mooie oude gebouwen en kerken. Ook het marktplein ziet er goed uit met mooie klassieke gebouwen. Wacht, welk lid van de welstandscommissie heeft zich laten omkopen en V&D toestemming gegeven voor die lelijke betonnen blokkendoos? Of misschien niet omgekocht, misschien gewoon onder de tafel gedronken? De gebouwen in Sittard zijn leuk, maar de winkeltjes zijn toch wel vaak de grote landelijke ketens.

Buiten Sittard lopen we langs een weg met 7 statiën tot boven op de Kollenberg. Nog niet hoog, en voor Limburg nauwelijks de naam berg waardig. Boven wandelen we tussen de akkers door. De akkers worden op een zorgvuldige manier beheerd, zodat de korenwolf zijn gang kan blijven gaan. Ondanks de naam is dit geen wolf, maar een soort marmot. Op een kruising groeit de echte sleutelbloem. We dalen stijl af naar een sportcentrum in wat er uit ziet als een oud kloostercomplex. In de berm groeit aronskelk en grote muur. Het is hier een echt hellingbos. De Zuid-Limburgse hellingbossen werden niet gerooid voor akkergronden omdat de hellingen te steil waren. Wel nam een groepje dorpsbewoners in de herfst de bijl op en hakte een deel van een helling kaal. Het hout was voor de open haard in de winter. Het open gevallen stuk bos was licht genoeg om de kruid vegetatie nieuwe ruimte te bieden. Doordat oude stammen met de wortels in de grond bleven zitten, was de erosie beperkt.

Bij Windraak steken we de provinciale weg over. Hier zijn een aantal kleinere, maar wel steile hellingen. Wanneer we tussen de akkers doorlopen wordt het zelfs echt warm. Lekker zon! Via Puth komen we bij het Stammenderbos. Op de een of andere manier valt dit bos, dat er op de kaart fantastisch uitziet, wat tegen. Misschien is het bos interessanter als we van de route waren afgeweken.

Voor we het weten zijn we bij het station van Spaubeek. We stappen in de auto en het begint te spetten. Even later giet het. We hebben weer eens mazzel gehad met het weer. Of meer bijbels geformuleerd: we zijn weer gezegend.

Gedaan: Den Bosch - Spaubeek, 193 km
Te gaan: 263 - 193 = 70 km

Pelgrimspad 2: Born - Sittard

Vrijdag 22-4-2022

In Born pakken we het pad weer op. De verwachtingen zijn niet hoog gespannen. Er wordt veel bewolking verwacht, en de 7 kilometer naar station Sittard kent aardig wat verstedelijkt gebied.

Born voldoet aan onze verwachtingen. Een paar mooie oude gebouwen. Door een normale nieuwbouwijk en de A2 oversteken. We wandelen lang braak liggende akkers en een akker waar milieuvriendelijke gerst voor het Gulpener nat wordt verbouwd. Door de bouten links en rechts van het woord "milieuvriendelijk" lijkt het alsof dat woord tussen aanhalingstekens staat.

Daarna het Limbrichterbos in. Ik had een landgoed / annex park verwacht, maar het lijkt meer op een echt bos. Ik zie meer plantensoorten dan in de twee voorgaande dagen samen. Bosanemoontjes, het kleine muskuskruid, grote muur, kruipend zenegroen, bosveldkers, klimopereprijs en bleeksporig bosviooltje. De vakantie is weer goed.

Kasteel Limbricht blijkt een vierkant kasteel uit 16xx te zijn. Het staat duidelijk zichtbaar op een motte, een kunstmatig opgeworpen heuvel. Het kerkje ernaast, de oude Salviuskerk, dateert deels uit de 11e eeuw.

De slot etappe brengt ons door Sittard naar het station. Met de bus terug naar Born. Tijd om boodschappen voor het weekend te halen. Morgen en zondag plannen we 2 rustdagen in. Na Sittard wacht ons een ander, meer golvend landschap.

Gedaan: 174 + 7 = 181 km.
Te gaan: 263 - 181 = 82 km.

Pelgrimspad 2: Roosteren - Born

Donderdag 21 april 2022

De buschauffeur weet precies welke halte we in Roosteren moeten hebben voor het pelgrimspad. Na een 200 meter langs de provinciale weg voert het pad ons over een dijk langs de Maas. Het is heerlijk wandelweer: droog, zonnig, maar met een frisse bries waardoor het niet warm aanvoelt.

Daarmee houdt het geluk vandaag wel een beetje op. Het pad naar Visserweert, dat in ons boekje staat aangegeven, is er niet meer. Ons boekje raakt verouderd. We lopen over een geasfalteerd fietspad. Dat loopt lekker gemakkelijk weg, het is niet druk, en we hebben een mooi uitzicht over de Maas in de verte, maar het is niet avontuurlijk. Af en toe groeit in de berm wat look-zonder-look, maar de oranjetipjes, de vlinders die hierop leven, zijn nog afwezig. Bij Illikshoven genieten we van de lunch.

Na de lunch gaan we verder over het fietspad. Links van ons wordt grint afgegraven, en niet op kleine schaal. De weg door de polder, die tegenover de witte boerderij moet beginnen, is afgesloten. De hele witte boerderij is er niet meer, vermoedelijk als grint gebruikt. Voor de wandelaars is een omleiding. U raadt het al: over het fietspad. We zijn eigenwijs en volgen een stukje dijk naast het fietspad. We zien meer en en het is rustiger. Qua flora is er nog niet veel te beleven.

Langs het Julianakanaal en over de sluizen geraken we in Born, het doel voor vandaag. Op de terugweg trakteren we onszelf op een stuk Limburgse vlaai.

Gedaan: 163 + 11 = 174 km.
Nog te gaan: 263 - 174 = 89 km.

Pelgrimspad 2: Thorn - Roosteren

Woensdag 20 april 2022

Voor een korte vakantie zijn we naar Midden Limburg getrokken. Tijd voor een stukje Pelgrimspad 2. We waren in Thorn geeidigd.

In Roosteren parkeren we op de parallelweg tegenover de bushalte. Met een minibus rijden we naar het station in Susteren, met de Arriva boemel naar Roermond, en dan met een echte bus naar Thorn, het witte stadje waar we de vorige keer met Pelgrimspad 2 geeindigd zijn. Bij het pannenkoekhuis beginnen we met een kop thee. Prima tentje, met mooi uitzicht op de Abdijkerk. Speciaal theezakje uit Sri Lanka, fair trade. Het is leuk om daarna door Thorn te wandelen.

Buiten Thorn passeren we al snel de Belgische grens. We wandelen over een rustige asfaltweg. In de berm bloeit nog niet veel opvallends. We bewonderen de Sint Martinuskerk in Kessenich. Mooi gebouw met oude delen uit de 14e eeuw. Bij de motte van Kessenich eten we onze lunch. Nu is het toch echt zaak kilometers te gaan maken, want we hebben er pas 2 van de 13 op zitten. De kaart in het boekje geeft een 'toekomstige route', veel meer natuur en meer langs de Maas, maar die is nog niet gerealiseerd. We lopen dan ook tussen de landerijen door naar Geistingen. Voorbij het Witte Paard drinken we nog een kop thee. We passeren verschillende kapelletjes - we zijn duidelijk in een Rooms-Katholieke streek.

Langs de Maas wordt de flora eindelijk wat interessanter: Akkerhoornbloem, Look zonder Look, brem, gewone vogelmelk en gewone veldsla. Af en toe zien we zandoogjes en citroengeeltjes rondfladderen.

Via Aldeneik lopen we langs de Maas naar Maaseik. Daar steken we over een drukke verkeersbrug de Maas over, terug naar Nederland. Het was leuk even in het buitenland te zijn. 'De Rug' zou een mooi natuurgebied moeten zijn, maar met brandnetels, paardenboemen en madeliefjes is de eerste floristische indruk niet heel bijzonder. In Roosteren zijn we snel weer bij de auto. We voelen onze benen.

Gedaan: 150 + 13 = 163 km.
Te gaan: 263 - 163 = 100 km.

Pelgrimspad 1: Hardinxveld - Boven Hardinxveld en Gorinchem

Zaterdag 9 april 2022.

We parkeren weer bij Boven-Hardinxveld en wandelen vandaag terug naar Hardinxveld. Vanaf het stationneke een klein stukje langs de weg, spoorbaan over, en in de berm genieten we van de eerste pinksterbloemen.
We volgende de asfaltweg een tweehonderd meter, en slaan dan een landweg langs volkstuintjes in. Voor we uit Den Haag wegreden, plensde het, maar nu breekt er een lekker zonnetje door. Dat zonnetje houden we, afgewisseld met wat wolkjes, de hele wandeling. De 3 kilometer naar Hardinxveld is een stukje dat bij een vorige wandeling was blijven zitten, we voelden ons er toen net te moe voor om die er nog bij te doen. In combinatie met een familiebezoek in de Alblasserwaard komt dit mooi uit.

Op een pelgrimsbankje eten we de meegebrachte boterhammen op. Het is een af en toe vrij modderige stuk. De schapen waar we tussen door lopen hebben daar geen last van. De boer vertelt ons dat het Hampshire schapen zijn. Als ik de naam ten minste goed verstaan heb. Een dichte, wat vettige wol, waar hij veel liefhebbers voor heeft.

Vanuit Hardinxveld nemen we de boemel naar Gorinchem. De machinist wacht zelfs even op ons als hij ons ziet aan komen lopen.

In Gorinchem wandelen we over de oude bolwerken naar de veerpont. Door het oude centrum is een leuke tocht. De Langendijk is een leuke winkelstraat met talloze originele winkeltjes. Een Legobrickshop doet me aan een van mijn oude collega's bij de Belastingdienst denken. Bij een kaas shop halen we wat speciale kazen. Volgens de verkoper is Gorcum de 'Bliekenstad'. Bliek is dan een soort vis. Dit in tegenstelling tot Woudrichem, aan de overkant van het water, waar vooral op zalm gevist werd.

Het oude stadhuis doet qua allure niet onder voor een paleis. Van de toren van de kerk er achter staat het onderstuk scheef en het bovenstuk recht. EEn voorbijgangster merkt op: 'Ja, vroeger haqdden ze natuurlijk niet de moderne apparatuur van vandaag'. Dat klopt mevouw. Toen gebruikten goede bouwers een paslood.

Voor ons is het tijd om bij de familie op verjaardagsvisite te gaan.

Gedaan: Amsterdam - Gorinchem, 134 km.
Te gaan: Woudrichem - Den Bosch, 206-134 = 72 km

GR5 - Vlaanderen : Wouwse Plantage - Vleet/Hoek.

Zaterdag 2 april 2022

We parkeren op de hoek van de Golfbaan bij Wouwse Plantage waar we een paar weken geleden omkeerden. Bij het uitstappen merk ik dat ik mijn camera vergeten ben, u zult het met foto's van mijn mobiel moeten doen. Vanaf het vorige eindpunt lopen we rechtdoor. De halfverharde zandweg loopt prettig. We wandelen door een gemengd bos van loof en naaldhout. Er groeit bijzonder veel rhododendron, maar jammer genoeg staat die nog niet in bloei. Een omweggetje langs een akker, omdat een deel van het landgoed Wouwse Plantage is afgesloten. Wel zien we het kasteel / landhuis in de verte liggen. Een deel van het bos wordt kaal gehakt, zo te zien voor bebouwing. We steken een asfaltweg over en wandelen langs nog meer rhododendrons. Zelden zie ik zulke hoge exemplaren. Er bloeit weinig, hier en daar staat het speenkruid in bloei.

We passeren bij Vleet de Belgisch-Nederlandse grens. Een mooie oude grenssteen markeert de lijn. Het zonnetje dat ons tot nu toe gezelschap hield, houdt het voor gezien. In een gure wind lopen we tussen de akkers en weilanden. Op de Bergschebaan slaan we rechtsaf. Na een paar honderd meter komen we het streekpad Brabantse Wal. Dit voert ons terug naar Nederland (weer een oude grenspaal) en dan over smalle, kronkelende voetpaden door een divers bos. Zomereik en verschillende katjes dragende bomen. Wanneer we weer bij de GR5 aankomen, volgen we deze terug naar Wouwse Plantage. Gedaan: Bergen op Zoom - Vleet.