zaterdag, oktober 25

LAW : Grote rivierenpad : Tiel - Ochten

Zaterdag 25 oktober 2014

Donderdagavond kijken we het weerbericht: doen we het wel of doen we het niet? De verwachting is toch we veel regen. Vrijdagavond bekijken we opnieuw de weersverwachting. Nu is er nog steeds kans op ene bui, maar er komen vanuit het westen toch vooral opklaringen het land binnendrijven.

En wanneer zaterdagochtend de lucht grotendeels blauw gekleurd is, staat het besluit vast: we gaan. De keuze is gevallen op een stukje grote rivierenpad, van Tiel naar Ochten. We parkeren de auto in Ochten op een rivierdam beneden de dijk. Er staan verschillende vissers, dus dit zal wel een vertrouwde plek zijn.

Een bus van Arriva brengt ons snel naar Tiel. Daar is het nog even lopen naar het veerpontje. Dat veerpontje is een verrassing: alleen voor voetgangers en fietsers. Voor 2 euro 10 mogen we allebei mee.
Een vriendelijke dame uit Tiel vertelt dat ze ook wandelt. We laten haar in het boekje zien hoe we willen wandelen. Ze vertelt dat we rustig langs de waaloever over het zand kunnen wandelen. Alleen over het laatste stukje is ze niet zeker: het is een tijd geleden dat ze daar is geweest. Ondertussen is het grijs bewolkt. Niet egaal grijs, voor de liefhebber zijn er verschillende grijstinten te bewonderen.

Bij het verlaten van de veerpont gaat zij rechtsaf naar het westen. Wij volgen de weg tot aan het veerhuis. Hier gaat de hoofdroute rechtdoor, maar met het lage water willen we graag de alternatieve route door de Wamelsche Waarden. Die alternatieve route zou hier linksaf gaan en zijn aangegeven met een bordje "struinroute". Dat bordje ontbreekt. We volgen een poosje de halfverharde modderweg, en steken dan door het weiland naar de Waaloever. Er staat schrikdraad, maar daar kunnen we zonder probleem overheen. Achteraf gezien hadden we even terug moeten lopen. Boer, ons excuus!

Langs de Waaloever blijkt het een plantkundig soortenrijk gebiedje te zijn. Ondanks dat het eind oktober is, staan er verschillende planten in bloei. De reukloze kamille, guldenroede, het duizendblad, kruisdistel en het boerenwormkruid zijn algemeen bekend, maar ik zie ook drie soorten die ik niet direct kan thuisbrengen. Een ervan is een zuring, de andere twee composieten. Ik concentreer me op een plant met gele buisbloemen en witte lintbloemen, en kom uit op de smalle aster. Een leuke vondst.
Verschillende malen belemmert schrikdraad de voortgang, maar bij de rivier kunnen we er langs. Misschien is dit alternatief toch opgeheven.

In de rivier zelf zijn de kribben, die vanaf de oever loodrecht de rivier insteken, afgegraven. De dame op de veerpont vertelde ons dat RWS ze aan het vervangen is door dammen die evenwijdig aan de rivieroever lopen. De rivier moet dan meer water kunnen afvoeren.

Het is wat lastig om uit de beschrijving van het boekje op te maken waar we weer omhoog moeten. We vinden na wat zoeken een gemakkelijk paadje na een bakstenen bouwwerk dat tot vlak bij de rivier komt. De weg die we hierna tussen de weilanden volgen brengt ons bij het oostelijke uiteinde van Wamel.

Kaart 39 is een beetje een 'moetje'. Via de brug over de Waal voor de N323 komen we terug op de Noordoever. Op het asfalt lopen de kilometers wel gemakkelijk en snel weg. Veel gemakkelijker dan op het zand langs de Waal. Exact volgens het boekje  verlaten we deze weg en gaan verder over de Waalbandijk. In principe zouden we deze dijk tot aan Ochten kunnen volgen, maar er zijn twee plaatsen waar de route van de dijk afwijkt.

In de berm groeit een paarse composiet. Ik vermoed cichorei, ondanks de lage hoogte, maar stop niet om dit te controleren. Eigenlijk geen goed gevoel bij. Maar we moeten nog vijf kilometer, en de verschillende grijstinten verschuiven nu toch naar de donkerder soorten. Even later begint het te regenen. Capes om dus.

De eerste afslag naar de Heersweg is gemakkelijk te vinden. Het is hier goed lopen. Na een ruime kilometer komen we terug op de dijk. De tweede afslag is onduidelijk. Het boekje vermeldt een graspad tegenover de Lappenafweg. Hier is wel een graspad, maar het hek zit stevig op slot. Het hek ernaast heeft de bekende wit-rode sticker, maar leidt naar een modderige akker. We besluiten de dijk te volgen.

Die loopt lekker door. Een klein uurtje later zijn we bij Ochten, waar we de auto keurig terugvinden.


Vandaag afgelegd: 13,6 km
Gedaan: 121,7+13,6=135,3 km
Nog te gaan: 273,3-135,3=138,0 km








zaterdag, oktober 4

LAW 6 Grote Rivierenpad: Schoonhoven - Melkweg

Zaterdag 4 oktober 2014

Rond twaalf uur parkeren we bij de pont in Schoonhoven. We steken te voet over, waarvoor men ons 1,20 euro rekent.
Aan de zuidkant verlaten we het schip. Op de kruising blijkt ook het Pelgrimspad, het Floris de V pad en het Oude Hollandse Waterlinie pad te lopen.
Over de Veersedijk lopen we richting Nieuwpoort. Nee, niet het Nieuwpoort van 1600, slag bij Nieuwpoort. Dat Nieuwpoort ligt aan de Vlaamse kust. Dit Nieuwpoort is wel een oud stadje. We lopen over de vestingwal die naar aanleiding van de Frans inval in 1672 zijn aangelegd.
NU is alles hier rustig en vreedzaam.  Er grazen schapen op de aarden wallen. Enkele schapen zijn gespikkeld, en herinneren me aan het verhaal van Jakob en Laban uit de Bijbel, die daar over de schaapskudden een 'battle of wits' uitvechten. 

Door het oude vestingstadje lopen we naar het zuiden. Even buiten de bebouwde kom slaan we linksaf. We klimmen met een keurig opstapje over het hek. Dat opstapje is er speciaal voor neergezet. We lopen over een pm 5 meter brede grasdijk evenwijdig aan de N216. Dat is prima lopen. Een paar koeien versperren ons de weg, en maken vreemde geluiden. We weten er toch voorbij te komen.

Langs de slootkant staat nog steeds het Koninginnekruid in bloei. Eerder deze week zagen we het in Winterswijk al helemaal in het grijze zaad staan. Hier bloeit het volop. We komen twee wandelaarsters tegen met een boekje van het Grote Rivierenpad in de hand en zeggen hen vriendelijk gedag.


Bij de Westermolen slaan we linksaf. Van hieraf volgen we eerst de Goudriaanse kade en later de Langerakse kade. Bij het woord 'kade' moet u zich geen stenen oevers met aanlegplaatsen voorstellen. Alles is heel landelijk. Een sloot, zo smal dat ik er 's winters niet zou willen schaatsen, loopt langs deze kade.

Een groep parapenters is aan het oefenen op een van de weilanden. Dat ziet er leuk uit. Bij de stuw slaan we rechtsaf en lopen opnieuw over een smalle kade. Dit traject hebben we al eerder gelopen. We gaan daarom niet verder naar pompstation Melkweg, maar volgen de Boonevlietweg naar Goudriaan. Daar gaan we even bij familie op de thee.






Vandaag afgelegd: 4,6+5,9=10,5 km
Gedaan: 111,2+10,5=121,7 km
Nog te gaan: 273,3-121,7=151,6 km

donderdag, oktober 2

Scholtenpad: Kotten - Haart

Donderdag 2 oktober 2014. 
Kaart 15, 16.

Hoewel het 2 oktober is, is de weersverwachting dat het vandaag 15-20 graden zal worden. We zetten de fietsen weer neer bij Haart, bij het gedenkmonument voor de Tweede Wereldoorlog. Daarna rijden we naar Kotten en parkeren op de parkeerplaats langs de provinciale weg.

Het pad steekt hier ook de weg over, dus daar hoeven we niet naar te zoeken. We wandelen opnieuw door een afwisselend landschap van kleine bossen, weilanden en akkers. De weilanden staan soms leeg, maar worden soms begraasd door schapen of koeien. De koeien zijn soms zwart bont, soms rood bont, soms wit en soms geheel rood.

Rechts van ons stroomt volgens het kaartje de Bemersbeek, maar daar zien we niet veel van. In de bermen staan dagkoekoeksbloem en boerenwormkruid. Dat zijn geen planten waarvoor ik een wandeling van 10 kilometer wil maken. Ik hoop op iets interessanters.

De wegen zijn vrijwel allemaal erg rustig. We ontmoeten geen mensen die het Scholtenpad ook lopen: vrijwel alle andere dagjesmensen zijn fietsers. Bij de Borkense Baan houden we halt voor de lunch. Het is hier zeldzaam rustig. De Borkense Baan is een treinspoor tussen Winterswijk en Borken die niet meer gebruikt wordt. De rails ligt er nog. We lopen vanaf hier een stukje gelijk op met het Naboarpad, dat de Nederlands-Duitse grens volgt. De bordjes vermelden ook nog het voor mij onbekende kommiezenpad. Volgens het Naboarpad boekje komen er op en langs de Borkensbaan 34 soorten dagvlinders voor. Hoewel het begin oktober is, zien we nog wel een enkel bont zandoogje rondfladderen.

We volgen enkele halfverharde wegen en komen bij de Duitse grens. Hier houden we even halt. Hier vlak bij ligt het Wooldsche veen en het Vardingholter veen. Samen vormen die een aaneengeschakeld natuurgebied met hoogveen. Volgens het informatiebord bij de grens leven er enkele unieke plantensoorten die nergens anders voor komen. We nemen ons voor op de terugweg er langs te fietsen en het zo mogelijk een bezoekje te brengen.

De laatste kilometertjes gaan redelijk snel. In de berm groeit nog de reuzenbalsemien, die we al een paar keer eerder in vochtige bermen hebben gezien.
We komen bij de fietsen en halen ze van slot. Dan komen we bij een onprettige verrassing: drie ventielen ontbreken. Drie legen banden. We overleggen wat we zullen doen: teruglopen naar de auto? Dat kan, maar zal wel een kilometer of acht zijn. Dat wordt laat en dan zijn we uitgeput. Ik besluit een taxi te bellen. Helaas heb ik hier geen netwerkbereik. We lopen een stukje terug langs de weg. Daar ligt een camping met de naam Roerdinkhof.  Wanneer we daar komen, is het bereik toegenomen tot 1 streepje: nog steeds onvoldoende om het adres van de camping of het nummer van een taxicentrale te vinden.  Jos vraagt bij de receptie van de camping of zij een taxi willen bellen of een nummer weten. De eigenaar, Gerhard Huetink, hoort ons wedervaren aan en biedt spontaan aan om ons voor een bescheiden bedrag naar Kotten te brengen. Dat aanbod nemen we graag aan.

Daar vinden we de auto, halen de fietsen op en gaan terug naar de camping. We waren van plan om vrijdag ook nog te wandelen, maar door de kwajongensstreek besluiten we om morgenochtend al terug te gaan.

Vandaag afgelegd: 10 km
Gedaan: 18,6+10=28,6 km
Nog te gaan: 81,3-28,6=52,7 km.

 


woensdag, oktober 1

Scholtenpad: Haart - Bredevoort

Woensdag 1 oktober 2014
Kaart  4

Het is mistig als we door het Winterswijkse buurtschap Miste rijden. Heel toepasselijk.Vandaag hebben we een hond te leen, Maiky.

In Bredevoort blijkt het gratis parkeren op het pleintje in het oude centrum. De wandelroute loopt langs het pleintje. Daar staat een standbeeld van Hendrickje Stoffels, eerst dienstmeisje, en later minnares van Rembrandt van Rijn.

Bredevoort voert reclame voor zichzelf als boekenstad. Op verschillende plaatsen zijn boekhandels. We zien er verschillende waar boeken op basis van eerlijkheid te koop zijn voor 2 euro. De boeken stan onder afdakjes, er is niemand bij, maar er is een brievenbus waar je geacht wordt het geld voor de boeken die je meeneemt in stopt. De beschrijving voert ons door het oude vestingstadje naar de provinciale weg, die we moeiteloos oversteken.

We wandelen over een rustige weg, en een bospad naar landgoed Walfort. Maiky luistert goed maar we houden hem nog wel even aangelijnd. Over een zandweg met fietspad komen we bij een bos. Dit blijkt een echt paddenstoelenparadijs. Het bos is uiterst gevarieerd, met opnieuw berk, beuk, lijsterbes, verschillende soorten eiken, klimop, kastanjes en een aantal soorten die ik niet direct aan de bladeren herken. Vermoedelijk is het die verscheidenheid die voor het grote aantallen soorten paddenstoelen zorgt. Maiky wil graag verder, en ik heb ook geen paddenstoelengids bij me, dus we wandelen verder zonder ze te bestuderen.

Veel planten zien we niet in bloei staan. Een aantal planten zullen hun bloemen gesloten houden door het gebrek aan zonlicht - de mist is wel opgetrokken, maar de zon breekt slechts moeizaam en kortstondig door.

Voor we er erg in hebben zijn we in Haart. We nemen dezelfde weg terug, al laten we Maiky nu los lopen.



  












Vandaag afgelegd: 4,1 km
Gedaan: 14,5+4,1=18,6 km
Nog te gaan: 81,3-18,6=62,7 km.