donderdag, maart 17

Deltapad: Nieuwvliet Bad - Breskens

Donderdag 17 maart 2016

Vandaag is opnieuw een koude, maar zonnige dag. Vanaf het vakantiepark lopen we het duin op en volgen het pad over het duin / dijk. Het duin is zo recht dat ik vermoed dat er een dijk onder ligt die voor het oog met zand bedekt is. De zee is aan onze linkerhand en regelmatig zien we schepen voorbij varen.

Het enige wat er bloeit, zijn madeliefjes. We rusten uit op een bankje. Die zijn hier wel anders van vorm dan de standaard groene parkbankjes die we in de rest van Nederland aantreffen.

We dalen af naar de Cletemspolder. Hier wordt het pad avontuurlijker. Met een trekvlot steken we een waterpartij over. Even verderop moeten we qua route kiezen: of rechtdoor en een touwbrug, of rechtsaf en een bruggetje of stapstenen. De touwbrug lijkt avontuurlijker. Helaas zakt deze in de tweede helft onder mijn gewicht weg in het water en de rest van de route loop ik met natte sokken. Jos is verstandiger, gaat terug en neemt het bruggetje.

De zwartekreek polder biedt veel natuur, maar is duidelijk ook recreatiegebied. Een speelfort voor de kinderen is via boomstambruggetjes bereikbaar. In het water zien we wilde eend, zwaan en smient. Zwart-wit zwarte galloway runderen houden hier het landschap open.We wandelen verder over de polderdijk en komen terug bij het duin/zeedijk. De eerste van twee kaarten zit er op.

Volgens het fietsbordje onderaan de dijk is het 6 km naar het veer van Breskens. Volgens het wandelboekje is het 4 km. Gevoelsmatig geef ik het bordje gelijk. Dit stuk is een beetje een saai stuk. Veel asfalt, maar wel veel uitzicht op zee. De paalridders heb ik nog niet genoemd. Overal langs de zeeuwsvlaamse kust zijn de duinen versterkt met houten palen in stenen strekdamen. Ze beperken de kustafslag.
Bij de vuurtoren gebruiken we de lunch. Vanaf het voetveer nemen we de taxi terug naar het vakantiehuisje. In dit jaargetijde rijdt er geen bus langs de kust. Het Zeeuwsvlaamse deel zit er op.

Gewandeld: 66,1 + 9,8= 75,9km
Te gaan: 195,1 - 75,9 = 119,2 km








woensdag, maart 16

Deltapad: Cadzand - Nieuwvliet Bad

Woensdag 16 maart 2016

Het is zonnig weer. We willen het stuk van Cadzand naar Breskens in tweeen hakken, door nu het stukje tussen onze bungalow en Cadzand alvast te doen. Dat betekent wel dat we dit stuk twee keer lopen: heen en terug.

We beginnen bij Nieuwvliet-Bad. Vlak bij ons vakantiehuisje lopen we de dijk op. Deze volgen we met de bocht mee en hebben vanaf de dijk een mooi uitzicht over het slufter gebied van de verdronken zwarte polder.
We dalen af het gebied in en lopen over een drassig stuk grasland. Al snel gaan we echter de droge zandgrond op en lopen we tussen de bramen. In de kruidlaag groeit eikvaren, vermoedelijk de gewone eikvaren. Verderop staat de kerspruim in bloei. De opgerolde blaadjes spruiten uit terwijl de witte bloemen volop met hun pracht pronken.

Op een vlonderpad zijn we niet de enigen: een man laat zijn hond hier los lopen, ongeacht het bordje aan het begin van het gebied. Misschien denkt hij: er broedt nu toch geen vogel. Naast het vlonderpad groeien typische slikken en schorren planten, die nu niet herkenbaar zijn. De doorgewinterde florist zal waarschijnlijk onmiddellijk weten met welke plant hij hier te maken heeft, maar zo doorgewinterd ben ik niet.
Een aantal watervogels zijn door de loslopende hond opgejaagd. Jammer, we hadden ze graag bewonderd.


Na een kort stukje zandige duingrond bereiken we de dijk. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht over de zwarte polder links en de verdronken zwarte polder rechts. Deze dijk buigt aan de kust naar links en vormt de ruggengraat van de smalle duinenrij.Hierboven merken we hoe koud de matige sterke wind is. Op zee is het druk: vrachtschepen voor de Westerschelde varen af en aan. In de verte zien we de flats van Vlissingen en de Walcherse kust.


De duinflora is nog niet echt op dreef. Die komt wat later in het seizoen. Alleen een wilgenstruik toont zijn katjes.

We volgende dijk 2,5 km tot in Cadzand Bad. Daar dalen we af, want het wandelen langs bouwputten trekt ons niet. In Cadzand nemen we het eerste restaurantje en rusten uit bij een kopje thee. De ober blijkt een vogelkenner en vertelt dat er een slechtvalken paar en een aantal torenvalken in de omgeving zijn.

We wandelen dezelfde route terug. Onderweg komen we nog twee vriendelijke dames tegen die ook het Nederlands kustpad lopen. Zij zijn in Nieuweschans begonnen en hopen morgen het pad af te ronden Chapeaux!

Gewandeld: 60,4 + 5,7 = 66,1km
Te gaan: 195,1 - 66,1 = 129,0 km





.



dinsdag, maart 15

Deltapad: Sluis - Cadzand Bad

Dinsdag 15 maart 2016

Zeeuws Vlaanderen: het meest Vlaamse stukje Nederland. We hebben een OV-kaart, maar die werkt hier niet. De Belgische OV-kaarten overigens ook niet. Wel is er een haltetaxi. Die rijdt alleen op verzoek. Er is een aparte kaart voor nodig, die binnen 1 a 2 weken na registratie bezorgd wordt. Gisteravond hebben we een haltetaxi besteld. De halte is aan de binnenduinrand, en onder het wachten bewonderen we de bloeiende gele kornoelje en grote maagdenpalm. De haltetaxi komt keurig op tijd langs. We betalen contant, en een vriendelijke chauffeur brengt ons naar Sluis.

We wandelen door het oude centrum en bewonderen de belfort. Die is in de 2e wereldoorlog vernietigd, en waar we naar kijken is een reconstructie. Bij de St. Annastraat begint onze wandeling. Er staat een mooie paal om aan te geven dat hier het Grenslandpad, het Nederlands kustpad en het GR5 bij elkaar komen. Ook het Tijl Uilenspiegelpad, een streekpad, loopt hier. We zullen het voor een deel volgen,

Na het standbeeld van Johan Hendrik van Dalen bewonderd te hebben, volgen we het bolwerk rondom Sluis. Eerst komen we langs de vroegere Westpoort, waarvan de grondvesten nog te zien zijn. De muren zijn oud, en ik vraag me af welke planten hierop groeien. Ze bloeien niet, dus determineren wordt lastig.

Over de oude bolwerken wandelend hebben we een prachtig uitzicht over Sluis. De route is prima gekozen. Het is opvallend hoe uitgebreid het gebied is dat door de bolwerken omsloten wordt: behalve de huizen is er ruimte voor sportvelden, stukjes weiland, een begraafplaats, enz.  Tijdens de wandeling over de vestingwallen genieten we behalve van het uitzicht over Sluis van de madeliefjes en het speenkruid, die allebei volop in bloei staan.

Na het bolwerk steken we een asfaltweg over. Al snel gaan we de polder in. Hoewel de temperatuur vanochtend niet hoog was, hebben we het in onze jassen al snel warm. Aan beide zijden van deze grasdijk hebben we weids polderlandschap. We verorberen onze meegebrachte lunch. Het klein hoefblad straalt met heldergele kleuren.

Bij Retranchement staan we even stil bij fort Berchem. Behalve een vierkante aarden wal is er niet veel meer van te zien. Retranchement lijkt me een heerlijk rustig plaatsje om te wonen, maar de plaatselijke makelaar heeft geen prijzen bij de huizen staan. In de sloot voor het dorpje, oorspronkelijk onderdeel van de verdedigingswerken, groeit een leuke waterplant, die me bekend voorkomt, al kan ik me niet herinneren welke dit is.
Een bordje verkondigt vol trots: dit bos haalt nu CO2 uit de lucht. Het is een mooi uitgevoerd bordje. Maar.. er staat maar 1 boom achter het bordje. Vormt 1 boom tegenwoordig een bos? Of waren de kosten van het bordje zo hoog dat voor meer bomen geen geld meer was? Nog een kleinigheid: Deze boom zou NU iets aan het CO2 probleem doen? Ik vraag me af hoe die boom dat zonder bladeren wil doen. Misschien vanuit het oogpunt milieueducatie niet helemaal doordacht?

Na Retranchement lopen we langs een gebied van het Zeeuwse Landschap. Rechts zijn natte weilanden, maar helaas zijn er niet veel vogels. We bewonderen door een verrekijkertje de bergeenden.Wanneer we weer de weg oversteken, en langs het Zwin lopen, geldt daar hetzelfde verhaal: weinig vogels, terwijl dit toch vogelgebieden bij uitstek zijn. Achter me bloeit ene vroege prunussoort, maar er komen dreigende luchten aanwaaien, dus wil ik geen determinatie doen. We zijn moe en hebben geen zin in een plensbui. De wind wordt opeens fris. We staan wel even stil om de zang van een scholekster te bewonderen. Konijntjes kruisen ons pad. Een hommel zoemt voorbij.


Bij Cadzand gekomen moeten we van het pad afwijken. Er wordt een haven aangelegd, en in het duin worden nieuwe hotels gebouwd. De invloed van de burgemeester van Knokke was volgens onze taxichauffeur duidelijk merkbaar. Met dank aan onze minister Melanie Schultz.

Gewandeld: 46,6 + 13,8 = 60,4km
Te gaan: 195,1 - 60,4 = 134,7 km