Maas-Niederrheinpad: Herkenbosch - St Odilienberg

Donderdag 21 maart 2019

De avond ervoor zoeken we het OV uit. De 9292 app geeft geen ov-verkeer tussen St Odilienberg en Herkenbosch op 21 maart 10:00 uur. Wel tussen Odilienberg en Roermond. Niet tussen Roermond en Herkenbosch. Het lijkt wel alsof Herkenbosch niet meer per OV bereikbaar is. Vlodrop wel, maar dat is weer een aantal kilometers verder. Tegenslag 1. We kijken naar een alternatief. Misschien een rondje Odilienberg-Melick-Fietsbrug-Odilienberg.

We besluiten vanochtend eerst in Herkenbosch te gaan kijken - misschien wordt de route van en naar Herkenbosch onderhouden door een Duitse maatschappij die niet in 9292 staat. Dat blijkt een goed idee te zijn, want er blijkt wel degelijk OV-verkeer in Herkenbosch te zijn. We rijden door naar de Meinweg en parkeren bij het bezoekerscentrum. De bushalte is dichtbij en de bus naar Odilienberg via Postholt arriveert binnen 10 minuten. We besluiten het OV-stuk eerst te doen, al betekent dit dat we deze twee kaarten 'tegen de richting in' lopen.

Bij de Bernhardlaan stappen we uit. Hier is de route gemakkelijk te vinden. We wandelen langs een rustige weg en slaan spoedig het bos in. Het speenkruid staat vrolijk in bloei. Verderop staat een witte kruisbloemige. Ik kom uit op bosveldkers, niet onlogisch gezien de bloeiplaats. Citroengeeltjes fladderen vrolijk rond.
Drie kilometer verder wacht ons een verrassing. Er staat een duidelijk bord geen toegang met de tekst "Hoog water". Twee wandelaars komen terug en bevestigen dat de fietsbrug niet bereikbaar is. Tegenslag 2.

Over de weg wandelen we terug naar St. Odilienberg. Daar volgen we het pad naar het noorden, richting Melick. De brug over de Roer geeft een mooi uitzicht over de buiten zijn oevers getreden rivier. Even over de brug volgen we het Pieterpad rechtsaf. Het is prachtig zonnig en warm weer en we trekken onze warme jassen uit. Drie kilometer verder zijn we aan de andere kant van de fietsbrug. Ook hier staat een duidelijk bord.

De Prins Bernhardmolen is mooi herbouwd. We genieten van een kopje thee en een punt Limburgse vlaai op de uitspanning er tegenover. Verschillende fietsers en wandelaars volgen ons voorbeeld. Daarna zetten we er met frisse moed de pas in.

Een kilometer verder stuiten we op hindernis 3: Een beekje met de naam Leigraaf is buiten haar oevers getreden en overstroomt de weg. Zullen we onze schoenen en sokken uitdoen en blootsvoets erdoor waden? We hebben geen handdoek bij ons en keren terug. Er loopt een weg evenwijdig aan dit stuk, en die nemen we. Een scootmobieler lijkt het water in te willen rijden en ik roep hem aan. Ik vraag of hij wel kans ziet zonder kortsluiting door het kniehoge water te rijden. Hij keert terug.

De weg parallel aan dit stuk is minder mooi maar stapt stevig door. Via Herkenbosch komen we langs het kasteel Daelenbroeck. De donjon ziet er schitterend middeleeuws uit. Van hieruit is het maar een kleine afstand naar de auto. Het gedeelte "Maasplassen" is afgerond.

Gewandeld: 58,8 + 12,8 = 71,6km.

Het vervolg leest u hier.

Maas-Niederrhein pad: St Odilienberg - Linne

Dinsdag 19 maart 2019

Het Maas-Niederrhein pad is ingedeeld in stukken, en het stuk Maasplassen lopen we wel in de richting van het pad, maar 'achterstevoren': elke keer lopen we het traject voor het vorige. We parkeren weer in Linne, net als gisteren, en nemen bus 60 naar Roermond en vandaar bus 63 naar St Odilienberg. Bus 63 heeft maar 1 halte in St Odilienberg, en dat is niet de halte die op het kaartje staat. Wanneer we per abuis te vroeg willen uitstappen, wijst de chauffeur ons er vriendelijk op dat St Odilienberg nog een paar kilometer verder is. De halte waar we uit stappen, staat op het kaartje wat we donderdag hopen te lopen: kaart 49. Even de kaart bekijkend concluderen we dat we dicht bij de route zijn uitgestapt. We besluiten daarom een deel van kaart 49 er bij te doen.

De route voert ons vlak achter de huizen langs de provinciale weg langs. Wanneer we die oversteken, komen we bij het oude hart van St Odilienberg. We hebben ene mooi uitzicht op de basiliek de H.H. Wiro, Plechelmus en Otgerus, soms kortweg de basiliek van St. Odilienberg genoemd. Er zou reeds in 706 een abdij op deze plaats hebben gestaan, waarvan echter geen resten bekend zijn.

De beek de Roer (niet te verwarren met de Ruhr) is buiten zijn oevers getreden. Een deel van het pad is overstroomd; gelukkig kunnen we gemakkelijk langs de weg lopen.

Via een grintweg komen we bij een broekbos. De broekbossen in het westen van Nederland zijn meestal vloedbossen; dit broekbos lijkt door de langdurige regen onder water te staan.

We komen bij het begin van de wandeling die we gepland hadden staan, en worden nu echt het bos ingestuurd. Een gedeelte van het traject valt samen met het Pieterpad, Nederlands bekendste lange afstand wandelpad. Soms wijkt het Pieterpad even af, en komt later weer terug. Het is een mooi bos, en de paden zijn geen rechte brede zandwegen, en toch wordt ik niet heel enthousiast over dit bos. Er zijn genoeg kleine hoogteverschillen, en vaak zijn volgens het enige wat we horen. Misschien ben ik te verwend geraakt, maar ik mis ondergroei. Bramen en gras zijn het enige wat ik zie. Tegen het eind van de wandeling komen we een stuk tegen met varens. Ondanks dat er genoeg licht is, groeit er weinig in de kruidlaag. Wel wordt de wandeling opgefleurd door cinrtoengeeltjes. De vrolijke vlinders dartelen rond dat het een lieve lust is.

Tegen het eind van de wandeling zien we toch twee planten: kleine maagdenpalm, die alleen in Zuid-Limburg echt in het wild voorkomt, en rankende helmbloem.

Het vervolg van het pad leest u hier.

Gewandeld: 48,3 + 10,5 = 58,8km.

Maas-Niederrhein pad: LInne- Roermond

Maandag 18-03-2019

Het is koud maar zonnig als we in Linne op de Mergelweg parkeren. Het pad is gemakkelijk op te pikken. We lopen langs een boomgaard die net bespoten wordt. Het zal allemaal wel duurzaam en biologisch en met EU goedgekeurde stoffen zijn, maar veiligheidshalve wachten we toch even met passeren tot hij wat verder van ons pad verwijderd is. Dan duiken we het bos langs de vlootbeek in. Een idyllisch en avontuurlijk paadje langs deze fraai meanderende beek. De sneeuwklokjes zijn uitgebloeid. Het speenkruid heeft nog te weinig zon om zijn bloemetjes te openen. Regelmatig versperren omgevallen bomen het pad en moeten we klimmen of omlopen.

Kasteel Heysterum uit de 18e eeuw ziet er fraai uit, maar niet bijzonder interessant. Dat is natuurlijk een kwestie van persoonlijke smaak. Via een paar weilanden komen we bij de Maas. Die ziet er nog steeds bijzonder breed uit.

De route voert ons langs een aardig oeverpad. We dalen af en het pad staat hier onder water. Toch maar bovenlangs? Op de kaart oogt dat als een forse omweg. Gelukkig kunnen we onder langs de dijk lopen. Dat is maar goed ook, want nu ontdek ik de rankende duivekervel, fumaria capreolata, in bloei. Een echte plant van rivierdalen.

In de verte komen donkere wolken aan zeilen, en ondanks ons aanvankelijk optimisme - dat drijft wel langs - lopen we even later door een hagelbui.
In Herten voert de route ons door een buitenwijk en daarna net langs het centrum. Dat moet mooier kunnen, maar we houden ons aan de route. Wanneer we in Roermond arriveren, zijn we moe maar voldaan. We steken de brug over de Roer over en lopen door het fraaie stadscentrum naar het station.

Het vervolg van het pad leest u hier.

Gewandeld: 36,2 + 12,1 = 48,3km.

Maas-Niederrheinpad: Roermond - Swalmen

Zaterdag 16 maart 2019
Vanochtend kletterde de regen tegen de ramen van ons vakantiebungalowtje op de Lommerbergen in Reuver. Wat zegt u? Maartse buien? Gewoon herfstweer in Maart. Brr.

Maar we zijn gekomen om een stuk van het Maas-Niederrhein pad te lopen, en dat doen we niet door in de bungalow te blijven hangen. We parkeren de auto in Swalmen, vlak bij het station. Gratis. Limburgse gastvrijheid. Op het station van Swalmen moeten we 20 minuten wachten. De trein uit Roermond naar Nijmegen komt eerder. Een inlander vertelt: 'Ja, de trein naar Roermond komt over 10 minuten, ook bij dit perron.' Oh. Waarom ligt hier dan dubbel spoor?

Maar de trein rijdt keurig op tijd en brengt ons in 5 minuten naar Roermond. Het is droog, al dreigt de lucht met donkergrijze wolkenpartijen. Daar pakken we de route zonder probleem op door enkele straten met mooie 19de eeuwse panden. Door een tunneltje komen we op een bedrijventerrein. In de berm bloeien madeliefje, vroegeling en paardenbloem.
Aan het eind slaan we linksaf. Bij restaurant 'gewone meneerkes' drinken we een kopje thee. Vriendelijke bediening. De waardin waarschuwt ons dat we niet de weg onderlangs het water moeten nemen, want die loopt dood. De bewegwijzering voert ons echter direct de groote stadsweide in. Hier houden we zoveel mogelijk de weg langs de haven aan. Enkele koeien doen hun best om ons de doorgang onmogelijk te maken, en voorzichtigheidshalve lopen we een stukje om. Aan het eind snijden we een stukje af. Langs de maasoever lopen we richting noorden. Madeliefjes en speenkruid liggen aan onze voeten. Bomen met rode katjes welven boven onze hoofden.

Een man die aangespoelde rommel opruimt, wijst ons op een dode bever. Een eind verderop staat het klein hoefblad massaal in bloei. Bomen die bij de voet zijn afgeknaagd wijzen er op dat er ook levende bevers zijn.
Onder een spoorviaduct door wijst de bewegwijzering en het boekje linksaf. Vijftig meter verder snijdt het water van de Maas hier elk pad af. Blijkbaar staat het water in de Asseltse plassen hoog.

Via een klein stukje asfaltweg komen we in de vuilbemden. Gevlekt longkruid verrast ons hier, een leuke ontdekking! Dit stuk oogt wild.
In Asselt stuiten we op een Noormannenroute. Langs de Maas lopen we naar het noorden tot we richting binnenland afslaan. Op de viersprong lopen we rechtdoor langs ruine Ouborg. We slaan even door een tunneltje rechtsaf om een mini dorpje te bewonderen.
Dan richting station. Jos ontdekt nog het maarts viooltje in de berm voor we vermoeid langs het station naar de auto lopen.
.

Gewandeld: 25,2 + 11,0 = 36,2km.