Wassergeest

Afgelopen zondag deed een vriendin van onze jongste zoon in Lisse belijdenis van haar geloof in Jezus Christus. Na afloop werden we uitgenodigd voor een kopje koffie bij haar thuis. En ondanks dat het heel vriendelijke mensen zijn, had ik me voorgenomen niet te gaan, want ik wilde graag een park in Lisse bekijken.

Dat park heet Wassergeest, en ligt vlak bij de Keukenhof. Het hoort bij kasteel de Keukenhof, eigenlijk meer een landhuis dan een kasteel en waarschijnlijk moet ik daarom ook niet over een park maar over een landgoed praten.

Twee jaar geleden had ik met mijn vrouiw al een route (Trekvaartroute) in deze omgeving gelopen, en we hadden ons toen voorgenomen ook de route door het landgoed te lopen. Deze zondag leek me een mooie gelegenheid om een tweede route te volgen. Alle drie de routes kunt u vinden bij het Zuid Hollands Landschap, dat de grond in beheer heeft.

Helaas miezerde het gestaag toen ik de kerk verliet, en zo bleef het ook de hele wandeling. Het eerste deel voerde door het park. De route was goed aangegeven met blauwe paaltjes. Wel even opletten, een of twee keer zag ik de paaltjes over het hoofd.

Het kan natuurlijk nauwelijks anders of het landgoed kent een groot aantal verwilderde narcissen en andere bollenplanten. Zo was ook het blauwe druifje vertegenwoordigd, en stinzeplanten waren uiteraard ook goed vertegenwoordigd. Zo kwam het sneeuwklokje in grote getale voor. Hele delen van het landgoed waren er mee bedekt, een mooi gezicht.


Narcissen interesseerden me nooit zo heel erg, maar ik moet eerlijk bekennen dat ze toch wel erg mooi zijn. Ondanks de regen kon ik het niet laten een paar plaatjes te schieten. Wat u hiernaast ziet zijn natuurlijk niet alle soorten; sommige soorten stonden er gewoon niet florisant genoeg bij om te fotograferen. Zelfs mijn lekenoog kon minstens 4 soorten of cultivars onderscheiden.


Achter kasteel keukenhof voerde de route langs een aantal minder goed onderhouden wegen me langs de kleine maagdenpalm. Deze plant kom ik wel vaker tegen in parken, waar hij dan netjes aangeplant is. Hier leek het een "wild" exemplaar, hoewel het ongetwijfeld meer verwilderd dan wild zal zijn.

De kleine maagdenpalm is in alle opzchten het kleinere broertje van de grote maagdenplam: de bladeren zijn kleiner, de bloemen zijn kleiner en de takken zijn volgens mij ook korter. Zelf vind ik deze twee soorten wel leuk, vooral omdat de grote maagdenpalm al jaren zomer en winter in onze tuin bloeit. Hij bloeit nooit overdadig, maar er zijn altijd wel een paar mooie paarse bloemen te vinden.