De Banjaard en de Alblasserwaard

Familiebezoek splitste onze weekend wandeling op in 2 korte stukjes, om de rit te onderbreken. De eerste stop was bij de Banjaard, een in dit jaargetijde rustig duingebied aan de westpunt van Noord Beveland. Op een praktisch verlaten parkeerplaats offerde ik een halve euro aan de alomtegenwoordige parkeermeter.

De parkeerplaats ligt direct aan de duinen. Bovenop de dijk / het duin woei een frisse wind. Verdwaalde exemplaren van een paardenbloem (vreemd uiterlijk - een duinpaardenbloem?), een klein wit plantje (vroegeling?) en akkerhoornbloem sierden het fietspad dat we overstaken. Aan de zeezijde leidt het pad ons door een vallei met aan twee zijden prikkeldraad. Een informatiebord vertelt dat het duin is afgezet ter willen van de rust voor het broeden van de dwergstern. Die zouden dat hier enkele malen hebben geprobeerd. Ijverig starend probeer ik deze schijnbaar zeldzame vogels te ontdekken. Niets te zien. Gewone huis- tuin en keuken meeuwen en een enkele kraai vliegen rond. Ik besluit dat de dwergsternen de pogingen van de natuurbeschermers blijkbaar niet waarderen en naar elders vertrokken zijn. De leerachtige blaadjes van een mij onbekende plant steken hun kopjes net boven het zand uit.
Even verderop gaan we zitten voor een korte lunch. Heerlijk, die rust. Een grote groep kleine sterns vliegt pal over onze hoofden. Blijkbaar hebben ze toch een plekje gevonden.

Het tweede stukje wandeling is eveneens kort. In de buurt van Oud-Alblas is langs onze route een parkeerplaats. Enkele kippen lopen los rond. Nou enkele - als een vos dit plekje ontdekt gaat die hier nooooooit meer weg. Een voetpad lokt ons de weilanden in. Ordinaire paarse dovenetel, fluitekruid, riet, pinksterbloemen en ander bekend spul domineren. Heerlijke vergezichten met ouderwetse molens. Een eend met 4 jongen vlucht voor ons weg. We zijn 100 meter van de provinciale weg en horen het verkeer niet. Heerlijk. Veel te snel brengt het voetpad ons weer bij de auto terug.