Nederlands kustpad 2: Wijk aan Zee - Castricum.

Zaterdag 31 mei 2014

Sommige wandelingen zijn net een droom. Terwijl we naar de auto lopen, biedt Jos spontaan aan om te rijden. Onderweg gebruiken we navfree als wegwijzer, maar eigenlijk hebben we die niet nodig. Zonder problemen parkeren we de auto achter het station. Omdat het vandaag een droomwandeling is, is het parkeren natuurlijk gratis.

Even lijkt de droom ruw verstoord te worden als de trein wegrijdt terwijl we bij de auto onze wandelschoenen aantrekken, maar als we de trap oplopen staat de intercity precies klaar. In Beverwijk stappen we uit en nemen bus 78 naar Wijk aan Zee. Die staat voor ons klaar en vertrekt vlak nadat we instappen.

In Wijk aan Zee stappen we uit op het Julianaplein, waar we ooit gestopt zijn. Ik herinner me het pad van de vorige keer. Vriendelijke mensen vertellen ons dat er een kaartjesautomaat staat bij de ingang van het duinpark. Het is zonnig en droog, maar niet te heet, dus perfect wandelweer. Al snel laten we elke vorm van verkeer achter ons. We wandelen door binnenduinen. De bomen zijn afwisselend loofbomen en dennen: zwarte den,  witte abeel, zomereik en anderen vormen een bont palet. Ook het landschap wisselt: het ene moment wandelen we door bos, het andere door open of half open terrein.

In de berm groeit een plant uit de ruwbladigenfamilie, die me niet direct te binnenschiet, en veldhondstong. Voor de andere plant ga ik toch even zitten, en kom uit op gewone ossentong. In de struiklaag staan verschillende soorten rozen. Ik herken de duinroos, maar dominerend is vooral een andere roos, die ik determineer als de egelantier, al waarschuwt de flora van Heukels voor mogelijke verwarring  met rosa tomentosa. Verder groeit er natuurlijk veel duindoorn, zwarte vlier, en wilde liguster. Die laatste staat bijna in bloei.

De bewegwijzering is, zoals dat in een droom hoort te zijn, uitstekend. De route is te lopen op de bewegwijzering, of op het boekje, of op beiden. Voor we er erg in hebben, kunnen we de eerste kaart afstrepen.

Kaart 26 brengt ons langs een zweefvliegterrein. Hier staan duizenden grote ratelaars. Halverwege deze kaart houden we even halt. Ik wil eindelijk die kleine gele klaver, waar we al een tijdje langs lopen, wel eens determineren. Ik kom uit op de kruipende klaver. Leuk, dan heb ik die ook eens gevonden. Even verderop wacht me een verrassing: een bremraap. Bremrapen zijn parasieten. Dit lijkt de walstrobremraap. Thuis gekomen zie ik dat anderen hier de bitterkruidbremraap hebben waargenomen. Een vergissing kan ik niet uitsluiten, maar we hebben wel en van de walstrosoorten bij de bremraap gezien..

We wandelen door tot Johanna's hof. Dit stuk duin is veel drukker als het zuidelijke deel. Misschien is hier geen entree verplicht, of misschien is het het tijdstip van de dag. Bij het restaurant gekomen vinden we wel een bushalte, maar de bus is een zomerbus en begint volgende week pas te rijden.  Dus wandelend terug naar het station Castricum. Hier is de mooie droom ten einde: Jos laat mij rijden. En prompt komen we op een binnendoor-weg naar Haarlem, die aardig ophoudt.


Gedaan: 159,9+11,1=171km
Te gaan:  232,4-171=61,4 km