Vandaar steken we de drukke N271 over en wandelen de rust van het bos in. Mooi bos met amerikaanse eik, zomereik, ruwe berk, sporkenhout, lijsterbes, amerikaanse vogelkers, "en anderen". Eén plant valt op, de Obs identifier app identificeert hem als karmozijnbes. Daarvan zijn er twee soorten, ik denk dat dit de oosterse moet zijn, omdat ik 8 meeldraden tel en de vruchtdragende trossen fier overeind staan. Een ontsnapte tuinplant.
De paadjes zijn mooi uitgekozen. Vaak smalle bospaadjes, wat het wandelen afwisselend houdt. We passeren een vakantiepark, een camping en heidevelden. We zien meren, maar lopen er niet langs. Een keer zien we een grote parelmoervlinder.
We zijn op tijd terug bij de auto, om nog langs de apotheek te gaan. De huisarts had medicijnen voorgeschreven, die conflicteren met de medicijnen die Jos al heeft. De arts uit het ziekenhuis heeft andere antibiotica voorgeschreven, maar die naar de gewone apotheek gestuurd. Het secretariaat van het ziekenhuis zou die naar de apotheek hier sturen. Bij aankomst in de apotheek blijken die niets ontvangen te hebben. Bellen naar hiet ziekenhuis. Het faxnummer waar ze het heen hebben gestuurd, blijkt niet te kloppen. Ze gaan het direct naar het goede nummer sturen. We wachten een kwartier, maar er komt niets. De apothekersmedewerkster belt twee keer voor ons en krijgt het recept na het tweede gesprek binnen vijf minuten.
Ja, ik weet het, dat heeft niets met wandelen te maken, maar ik wil even mijn hart luchten. Kom jongens, faxen anno 2019. Bedenk eens iets moderners.
Gewandeld: 81,6 + 5,2 = 86,8km.
Het vervolg van het Maas-Niederrheinpad leest u hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten