Maandag 19-4-2021 Pelgrimspad: Kampina
Vandaag zijn we aangekomen op camping de Rozephoeve. Klein en rustig, zoals we het graag hebben.
Vlak bij de camping begint het Brabants vennenpad. Hoewel het al over vijven is, willen we toch een stukje wandelen. Langs een bos lopen we naar de 'Kampina', een heideveld / grasvlakte waar een aantal loslopende paarden en runderen proberen het gras in toom te houden. De paarden zien we in de verte grazen, van de runderen zien we alleen de sporen. Het is een prachtig gebied: de route slingert zich tussen vennen en poelen door. Ik zie minstens 3 soorten katjes aan de bomen.
Het avondzonnetje breekt door en we komen bij een bosrand. Deze bosrand volgen we tot we via een zandweg terug kunnen keren naar onze aanlooproute.
Fotoos zitten er nog niet bij, ik hoop deze later toe te voegen.
Dinsdag 20-4-2021 Pelgrimspad: 't Eind - Kampina
Vanaf de camping lopen we over asfaltwegen tussen bos en campings. De bedoeling is om via een korte weg naar 't Eind te lopen, en dan via de route naar het Kampina gebied te wandelen/ We passeren camping de Parel, een Nivon huis en camping de Reebok. Soms valt onze route een stukje samen met het Brabants vennenpad, een streekpad van ruim 230 km. Het asfalt is druk met auto's en fietsers, maar toch goed beloopbaar. Wanneer we een brede zandweg inslaan, blijven de vele fietsers. Zo rustig als het gisteravond was, zo druk is het nu. In de berm bloeit gevlekte gele dovenetel, winterpostelein, paarse dovenetel en witte dovenetel. We steken een spoorbaan over, en komen op een fietspad dat al even druk is als de zandweg daarnet. Langs de kant staat het Amerikaans krenteboompje uitbundig in bloei. Citroengeeltje en kleine vos vliegen vrolijk rond. Twee oranjetipjes, een oranje en een witte, dartelen om elkaar heen. Waar de eitjes heen moeten weet ik niet, want ik zie nergens look-zonder-look.
Daarna komen we bij een drukke weg. Aan de andere kant ligt 't Eind, een klein gehucht. We keren terug langs het kasteel. We passeren kleine beekjes met zwanen, Op de zandweg is het nog steeds druk met fietsers. Gelukkig kunnen we nu halverwege een zijpad inslaan. Ook hier is een fietspad, maar zodra we een wandelpad in lopen wordt het rustig.
We lopen om het Belverstven heen. Het ven is groot, maar we zien maar weinig waterleven. Een paar ganzen verstoren de stilte met hun kenmerkende gak-gak geroep.
De aarde om het ven is zwart, wat meestal vruchtbaar betekent. Ik zoek dan ook niet lang naar zonnedauw. We zijn blij wanneer we op de route uit komen waar we gisteren gelopen hebben. Terug naar de camping en de caravan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten