Zaterdag 22 februari 2014
Net als twee weken geleden regent het wanneer we van huis wegrijden, maar de verwachting is dat het weer zal opklaren.
Op mijn mobiel probeer ik een nieuwe navigatie app uit, gebaseerd op open streetmap. In den haag werkt het ding prima, maar eenmaal op de A4 wil het geval ons voortdurend terug loodsen naar den Haag. Dan maar gewoon op de borden rijden.
In Wijk aan Zee parkeren we zonder probleem bij de dorpsweide. Gratis parkeren, in welke kustplaats vind je dat nog? Bus 78 brengt ons snel naar Station Beverwijk. Daar hoeven we nog geen 10 minuten te wachten op de trein naar Santpoort noord. We rijden met een dubbeldeks sprinter, die ik nog niet eerder gezien heb. Ook in de trein trekt er nog een buitje over.
We verlaten het station aan westelijke zijde, en de route staat hier al gelijk goed aangegeven. Er vallen nog enkele druppels, maar de ergste regen is hopelijk achter de rug. Het is nog voor half elf, een nieuw record.
We wandelen door een landschap van buitenplaatsen, weiden en woonwijken. Met het zachte weer is het dan ook niet verwonderlijk dat de stinzenflora al volop in bloei staat: sneeuwklokjes, crocussen maar ook de winterakoniet staat nog in bloei.
Landgoed Beeckestijn blijkt een goed onderhouden landgoed. Ook hier is de voorjaarsflora nadrukkelijk aanwezig. Vlakbij het landhuis staan enkele klassieke standbeelden. Stickers en verf, in het eerste deel overvloedig aanwezig, ontbreken hier vrijwel, maar met het boekje en de kaart is het pad goed te volgen.
De route leidt ons door Oud Velsen, wat een pittoresk dorpje blijkt te zijn. Aardig wat oude gebouwtjes. Uit een informatiepaneel begrijp ik dat het een beschermd dorpsgezicht is. Het leidt ons naar het Noordzeekanaal. Hier staat een bankje, waar we de meegebrachte bammetjes willen nuttigen. Maar wat is dat? Er dansen muggen voor ons in de lucht. Muggen, eind februari??? Dat kan toch helemaal niet? Maar ze dansen toch echt als muggen en ik neem geen risico. We zetten ons 10 meter verder neer, waar wat wind is. Thuis gekomen blijken dit waarschijnlijk winterpluimantennemuggen (Trichocera hiemalis) te zijn geweest. Deze steken niet.
Na de lunch lopen we verder tot Langs het Noordzeekanaal naar het pontje. Grote zeeschepen zien we niet. Wel bloeit er verrassend genoeg een bundeltje gele crocussen. Het pontje blijkt gratis voor voetgangers en fietsers. Prettig.
Aan de overzijde volgen we de weg totdat we de spoorlijn kunnen oversteken. Helaas blijkt dat een afslag te vroeg, maar daar komen we pas 400 meter verder achter. De kaart brengt uitkomst, en met een omweg pakken we de route weer op.
We volgen het pad langs de Scheybeeck. Hier staat het speenkruid in bloei. We hadden al gelezen dat dit in bloei staat, maar het is de eerste eigen waarneming dit jaar. Langs een infobord lopen we een park binnen. Het boekje schrijft: "op splitsing links aanhouden". Dat doen we, maar we hadden rechtsaf gemoeten. De tweede maal deze tocht dat we fout lopen.
Het pad richting Wijk aan Zee loopt door een aardig park. Toch heeft dit pad iets van een "moetje". Bij Wijk aan Zee duiken we linksaf het duin in. We hebben er al zo'n 12 kilometer opzitten, en het stijgen en dalen vormt een fikse aanslag op onze conditie. De lucht van de hoogovens, pardon Tata steel, ongetwijfeld goed gezuiverd, is hier toch wel nadrukkelijk aanwezig. Vanaf het Paasduin hebben we wel een mooi uitzicht: naar het zuiden richting hoogovens, naar het noorden over Wijk aan Zee.
Van het centrum van Wijk aan Zee zien we niet zoveel. De dorpsweide van dit dorp is nog in zijn geheel aanwezig. Ik waardeer dat. In veel gemeentes komt er vroeg of laat wel een bestuur dat meent dat dit een ideaal terrein is voor woningbouw. Hier heeft men die goedkope verleiding weten te weerstaan. Mooi is dat.
Gedaan: 107,7+14,4=122,1km
Te gaan: 124,7-14,4=110,3 km
Totaal: 232,4 km
Was:
Gedaan: 95,1+12,6=107,7 km
Te gaan: 137,3-12,6=124,7 km
Totaal: 232,4 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten