We parkeren in Noordwijk aan het noordpuntje van de boulevard. Dat is gelijk au!: 12 euro parkeergeld, een triest nieuw record voor onze wandelingen. Het is in ieder geval droog, veel bewolking maar ook regelmatig opklaringen. Er is in ieder geval een stevige, maar niet koude wind.
Gisteren eindigden we bij het zuidpuntje van de boulevard, maar de boulevard hebben we al eens eerder bekeken, dus die slaan we nu over. Langs een paar villa's in het duin wandelen we noordwaarts. Aan het eind rechtsaf, en via de achterzijde van de laatste villa wandelen we het duin in.
Waar de duinen tussen Katwijk en Noordwijk vrij smal waren - de Coepelduynen zijn zo'n 500 meter breed, en het pad loopt daar steeds ten westen van - komen we nu in een breder gebied. Links passeren we het Atlantik Wall museum. De vegetatie bevat eerst nog wat brandnetels, waarschijnlijk het gevolg van het uitlaten van honden. Waar gisteren de paardenbloem aan het begin en het eind van het traject overvloedig aanwezig was, zie ik nu een kleiner en lichter gekleurd neefje dat zomaar een muizenoor zou kunnen zijn. Enkele verdwaalde hyacinthen staan half verstopt. We lopen hier over de oorlogsweg evenwijdig met de zeereep. Ik kan me zomaar voorstellen dat deze oorlogsweg in wo 1 of wo 2 is aangelegd om de kustverdediging snel van nieuwe troepen te voorzien. In de struiklaag valt veel duindoorn, rimpelroos en witte abeel op.
Tegenover de tweede strandovergang slaan we rechtsaf, en komen wat meer landinwaarts. Het pad is overal gemakkelijk te volgen. Na de Duindamse slag komen we echt in de bossen van het binnenduin. Dennen en esdoorn lijken de boventoon te voeren. De esdoorn bloeit met trosjes groene bloemen. In de kruidlaag groeit wat look-zonder-look, maar verder doet dit wat saai aan. Het voorjaarshelmkruid, die we in het westduinpark heel veel zien, ontbreekt hier totaal. Of het aan het weer ligt of aan het gebrek aan open plekken weet ik niet, maar de oranjetipjes die het look-zonder-look als waardplant gebruiken, ontbreken hier.
Bij de Noraweg slaan we linksaf. In de berm groeit hier de kruipwilg. De katjes hiervan staan leuk in bloei. Even verderop hebben we het eerste probleem: Een rode stippellijn op de kaart wijst op een kortere route. Die willen we volgen, want de hoofdroute over strand lijkt ons te vermoeiend. Maar bij de eerste weg die we zien, staat een paddenstoel met nummer 21594. Volgens het kaartje zijn we dan te ver. We volgen dit pad toch maar, en komen goed uit. Blijkbaar klopte of het kaartje nooit, of is de paddenstoel verplaatst.
Bij het restaurant aan het eind slaan we rechtsaf de Langevelderslag op. Links van de weg ligt een parkeerterrein. Volgens de kaart zouden we ongeveer een kilometer hier voorbij linksaf moeten slaan. Jos ontdekt echter wegwijzer bordjes die ons al aan het eind van de parkeerplaats linksaf laten slaan. We gaan hier de Amsterdamse Waterleiding duinen in. Bordjes waarschuwen ons dat we hier een apart toegangskaartje voor nodig hebben. We vragen ons af of onze lidmaatschapskaart van het Zuid Hollands Landschap ons hier toegang geeft. Volgens de receptie medewerker van de parkeerplaats is dat niet het geval. We hebben geen mobiel internet bij ons om dat ter plekke te controleren, maar voor 1,50 /persoon neem ik het risico niet.
Het verlegde pad is de eerste twee honderd meter aardig, maar niet bijzonder. Dan volgt opeens een verrassing: een hele helling vol viooltjes. Determinatie met de Heukels komt op het duinviooltje, al neigen sommige exemplaren wel erg naar v. tricolor.
Het pad voert ons langs en door verschillende hekjes, en al snel zijn we de tel krijt en weten we niet meer of we binnen of buiten een wildgrazersgebied zitten. Op het laatste deel van de wandeling lopen we langs een zweefvliegcentrum, maar dit lijkt vandaag verlaten. Misschien te veel wind.
Langs enkele in het wild grazende schapen verlaten we de waterleidingduinen bij De Zilk. Er is 1 lammetje bij, maar dat lijdt helaas aan fotofobie. Volgens het kaartje staat hier vlakbij een bushalte. Niet dus. Een lokale weg is verheven tot halve autoweg. Een lokale fietser wijst ons desgevraagd een bushalte, die verstopt ligt achter enkele bosjes. De reclame van het bushokje ziet er nieuw uit, maar het bordje met de tijden ontbreekt. Dat wekt argwaan.
Inderdaad weet een volgende fietser ons te vertellen dat de halte verplaatst is. De bus komt snel en brengt ons door mooie bollenvelden zonder probleem naar halte Vuurtorenplein, vlak bij onze parkeerplaats.
| 
|
| 
|
| 
|
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten