zaterdag, mei 20

Moselsteig etappe 19: Klotten - Treis-Karden

Zaterdag 20 mei 2017

We hebben enkele dagen rust gehouden, vooral vanwege het weer. Het regende of dreigde te regenen. De eerste dag dat we hier wandelden, hebben we de kop afgebeten van de 24 km etappe Cochem <-> Treis-Karden door het stukje Cochem-Klotten te lopen. Vandaag pakken we in Klotten de draad weer op.

Langs de Mosel is het in Klotten gratis parkeren. Als goed Hollandse Randstatter duik ik de eerste lege gratis parkeerplaats in. Ik had beter nog even door kunnen rijden, tot aan het station, want nu wandelen we eerst half Klotten door voor we bij het station de draad van de wandeling weer oppakken. We lopen langs de spoorweg. Jawel, gewoon langs de spoorweg. Nee, geen hekje. Aan hekjes doen we hier niet, niet langs afgronden en niet langs spoorwegen.

Onder een tunneltje door gaan we het Dortebachtal in. Dit dal is een bescherm natuurgebied, met veel verschillende microklimaten en daardoor een grote varieteit aan planten en dieren. Een bord bij de ingang vertelt ons dat dit een plaats is waar een bedreigde hagedissesoort voorkomt. Al spoedig passeren we een ooievaarsbek die me niet bekend voorkomt (teru in het vakantiehuisje, vermoed ik dat dit de 'Blutrote Storchschnabel' is, Geranium sanguineum, de bloedooievaarsbek). Langs en over een beekje komen we op de andere oever. Hier stijgen we, niet heel stijl maar wel gestaag. Af en toe stoppen we even om op adem te komen. We passeren een afslag naar een uitzichtspunt, en laten deze even voor wat het is. Moezeluitzichten verwachten we vandaag genoeg te zien.
Eenmaal boven lopen we langs de rand van het Dortebachtal en akkers. De akkers zorgen er wel voor dat de grond voedselrijk is, dus heel bijzonder is de flora hier niet. Maar de landweg wandelt wel gemakkelijk weg. We steken het landbouwgebied over, en komen weer in een bos. De wintereik valt op als ik de soorten met Nederlandse bossen vergelijk. Wanneer we het bos aan de andere kant verlaten, ligt Kail voor ons. Een rustig plaatsje, waar we even halt houden. Hierna duiken we snel een dal in, dat ons soms langs, soms door een beekje geleidelijk naar beneden voert. We lopen niet helemaal tot aan de Moezel, maar slaan halverwege de wijngaarden linksaf en lopen "op halve hoogte" richting Pommern. Nee, niet het Pommern dat een streek langs de Oostzeekust vormt, maar een rustig plaatsje langs de Moezel.

Hier aarzelen we even. We hebben er ruim 12 km opzitten, wat voor ons in de bergen een mooie wandeling is. Het is drie uur. We kunnen het hier een dag noemen, of we kunnen verder wandelen naar Treis-Karden. We besluiten tot het laatste. Graag hadden we hier op een terrasje een kopje thee gedronken, maar het enige terrasje dat we zien kent een bordje "Geschlossen".

Dan maar weer door de wijngaarden en het bos omhoog. We volgen de Luna-Mars-weg. Een naam die doet denken aan de oude Romeinse goden, en met opzet, want er staat een reconstructie van een oud Romeins heiligdom. Voor het Romeinse heiligdom heeft er op dezelfde plaats een Keltische tempel gestaan. Onderweg komen we verschillende houten beeldsnijwerken tegen in de stijl van de Romeinse tijd. De wijnbouw, zoals de Moezel die nu kent, is volgens de informatiepanelen door de Romeinen hier geintroduceerd.

Het laatste stukje van het traject wordt gevormd door een stijle afdaling. Haarspeldbochtjes in een smal voetpad. Onderweg vallen de lelietjes-van-dalen op. In Karden (Treis ligt aan de andere kant van de Moezel) slaan we helaas net de verkeerde kant af. Jammer, want hierdoor missen we precies het treintje naar Klotten. Een uur wachten = een uur uitrusten. Na 18 km hebben we dat wel verdiend.


Moselsteig:
Vandaag gelopen: 24 km
Gedaan: 8 + 24 = 32 km
Te gaan: 350-32=318 km.

Geen opmerkingen: