Eifelsteig: Korneli-Munster - Roetgen

Maandag 16 april 2018

We parkeren in Roetgen tegenover de kerk, bij het politiebureau. Altijd gemakkelijk terug te vinden. De bushalte is voor de kerk. Het leuke is dat de busroute van Roetgen naar Korneli-Munster gewoon in de 9292 app wordt weergegeven. Het minder leuke is dat de planning in de 9292 app niet klopt met de info op de avv-site.
Ijverig bestuderen we het 'Fahrplan' op het bushokje. Die klopt met geen van beiden. Ja, de halte waar we staan is de halte Roetgen-Markt. Dat is ook de halte die 9292 aangaf en de halte op de avv site.
Een vriendelijke Duitser wijst ons dat we het beste in Walheim kunnen overstappen. Dat doen we.

In Korneli-Munster stappen we uit. Toen we instapten, zei de chauffeur dat ik voor de de halte wel moest klingeln, maar hij stopt uit zichzelf. Vriendelijk! Het marktplein waar de route begint, is snel gevonden, en we nemen even de tijd om de mooie abdij te bewonderen.

We wandelen door een kort steegje, steken de weg over en volgen een paadje langs een beek. De bewegwijzering is uitstekend: een 10 met een griffel én een zoen van de juf!

We steken de B258 over en wandelen verder door een beekdal. Jos ziet aan de andere oever sleutelbloemen. Helaas is op deze afstand niet te zien wat voor soort sleutelbloem het betreft. Aan deze oever groeit duivekervel langs het pad.

Onder het spoorviaduct door komen we langs een manege. Vanaf hier volgen we een bospad, dat aan weerszijden vol staat met bosanemoontjes en speenkruid.

Voorbij Hahn passeren we twee kalkovens. We kunnen een verdwaalde Duitse wielrenner de weg wijzen. Dat hij me niet gelooft, is niet ons probleem.

Het pad blijft ons door bossen en weilanden voeren. De bosanemoontjes vergezellen ons vrijwel het hele traject. In de bossen groeit ook een viooltje. Het spoor van het viooltje heeft dezelfde paarse kleur als de kroonblaadjes, en is dus vermoedelijk het bosviooltje. Op één plaats zie ik gele boterbloemen tussen de bosanemoontjes. Boterbloemen? Ik kom er niet uit, want de kelkblaadjes ontbreken. De lunch is te kort om verder te zoeken. Thuis gekomen zie ik dat het de gele anemoon, anemone ranunculoides geweest moet zijn. Helaas is de foto mislukt. Jos maakte onderwijl een praatje met een Duitse dame die perfect Engels spreekt.

We laten Roth links liggen en bestijgen de Struffult. Dat klinkt me in de oren als de naam van een vulkaan, maar dat is het absoluut niet. De route voert ons vanaf de top over een knuppelpad door een stuk hoogveen. Het hoogveen staat vrijwel droog, en er bloeit niets.

We lijken met een boog om Roetgen heen te wandelen. De afstand op de borden verspringt: Van 2,3 naar 3,2 km en terug naar 2,3 km. De in onze wandelgids (Rother wanderfuherer Eifelsteig) aangekondigde spoorbaan blijkt een asfalt fietspad te zijn geworden.

Met een voldaan gevoel wandelen we Roetgen binnen bij het oude Bahnhof. Maar waar is nu onze auto? We hadden even op de straatnaam moeten letten. Gelukkig ontdekken we de Hauptstrasse, en vinden we snel onze auto terug.

Gewandeld: 0 + 14 = 14km
Te gaan: 314-14=300km.