dinsdag, april 17

Rother wandeling Eifel 42: Maria-abdij.

Dinsdag 17-04-2018

Een van de wandelboekjes die we al een hele tijd in ons bezit hebben, is "Rother wandelgids Eifel", eerste druk 1995. Ik denk dat we het boekje redelijk nieuw gekocht hebben, want voorin zie ik twee aantekeningen, nl:
- wandeling 3, 12/04/98
- wandeling 24 11/04/98.
Dat is dus allebei net iets meer dan 20 jaar geleden.

Wandeling 42, genaamd Maria Abdij, ligt dicht bij ons vakantiepark, Eifeler Tor, en lijkt geschikt als ommetje.

We wandelen vanaf het vakantiepark langs de parkeerplaats naar beneden. Daar slaan we rechtsaf, we wandelen hier langs de "Krönungsweg", een van de "Hauptwanderwege" van de Eifelverein. De Krönungsweg loopt van Bonn naar Aachen en is 139,5 km lang. Hij is genoemd naar de route die Duitse koningen voor hen kroning naar Aken volgden. Gisteren, toen we van Kornelimunster naar Roetgen liepen, liepen we een belangrijk deel van de route samen met de Krönungsweg.

Beneden slaan we rechtsaf en lopen langs een stuk Rurstausee. Bij het oude kraftwerk museum gaan we rechtdoor. Links van ons is stausee, rechts van ons een steile berghelling. Aan de voet groeit onder andere tongvaren en iets wat een wolfsmelksoort lijkt, maar ik niet kan thuisbrengen. De 8 meeldraden van de kleine groene bloemetjes staan in een vierkant. De 0,5-1 cm kleine blaadjes zijn tegenoverstaand.

Bij twee oude garageboxen slaan we scherp rechtsaf. Volgens het boekje moeten we bij wegwijzer 8 het bos in slaan. Die wegwijzer is ergens in de afgelopen 20 jaar verdwenen, maar het kaartje in het boekje is duidelijk genoeg. Er staan ook stickers of plaatjes met "49: kloster-tour". Die volgen we. In het bos komen we opnieuw de "onbekende wolfmelksoort" tegen. Er naast groeit een soort met grotere, 3-4 cm grote blaadjes, die afwisselend staan.
Langs het pad groeien uiteraard het bosanemoontje en het speenkruid in grote aantallen.

Het pad stijgt stevig maar is nergens stijl. Bovengekomen lopen we langs een erebegraafplaats. De grafstenen noemen overlijdensdatums in 1944, de nadagen van het derde rijk. In die tijd is niet ver hier vandaan, in het Hurtgenwald, stevig gevochten. Een kruis vermeldt: de tekst: denk aan de slachtoffers in het oosten.

Bij de Mariaabdij is een shop waar Jos een leuk kookbook op de kop tikt. De erwtensoep heeft een uitstekende reputatie, maar is bij 5,50 euro voor ons een tikje te prijzig. Op hun terras drinken we een kop thee.

Volgens het boekje steken we nu de weg over en gaan linksaf. Dat klopt met de plattegrond van route 49 bij het klooster. De bordjes/stickers met route 49 ontbreken hier. We zien we hier de Krönungsweg en de Felsenweg, een andere Hauptwanderweg. De beschrijving in het boekje helpt ons hier goed. Specifieke kenmerken zoals een "zwart driehoekje" zijn verdwenen, maar de wegen en paden zijn nog onveranderd. De bewegwijzering van de Krönungsweg en de Felsenweg zijn hier een ramp. Soms lijken ze wel met opzet er op gericht te zijn om ons de verkeerde kant uit te sturen. Langs het pad bloeien kleine maagdenpalm, bosanemoontjes en stijve klaverzuring. Wanneer we bijna bij Heimbach zijn, genieten we van een prachtig uitzicht over het dorp en het kasteel.

Maar we laten ons natuurlijk niet in de war brengen, en genieten van de mooie uitzichten. In het dorp trakteren we onszelf op een sorbet en bekijken we het kasteel. Tijdens het genieten van het ijs blader ik wat in een Duitse flora en herken opeens de "wolfsmelksoort": paarbladig goudveil. Degene met de grotere, niet tegenoverstaande blaadjes moet verspreidbladig goudveil zijn.

We volgen vanuit het dorp de Krönungsweg en route 49 langs de Rursee terug naar het Kraftwerkmuseum. Zelfde weg terug naar het park.

Geen opmerkingen: