Donderdag 21 maart 2019
De avond ervoor zoeken we het OV uit. De 9292 app geeft geen ov-verkeer tussen St Odilienberg en Herkenbosch op 21 maart 10:00 uur. Wel tussen Odilienberg en Roermond. Niet tussen Roermond en Herkenbosch. Het lijkt wel alsof Herkenbosch niet meer per OV bereikbaar is. Vlodrop wel, maar dat is weer een aantal kilometers verder. Tegenslag 1. We kijken naar een alternatief. Misschien een rondje Odilienberg-Melick-Fietsbrug-Odilienberg.
We besluiten vanochtend eerst in Herkenbosch te gaan kijken - misschien wordt de route van en naar Herkenbosch onderhouden door een Duitse maatschappij die niet in 9292 staat. Dat blijkt een goed idee te zijn, want er blijkt wel degelijk OV-verkeer in Herkenbosch te zijn. We rijden door naar de Meinweg en parkeren bij het bezoekerscentrum. De bushalte is dichtbij en de bus naar Odilienberg via Postholt arriveert binnen 10 minuten. We besluiten het OV-stuk eerst te doen, al betekent dit dat we deze twee kaarten 'tegen de richting in' lopen.
Bij de Bernhardlaan stappen we uit. Hier is de route gemakkelijk te vinden. We wandelen langs een rustige weg en slaan spoedig het bos in. Het speenkruid staat vrolijk in bloei. Verderop staat een witte kruisbloemige. Ik kom uit op bosveldkers, niet onlogisch gezien de bloeiplaats. Citroengeeltjes fladderen vrolijk rond.
Drie kilometer verder wacht ons een verrassing. Er staat een duidelijk bord geen toegang met de tekst "Hoog water". Twee wandelaars komen terug en bevestigen dat de fietsbrug niet bereikbaar is. Tegenslag 2.
Over de weg wandelen we terug naar St. Odilienberg. Daar volgen we het pad naar het noorden, richting Melick. De brug over de Roer geeft een mooi uitzicht over de buiten zijn oevers getreden rivier. Even over de brug volgen we het Pieterpad rechtsaf. Het is prachtig zonnig en warm weer en we trekken onze warme jassen uit. Drie kilometer verder zijn we aan de andere kant van de fietsbrug. Ook hier staat een duidelijk bord.
De Prins Bernhardmolen is mooi herbouwd. We genieten van een kopje thee en een punt Limburgse vlaai op de uitspanning er tegenover. Verschillende fietsers en wandelaars volgen ons voorbeeld. Daarna zetten we er met frisse moed de pas in.
Een kilometer verder stuiten we op hindernis 3: Een beekje met de naam Leigraaf is buiten haar oevers getreden en overstroomt de weg. Zullen we onze schoenen en sokken uitdoen en blootsvoets erdoor waden? We hebben geen handdoek bij ons en keren terug. Er loopt een weg evenwijdig aan dit stuk, en die nemen we. Een scootmobieler lijkt het water in te willen rijden en ik roep hem aan. Ik vraag of hij wel kans ziet zonder kortsluiting door het kniehoge water te rijden. Hij keert terug.
De weg parallel aan dit stuk is minder mooi maar stapt stevig door. Via Herkenbosch komen we langs het kasteel Daelenbroeck. De donjon ziet er schitterend middeleeuws uit. Van hieruit is het maar een kleine afstand naar de auto. Het gedeelte "Maasplassen" is afgerond.
Gewandeld: 58,8 + 12,8 = 71,6km.
Het vervolg leest u
hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten