Marskramerpad: Amersfoort - Achterveld

Dinsdag 24 augustus 2021

We zijn pas laat uit de veren en parkeren pas om 10 uur in Achterveld. De bus naar Amersfoort blijken we net te hebben gemist. Drie kwartier wachten. De volgende bus is een paar minuten te laat. De chauffeur blijkt een gezellige kletskous. 9292 beval ons aan om bij halte de 'groene zoom' over te stappen, maar volgens de chauffeur is 2 haltes eerder beter. We volgen graag zijn advies op. Al met al zijn we pas even voor 12 bij het station in Amersfoort. 

We hebben van het Marskramerpad al het stuk van Den Haag naar Amersfoort gelopen, en verderop van Stroe naar Apeldoorn. Tijd om het stuk hiertussen, de gelderse vallei, beet te pakken. Twee wandelaarsters hebben voor het station een vertrouwd boekje in de hand. Ook zij blijken van plan vandaag van Amersfoort naar Achterveld te lopen. In Amersfoort lopen we door het gezellige centrum. We weerstaan de verleidingen van de winkels. Het helpt dat we aan het begin van de wandeling staan, alles wat we kopen moeten we 13 kilometer meedragen. Het centrum is lekker oud, en op de een of andere manier maakt dat een stadscentrum bijzonder.

Vanuit het centrum lopen we het Randenbroek park in. Hoog tijd voor de lunch. Daarna lopen we langs de beek verder. Op een boomstronk groeit een felgele zwam. Het blijkt heksenboter, een slijmzwam die zich voedt met microorganismen. 

Langs smalle paadjes langs het beekje gaat het verder. Links van ons ligt een 'kwetsbaar gebied'. Er zou ringslang voorkomen. Verderop buigt het pad naar links. Ik snoep van de rijpe bramen. De twee dames die we bij het station ontmoet hebben, genieten op een terrasje van een kopje koffie of thee.

Langs een breed water (de Amer?) gaan we onder de A28 door. Hoe vaak ben ik op weg naar mijn werk hieroverheen gereden! We volgen dit water een tijdje. We lopen over zandwegen en paden. Het weer dreigt met regen maar zet de sombere luchten geen kracht bij. De buien drijven over of langs. 

Bij kasteel Stoutenburg hopen we een kopje thee te drinken, maar helaas, de twee restaurantjes zijn gesloten. Dan maar verder. Tussen weilanden en akkers lopen we door. In de berm staat het gele schermhavikskruid in bloei. 

In Achterveld zijn we moe en trakteren we onszelf op een ijsje. We hebben er 13 km op zitten. Vanuit de auto zwaaien we de twee dames gedag als ze net het dorp in komen lopen.