Krijtlandpad: Vaals - Gulpen

Maandag 20 juli 2015

Zondagavond keken we na een regenachtige dag op de camping naar bevers. Een beverfamilie heeft zijn burcht in de Geul vlak bij de camping opgeslagen. Of liever: een hol in de oevers gevonden. We hebben er een langs zien zwemmen.

Vandaag wordt het volgens de buienradar, het knmi en weeronline een bewolkte maar overwegend droge dag met een kleine kans op een bui. Voor de verwachte 0,2 mm regen besluit ik toch maar mijn zomerjasje mee te nemen. Een regencape is overbodig.

In Gulpen parkeren we op onze vertrouwde plek net buiten de bebouwde kom en lopen naar het busstation. Daar lijkt het er op dan we de bus naar Vaals net gemist hebben. Een uur wachten? Daar hebben we niet zo veel trek in. We geven de chauffeur nog vijf minuten respijt. Tot onze verrassing verschijnt een andere lijn naar Aken. Die brengt ons snel en accuraat naar Vaals.

In Vaals vinden we moeiteloos de route. Het begint licht te miezeren. De weg is geasfalteerd, dus het loopt gemakkelijk. Doordat de weg licht daalt, loopt het extra gemakkelijk. We lopen langs landhuizen, kloosters en hotels. Von Clermont was duidelijk een belangrijk persoon in de streek. Het miezeren gaat geleidelijk over in echte regen.

Wanneer we de bebouwde kom verlaten, krijgt de weg een landelijker karakter. Let op: het pad langs de Zieversbeek is afgesloten. In plaats hiervan de weg even vervolgen en dan het voetpad tussen weg en ruiterpad te volgen. Het voetpad buigt van de weg af en maakt een bocht. Op de weg linksaf.

De hele route is de weg uitstekend aangegeven. Door de regen lopen we met het boekje droog opgeborgen in de tas, en dat gaat bijna altijd goed. Vanaf Melleschet is er een mooi uitzicht op Vijlen, Volgens het boekje het hoogste dorp van Nederland. Ik meende dat dat Vaals was, maar vooruit. We genieten van onze lunch bij de Mechelderbeek. Hier komen zeldzame planten voor als Herfstiijloos, slanke sleutelbloem en gevlekte orchis. Helaas is het voor alle drie het verkeerde seizoen. Gedurende de lunch miezert het wat minder hard. Bij Nijswiller steken we de N278 over. De route voert hier geleidelijk omhoog naar de Kruisberg.

Tot tot nu toe bestond de flora uit bekende bermplanten als akkerdistel, speerdistel, peen, rode klaver, en melkdistel. Een keer komen we de bessen van de aronskelk tegen. Naarmate we klimmen komen ook wilde marjolein en knikkende distel voor. Op de top van de Kruisberg houden we rust. Het gaat weer wat harder miezeren, dus lang rusten we niet uit. Van hieruit gaat het naar beneden.

In Oud Wittem houden we opnieuw rust, want de enkel van Jos gaat opspelen. Op een terrasje genieten we van thee, capuchino en wafels met warme kersen en slagroom. Hierna gaat het nog de Gulperberg op. Het smalle paadje leidt ons over een steile weidehelling. Net een echte alpenweide. Bij het Mariabeeld genieten we van het uitzicht, en zetten de wandeling naar beneden in.

Gewandeld: 36,5+16 = 52,5 km
Te gaan: 90,0-52,5=37,5 km