Pelgrimspad 2: Valkenswaard - Heeze

Maandag 5 juli 2021

We parkeren in Heeze gratis bij het station. Binnen 3 minuten blijkt de sprinter naar Eindhoven aan te komen. Daar hebben we opnieuw mazzel: de bus naar Valkenswaard vertrekt binnen 5 minuten. 

In Valkenswaard volgen we het fietspad langs de drukke Eindhovenseweg. Tegenover restaurant Treeswijkhoeve slaan we het bos in. De naam van het restaurant staat met grote letters op de gevel; onze kleindochter van 6 zou zich niet vergissen. In het bos laten we het verkeerslawaai snel achter ons. We lopen over zandwegen. Het zand is door de regens van de afgelopen avond en nacht lekker hard. Dat loopt een stuk lekkerder dan rul zand. Iets waar we de hele week al ons voordeel mee doen. Er is een smalle geasfalteerde fietsstrook naast de weg, maar wanneer we daarvan gebruik willen maken komen er verschillende fietsers langs. Dit stuk Brabant is fietsland. Op onze camping is één ander echtpaar dat wandelt; alle anderen fietsen. Het bos biedt qua soorten geen verrassingen. We wandelen gewoon lekker door. Links passeren we een stuk heide dat vooral vergrast is. 

Aan het eind van het bos steken we het beekje Tongelreep over. Door de hekjes kan ik niet zien welke leuke plantensoorten er groeien. We lopen door een gehuchtje Achtereind. Het valt me op dat veel van deze Brabantse dorpjes geen kerk of kapelletje hebben. Ook kruisbeelden zien we zelden. Jos vermoedt dat dat meer Limburgs is. Het miezert regelmatig, en dan is het telkens de regencape aan om een halve kilometer verder weer uit te doen.

Op een bankje eten op een kruispunt we onze lunch op. Net wanneer ik zeg dat ik van de rust en stilte geniet, komt er van links een auto en van rechts een wandelend echtpaar. De auto passeert. De man van het echtpaar draagt een wandelboekje in zijn hand. Ik vraag welke route ze wandelen, en tot mijn verassing lopen ze ook het pelgrimspad. Tot mijn verrassing, want de zijweg waar ze vandaan komen hoort niet bij het pelgrimspad. Ze vertellen dat ze verkeerd gelopen zijn. Uit hun woorden begrijp ik dat ze naar Steensel willen, en bij de Treeswijkhoeve de verkeerde kant uit zijn gelopen. Hoe ze dat hebben klaargespeeld, is 'beyond me'. 

Bij het meeuwven zien we geen meeuwen. Geen enkele watervogel. Hoera, er is een plek waar we tot aan het water mogen lopen. We speuren naar zonnedauw, maar helaas. Wel pitrus, gewone waternavel en greppelrus. 

De hut van Mie Pils is op maandag gesloten. We steken de A2 over. Hierna lopen we grotendeels op de rand van bos en grasland. De plantenrijkdom is beperkt, allemaal heel algemene soorten. De zandweg heeft hier wel een probleem: grote waterplassen door de regen van vannacht over de volle breedte van het pad. We hebben al onze aandacht en vindingrijkheid nodig om droge voeten te houden.

Ook het bos hierna blinkt uit in 'soorten van 15 in een dozijn'. 

In Heeze lopen we grotendeels door parkjes naar het station. De wegmarkering ontbreekt hier, we zien alleen de geel-rode stickers van het Brabants vennepad. Bij het station zijn we tevreden: we hebben er 12 kilometer opzitten. We zijn 84 km van Den Bosch verwijderd. We rijden terug naar de camping, waar eindelijk de zon doorbreekt.